นิทาน สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด

นทิ าน สโนวไ์ วทก์ บั คนแคระทงั้ เจ็ด กาลครงั้ หนง่ึ นานมาแลว มเี จา้ หญงิ รปู โฉมงดงามนา่ รกั นามวา่ “สโนวไ์ วท”์ เธออาศยั อยใู่ นปราสาทกบั พระราชนิ ี แมเ่ ลยี้ งของ เธอ แตร่ าชนิ ใี จรา้ ยอจิ ฉาความสวยของสโนวไ์ วท ์ จงึ สง่ั ใหเ้ ธอ ทำงานปดั กวาดเช็ดถู ราวกบั เป็ นคนใช้ แตล่ ะวนั พระราชนิ จี ะคอยถามกระจกวเิ ศษวา่ “\"กระจกวเิ ศษ จงบอกขา้ เถดิ ใครงามเลศิ ในปฐพี ?\" และทกุ ๆ ครง้ั กระจกก็จะ ตอบวา่ “ทา่ นนแี่ หละ ไมม่ ผี ใู้ ดงดงามเกนิ ” แตแ่ ลว้ วนั หนงึ่ ราชนิ กี ็ ถามเชน่ เดมิ แตก่ ระจกวเิ ศษกลบั ตอบวา่ “มหี ญงิ สาวผหู้ นงึ่ รมิ ฝี ปากสแี ดงดง่ั กหุ ลาบ เสน้ ผมดำเงาดง่ั ไมม้ ะเกลอื ผวิ กายขาว ดง่ั หมิ ะ เธอชอ่ื สโนวไ์ วท์ ผงู้ ามเลศิ ในปฐพ”ี ราชนิ ถี งึ กบั อา้ ปากคา้ ง ขณะเดยี วกนั สโนวไ์ วทท์ กี่ ำลงั ทำความสะอาดก็ไดอ้ ธษิ ฐานขอให้ ไดพ้ บกบั รกั แท้ ทนั ใดนน้ั เธอก็ไดพ้ บกบั เจา้ ชายผหู้ ลอ่ เหลา ซงึ่ เดนิ มาตามเสยี งรอ้ งเพลงอนั ไพเราะของสโนวไ์ วท์

ราชนิ ใี จรา้ ยเห็นดงั นนั้ ก็ตะโกนอยา่ งเกรยี้ วกราด และวางแผน กำจดั สโนวไ์ วทท์ นั ที นางเรยี กตวั นายพรานมาพบ พรอ้ มออกคำ สง่ั ใหพ้ าสโนวไ์ วทเ์ ขา้ ไปในป่ า จากนนั้ ก็ฆา่ เธอเสยี นายพราน ตกใจมาก แตก่ ็ขดั คำสง่ั ราชนิ ไี มไ่ ด ้ “เพอ่ื ไมใ่ หภ้ ารกจิ ลม้ เหลว จงเอาหวั ใจของนางมาใสใ่ นน\"ี้ ราชนิ ผี ดู้ รุ า้ ยกระหน่ำซ้ำ พรอ้ ม กบั สง่ กลอ่ งเล็ก ๆ กลอ่ งหนง่ึ ใหเ้ ขา วนั ตอ่ มานายพรานหลอกลอ่ ใหส้ โนวไ์ วทเ์ ขา้ ไปในป่ า แตข่ ณะ ทจ่ี ะลงมอื แทงมดี นายพรานกลบั ไมส่ ามารถฆา่ เจา้ หญงิ นอ้ ยได ้ ลงคอ เขาไดบ้ อกความจรงิ แกส่ โนวไ์ วท์ แลว้ บอกใหเ้ ธอรบี วง่ิ หนี ไป แลว้ อยา่ กลบั มาทป่ี ราสาทอกี สโนวไ์ วทท์ หี่ วาดกลวั หนั หลงั วงิ่ เขา้ ไปในป่ าเร็วเทา่ ทจี่ ะทำได้ ยงิ่ เขา้ ไปลกึ เทา่ ไร รอบขา้ งก็ยงิ่ มดื กง่ิ ไมต้ า่ งเกย่ี วเสอื้ ผา้ ของเธอ จนขาด ในทสี่ ดุ เธอก็พบแสงสวา่ ง และมองเห็นกระทอ่ มหลงั เล็ก กลางป่ า “ใครกนั นะมาอาศยั อยใู่ นป่ าแบบน”ี้ เธอเคาะประตู แต่

ไมม่ เี สยี งตอบรบั ประตบู านนน้ั แงม้ ออกเล็กนอ้ ย เธอจงึ ตดั สนิ ใจ กา้ วเขา้ ไปในกระทอ่ ม เจา้ หญงิ สโนวไ์ วทเ์ ห็นวา่ กระทอ่ มดสู กปรก ไมเ่ ป็ นระเบยี บ เธอ จงึ เรม่ิ ทำความสะอาด เพอ่ื หวงั วา่ จะขอเจา้ ของบา้ นอาศยั อยทู ่ี กระทอ่ มนี้ เมอ่ื ปดั กวาดชน้ั แรกเสร็จแลว้ เธอก็พบวา่ ชน้ั บนมหี อ้ ง นอน และมเี ตยี งเล็ก ๆ ทงั้ หมด 7 เตยี งวางเรยี งกนั อยู่ สโนวไ์ วท์ คดิ วา่ ตอ้ งเป็ นของเด็ก ๆ อยา่ งแนน่ อน ดว้ ยความเหนอื่ ยลา้ เธอ ลม้ ตวั ลงนอนบนเตยี งและงบี หลบั ไปอยา่ งรวดเร็ว

หลงั จากนน้ั ไมน่ าน คนแคระทงั้ เจ็ดกลบั มาจากการทำงานใน เหมอื งพลอย พวกเขาเห็นวา่ ประตกู ระทอ่ มเปิ ดอยู่ แถมดา้ นในยงั ทำความสะอาดเรยี บรอ้ ยอกี ดว้ ย พวกเขาพากนั สำรวจรอบบา้ น “ตอ้ งมอี ะไรผดิ ปกตแิ น่ ๆ” คนแคระคนหนง่ึ บอกและขนึ้ ไปยงั ชน้ั สอง กอ่ นจะพบหญงิ สาวกำลงั นอนหลบั อยู่ “เธอคอื ใคร ?” คนแคระถามทนั ทที สี่ โนวไ์ วทล์ มื ตาตน่ื เธอ ประหลาดใจมากทพี่ วกเขาไมใ่ ชเ่ ด็กอยา่ งทคี่ ดิ จากนน้ั ทงั้ สอง

ฝ่ ายตา่ งก็ผลดั กนั เลา่ เรอ่ื งราว สโนวไ์ วทจ์ ดจำชอ่ื ของคนแคระทง้ั เจ็ด ไดแ้ ก่ แบชฟลู , ด็อค, ดปู ปี้ , กรมั ป์ ปี้ , แฮปปี้ , สลปี ปี้ และ สนซี ซี่ และคนแคระก็ยนิ ยอมใหส้ โนวไ์ วทพ์ กั อยกู่ บั พวกเขา เพอ่ื ปกป้ องเธอจากแมเ่ ลยี้ งใจรา้ ย โดยสโนวไ์ วทร์ บั อาสาทำอาหาร และอา่ นนทิ านกอ่ นนอนใหค้ นแคระทงั้ เจ็ดฟงั เป็ นการตอบแทน วนั รงุ่ ขนึ้ กอ่ นทคี่ นแคระจะออกไปทำงาน พวกเขากำชบั สโนว์ ไวทว์ า่ หา้ มเปิ ดประตใู หใ้ ครเด็ดขาด เจา้ หญงิ พยกั หนา้ รบั คำ แลว้ ทกุ วนั ก็ผา่ นไปดว้ ยดี วนั แลว้ วนั เลา่ กลบั มาทปี่ ราสาท พระ ราชนิ ผี ดู้ รุ า้ ยก็ไปหากระจกวเิ ศษอกี \"กระจกวเิ ศษ จงบอกขา้ เถดิ ใครงามเลศิ ในปฐพ ี ?\" กระจกวเิ ศษตอบวา่ \"ขา้ มหบุ เขาเพชร พลอยเจ็ดลกู หลงั น้ำตกเจ็ดสาย ในกระทอ่ มทค่ี นแคระทง้ั เจ็ดอยู่ สโนวไ์ วทง์ ดงามทส่ี ดุ \" ราชนิ บี อกกระจกวเิ ศษวา่ สโนวไ์ วทต์ าย แลว้ นางเอากลอ่ งออกมาเป็ นหลกั ฐาน \"สโนวไ์ วทย์ งั มชี วี ติ อยู\"่ กระจกวเิ ศษตอบ\" นคี่ อื หวั ใจหมทู เี จา้ กำลงั ถอื อยนู่ ะ่ !\"

พระราชนิ โี มโหรบี ลงไปยงั คกุ ใตด้ นิ นางรบี ผสมยาหลาย สตู รเขา้ ดว้ ยกนั แลว้ เปลยี่ นรา่ งตวั เองเป็ นหญงิ ชรา หนา้ ตานา่ เกลยี ด จากนน้ั นางก็รา่ ยคาถาเพอ่ื ทำแอปเปิ ลอาบยาพษิ ใครที่ กดั แอปเปิ ลผลนแี้ คค่ ำเดยี วจะสนิ้ ลมหายใจทนั ที มเี พยี งจบู แรก จากรกั แทเ้ ทา่ นนั้ ทจ่ี ะถอนคำสาปได้ วนั ตอ่ มาทก่ี ระทอ่ มคนแคระทง้ั เจ็ด ขณะทพี่ วกเขาออกไป ทำงานดงั เชน่ ทกุ วนั แตบ่ า่ ยวนั นกี้ ลบั มเี สยี งเคาะประตดู งั ขนึ้ ส โนวไ์ วทจ์ ำไดข้ นึ้ ใจวา่ เหลา่ คนแคระไมใ่ หเ้ ธอเปิ ดรบั คนแปลกหนา้ เขา้ มา “นน่ั ใครกนั ” เธอรอ้ งถาม “แคห่ ญงิ ชราขายแอปเปิ ลคนหนงึ่ เทา่ นน้ั จะ้ ขา้ งนอกนฝี้ น ตก ชว่ ยเปิ ดประตใู หฉ้ นั ไดไ้ หมจะ้ ” ราชนิ ใี นรา่ งของหญงิ แกน่ า่ เกลยี ด พรอ้ มตะกรา้ แอปเปิ ล เอย่ ปากขอรอ้ งสโนวไ์ วท์ ดว้ ยความ สงสาร สโนวไ์ วทจ์ งึ เปิ ดประตใู หห้ ญงิ ชราเขา้ มา “ดแู อปเปิ ลสแี ดง นา่ กนิ พวกนสี้ ิ เธออยากรบั มนั ไวไ้ หมละ่ ” นางแกลง้ ถาม “ฉนั อยากจะซอ้ื แอปเปิ ลนะจะ้ แตฉ่ นั ไมม่ เี งนิ เลย” สโนวไ์ วทต์ อบ “ขอ แลกกบั หวขี องเธอก็พอจะ้ ” หญงิ ชราจดั แจงมอบแอปเปิ ลใหก้ บั ส โนวไ์ วท์ แลว้ ชกั ชวนใหเ้ ธอลองลมิ้ รสดู

สโนวไ์ วทก์ ดั แอปเปิ ลเขา้ ไปคำใหญ่ ทนั ใดนน้ั รา่ งของเธอก็ ลม้ ลงกบั พนื้ และสลบไป ราชนิ ดี ใี จอยา่ งยงิ่ พรอ้ มกระโดดโลด เตน้ ทแี่ ผนของนางสำเร็จ ซง่ึ ไดเ้ วลาทคี่ นแคระทง้ั เจ็ดกลบั บา้ นมา พอดี และเห็นวา่ แมเ่ ลยี้ งของสโนวไ์ วทก์ ำลงั หวั เราะอยู่ พวกเขา รบี ออกไลต่ ามทนั ที ราชนิ ใี จรา้ ยในรา่ งของหญงิ ชราวง่ิ หนอี อกจากกระทอ่ ม ระหวา่ งทางนน้ั มพี ายหุ นกั นางปี นขนึ้ ไปบนยอดเขา ขณะทค่ี น แคระกำลงั ไลต่ ามมาตดิ ๆ วนิ าทนี น้ั ราชนิ สี ะดดุ ลนื่ ลม้ ตกลงไปสู่ กน้ เหว และไมม่ ใี ครไดพ้ บเห็นเธออกี เลย

ชา่ งนา่ สงสารทไ่ี มม่ ใี ครชว่ ยสโนวไ์ วทไ์ ด้ เธอยงั คงนอนแนน่ งิ่ โดยคนแคระทงั้ เจ็ดนำรา่ งของเธอใสใ่ นโลงแกว้ วนั คนื ผา่ นไปท่ี พวกเขาเฝ้ าคอยดแู ลเธอ และแลว้ วนั หนง่ึ เจา้ ชายรปู งามก็ผา่ นมา พบเขา้ ทนั ทที เ่ี ขาทราบวา่ สโนวไ์ วทห์ ายไปจากปราสาท เขาก็ พยายามคน้ หาเธอมาตลอด ในทสี่ ดุ เขาก็พบกบั สโนวไ์ วท ์ ดว้ ย หวั ใจแตกสลาย เจา้ ชายคอ่ ย ๆ เปิ ดโลงแกว้ แลว้ บรรจงจมุ พติ เจา้ หญงิ แลว้ โคง้ ศรษี ะลงคำนบั ในความเงยี บ

ทนั ใดนน้ั เปลอื กตาของสโนวไ์ วทก์ ็กะพรบิ ขนึ้ คำสาปถกู ทำลายลงแลว้ เธอตน่ื ขนึ้ จากการหลบั ใหล เหลา่ สตั วต์ า่ ง ๆ และ คนแคระทงั้ เจ็ดพากนั ดใี จอยา่ งทส่ี ดุ เจา้ ชายโอบกอดเธอไวแ้ ละ อมุ้ ขนึ้ บนหลงั มา้ สขี าว ตอ่ มาทงั้ เจา้ ชายและเจา้ หญงิ ก็ไดแ้ ตง่ งาน กนั และครองรกั กนั ในปราสาทอยา่ งมคี วามสขุ ตลอดไป

ขอบคณุ ขอ้ มลู จาก : storiestogrowby.org, princess.disney.com, bedtimeshortstories.com