คําาํ หนงั สอื อิเลก็ ทรอนิกส(E-Book)เลมนี ้เปน็ สวนหนึง่ ของวิาส๓๑๑๐๓ พรพุทธศาสา แลวิา ง๓๑๑๐๑ วิทาการคํานวณชนั้ มธั ยมศึกีท่ี๔ มจี ุดปรสงคเพ่อื เรยี นรูท ศาติาดกในาติที่๕ คาํสอนตา งๆทส่ี อดแทรกในาดก อดีตกาล การํเพญ็ เพียรของพรพุทธเจาแลการเรยี นรูก ารทําหนงั สอื อเิ ล็กทรอนิกสาํ ความรจู ากทงั้ สองสารการเรียนรู าปรยุกตใชรว มกัน เพอ่ื ใหเ กิดความเรว็ ความทันสมยั ใหเ า กับความเปน็ ไปในยุคปจั จุบัน โดยหนังสอื อิเล็กทรอนิกสเลม นี ้ทางคณผูจ ัดทาํ หวงั วาจเป็นปรโยชนใหแ งค ิด แลใหความรูแ กผูอ า นไมากก็นอ ย คณผจู ดั ทาํ
มโหสถาดก คืออไร? สารบญัเรือ่ งรวของมโหสถาดกเหย่ยี วคาบเนือ้ ๑เหตกุ ารณคดลี กั ววัคดแี ยง ลกู ๒-๑๙ไมต เคยี น ๒๐-๒๕างอมร ๒๖-๓๒ปัญหาของพรรา ๓๓-๓๗คตธิ รรม ๓๘-๔๔เอกสารอา งองิ ๔๕-๔๘จัดทําโดย ๔๙-๕๖ ๕๗ ๕๘ ๕๙
มโหสถาดก คอื อไร? มโหสถาดก เปน็ าดกเรื่องท๕่ีจากทศาติ าดก โดยกลา วถงึ พรโคตมโพธสิ ัตวซงึ่ เสวยพราติเพ่อื ํเพญ็ปญั ารมอี นั เปน็ พืน้นท่ี าํ ไปสกู ารตรสั รูเ ปน็ พรโคตมพุทธเจาในท่ีสุด
เร่อื งรวของมโหสถาดก
ในอดตี กาล... มพี รราามวา พรเจาวเิ ทหรช
พรเจา วเิ ทหนนั้ ฝนั เหน็ วา มีกองเพลงิ ๔กองลกุ โชติชว ง สูงเทียมกาํ แพงเมอื งแตแลว ก็มกี องเพลงิ อีกกอง หนึง่ ผุดพลงุ ขนึ้ ทามกลางกองเพลงิ ทงั้ สนี่ ัน้ ในตอนแรกเป็นเพยี งจดุ เล็กๆ แตไ มานกลับลุกโชตชิ วงจน กลบแสงของกองไฟมุมพรลานไปสิน้ แตเ ปน็ แสงไฟทีเ่ ยน็ สยตาาก
ทานเสนกจงึ พเิ คระหลักษณพรสุบินอา งถ่ถี ว น เล็งดดู วงชตาของพรองค แลดวง ชตาเมือง กเ็ ห็นตอ งดวยลักษณแหง ศภุ นิมิต จึงไดกรบทูลแก พรเจา วิเทห
ก็ทรงทรบวา จมีบัณฑิตคนท่ี ๕ ท่มี ีสตปิ ัญาลว งเลยบัณฑิตทัง้ ๔ ถือ กาํ เนิดในมถิ ิลา
ในขณเดียวกัน หมูนจนี ยวมัชฌคามพรโพธิสัตวไดทรงถือปฏิสนธิในครรภของางสมุ า ภรราของสิรวิ ัฒกเศรษฐี เม่อื า นไป ๑๐ เดอื นางสุมาก็ใหก ําเนดิ บุตรายทไ่ี ดถือแทง าออกา
ทันทีท่คี ลอดเสรจ็ สิริวฒั กเศรษฐีกไ็ ด าํแทงาไปฝนกับหินบดาแลวาํ าทาที่หา าก ปรกฏวา อาการปวดหัวของ ทา นเศรษฐีก็หายเป็นปลิดทิง้ ทา น เศรษฐีจงึ ตงั้ ช่อื บุตรายวา มโหสถกุ าร แปลวา กุารผูมีาอนั มีอานุภาพ าก
๗ีา นไปรูปรงของมโหสถกุารก็ยิง่ สมบูรณงดงาม ผวิ พรรณเปลง ปลงั่ ปรหนงึ่ หลอ ดวยทองคาํ แลดสู งาา เผยกวา กุ ารอ่นื ทัง้ ยัง มีกาํ ลงั ากดจุ า งสาร
วันหนงึ่ ขณมโหสถกําลงั เลน กับเพ่อื นอยูฝนกต็ กลงาโดยฉับพลนั ทําให เหลากุารทงั้ หลายตองวงิ่ หลบฝนกนั อา งอลหา น ชนกนั จนไดรบั ความดเจบ็แลหลายครงั้ ท่ีสัตวเา าทาํ ลายของบรเิ วณนนั้ จนเสยี หาย หรอื แมก รทัง่าวนาวเมอื งทเ่ี ดินา นบริเวณนัน้ ก็ ไมไ ดรบั ความสดวกเลย เรตองหา ทางแกไ ขปญั หาที่ เกิดขึน้ นี ้
มโหสถจึงคิดวาจรวมเงนิ กบั เพอ่ื นๆทําศาลาขึน้ เพอ่ื เป็นปรโยชนแกท ุกๆคนเมือ่ รวมเงนิ เสรจ็ แลว จงึ ไปขอใหายชัง่ ทําศาลาให
มโหสถกุารแมอ ายเุ พียง ๗ ขวบแตเปน็ ผูมีสตปิ ัญาเี่ยมดวยปฏิภาณไดสังเกตเหน็ ายา งขงึ เชอื กไมถูกแบบ กต็ รงรเ่ี า ไปใกลๆ แลพูดถึงวิธแี กป ญั หา แต ายชงั่ กไ็ มไ ดแกไขอไรเพระคิดเพยี ง วาเป็นคําพูดของ เด็ก
ดว ยบุญาธิการของพรโพธสิ ัตวจงึสาารถทําใหเ ด็กตวั เล็กๆสาารถผูกเงื่อนทีซ่ ับซอ นไดจึงทาํ ให เหลาา งไมตกใจกนั เป็นอา งาก แลยอมรบั ใน ความสาารถของ มโหสถ
ทางดา นพรเจาวเิ ทหนัน้ ตา งก็รอ นใจ อากพบวากุารทีเ่ กิดนัน้ อยูที่ใดเสนก เหน็ วา พรองคทรงสนใจเรอ่ื งบัณฑิตนอ ยผูนี้ากจึงไดบอกทอ่ี ยใู หแก พรรา
เมอ่ื ทรบดังนนั้ พรราจึงสง เหลาอาํ าตยทงั้ ๔ คนไปทางตวันออกเพอ่ืสืบหาวาใครกันเปน็ ผู กอสรงศาลาที่เหมือนสรวงสวรรคเชน นีเห้ ลํา่ อาํ าตย ไดถ ามาวนจนไดคําตอบวามโหสถกุ าร บตุ รสิรวิ ฒั กเศรษฐี บณั ฑติ นอ ย แหงนจนี ยวมชั ฌคาม เป็น ผอู ํานวยการกอ สรง
ในรหวา งที่อําาตยของพรเจาวเิ ทหรชคอยเาดมู โหสถกุารอยอู า งใกลช ิดนัน้ กไ็ ดปรกฏเหตุ ากายหลายเรอ่ื ง ซงึ่ ลว นเป็นปรจกั ษพาน ยนื ยัน ในความเปน็ ผูมีปญั าอนั ยอดยงิ่ดงั นนั้ เมอ่ื ใดก็ ตามทเ่ี กิดเหตุการณตางๆ ขนึ้ อาํ าตยก็จถอื โอกาสาํความนนั้ ขึน้ กรบทลู พรรา โดยา น ทูตผทู ํา หา ทส่ี ง สาสนทุกครวไป
เหยีย่ วคาบเนอื ้ครงั้ หนงึ่ มีเหยย่ี วตัวหนงึ่ บินา นโรงาสัตวบังเอิญเหน็ ชนิ้ เนือข้ าดา มอื ที่คนา สัตววาง ไวบ นเขียงเตรยี มาํ ไปาย กห็ วังจไดลมิ้ ลองโอารสของเนือ้นนั้ ใหส มอาก จึงเา รอที เผลอ เม่อืเห็นคนา สตั วงวนอยกู ับการลับมีด ก็รีบโฉบลงตรงชนิ้ เนอื โ้ ดยเร็ว ครนั้ ควาไป ไดส ําเรจ็ กด็ ีอกดีใจ รีบบินหนีอา งสยอารมณ
ขณนนั้ เอง มโหสถกุ ารกับสหายทงั้๑๐, ๐๐ คน ากันเลนกันอยใู นสามกีาเห็นเหยย่ี วคาบชิน้ เนอื ้ กรอ งกแรง บิน า นาในบรเิ วณนัน้ ก็ากันนกึ สนุกอากจแยง ชิน้ เนอื จ้ ากเหยี่ยว จงึ ตกลงกนั วา หาก ใครสาารถจควา ชิน้ เนือ้นัน้ าได ก็จถอื วา เป็นผชู น รหวา งวิง่ ตางแหงนมองา จงึ ากันสดุดกอน หินลมไปตามๆกัน
มโหสถกุารเห็นเชนนัน้ กร็ อ งหา ม บอกใหพวกกุารเหลานนั้ หยุดเสียแลวอาสาจไลตาม เหยีย่ วนัน้ เองกลาวดงั นแี ้ลว มโหสถกุ ารกร็ ีบวงิ่ กวดไปโดยเร็วจนสดุ กาํ ลัง สายตากจ็ ับจอ งอยูท่เี งาํ ของเหยย่ี วที่ปรกฏอยูบนพนื ้ดิน โดยไมต องแหงนดูบนา เลย
มโหสถกุารไลกวดเหย่ียวนัน้ ในรยกรชนั้ ชิด ไม าํ้ กเ็ หยียบเงาเหย่ียวไดตบมอื ตวาดขึน้ ไปดวยเสียงดงั สนนั่ ทําใหเ หย่ียวนนั้ ตกใจแลปลอยชนิ้ เนอื ล้ ง า
เมื่อพรราไดทรบา ว ทา นทรงฉงนพรหฤทัยแลพูดสนทากับเสาถงึ เหตกุ ารณดงั กลาว อ“ ไรกันทานอาจารยบุคคลผูสาารถ เลง็ เห็นไดทงั้ บนา แลบนดินพรอ มกนั เชน นี ้ควรจเรียกวา ผู มปี รีาาณอนั ยอด เย่ียมมิใชห รือ”
ไมเ ปน็ การากอนั ใดดอก พรเจา า ”ทา นเสนกกรบทูลยืนยัน เ“ พียงแคใ ชความคดิ เล็กนอยเทานัน้ กอ็ าจจกรทํา ได กเ็ รอ่ื งนัน้ มเี หตใุ หตอ งคดิ เน่อื งดว ยมโหสถกุ ารเหน็ สหายากันไดร บัความลาก จงึ ไดคดิ หาหนทางแกไข ดงั นัน้ จงึ ยงั ถือวาเป็นควาํ มคิดท่ีมี เง่อื นไขใหค ดิ เป็นความเหน็ ที่มีเงาปรกฏอยูแ ลว จึงหาใชเ รือ่ งากทีจ่ คิด อา นเชน นนั้ พรเจา า ”
เหตุการณคดลี กั วัวายเจาของววั าํ วัวไปกินหาแลเผลอหลับไปใตตน ไม เาตื่นขึน้ าไมพบวัวของเาจงึ ออกตามหาแลพบวา วัวของเาถูกขโมยไป ายทงั้ สองจงึ เถียงกันวาวัวตัวนเี ป้ ็นวัวของตน
มโหสถคิดวาการวินจิ ฉัยครงั้ นีจ้ ตองใหเป็นไปตามมติมหาชน จงึ ถามายท่เี ป็นโจรกอ นวาํ่ “ทานใหโค ของทานกนิ แลดืม่ อไร” “กรผมใหโ คดม่ื าคู ใหกินงา แปง แลขนมสด ขอรบั ” โจรตอบ มโหสถจึง หันไปถามเจาของโคดวย คําถามเดียวกัน ายเจา ของโคตอบวา ก“ รผมใหกนิ หา อา งเดียวเทานัน้ แหลายทา น
มโหสถจงึ ใหค นใช าํ ถาดพรอ มใบปรยงคาดวยกําหนงึ่ สงั่ ใหตําในครกจนแหลก ขาํ ดว ย าํ้ แลว กรอกาํ้นัน้ ใสกโค โคดืม่ เา ไปไดหนอยหนงึ่ก็สํารอกออกาเต็มถาดนนั้ ปรกฏวามีแตใบหา ลวนๆ ไมมสี ิง่ ใดเจอื ปนเลย
ายโจรเมื่อเหน็ ความจริงปรกฏเชน นัน้ กไ็ มอ าจทาํ หา ดานกแข็งอีกตอ ไปจําตองยอมรบั ความ เป็นจริง ดว ยสีหา ทีเ่ หมอื นกําลังแก า อยูทามกลางมหาชนวา “ใชค รบั กรผมเป็นโจร” เม่อื มโหสถ ทรบแลว กต็ ักเตอื นแลสงั่ สอนวา อา ทาํ เชน นอี ีก้ จงลเวน การ กรทาํ กรรมครงั้ นเี ส้ ยี แลว จงรกั ศลี ไวใหด ี เผ่อื วาทกุ ขนนั้ จไดลดหยอน ผอนเลง”
เม่อื พรราทรบา วก็รสู ึกยินดีแลอากรบั มโหสถกุารเา าทาํ งานในวัง ยิง่ นกั แตเ สนกกห็ าขอ อา งาโดยตลอดวา ยังไมดีพออําจมขี อ ผิดพลาดหรือ อไรตา งๆ ตอ ไป
คดแี ยง ลกูางยกั ษเหน็ เด็กนอยา รกั นอนพักผอนอยูใตตนไมางกําลังหวิ จงึ แปลงรงเปน็หญงิ สาวาวนแลเดนิ เา ไปขออุม ลูกของสาวาวน อา งวาเมอ่ื กอนฉันเคยมีแตเ าไมอ ยูแลว ทางหญิงาวนก็ไมไ ดเอใจอไรพอรบั กวาใหอ ุม ไดางยกั ษก็อมุ ลูกของางแลาไป างรสู กึ ไมพ อใจจงึ พาามทวงลูกคนื แตางยกั ษไมใหคืน
แลมโหสถก็าตัดสินคดใี หโดยใครดึงเด็กไดคนๆนนั้ กเ็ อาไป าํ่ ยยกั ษก็ดงึเดก็ อา งแรงหวังวาถาไดามอื น้ เี ร้ คงอิม่ เป็นอา งแนนอน สว นแมของเด็กนนั้ เมือ่ เหน็ เด็กเจ็บกป็ ลอ ยมือท่ีดงึ อยูแลรอ งไหฟมู ํายท่ีทารกเจบ็ เพระการ กรทําของตน
มโหสถจึงให าวนชวยกันตัดสินวาใครเป็นแมของเด็ก เหลา าวนตา งตอบ เปน็ เสยี งเดียวกันวาคอื หญิงาวนเพระไมม ีแมค นไหนมี ความสขุ หรือไม รสู กึ อไรเม่อื ลกู นนั้ เกดิ ความเจ็บปวด
มโหสถ กลาวแก างยักษวาตอ แตน ีไป้เจา จงสาทานเบญจศีลเถิดนแลว พงึ ตัง้ ใจรกั ใหบ ริสุทธ์ไิ ปจนตลอดชีวิตขอใหเจา พึงสาํ เหนียกไวในใจเสมอวา เร จักเวนจากการเบียดเบียนชีวิตแลทรพั ยสนิ ของผูอื่นไปจนกวาชีวิตจหาไม างยกั ษณิ ใี ครค รวญวา“ าํ ติกําเนิดยกั ษณิ ที ีเ่ ปน็ อยนู ีก้็ตํา่ ทรมากพอแลวไมควรเลยทีจ่ าาํ้ เติมตนเองใหตกตํา่ในาํ ติตอไปอกี เม่อื คิดดงั นแี ้ลว ในทีส่ ุด จงึ ตัดสินใจรบั ก
ไมตเคยี นในท่สี ดุ พรราทนไมไหวจงึ ออกกลอุ ยท่ีแยบยลเพื่อใหมโหสถกุาราแกไข เพ่อื ทดสอบปญั าของมโหสถกุ ารตามท่ีพรองคตองการ
าวํ้นจนี ยวมชั ฌคามทกุ คนจงฟงัพรเจาวเิ ทหรช เจาเหนอื หวั แหง มิถิลานคร ใครจ ทรบวา ทอนไมต เคยี นนี ้ ทางไหนเปน็ โคน ทางไหนเป็นปลายทัง้ นีให้ าํ คาํ ตอบกลับาแจงแกเรโดยเรง ดวน ภายในรยเวลาชัว่ วนั หนึง่ กบัอกี คืนหนงึ่ อา ใหเกินกวานัน้ มเิ ชน นัน้ จตองถกู ปรบั เปน็ พนิ ยั หลวงถงึ ๑๐๐๐กหาปณ”
ปราชนตางแกปญั หาท่ีพรรากาํ หนดไมไ ดจึงตา งากนั วาพรรา ที่ คิด คาํ ถามเชนนอี อ้ กาใหพวกเาเดือดรอ น ายชรลองแลวลองอกี จนเรมิ่ ทอ ใจ ในท่สี ดุ จงึ เสนอวา “หรือเรจลองไปปรึกพอมโหสถ บุตรของทานสิริวัฒก ทานทงั้ หลายเหน็ วาอา งไร” แลทุกคนตางเหน็ ตามายชร
มโหสถจงึ แกปัญหาโดยการาํ ไมทอนนัน้ วางลงไปในาํ้ แทนจจมลงไปในาํ้เทา กนั กลับกลายเปน็ วา า งหนึง่ กลับ จมลงไปากกวาอีกา งหนงึ่
มโหสถจึงอธิยวา ดา นท่ลี อยา นัน้ เ จงึ า จเปน็ สว นบน สวนดานท่จี มาํ้า จเปน็ สว นโคนเพระมีเนอื ไ้ มอยอู า งหาํ แนน จึงจม ผสู งสารก็ ารยงานถึงวิธกี ารแกป ญั หาของมโหสถ พรราจงึ พอใจาก แลสง ปญั หาไป ทดสอบปัญหาของมโหสถอยเู สมอๆ แลก็ได คําตอบเปน็ ท่ี า พงึ พอใจทุกครงั้
ในทีส่ ุดมโหสถก็ได าทํางานในรชวังรบัใชพ รรา ยงิ่ เวลาา นไปพรราก็โปรดปรน ในตัวมโหสถเพมิ่ ไปเร่อื ยๆ พอๆกับความอจิ ฉาในตวั มโหสถของ เหลา อาํ าตย
างอมราํ งอุทุมพรเทวเี หน็ วา ถึงเวลาที่มโหสถควรจมคี ูค รองไดแลว จงึ พาามหาคูค รองให แตมโหสถกลับบอกปฏิเสธไปแลวบอกวา ตนจเลือกหาครูครองดวยตนเอง างอุทมุ พรกใ็ หโ อกาส มโหสถจึงกรบทูลลา
การพบกนั เพยี งครงั้ แรกรหวา งายหนมุ กบั หญิงสาวก็เกิดความรูส ึกตองตา ตอ งใจกนั เชนนีก้็ เนอ่ื งดวยบพุ เพสนั นวิ าส คอื ไดเคยอยรู ว มกันาแลเคยไดสรงบุญรว มกันาในภพาติกอ น ซึง่ มโหสถบัณฑติ แลางอมรก็ อยใู นกฎเกณฑนี ้
Search
