นิทานเรื่อง เจ้าชายกบ

นิทานเรื่อง เจ้าชายกบ

นิทานเรื่อง เจ้าชายกบ ก า ล ค รั้ง ห นึ่ ง น า น ม า แ ล้ว มี เ จ้า ห ญิ ง อ ง ค์ห นึ่ ง ช อ บ เ ล่ น โ ย น ลู ก บ อ ล เ พี ย ง ลำ พัง ใ น ป ร า ส า ท วัน ห นึ่ ง เ ธ อ โ ย น ลู ก บ อ ล ขึ้น ไ ป แ ต่ รับ พ ล า ด ลู ก บ อ ล ก ร ะ เ ด็ น ต ก ล ง ไ ป ใ น ส ร ะ น้ำ เจ้าหญิ งเสี ยพระทัยมากทรงตรัสว่ าถ้าผู้ใดเก็ บ ลู กบอลมาคื นได้จะตอบแทนให้ด้วยสิ่ งที่ มี ค่ าที่ สุ ด เจ้ากบ น้อยตัวหนึ่ งได้ยิ นก็ เข้าไปอาสา “ถ้าหม่ อมฉันรับอาสาเอา ลู กบอลทองขึ้นมาให้ เจ้าหญิ งจะต้องรับหม่ อมฉันไว้เป็ น เพื่ อนสนิ ท ให้นั่ งคู่ โต๊ะเสวย และนอนเคี ยงกับเจ้าหญิ งได้ ไหม”

ด้วยความอยากได้ลู กบอลทองคื น เจ้าหญิ งจึงรับปาก ตอบตกลงทันที เสร็ จแล้วเจ้ากบน้อยก็ รี บดำลงไปในน้ำสัก พักใหญ่ ก็ โผล่ ขึ้นมา ปากคาบลู กบอลทองส่ งให้เจ้าหญิ ง เจ้า หญิ งรับลู กบอลทองแล้วก็ เดิ นจากไป

พอตกถึงเวลาเย็ น ขณะเจ้าหญิ งนั่ งอยู่ ที่ โต๊ะเสวย ร่ วมกับ พระราชาและพระราชิ นี ทันใดนั้นก็ มี เสี ยงดังกึกๆ มาหยุ ดที่ หน้าประตู แล้วก็ มี เสี ยงเคาะที่ ประตู เรี ยกชื่ อเจ้าหญิ ง แต่ เจ้า หญิ งทรงนิ่ งเฉย เสี ยงที่ หน้าประตู ดังขึ้นอี ก “เจ้าหญิ งโปรดเปิ ด ประตู รับหม่ อมฉันด้วย” เจ้าหญิ งทรงเดิ นไปเปิ ดประตู เห็ นกบ ตัวที่ พบในสวน เจ้าหญิ งจึงทำเฉยแล้วปิ ดประตู แล้วกลับไปนั่ ง โต๊ะ พระราชาทรงฉงนพระทัยมาก รับสั่ งถามเจ้าหญิ งว่ า มี อะไรที่ หน้าประตู ยังไม่ ทันที่ เจ้าหญิ งจะตอบว่ าอย่ างไร ก็ มี เสี ยง เคาะประตู อี ก และมี เสี ยงพู ดว่ า “โปรดเปิ ดประตู รับหม่ อมฉัน ด้วย เจ้าหญิ งสัญญาว่ าจะรับหม่ อมฉันไว้เป็ นเพื่ อนสนิ ท หม่ อม ฉันมาถึงแล้ว โปรดเปิ ดประตู รับหม่ อมฉันด้วย”

เมื่ อกบกิ นอาหารเสร็ จแล้ว ก็ พู ดขึ้นว่ า “ง่ วงนอนจริ ง คราวนี้ เจ้าหญิ งจะต้องพาหม่ อมฉัน ขึ้นไปนอนบนเตี ยงด้วยละ” เจ้าหญิ ง ทรงเสี ยพระทัยมาก ถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยเสี ยงอันดัง พระ ราชาได้รับสั่ งว่ า “ลู กได้ให้สัญญาไว้อย่ างนั้น จะต้องทำตามสัญญา จงพากบขึ้นไปนอนบนเตี ยงของลู กเดี๋ยวนี้” เจ้าหญิ งได้พากบขึ้น ไปข้างบน เมื่ อเข้าไปในห้อง เจ้าหญิ งทำท่ าจะโยนกบไปที่ มุ มห้อง แต่ กบร้องขึ้นว่ า “เจ้าหญิ งต้องทำตามสัญญา” พู ดแล้วกบก็ กระโดนขึ้นไปนอนบนเตี ยงของเจ้าหญิ ง เจ้าหญิ งรู้สึกรังเกี ยจ มาก

กบพู ดอี กว่ า “ถ้าเจ้าหญิ งไม่ ยอมให้หม่ อมฉันนอนบนเตี ยง หม่ อมฉันจะไปกราบทู ลให้พระราชาทรงทราบว่ า เจ้าหญิ งไม่ ทำ ตามสัญญา” เจ้าหญิ งได้ยิ นดังนั้นทรงโกรธมาก จับกบเหวี่ ยงไป มุ มห้อง กบก็ เลยต้องลงไปหงายท้องนอนแผ่ สองสลึง สลบแน่ นิ่ ง อยู่ ตรงนั้นในทันที ทันใด….. เจ้าหญิ งเมื่ อเห็ นกบนอนสลบแน่ นิ่ งไม่ ไหวติ งเข้าดังนั้น ก็ ตกพระทัยเป็ นอย่ างมาก ทรงตรงเข้าไปที่ ใกล้ ๆ แล้วเอื้อมพระหัตถ์ไปแตะตามร่ างกายของมัน แล้วยิ่ งเจ้าหญิ งไม่ เห็ นว่ ามันหายใจ และขยับเขยื้อนเข้าให้อย่ างนั้น… เจ้าหญิ งจึงได้ สำนึกผิ ดว่ านี่ เราคงจะทำโหดร้ายกับมันมากเกิ นไปเสี ยแล้ว…” ฉัน ขอโทษ…ฉันไม่ ได้ตั้งใจ…อย่ า เพิ่ งตายนะ…ได้โปรดลุ กขึ้นมาเถิ ด เจ้ากบน้อยเอ๋ย… “ พู ดจบน้ำตาอันใสสะอาดจากดวงพระเนตร ของพระองค์ก็ เอ่ อล้น ร่ วงหล่ นลงไปสัมผัสเอาเข้ากับร่ างของเจ้า กบ

ทันใดนั้นเอง ก็เกิดสิ่งมหัศจรรย์ กบที่มีรูปร่างน่ าเกลียดได้ กลายเป็ นเจ้าชายหนุ่ มรูปงาม เจ้าชายทรงเล่าให้เจ้าหญิงฟังว่า “หม่อมฉันคือเจ้าชายที่ถูกแม่มดสาปให้กลายเป็ นกบ และสิ่งที่ จะถอนคำสาปได้ก็ มี แต่ หยาดน้ำตาอันบริ สุ ทธิ์และมี เมตตาของ พระองค์เท่านั้นพระเจ้าข้า” มีแต่เจ้าหญิงองค์เดียวเท่านั้น ที่จะ แก้คำสาปได้ พระราชาและพระราชินี ทรงดีพระทัยมาก ทรงทราบเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งสองพระองค์ทรงจัดพิ ธี แต่ งงานให้แก่ เจ้าชายและเจ้าหญิ งอย่ าง ใหญ่โตมโหฬาร ในพิธีแต่งงานมีชาวเมืองเป็ นจำนวนมาก พากันโห่ ร้องแสดงความยินดี ให้แก่เจ้าชายและเจ้าหญิงด้วยความพึงพอใจ ดีใจเป็ นอย่างมาก