อาขยานบทเลือก ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

วชิ าภาษาไทย ช้นั ประถมศึกษาปท ่ี ๕ ครผู ูสอน นางสาวภสั สรนันทน ทองนอก (ครจู ุบแจง)

ตวั ละคร •มะปราง •ยาย •ชาลี •ผมแกละ

อาขยานบทเลือก ตนเปนที่พ่งึ แหง ตน

อาขยานบทเลือก ตนเปนท่พี ึ่งแหง ตน เราเกดิ มาทง้ั ทชี วี ิตหนึ่ง อยา หมายพึ่งผูใ ดใหเขาหยัน ควรคะนงึ พ่งึ ตนทนกัดฟน คิดบากบ่ันตั้งหนา มานะนํา กสกิ จิ พณิชยการงานมเี กยี รติ อยา หยามเหยียดพาลหาวา งานตาํ่ หรอื จะชอบวิชาอตุ สาหกรรม เชิญเลือกทําตามถนดั อยา ผัดวัน

อาขยานบทเลอื ก ตนเปน ทพี่ ึ่งแหงตน เอาดวงใจเปนทนุ หนุนนาํ หนา เอาปญ ญาเปน แรงมงุ แขง ขัน เอาความเพียรเปนยานประสานกนั ผลจะบรรลุสปู ระตชู ัย เงนิ และทองกองอยปู ระตูหนา คอยเปด อา ย้มิ รบั ไมข บั ไส ทรัพยในดินสนิ ในน้ําออกคลา่ํ ไป แหลมทองไทยพรอมจะชว ยอาํ นวยเอย (เพ่มิ สวัสดวิ์ รรณกิจ, บทประพันธอธิบายสภุ าษติ , กระทรวงศกึ ษาธกิ าร)

คําศัพทค วรรู ๗. บรรลุ = ถงึ , สําเร็จ ๘. ประตชู ยั = ทีห่ มายแหง ความสาํ เร็จ (นยั ) ๑. หยัน = เยาะ, เยย ๙. ขบั ไส = ผลกั ไส ๑๐. คล่ํา = หมู ๒. บากบัน่ = พากเพียร ๑๑. อาํ นวย = อวย, ให ๓. กสกิ จิ = การเพาะปลูก ๔. พณชิ ยการ = การคาขาย ๕. ผัด = เลือ่ น ๖. ประสาน = ทําใหเขากนั

อาขยานบทเลือก ตนเปนท่พี ึ่งแหง ตน เราเกดิ มาทง้ั ทชี วี ิตหนึ่ง อยา หมายพึ่งผูใ ดใหเขาหยัน ควรคะนงึ พ่งึ ตนทนกัดฟน คิดบากบ่ันตั้งหนา มานะนํา กสกิ จิ พณิชยการงานมเี กยี รติ อยา หยามเหยียดพาลหาวา งานตาํ่ หรอื จะชอบวิชาอตุ สาหกรรม เชิญเลือกทําตามถนดั อยา ผัดวัน

อาขยานบทเลอื ก ตนเปน ทพี่ ึ่งแหงตน เอาดวงใจเปนทนุ หนุนนาํ หนา เอาปญ ญาเปน แรงมงุ แขง ขัน เอาความเพียรเปนยานประสานกนั ผลจะบรรลุสปู ระตชู ัย เงนิ และทองกองอยปู ระตูหนา คอยเปด อา ย้มิ รบั ไมข บั ไส ทรัพยในดินสนิ ในน้ําออกคลา่ํ ไป แหลมทองไทยพรอมจะชว ยอาํ นวยเอย (เพ่มิ สวัสดวิ์ รรณกิจ, บทประพันธอธิบายสภุ าษติ , กระทรวงศกึ ษาธกิ าร)

คาํ ประพนั ธป ระเภท : กลอนสภุ าพ

แบง วรรคตอนคําประพนั ธ โดยใชเคร่อื งหมายวรรคตอน /

อาขยานบทเลือก ตนเปน ที่พ่งึ แหง ตน เราเกิดมา/ทง้ั ท/ี ชวี ติ หนงึ่ // อยา หมายพึ่ง/ผใู ด/ใหเ ขาหยัน// ควรคะนงึ /พึ่งตน/ทนกดั ฟน// คดิ บากบัน่ /ตั้งหนา/มานะนํา// กสิกจิ /พณิชยการ/งานมเี กยี รต/ิ / อยาหยามเหยยี ด/พาลหา/วา งานตาํ่ // หรอื จะชอบ/วชิ า/อตุ สาหกรรม// เชิญเลอื กทาํ /ตามถนัด/อยาผัดวัน//

อาขยานบทเลือก ตนเปน ท่พี ึง่ แหง ตน เอาดวงใจ/เปน ทนุ /หนุนนําหนา// เอาปญ ญา/เปนแรง/มงุ แขง ขนั // เอาความเพียร/เปน ยาน/ประสานกนั // ผลจะ/บรรลุสู/ ประตูชัย// เงนิ และทอง/กองอย/ู ประตูหนา// คอยเปดอา /ยิ้มรบั /ไมขบั ไส// ทรพั ยใ นดนิ /สินในนา้ํ /ออกคล่ําไป// แหลมทองไทย/พรอมจะชว ย/อาํ นวยเอย// (เพิม่ สวสั ดิ์วรรณกจิ , บทประพันธอธิบายสุภาษิต, กระทรวงศึกษาธกิ าร)

คําศัพทค วรรู ๗. บรรลุ = ถงึ , สําเร็จ ๘. ประตชู ยั = ทีห่ มายแหง ความสาํ เร็จ (นยั ) ๑. หยัน = เยาะ, เยย ๙. ขบั ไส = ผลกั ไส ๑๐. คล่ํา = หมู ๒. บากบัน่ = พากเพียร ๑๑. อาํ นวย = อวย, ให ๓. กสกิ จิ = การเพาะปลูก ๔. พณชิ ยการ = การคาขาย ๕. ผัด = เลือ่ น ๖. ประสาน = ทําใหเขากนั

ภารกิจท่มี อบหมาย ๑. จดคําศัพทค วรรู ๑๑ คาํ ลงในสมดุ ภาษาไทย ๒. ทกั ษะภาษา หนา ๗๓ – ๗๖ และ หนา ๑๔๔ - ๑๔๕ ๓. ฝก อา นออกเสียงบทอาขยานใหถ กู ตองทกุ วนั อยา งนอยวนั ละ ๑ ครัง้ ๔. อา นหนงั สอื ภาษาพาที บทที่ ๑๐ เรื่อง ปลอดภยั ไวก อ น หนา ๑๕๗ - ๑๖๗