นิทาน-ลูกเป็ดขี้เหร่

นิทานเร่อื ง ลูกเปด็ ขเี้ หร่ ณ ปา่ แหง่ หน่งึ มีแมเ่ ปด็ ตัวหนึ่ง ฟักไข่อยู่เป็นเวลานาน จนกระท่ังวนั หนง่ึ ลูกเปด็ ตวั นอ้ ย ๆ ก็เร่มิ เจาะเปลือกไขอ่ อกมาทีละตัว ๆ จนเกอื บหมด เหลอื ไข่ใบใหญ่หน่งึ ฟอง ที่ยังไม่ ยอมออก แมเ่ ปด็ จงึ นงั่ กกไข่ตอ่ ไป ในทส่ี ุด ไขใ่ บสุดท้ายกแ็ ตกออก ลูกเปด็ โผลอ่ อกมาจากไข่ ตวั โต คอยาว ขนสเี ทา รปู รา่ งน่าเกลียด แมเ่ ปด็ รสู้ กึ สงสัยในตวั ลกู เปด็ ตวั นมี้ าก คิดในใจวา่ คงไมใ่ ช่ลกู ของเรา วนั รงุ่ ขน้ึ แมเ่ ป็ดพาลกู เป็ดนอ้ ย ๆ ไปวา่ ยนำ้ ท่ีสระ เพอ่ื จะไดท้ ดสอบว่า ลกู เป็ดขเ้ี หร่ตวั ใหญ่ จะวา่ ยนำ้ ได้หรือไม่ ลูกเปด็ วิ่งแขง่ ขันลงไปลอยคออย่ใู นน้ำ และว่ายได้ อย่างสว

ลกู เปด็ ขเ้ี หรไ่ ม่มีความสขุ เลย เพราะลกู เป็ดตวั อื่น ๆ รมุ จกิ ตี ดงั นั้น วนั หนงึ่ ลูกเป็ดขี้ เหรจ่ งึ หนไี ปอยูห่ นองน้ำใหญแ่ ห่งหน่งึ ลกู เปด็ อาศัยอยทู่ น่ี นั่ เป็นเวลาหลายวนั วนั หน่ึงมหี มา ล่าเน้ือตัวหนง่ึ ว่งิ ผา่ นมาพบลกู เป็ดเข้า หมาน้ันหยดุ จ้องดลู กู เปด็ อยู่คร่หู นึง่ แล้วกว็ ิ่งเลยไป \"โธ่เอย๋ \" ลูกเปด็ พดู \"ฉนั คงน่าเกลยี ดมาก จนหมาก็ไมอ่ ยากมอง\"

ลกู เป็ดข้ีเหรไ่ ด้ออกเดินทางไป จนถึงกระทอ่ มหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านเป็นหญงิ แก่ นางเลีย้ ง แมวไว้ตัวหน่งึ แมไ่ กต่ ัวหนึ่ง และแม่ไกจ่ ะออกไข่ใหห้ ญงิ แกว่ นั ละ 1 ฟอง หญิงแก่เห็นลกู เป็ดข้ีเหร่ กค็ ดิ ว่า ถ้าเลย้ี งไวไ้ มน่ านกค็ งจะออกไข่ ให้เรากนิ อีกได้วันละ 1 ฟอง จงึ ยอมใหล้ กู เปด็ อาศยั อยใู่ นหอ้ งดว้ ย เลีย้ งไปจนนาน แต่ลูกเปด็ ข้เี หรก่ ย็ ังไมอ่ อกไข่สักที ประกอบกบั ลูก เป็ดขเี้ หรท่ ะเลาะกับแมว และไก่ จึงได้หนอี อกจากบา้ นหญงิ แกไ่ ป ขณะที่กำลงั เดนิ ออกจากบา้ นหญงิ แก่ ลกู เปด็ เดนิ ไปเร่ือย ๆ จนถึงสระนำ้ แหง่ หน่งึ ก็ เลยแวะหยุดพกั นอน ดว้ ยความเหนือ่ ยออ่ นจนหลับไป บังเอิญมชี าวนาใจดีคนหนง่ึ มาพบเข้า จงึ ไดพ้ าเอาลูกเปด็ ขี้เหรไ่ ปอยู่บา้ น ลกู ๆ ชาวนาดใี จมาก อยากจะเลน่ ดว้ ย จึงวงิ่ ไล่จับลกู เป็ด ลกู เปด็ กลัว บนิ ขนึ้ ไปเกาะบนถงั นม พังนมหกกระจาย เมยี ชาวนาโกรธมาก ใช้เหลก็ เขย่ี ไหขวา้ ง ลกู เป็ดวงิ่ หนีออกทางประตหู ลงั แอบซ่อนอยู่ใต้พุ่มไม้

ลกู เปด็ ขเี้ หรไ่ ด้หนีออกมาอยู่ท่ปี า่ ละเมาะ ริมสระนำ้ เปน็ เวลานาน เดีย๋ วนลี้ กู เปด็ โต ขึ้นกวา่ เดมิ มาก มปี กี ใหญ่ และแขง็ แรง วนั หนงึ่ ลกู เปด็ บนิ เทีย่ วเลน่ รอบ ๆ สระ เผอญิ เหลือบไปเห็นนกสีขาว 3 ตวั บนิ ลงไปเล่นอยใู่ นสระนำ้ ลกู เป็ดนึกในใจวา่ ถา้ เราบนิ ลงไปเลน่ ในสระนำ้ ให้นกแสนสวย 3 ตัวนน้ั จกิ เราเสยี จะดกี วา่ อยู่ตอ่ ไป โดยมีรูปรา่ งนา่ เกลยี ดอยา่ น้ี ลกู เปด็ ขเี้ หร่นกึ ในใจ แลว้ กก็ ้มลงดเู งาของตวั เองในน้ำ แตแ่ ลว้ ก็ต้องแปลกใจ ทเี่ ห็น เงาเป็นหงสแ์ สนสวย ต่อไปนเ้ี ราไม่ได้เปน็ ลกู เปด็ ขี้เหรอ่ ีกแลว้ ฝูงหงส์ในสระลอยเข้ามาใกล้ และพากันทักทาย พวกเด็ก ๆ รอ้ งวา่ มหี งสม์ าใหมอ่ กี หนงึ่ ตวั แล้ว หงสต์ ัวใหมส่ วยท่ีสุด แต่ หงสต์ วั ใหม่ไม่ได้ลำพองใจเลย เขานงึ ถึงคืนกอ่ น ๆ เม่ือครง้ั ยงั เป็นลกู เปด็ ขเ้ี หร่ แล้วฝงู หงส์ก็ พากนั บินข้นึ จากนำ้ โดยมหี งส์ตัวใหมบ่ นิ เขา้ ฝูงไปดว้ ยอยา่ งมีความสุข

นิทานเรือ่ งน้สี อนใหร้ ู้วา่ : ถงึ แม้เราจะเลือกเกดิ ไมไ่ ด้ แตเ่ ราสามารถเลอื กเปน็ ใน ส่ิงท่ีดไี ด้ หากร้จู กั อดทน เรยี นรู้ และตอ่ สู้ฟนั ฝ่ากับอปุ สรรคต่าง ๆ รจู้ ักนำประสบการณ์ชวี ิต เหล่านัน้ มาพัฒนาตวั เอง แลว้ เสน่ห์ทอ่ี ยภู่ ายในตวั เราก็จะค่อย ๆ ปรากฎชัดออกมา อยา่ งเชน่ ลกู เป็ดขเี้ หรท่ ่ีเตบิ โตกลายเป็นหงส์แสนสวยนน่ั เองคะ่ ขอขอบคุณข้อมลู จาก : กองโภชนาการ กรมอนามัย... คมู่ ือการปฏบิ ตั ิงาน ของพเ่ี ลย้ี ง ศูนย์ อนามัยเดก็ เลก็