สุนัขจิ้งจอก

สนุ ขั จ้งิ จอกกบั พวงอง่นุ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ป่าผืนใหญ่ ท่ีเหล่าสัตว์ได้อาศัยพักพิงเกิดความแห้ง แล้งกัน ดาร มี แหล่งน้ าและอ าหารไ ม่ เพียงพอต่อการประทังชีวิต เจ้าสุนัข จิ้งจอกท่ีอาศยั อยู่ท่ีแห่งนี้มาเนิ่นนาน จึง ตัดสนิ ใจออกเดนิ ทางด้วยหวงั ใจว่าจะเจอ กับแหลง่ หากนิ อันอุดมสมบรู ณ์ มนั เริ่มเดินรอนแรมอยหู่ ลายวนั ไมไ่ ด้กนิ แมก้ ระทั่ง น้าสักหยดจนเริ่มหมดแรง \"เอายังไงล่ะเรา เดินมาไกลขนาดนี้แล้วยังไม่เจออะไร ควรตัดใจแล้วกลับไปท่ีเดิมดีไหมนะ\" สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยบ่นกับตัวเอง \"ไหน ๆ ก็ มาแลว้ เดนิ ต่อไปอกี หน่อยกแ็ ล้วกนั นะ\"มันจึงรดุ หนา้ เดนิ ตอ่ ไปอยา่ งออ่ นแรง

เ ดิ น ม า ไ ด้ สั ก พั ก ไ ม่ ทั น เหน่ือยนัก เจ้าสุนัขจ้ิงจอกก็ เหลือบไปเห็นองุ่นพวงโตแดง ฉ่้าน่ากิน \"นี่ไง ! โชคดีแล้วเรา เจอองุ่นพวงใหญ่ขนาดน้ี ถ้า ได้ลิ้มลองคงหวานฉ่้าและอิ่ม ท้องหลายวันแน่ ๆ\" สุนัขจิ้งจอกไม่รอช้ารีบกระโดดคว้าองุ่นในทันใด \"ฮึบ ! อีกนิดเดียว... ฮึบ !\" เจ้าสุนัขส่งเสียงให้ก้าลังใจตัวเองอย่างฮึกเหิม แต่ท้า อย่างไรกย็ ังกระโดดไม่ถงึ พวงองนุ่ สักที

\"ลองกระโดดจากหินก้อนนั้นดู น่าจะทุ่นแรงและเอ้ือมถึงองุ่นพวงนี้ง่ายขึ้นอยู่ นะ\" ว่าแล้วสุนัขจิ้งจอกจึงเดินไปยังก้อนหินน้ัน พร้อมกระโดดขึ้นจนสุดแรง \"ฮึบ ! โธ่ อีกเพียงเอื้อมกจ็ ะได้ลม้ิ รสองุ่นแล้ว\"

สุ นั ข จิ้ ง จ อ ก บ่ น อ ย่ า ง ท้อใจ แล้วพยายามข้ึนไป บนก้อนหินเพื่อกระโดดอีก ครั้ง \"ฮึบ !\" สุดท้ายมันก็ พลาด ไม่อาจคว้าองุ่นมา กินได้ \"อันที่จริงองุ่นพวงนี้ กไ็ มเ่ ห็นจะนา่ กนิ สกั เท่าไรนัก ถ้าเรากัดเข้าไปอาจเปร้ียวจ๊ีดจนกินไม่ไหวเลย ก็ได้\" สุนัขจิ้งจอกแสร้งบ่นแล้วเดินทางต่อด้วยความหิวโซ พร้อมหลอก ตัวเองในใจเร่ือยไปว่า \"ฉันมีความอดทนและความพยายามนะ แต่องุ่นพวง นัน้ คงเปรย้ี วเกนิ ที่ฉนั จะกนิ ได้\"

นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ ู้วา่ : เมอ่ื คิดจะทา้ สงิ่ ใดกค็ วรทา้ ใหส้ ุดกา้ ลงั ที่มี อยา่ ยอมแพ้ แม้ว่าส่ิงนนั้ ต้องใช้เวลานานเพียงใดก็ตาม เพราะสดุ ทา้ ยแลว้ ความพยายามจะน้ามาซ่งึ ผลลพั ธท์ ด่ี ีกวา่ เสมอ ดงั นนั้ เดก็ ๆ จึง ไม่ควรท้าตามสนุ ขั จิ้งจอกผูม้ ัวโทษส่ิงอนื่ รอบตัว แตก่ ลบั ลืมนึก ไปวา่ ตนเองนนั่ แหละทีไ่ ม่พยายามมากพอ