อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง

ท่มี า https://hilight.kapook.com/view/88424

อิเหนา เป็นบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้า นภาลัย รัชกาลท่ี 2 เปน็ บทละครราที่พร้อมเพรยี งท้ังเนอ้ื หา ความ ไพเราะ กระบวนการเล่นละคร และยงั สะทอ้ นถึงประเพณีไทยในอดตี

ลกั ษณะคำประพันธ์ เร่ือง อเิ หนำ ตอนศกึ กะหมงั กหุ นงิ ลกั ษณะคาประพนั ธ์เปน็ กลอนบทละคร แต่มลี ักษณะ บงั คบั เหมอื นกลอนสี่สภุ าพ แตล่ ะวรรคจะขึน้ ด้วยคาวา่ เม่อื น้นั บัดน้นั และ มาจะกลา่ วบทไป

จดุ ม่งุ หมำยของบทละคร เรือ่ ง อิเหนำ ตอนศกึ กะหมงั กหุ นิง เพ่อื ใชใ้ นการแสดงละครใน

ตวั ละคร เรื่อง อเิ หนา ตอนศึกกะหมงั กหุ นงิ

อิเหนำ : เป็นโอรสของทา้ วกเุ รปันกบั ประไหมสุหรี นหิ ลาอระตา มี ลกั ษณะเจา้ ชู้ แต่มคี วามเปน็ ชายชาติทหารอย่างนกั รบ เข้มแขง็ เด็ด เดย่ี ว

ท้ำวกเุ รปัน : เปน็ กษัตริย์ท่ยี ่งิ ใหญ่ มีพระอนุชา 3 องค์ ไดแ้ ก่ เมืองดาหา กาหลงั สงิ หดั สา่ หรี นสิ ัยเปน็ คนถอื ยศศักดิ์ รัก เกียรต์ิและวงศต์ ระกูล

ทำ้ วดำหำ : เป็นพระอนุชาขององคร์ องของท้าวกเุ รปัน เป็น คนรกั ษาคาพดู มขี ัตตยิ ะมานะ รอบคอบในการศกึ

นำงบษุ บำ : นางบษุ บาเปน็ คนทอ่ี ยู่ในโอวาทของพ่อแม่ แม้ จะไมพ่ อใจในรูปร่างของตรกา แตก่ ็ไม่ปฏิเสธเมื่อพ่อแมย่ ก นางบุษบาให้จรกา บษุ บาเป็นคนไมเ่ จา้ ยศเจา้ อย่าง แม้ตนเอง จะสูงศักดิ์

ทำ้ วกะหมงั กุหนงิ : เปน็ กษัตริ ย์เมืองกะหมงั กุหนงิ มีความรักตอ่ ลกู ใจเดด็ แต่ประมาท

วิหยำสะกำ : เป็นคนเอาแต่ใจ ยดึ ตัวเองเป็นทีต่ ั้ง ใจเดด็ แต่ ด้วยความที่อายุยงั นอ้ ย เลยใจรอ้ น ทาให้เสียชวี ติ กอ่ นวัยอนั ควร

เร่อื งย่อ อเิ หนำ ตอน ศกึ กะหมังกหุ นงิ

ด้านกษัติรย์ ์อีกวงศ์หน่ึงคือ ทา้ วกะหมงั กุหนิง มี พระโอรสคอื วิหยาสะกา ครองเมืองปาหยัง และโอรสอกี พระองค์ ครองเมืองปะหมนั สลัด วันหน่งึ วหิ ยาสะกาไดเ้ สดจ็ ประพาสป่า ได้ เจอรปู นางบุษบาทหี่ ายไป จึงคลงั่ ไคลน้ างบุษบาเปน็ อยา่ งมาก ทา้ ว กะหมังกุหนิงจึงสืบเร่ืองและให้ทตู ไปสูข่ อ แตท่ ้าวดาหาไดย้ กนาง บษุ บาให้จรกาไปแล้ว ทา้ วกะหมงั กหุ นงิ จึงต้ังใจจะยกทพั มาแย่งชิง นางบุษบาไป โดยใหร้ ะตูปาหยงั และระตูปะหมัน พระอนชุ ายกทัพมา ช่วย โดยมวี ิหยาสะกาเป็นทพั หนา้ และพระอนุชาท้งั สองคนเปน็ ทัพ หลัง

ดา้ นท้าวดาหา เมือ่ ทราบความว่าท้าวกะหมังกุหนิงเตรียมยกทพั มาตี จึงไดข้ อความช่วยเหลือจากท้าวกุเรปนั ท้าวกาหลัง และทา้ วสงิ หดั สา่ หรี ท้าวกเุ รปันจงึ ได้ส่งพระราชสาสน์มาฉบบั หนึ่ง เพ่อื ใหอ้ ิเหนา ยกทพั มาช่วย อกี ฉบบั สง่ ให้ระตูหมนั หยา พรอ้ มตาหนิทีน่ างจนิ ตะ หราวาตี ลูกสาวของระตูหมันหยา เป็นตน้ เหตุของการเกิดศกึ น้ี ระตู หมนั หยารสู้ ึกผดิ จึงสง่ ทัพไปชว่ ยอเิ หนา ดา้ นท้าวกาหลังก็ให้ ตามะ หงงกบั ดะหมังมาชว่ ย และทา้ วสงิ หัดส่าหรกี ็ส่งสุหรานากงมาช่วย เชน่ กนั จนกระท่ังถงึ เมืองดาหา อิเหนาจงึ มีบัญชาให้รบกับท้าวกะห มงั กหุ นิง

เม่อื ทง้ั สองฝา่ ย ฝา่ ยทัพของท้าวดาหาและท้าวกะหมงั กหุ นงิ เผชญิ หน้า กนั สังคามาระตาก็ต่อสูก้ บั วิหยาสะกา ซ่งึ วิหยาสะกาเปน็ ฝา่ ยเพล่ยี งพลา้ ถกู สงั คามาระตาสงั หาร เมอ่ื ทา้ วกะหมงั กุหนงิ เหน็ ลกู ตายก็โกรธ จงึ ควบม้าไล่ ตามสังคามาระตา อเิ หนาจงึ เข้าสกดั เอาไว้และท้ังสองจงึ ตอ่ สกู้ นั แต่อเิ หนามอง วา่ ท้าวกะหมงั กหุ นิงเกง่ เพลงดาบจงึ ขอใหใ้ ชก้ รชิ สู้ สุดทา้ ยอิเหนาใชก้ รชิ สงั หาร ทา้ วกะหมังกหุ นงิ ระตูปะหมันและระตูปาหยัง คิดวา่ ทพั ของอเิ หนานนั้ ยง่ิ ใหญ่ เกนิ จะตา้ นทาน ไพร่พลจึงกระจดั กระจายไปคนละทศิ ละทาง ระตทู ง้ั สองจึงขอ ยอมแพ้อเิ หนาพรอ้ มทง้ั เข้าเฝา้ และครา่ ครวญว่ากะหมังกุหนงิ ไมเ่ คยรบแพใ้ คร แต่เพราะรักลกู มากเกินไปจงึ ติดประมาท วิหยาสะกาเองก็ตายตั้งแต่อายยุ งั นอ้ ย แม้จะมคี วามกล้าหาญมากก็ตาม

จัดทาโดย นางสาวนจั มยี ์ อาแซ รหสั นกั ศกึ ษา ๔๐๖๐๐๑๐๑๑