ใจแก...เราขอนะ

โครงเรื่อง ชื่อเรื่อง ใจแก...เราขอนะ ตัวละคร โจนาธาน แอนโทนี่ นพรัตน์ เจสัน เอลลี่ ลุงแช่ม ป้าไก่ สถานที่ ชุมชนเขาถั่วแระ โรงเรียนชายล้วนชื่อดังย่านฝั่งธน โรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา โรงอาหาร ร้านขนมหวาน ป้ายรถโดยสารประจำทาง ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ร้านอาหาร เยาวราช สถานีตำรวจ โรงพยาบาล

เนื้อเรื่องย่อ โจนาธานและเอลลี่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก โจนาธานเปรียบเสมือนกับพี่ชายของ เอลลี่พอทั้งคู่โตขึ้นก็ได้เรียนโรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆกัน วันหนึ่งขณะที่ทั้งคู่กำลังจะกลับบ้าน ก็ได้แวะร้านขนมหวานเพราะเอลลี่อยากเข้าจึงได้พบกับเจสันที่นั่งอยู่ในร้านนั้น เจสันจึง มาหาหมายที่จะจีบเอลลี่ แต่โจนาธานไม่ยอมจึงเกิดปากเสียงกันเล็กน้อย เรื่องราวจบลง ด้วยดีโดยที่ทั้งคู่แยกย้ายกันกลับบ้านไปเช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่โจนาธานและเอลลี่กำลังรอรถ โดยสารประจำทางอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทักเอลลี่ว่าจำเขาได้หรือเปล่าเขาคนนั้น คือแอนโทนี่ เพื่อนสมัยเด็กอีกคนของเอลลี่ หลังจากที่เอลลี่ได้คุยกับแอนโทนี่ไปสักพัก แอนโทนี่ได้ตัดสินใจที่จะชวนเอลลี่ไปดูหนังกัน เอลลี่ได้ปฏิเสธไปเพราะกลัวว่าโจนาธาน จะรู้สึกไม่ดีที่ เอลลี่ไปดูหนังกับชายอื่น แต่ในวันถัดมาเอลลี่ได้บอกกับโจนาธานถึงเรื่องที่ แอนโทนี่ได้ชวนไปดูหนัังว่าเธอได้ปฏิเสธคำชวนของแอนโทนี่ไป โจนาธานเห็นว่าเอลลี่ อยากจะไปดูหนังจึงให้เอลลี่ทักกลับไปตอบตกลงที่จะไปดูหนังกับแอนโทนี่ หลังจากที่ เอลลี่ได้ดูหนังกับแอนโทนี่จนจบ ทั้งคู่ได้ตัดสินใจที่จะไปเดินเล่นกันต่อแต่ทว่าสายตา ของเอลลี่ได้เหลือบไปเห็น เจสันที่กำลังเดินอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากพวกเขาเอลลี่จึงพยายาม พาแอนโทนี่หลบเจสันแต่ เจสันก็ได้เห็นเอลลี่ที่กำลังเดินอยู่ จึงตรงเข้ามาหาเอลลี่และ หยอกล้อ แอนโทนี่ได้พา เอลลี่เดินหนีโจนาธานมาเข้าร้านอาหารแห่งหนึ่งภายในห้างซึ่ง เป็นร้านอาหารชื่อดังที่ราคาแพงมากและต้องใช้เวลาจอมากกว่า 3 เดือน หลังจากทาน อาหารกันเสร็จแอนโทนี่ก็ได้ไปส่งเอลลที่บ้านและขอตัวกลับบ้านไป หลายวันต่อมาที่บ้าน ของเอลลี่ ได้ชวนกันไปเดินเล่นแถวเยาวราช เอลลี่จึงได้ชวนโจนาธานไปด้วย โจนาธาน ได้ตอบตกลงและไปกับเธอ แต่เกิดเรื่องบังเอิญขึ้น เมื่อเจสัน และแอนโทนี่ ก็อยู่ที่นั่น ด้วย ชายทั้งสามได้พบกันและมีปากเสียงกัน โดยมีตัวแปรสำคัญคือเอลลี่ กับเหตุการณ์ ครั้งนี้ทั้งสามคนจะทำอย่างไรเพื่อที่จะได้ครอบครองใจดวงน้อยๆของเอลลี่หรือเรื่องราวจะ เป็นอย่างไรต่อไป เอลลี่จะรับรักชายหนุ่มสักคนไหม? หรือว่าเอลลี่มีชายหนุ่มในดวงใจอยู่ แล้ว ? เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามชม....

เอลลี่ หญิงสาวที่สวยแซ่บที่สุดในชุมชนเขาถั่วแระ เอลลี่เป็นเด็กผู้หญิงที่อัธยาศัยดี หน้าตาน่ารักและ เป็นเด็กเก่ง เอลลี่มีเพื่อนรักที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆเลยคือโจนาธาน เพราะพ่อแม่ของโจนาธานเป็น เพื่อนสนิทของลุงแช่มกับป้าไก่ที่เป็นพ่อแม่ของเอลลี่ด้วยความที่บ้านอยู่ติดกันเลยรู้จักและเล่นด้วยกัน ตั้งแต่เด็กๆ โจนาธานเป็นคนที่มีสีหน้าไร้ความรู้สึกแต่จะแสดงออกผ่านการกระทำซะมากกว่า ตั้งแต่ เด็กๆโจนาธานจะคอยปกป้องเอลลี่มาตลอด โจนาธานจึงเปรียบเสมือนพี่ชายของเอลลี่แต่ใจลึกๆของ เขาไม่มีใครสามารถหยั่งรู้ได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ในปัจจุบันโจนาธานและเอลลี่อายุ 17 ปี โจนาธานเรียนอยู่ที่โรงเรียนชายล้วนชื่อดังย่านฝั่ งธนส่วน เอลลี่เรียนอยู่โรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังริมฝั่ งแม่น้ำเจ้าพระยาด้วยความที่โรงเรียนไม่ได้อยู่ไกลกันมาก หลังเลิกเรียนโจนาธานจะเดินไปรับเอลลี่ที่โรงเรียนแล้วกลับบ้านตลอดทุกวัน แต่มีอยู่วันหนึ่งเหตุการณ์ ที่จะเปิดเผยความรู้สึกของโจนาธานก็เกิดขึ้น โจนาธานเดินไปรับเอลลี่ที่หน้าโรงเรียนตามปกติทุกวันในขณะที่ทั้งคู่กำลังจะเดินกลับบ้านแต่วันนี้ เอลลี่เกิดอยากกินขนมหวาน ทั้งคู่จึงได้แวะเข้าไปที่ร้านขนมหวานกัน ทั้งคู่เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะและได้ดู เมนูเพื่อจะสั่งขนมหวาน ในขณะนั้นเอลลี่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากเมนูและสายตาเอลลี่ก็มองผ่านไปทางข้าง หลังของโจนาธาน โจนาธานเห็นว่าเอลลี่ทำสีหน้าไม่ค่อยดีเลยถามเอลลี่ว่า \"ลี่เป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไร หรอ\" โจนาธานถามจบก็หันไปมองข้างหลัง ขณะที่โจนาธานหันไปก็พบกับกลุ่มเด็กนักเรียนต่าง โรงเรียน เด็กนักเรียนกลุ่มนั้นกำลงมองมาที่เอลลี่ โจนาธานเลยถามไปว่า \"พวกนายมองอะไรน้องสาว เราวะ\" เด็กคนหนึ่งในกลุ่มนั้นที่ดูแล้วเหมือนจะเป็นหัวโจกลุกขึ้นมาแล้วพูดกับโจนาธานว่า \"นั้นน้อง สาวนายหรอ เราชื่อเจสัน พอดีว่าเราชอบน้องสาวนายว่ะ เราขอจีบน้องสาวนายได้ปะ (พูดแบบกวนๆ)\" โจนาธานลุกขึ้นแล้วตอบกลับ \"มันจะง่ายเกินไปหรือเปล่า เจสัน (ลากหางเสียงยาว) เราว่าน้องสาวเราไม่ ชอบนายว่ะ\" เจสันขำเบาๆพร้อมกับตบบ่าโจนาธานแล้วพูดกลับว่า \"วันนี้นายโชคดีนะ ที่ พวกเราไม่ อยากจะมีเรื่อง แต่อย่าให้เราเจอนายกับน้องสาวอีกนะ ไม่งั้นคงได้เจ็บตัวแน่\" แล้วเด็กหนุ่มกลุ่มนั้นก็ เดินออกไปจากร้านปล่อยให้โจนาธานกับเอลลี่กินขนมและกลับบ้านไปแบบปกติ ในเช้าวันรุ่งขึ้นโจนาธานและเอลลี่ได้มารอรถโดยสารประจำทางที่หน้าชุมชนเช่นเคย\"วันนี้เธอเลิกเวลา เดิมใช่ไหม\" \"ใช่จ้าเวลาเดิมเลย\" ในขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนคุยกันอยู่นั้นก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทัก เอลลี่ว่า \"เธอใช่ เอลลี่รึเปล่า\" \"อืมใช่ เราเอลลี่มีอะไรรึเปล่า\" \"ใช่จริงๆด้วยเธอจำเราได้ไหม เราแอนโทนี่ ไง\" \"แอนโทนี่นั่นเธอเหรอ เธอดูเปลี่ยนไปเยอะมาก\" แอนโทนี่เด็กหนุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทกับเอลลี่ตอน สมัยประถม ด้วยความที่คุณพ่อของแอนโทนี่เป็นนักลงทุนจึงต้องย้ายที่ทำงานบ่อยเพื่อหาที่ลงทุนใหม่ๆ แอนโทนี่จึงไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก \"เธอดูหล่อขึ้นเยอะจากล่าสุดที่เจอกันนะ\" \"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก\" \"แล้วเธอมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ พ่อของเธอย้ายไปลงทุนที่เชียงใหม่ไม่ใช่หรอ\" \"เรามาเรียนต่อแถวฝั่ งธน พ่อเรากลับมาลงทุนแถวนี้แล้ว\" ในขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนคุยกันรถประจำทางก็ได้มาถึง ทั้งสามคนได้ขึ้นไป นั่งบนรถประจำทาง เอลลี่คุยกับแอนโทนี่จนลืมไปเลยว่าเธอไม่ได้มาเพียงลำพัง จึงทำให้โจนาธานที่มา ด้วยนั้นรู้สึกไม่พอใจจึงทำเสียงกระแอม เอลลี่ที่ได้ยินเสียงจึงถามกับโจนาธานว่า \"เธอไม่สบายรึเปล่า\" \"เปล่าแค่รู้สึกเจ็บคอนิดหน่อย\" หลังจากที่คุยกันได้ไม่นานก็ถึงป้ายที่ทั้งสามคนจะต้องลง หลังจากที่ทั้ง สามคนลงมาจากรถ แอนโทนี่ได้ขอไลน์ไว้ติดต่อกับเอลลี่ หลังจากที่ทั้งสองคนแลกไลน์กันแล้วก็ได้แยก ย้ายกันไปโรงเรียน 1

หลังจากที่แอนโทนี่แยกตัวออกไปแล้ว โจนาธานก็เดินมาส่งเอลลี่ที่โรงเรียน ในขณะที่เดินไปส่งนั้น โจนาธานได้ถามเอลลี่ว่า \"เธอไปรู้จักสนิทสนมกับแอนโทนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่\" \"เรารู้จักกับแอนโทนี่ตั้งแต่ ประถมแล้ว ตอนนั้นแอนโทนี่ย้ายเข้ามากลางเทอมเลยไม่ค่อยมีเพื่อน เธอถามทำไมหรอมีอะไรรึเปล่า\" \"เปล่าก็แค่พอเวลามีผู้ชายมาคุยกับเธอแล้วเราไม่ค่อยชอบน่ะ\" \"นั่นแหละเธอเป็นห่วงเราไม่ต้องเป็น ห่วงเรามากหรอกเราดูแลตัวเองได้\" เมื่อถึงเวลาพักกลางวันในขณะที่เอลลี่กำลังจะเดินไปที่โรงอาหาร แอนโทนี่ก็ได้ทักไลน์หาเอลลี่ว่า \"เธอ ช่วยติววิชาฟิสิกส์ให้เราหน่อยได้ไหม\" \"ได้สิแอนโทนี่เธอว่างวันไหนล่ะ?\" \"งั้นเป็นวันพรุ่งนี้ไหมเป็นวัน เสาร์พอดีด้วย\" \"ได้สิ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน 10 โมงที่ป้ายรถเมล์นะ\" \"โอเค งั้นไว้เจอกันนะ\" เพื่อนๆในห้อง เอลลี่ที่ผ่านมาเห็นเอลลี่กำลังคุยกับแอนโทนี่อยู่จึงทักเอลลี่ว่า \"เธอคุยกับใครอะ แฟนหรอ?\" \"เปล่านะ (เสียงสูง) แค่เพื่อนสมัยเด็กเฉยๆ\" \"จะใช่แค่เพื่อนสมัยเด็กจริงๆรึเปล่าน้า\" \"จริงสิเราจะโกหกพวกเธอ ทำไมล่ะ\" หลังจากที่เอลลี่และเพื่อนๆได้คุยกันเสร็จ จึงเดินต่อเพื่อไปทานอาหารที่โรงอาหาร เมื่อระฆังบอกเวลาดังขึ้น เอลลี่ก็ได้เดินออกไปรอโจนาธานที่หน้าโรงเรียนตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ วันนี้ต่างออกไปเพราะคนที่เดินมาไม่ใช่โจนาธานแต่เป็นเจสันที่เดินผ่านมา เอลลี่รู้สึกกลัวจึงพยายามจะ หาที่หลบแต่ไม่มีที่ให้หลบ เธอจึงต้องยืนอยู่ตรงนั้น เจสันที่เดินผ่านมาเห็นจึงเดินไปทักเอลลี่ว่า \"ว่าไง จ๊ะ น้องสาวมายืนทำไรตรงนี้คนเดียวล่ะ\" เอลลี่ที่กำลังหวาดกลัวอยู่เธอจึงไม่ได้ตอบอะไรกลับไป โชคดี ที่ขณะนั้นโจนาธานได้มาถึงหน้าโรงเรียนพอดี โจนาธานได้ตะโกนใส่เจสันว่า \"มึงมายุ่งอะไรกับน้องสาว กูวะ\" \"แหม แหม แหม หวงขนาดนี้เป็นแค่น้องสาวแน่หรอ?\" เมื่อโจนาธานได้ยินเจสันพูดแบบนั้นใส่ จึงรู้สึกโมโหเลยได้ต่อยเข้าไปทีหน้าเจสันอย่างจังและล้มลงไป เจสันจึงลุกขึ้นมาแล้วกระชากคอเสื้อของ โจนาธานเข้ามาแล้วต่อยเข้าที่หน้า เอลลี่เห็นดังนั้นจึงตะโกนร้องขอความช่วยเหลือให้คนแถวนั้นมา ช่วยหยุดเจสันกับโจนาธานที่กำลังต่อยกันอยู่ นพรัตน์ที่กำลังเดินกลับออกมาจากการรับลูกก็ได้ยิน เสียงของเอลลี่ที่กำลังตะโกนอยู่ด้วยความที่นพรัตน์เป็นตำรวจจึงรีบวิ่งมายังต้นเสียง\"หยุด!!!นี่เจ้าหน้าที่ ตำรวจ ถ้าไม่หยุดจะจับ ข้อหาทะเลาะวิวาท\" หลังจากที่โจนาธานและเจสันได้ยินดังนั้นจึงหยุด นพรัตน์ จึงได้ตักเตือนทั้งคู่ไปว่า \"พวกคุณจะทะเลาะกันไปทำไมให้เจ็บตัว นี่ผมเห็นว่าเป็นครั้งแรกนะผมจะแค่ ตักเตือนแล้วกันแต่ถ้าครั้งหน้าผมเห็นพวกคุณทะเลาะกันอีกผมจะไม่ทำแค่ตักเตือนแล้วนะ\" หลังจากที่ นพรัตน์ได้ตักเตือนทั้งคู่เสร็จ เอลลี่ได้ขอบคุณกับนพรัตน์ที่มาช่วยเคลียร์ให้ เอลลี่และ โจนาธานเลยขอตัวกลับบ้าน เจสันก็ขอตัวกลับบ้านเช่นกัน เช้าวันต่อมาเอลลี่ได้มาตามนัดที่แอนโทนี่นัดไว้ พอเอลลี่ไปถึงป้ายรถโดยสารประจำทางก็เห็น แอนโทนี่ยืนรออยู่ก่อนแล้วเอลลี่จึงถามไปว่า \"ไงแอนโทนี่รอนานไหม ขอโทษทีที่มาช้า\" \"ไม่เป็นไร เราก็ พึ่งมาถึงเหมือนกันแล้วเราจะไปติวกันที่ไหนดีล่ะ\" \"เอาเป็นร้านขนมหวานแถวโรงเรียนเราไหม\" \"อืม..เอาเป็นร้านขนมหวานก็ได้นะ\" ทั้งคู่จึงได้เรียกรถแท็กซี่เพื่อไปร้านขนมร้านนั้น พอทั้งคู่ไปถึงร้าน แล้วก็ได้สั่งขนมมากินกันระหว่างที่ติว หลังจากที่ทั้งคู่ได้นั่งติวกันไปสักพักแอนโทนี่ก็ได้เอ่ยปากชวน เอลลี่ว่า \"เอลลี่เราไปดูหนังกันไหม เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง\" \"อืม... เราขอกลับไปคิดดูก่อนแล้วกันนะ\" \"ไว้ได้ คำตอบแล้วทักมา บอกเราด้วยนะ\" เวลาก็ได้ล่วงเลยผ่านไปจนถึงตอนเย็น ทั้งคู่ก็ได้แยกย้ายกันกลับ บ้านไป 2

หลังจากที่ทั้งคู่เเยกย้ายกันกลับบ้านเอลลี่ก็ได้ส่งข้อความไปหาโจนาธาน \"พรุ่งนี้เราขอไปดูหนังกับ แอนโทนี่ได้ไหม\" แล้วโจนาธานได้ตอบข้อความกลับไปว่า \"ได้สิว่าเเต่ไปนัดกันมาตอนไหน?\" \"เมื่อเช้า เราได้ไปติวหนังสือกับแอนโทนี่ เเล้วแอนโทนี่ได้ชวนเราไปดูหนัง\" \"แล้วจะไปดูหนังกันสองคนหรอ\" \"ใช่\"จากนั้นโจนาธานก็ได้บอกกับเอลลี่ให้ระวังตัวเเล้วทั้งคู่ก็ได้แยกย้ายกันไปทำกิจวัตร เอลลี่ได้ส่ง ข้อความไปหาแอนโทนี่ว่า \"แอนโทนี่ ตกลงเราไปดูหนังด้วยนะ\" \"โอเค งั้นเจอกันพรุ่งนี้10โมงนะ\" \"โอเคไว้เจอกันนะ\" หลังจากที่ทั้งคู่ได้ตกลงกันเสร็จก็ได้แยกย้ายกันไปเข้านอน เช้าวันถัดมาทั้งคู่ก็ได้มาเจอกันตามเวลานัดเเล้วทั้งคู่ก็ได้ไปดูหนังตามที่ตกลงกันไว้ เมื่อทั้งคู่ดูหนัง กันจนจบแอนโทนี่ก็ชวนเอลลี่ไปเดินเล่นในห้างกันต่อ เมื่อทั้งคู่เดินเล่นกันสักพักเอลลี่ก็ได้เหลือบไป เห็นเจสันที่กำลังเดินอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากพวกเขา เอลลี่จึงพยายามชวนแอนโทนี่เดินออกห่างจากเจสัน ในขณะเดียวกันเจสันก็ได้เห็นเอลลี่ที่กำลังเดินหนี เจสันจึงเดินตามไปเพื่อที่จะทักเอลลี่ \"อ้าวน้องสาว มาเดินกับใครที่ไหนเนี้ย?\" \"อ๋อ(กลัว) นี่เพื่อนเราชื่อแอนโทนี่\" \"อ๋อ เพื่อนน้องสาวหรอจ๊ะ งั้นเราขอพา เธอไปเดินเล่นหน่อยแล้วกัน\" จากนั้นเจสันก็ได้ดึงมือของเอลลี่ไปและแอนโทนี่ก็ได้พูดกับเจสันว่า \"นายอย่ารุนเเรงกับเอลลี่อย่างนี้สิ!\" \"นายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามเรา\" \"ก็เราเป็นเพื่อนของเอลลี่ไง\" เมื่อจบ บทสนทนาแอนโทนี่ก็ได้พาเอลลี่ออกจากตรงนั้นทันที หลังจากที่ทั้งคู่ออกมาจากตรงนั้นแล้วแอนโทนี่ได้ชวนเอลลี่ไปนั่งทานข้าวที่ร้านอาหารร้านหนึ่งเพื่อที่ จะให้เอลลี่รู้สึกดีขึ้น แต่ร้านอาหารที่แอนโทนี่พาเอลลี่มานั้นไม่ใช่ร้านอาหารธรรมดา แต่เป็นร้านอาหาร ชื่อดังที่ต้องใช้เวลาในการจองมากกว่าสามเดือน \"แอนโทนี่ ร้านนี้ต้องใช้เวลาจองตั้งสามเดือนไม่ใช่ หรอ?\" \"ใช่ แต่พ่อเราเป็นหุ้นส่วนของร้านนี้เลยไม่มีปัญหา\" \"ราคาอาหารน่าจะแพงน่าดู\" \"เอลลี่อยาก กินอะไรสั่งได้เลย เราเลี้ยงเอง\" \"จะดีหรอมันแพงมากเลยนะ\" แอนโทนี่ไม่ได้ฟังคำที่เอลลี่บอกแล้วเรียก พนักงานมาสั่งอาหาร หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเสร็จแอนโทนี่ได้เรียกพนักงานมาคิดเงิน \"ทั้งหมด สามพันหกร้อยบาทครับ\" \"นี่ครับสี่พันบาทไม่ต้องทอนครับ\" หลังจากที่แอนโทนี่จ่ายเงินเสร็จแอนโทนี่ ก็ได้ไปส่งเอลลี่ที่บ้าน \"ขอบคุณมากเลยนะแอนโทนี่ ที่วันนี้พาไปเที่ยวแลัวยังเลี้ยงข้าวเราอีก\" \"ไม่ เป็นไรหรอกแค่นี้สบายมาก\" หลังจากที่คุยกันเสร็จเอลลี่ได้ขอตัวเข้าบ้านก่อนส่วนแอนโทนี่ก็ได้ขอตัว กลับบ้านเช่นกัน เช้าวันถัดมาเอลลี่และโจนาธานก็ได้ไปโรงเรียนระหว่างทางเอลลี่ก็ได้เล่าให้โจนาธานฟังถึงเรื่องที่เกิด ขึ้นเมื่อวาน \"เมื่อวานที่ไปดูหนัง เราไปเจอเจสันที่ห้างด้วย\" \"มันได้ทำอะไรเธอหรือเปล่า\" \"เปล่า เราได้ แอนโทนี่ช่วยไว้น่ะ แล้วเขาก็พาเราไปเลี้ยงข้าวร้านอาหารดีๆด้วย\" โจนาธานจึงโล่งใจที่แอนโทนี่ปกป้อง เอลลี่จากเจสันได้ โจนาธานจึงรู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจในตัวของแอนโทนี่มากขึ้น จากนั้นโจนาธานก็ไปส่ง เอลลี่ถึงหน้าโรงเรียนและก็ได้แยกย้ายกันไปโรงเรียน พอตกเย็นโจนาธานก็มารับเอลลี่ที่หน้าโรงเรียนเหมือนเดิมระหว่างที่ทั้งสองคนอยู่บนรถโดยสาร เอลลี่ก็ได้บอกโจนาธานว่า \"พอดีที่บ้านเราชวนไปเยาวราช ไปด้วยกันไหม?\" \"ได้สิเราว่างพอดี\" \"โอเค งั้นเป็นวันอาทิตย์10โมงนะ\" \"ได้เลย\" หลังจากที่ทั้งคู่ได้คุยกันจบก็ถึงป้ายที่ทั้งคู่ต้องลงพอดี หลังจากที่ ลงรถแล้วโจนาธานได้เดินไปส่งเอลลี่ที่บ้านและขอตัวกลับบ้าน \"ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ โจนาธาน\" \"เวลา เดิมนะ\" หลังจากนั้นโจนาธานก็ได้กลับบ้าน 3

ในเช้าวันอาทิตย์โจนาธานได้มาที่บ้านของเอลลี่ตามที่เอลลี่ได้นัดไว้ \"สวัสดีครับลุงแช่ม สวัสดีครับป้า ไก่ สบายดีไหมครับ\" ลุงแช่มได้ตอบไปว่า \"สบายดีๆ แล้วเองละเป็นยังไงบ้างโตขึ้นเยอะเลย\" \"สบายดี ครับ\" ป้าไก่ได้เดินมาบอกกับโจนาธานว่า \"รอแปบนึงนะจ๊ะ เอลลี่กำลังแต่งตัวอยู่\" ในขณะที่ทั้งสามกำลัง คุยกันอยู่เอลลี่ก็ได้เดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน \"อ้าวโจนาธานมาแล้วหรอ\" \"ใช่เราพึ่งมาถึงเลย\" หลัง จากที่ทั้งคู่ทักทายกันเสร็จก็ได้ออกเดินทางไปเยาวราช หลังจากที่ทุกคนได้มาถึงเยาวราชแล้วป้าไก่ได้พูดขึ้นว่า\"ดูสิพ่อไม่ได้มาตั้งนานตึกรามบ้านช่องเปลี่ยน ไปเยอะเลย\" \"นั่นสิ ดูแปลกตาจริงๆ\" ลุงแช่มกับป้าไก่ได้พาเอลลี่และโจนาธานไปทานอาหารที่ร้าน อาหารขึ้นชื่อของเยาวราชซึ่งเป็นร้านที่สมัยก่อนลุงแช่มกับป้าไก่ได้มาเดทกัน \"นี่พ่อจะบอกให้สมัยก่อน น่ะ พ่อเคยมาเดทกับแม่ที่ร้านนี่ด้วยนะ แม่น่ะบอกกับพ่อว่าชอบร้านนี้มากเลยเพราะอาหารอร่อย ถูกปาก\" \"จริงหรอครับป้าไก่\" \"แหม ลุงแช่มเขาก็พูดเกินไปนะ ป้าก็ไม่ได้ชอบอะไรขนาดนั้นหรอก\" หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จก็ได้สั่งอาหารมารับประทานกัน เมื่อทุกคนรับประทานอาหารเสร็จลุงแช่มก็ได้ เรียกพนักงานมาคิดเงิน \"ทั้งหมดสี่พันห้าร้อยบาทครับ\" หลังจากที่ลุงแช่มจ่ายเงินเสร็จทุกคนก็ได้เดิน ออกมาจากร้านแต่เอลลี่และโจนาธานได้ขอแยกตัวไปเดินเล่นกันตามลำพัง เพื่อที่จะให้ลุงแช่มกับป้าไก่ ได้ลำลึกความหลังกันตามประสาคนแก่ เอลลี่และโจนาธานที่ขอแยกตัวออกมานั้นก็ได้ไปเดินอยู่แถวๆย่านการค้า ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินอยู่ เอลลี่ได้ทักแชทไปหาแอนโทนี่เพื่อที่จะชวนออกมาเดินเล่นด้วยกัน แอนโทนี่ได้ตอบตกลงและบอกว่าจะตามมา หลังจากที่เสร็จธุระแล้ว ทั้งคู่ก็ได้เดินเล่นกันไปสักพักจนแอนโทนี่มาถึง \"ขอโทษที่มาช้านะ พอดีพ่อเราติดธุระ คุยงานกับหุ้นส่วนอยู่น่ะ\" \"อ๋อไม่เป็นไรเราเข้าใจ\" \"งั้นพวกเราไปถ่ายรูปเล่นกันไหมพอดีเราพกกล้องติดตัวมา ด้วย\" ขณะที่ทั้งสามกำลังถ่ายรูปกันอยู่เอลลี่ได้ไปกระซิบบางอย่างกับแอนโทนี่ \"โจนาธาน ลองมายืนตรงนี้สิ แสงกำลังสวยเลย\" \"อ่า ได้สิ\" หลังจากที่แอนโทนี่ถ่ายรูปโจนาธานเสร็จ แอนโทนี่ได้ยื่นกล้องให้กับโจนาธาน เพื่อดูรูป \"เห้ย สวยจริงด้วย\" \"เราบอกแล้วว่าตรงนี้แสงสวย\" จากนั้นโจนาธานกับแอนโทนี่ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ไม่นานนักหลังจากที่ถ่ายรูปกันเสร็จทั้งสามคนก็ได้เดินกลับไปหาลุงแช่มกับป้าไก่แถวๆที่จอดรถ ขณะที่ทั้งสามคนกำลังจะเดินถึงที่จอดรถนั้นก็ได้เห็นป้าไก่กำลังยืนซื้อเกาลัดอยู่แถวนั้น ทั้งสามจึงรีบ เดินไปช่วยป้าไก่ถือของ \"โฮ้ แม่ซื้ออะไรเยอะแยะเนี่ยจะกินกันหมดหรอ\" \"เอ้าก็แม่ซื้อไปฝากเพื่อนบ้าน เราด้วยไงจ๊ะ\" แต่โจนาธานก็ได้สังเกตุเห็นว่าคนขายหน้าตาดูคุ้นๆ เพราะคนที่ขายของคือเจสัน \"อ้าวนี่ ลูกสาวคุณน้าหรอครับเนี่ย จูงมือผู้ชายมาตั้งสองคนเลยน่ะครับนั้น\" โจนาธานได้ยินเจสันพูดแบบนั้น ใส่เอลลี่จึงรู้สึกโมโหมากเลยพลั้งปากท้าต่อยเจสันไป \"พูดอย่างงี้หาเรื่องกันนี่หว่า แน่จริงก็ออกมาต่อย กันเลยดิวะ\" เจสันที่เป็นคนไม่ยอมใครอยู่แล้วจึงตอบกลับว่า \"อ้าว พูดงี้ก็สวยสิพี่ชาย รอบที่แล้วเรายัง ไม่รู้ผลกันเลยนะ\" เจสันได้เดินออกมาจากร้านแล้วตั้งการ์ดพร้อมที่จะต่อยกับโจนาธาน โจนาธานไม่รอ ช้าวิ่งเข้าไปต่อยแต่ในจังหวะที่โจนาธานกำลังวิ่งเข้าไปหาเจสันนั้น เจสันได้หยิบมีดพกขึ้นมาหมายที่จะ แทงใส่โจนาธานแต่แอนโทนี่เห็นดังนั้นจึงวิ่งเข้าไปผลักโจนาธานหลบจนตัวเองโดนมีดแทงเข้ากลาง ลำตัว ป้าไก่เห็นว่าเหตุการณ์เริ่มบานปลายจึงโทรเรียกตำรวจและรถพยาบาล ในขณะเดียวกันลุงแช่มที่ เห็นว่าไม่มีใครมาที่รถสักทีจึงเดินออกมาตามหาแล้วเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวจึงเข้าไปจับเจสันไว้ ใน เวลาต่อมานพรัตน์ซึ่งเป็นตำรวจในพื้นที่และรถพยาบาลก็ได้มาถึงที่เกิดเหตุ แอนโทนี่ได้ถูกนำตัวส่ง ไปยังโรงพยาบาลและเจสันก็ถูกจับกุมไปยังโรงพักเพื่อดำเนินคดีต่อไป 4

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งย่านเยาวราช เอลลี่และโจนาธานที่รีบตามมาเพื่อดูอาการของแอนโทนี่ คุณหมอก็ได้เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินพอดี \"อาการเพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ\" \"อาการไม่สู้ดี เลยครับ มีดไปตัดโดนเส้นเลือดใหญ่ทำให้คนไข้เสียเลือดมาก ตอนนี้ทางโรงพยาบาลกำลังขาดแคลน กรุ๊ปเลือด โอลบ(O Negative) ทางโรงพยาบาลจำเป็นต้องได้รับการบริจาค ญาติคนไหนมีเลือดกรุ๊ปนี้ ไหม\" \"ผมครับ ผมเลือดกรุ๊ปนี้\" \"งั้นตามหมอมาทางนี้เลยครับ\" ในขณะเดียวกันทางด้านของลุงแช่มกับป้าไก่ก็ได้ตามไปที่สถานีตำรวจเพื่อฟังรูปคดีของเจสัน \"ตอน นี้ทางเจ้าพนักงานได้ทำการสอบสวนถึงแรงจูงใจในการกระทำผิดครั้งนี้อยู่ครับ\" \"แล้วเด็กคนนั้นจะโดน ข้อหาอะไรบ้างล่ะ\" \"ก็ตามกฏหมายแล้วเจ้าหนุ่มนั้นก็จะโดนประมวลกฏหมายอาญามาตรา 288 ผู้ใดฆ่า ผู้อื่น ต้องระวางโทษประหารชีวิตหรือจำคุกตลอดชีวิตหรือจำคุกตั้งแต่สิบห้าปีถึงยี่สิบปี ประมวลกฏหมาย อาญามาตรา 80 ผู้ใดพยายามฆ่าผู้อื่นแต่กระทำไม่สำเร็จ จะได้รับโทษ สองในสามของกฏหมายที่กล่าวมา และประมวลกฏหมาย 372 ผู้ใดก่อเหตุทะเลาะวิวาทในที่สาธารณะหรือทำให้เกิดความไม่สงบต้องเสียค่า ปรับไม่เกินห้าพันบาท\" \"แล้วโจนาธานล่ะจะโดนมาตรา 372 ด้วยใช่ไหม\" \"ครับตามกฏหมายแล้วต้อง เป็นแบบนั้น\" หลังจากนั้นลุงแช่มกับป้าไก่ก็รีบตามไปที่โรงพยาบาล หลายวันถัดมาโจนาธานได้มาเยี่ยมแอนโทนี่ที่โรงพยาบาล \"เป็นไงบ้างแอนโทนี่\" \"ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว แล้ว โจนาธานล่ะเป็นไงบ้างได้ข่าวว่าไปเสียค่าปรับที่โรงพักมาหนิ\" \"ก็ไม่เป็นไรมากหรอกดีที่ได้แอนโทนี่ช่วย ไว้ ไม่งั้นเราคงได้ลงไปนอนตรงนั้นแทนแอนโทนี่แล้วล่ะ แล้วทำไมนายถึงมารับมีดแทนเราล่ะ\" \"ก็..เรา เป็นเพื่อนกันมานานหนิ\" \"นานหรอ? เราพึ่งรู้จักกันไม่นานเองนะ\" \"ก็..เราไม่อยากให้นายเจ็บไง\" \"ทำไม ถึงไม่อยากให้เราบาดเจ็บล่ะ\" \"ก็..เราไม่อยากให้คนที่เราชอบต้องมาเจ็บไง(พูดแบบเขินๆ)\" \"นายพูดว่า อะไรนะ!!!\" ในขณะเดียวกันเอลลี่ที่แอบฟังอยู่ได้เปิดประตูเข้ามาบอกกับโจนาธานว่า \"ใช่จ๊ะ เธอได้ยินไม่ ผิดหรอก แอนโทนี่นะเขาแอบชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว\" หลายสัปดาห์ก่อนหน้านี้ ที่ร้านขนมหวานขณะที่เอลลี่กำลังติวให้กับแอนโทนี่อยู่ แอนโทนี่ได้พูดกับ เอลลี่ว่า \"เอลลี่ผู้ชายที่ยืนข้างๆเธอตอนเช้าเขาเป็นใครหรอ?\" \"อ๋อเพื่อนเราเองชื่อโจนาธานถามทำไม หรอ?\" \"เปล่าก็เห็นเขาน่ารักดี\" \"เธอชอบโจนาธานอย่างงั้นหรอ?\" \"อืม..ก็นิดนึงอะ\" \"แอร้ยย (กรี๊ดเสียง ดัง) จริงหรอ\" \"ชู่ว เบาๆสิเอลลี่จะกรี๊ดทำไมเนี่ย\" \"ขอโทษจ้า พอดีเราตื่นเต้นไปหน่อย\" \"แต่เรายังไม่รู้ จะเข้าหาโจนาธานยังไงดี\" \"แหม ง่ายจะตายเดี๋ยวเราช่วยเอง\" \"จริงหรอ เธอจะช่วยเราจริงๆใช่ไหม\" \"จริง สิเรานี่เป็นสาววายตัวแม่เลย\" ย้อนไปในวันที่เอลลี่ชวนแอนโทนี่ไปเยาวราช \"แอนโทนี่ เธอว่างรึเปล่า\" \"มีอะไรหรอเอลลี่\" \"เราจะชวน เธอมาเดินเล่นเยาวราชน่ะ เราอยู่กับโจนาธานด้วย\" \"จริงหรอ ได้สิเดี๋ยวเรารีบไปเลย\" \"เธอเอากล้องมา ด้วยนะ\" \"ได้ๆ เดี๋ยวเราเอาไป\" หลายนาทีผ่านไปแอนโทนี่ได้ไปถึงเยาวราชและกำลังเดินเล่นถ่ายรูปอยู่ กับเอลลี่และโจนาธาน ระหว่างนั้นเอลลี่ได้มากระซิบข้างหูบอกแอนโทนี่ว่า \"จังหวะนี้แหละ เธอต้องทำ แต้มแล้วไปชวนโจนาธานถ่ายรูปเลย\" \"ได้ๆ\" หลังจากที่โจนาธานได้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดโจนาธานได้พูดกับเอลลี่ว่า \"เธอนี่ร้ายเหมือนกันนะ เอลลี่ ทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวกันเลย\" \"แหม เรื่องแบบนี้มันบอกกันได้ที่ไหนล่ะ แล้วถ้าฉันบอกเธอจะ ยอมรับรักแอนโทนี่รึไง?\" \"ก็..อาจจะไม่อะนะ\" \"แล้วเธอล่ะชอบแอนโทนี่รึเปล่า\" หลังจากที่โจนาธานได้ ยินเอลลี่พูดแบบนั้นก็ได้หันหน้าไปมองแอนโทนี่ บรรยากาศเงียบสงบไม่มีเสียงใดๆ แอนโทนี่ก็ได้มา กระซิบข้างหูโจนาธานว่า \"ใจ แก เรา ขอ นะ\" 5

ใจแก...เราขอนะ แต่งโดย กิตตินันท์ วงศ์รุจิโรจน์ ณัฐพงศ์ เต็กเกร็ด ตระกานต์ สำราญสุข ภูผา บุญรัตตานนท์ อนพัชร รักษะวรรณาพันธ์ อิทธิกร สันติภราดรน์วงศ์ วาดภาพและตกแต่ง ณัฐวุฒิ บุญมี พีรพงศ์ จงวัฒนาศิลป์กุล ธนพล นิ่มเฮง ธีรศักดิ์ ดีสม พิสูจน์อักษร ฐิติวัสส์ บุณยะวณิช ณภัทร สืบแสงสวัสดิ์ ณัฐพร ปานเจริญกิจ ปิติ วงศ์อัครพนธ์ ศิรพัชร วุฒิธรรมสาร วิวัฒน์ชัย ศุทธวีร์ มีศิริ เศรษฐพงษ์ เคลือบหมื่นไว สรกฤษณ์ แตงโสภา ศรีบุญทิพย์ อาจารย์ผู้สอน นายนพรัตน์ รัตนวิชัย

สมาชิกท่านผู้เจริญ 12 3 4 5 6 7 8 9 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20