หน่วยการเรียนรู้ที่ 3 การเป็นผู้ประกอบการ

ธุรกจิ หนว่ ย และการเปน็ ผปู้ ระกอบการ การเรียนรู้ ท่ี 3

สาระสาคัญ การเป็นผปู้ ระกอบการที่ดีย่อมหาได้ยากกว่าการเป็นผู้ประกอบการโดยท่ัวไป เน่ืองจากการเป็นผู้ประกอบการท่ีดีจะต้อง มีคุณภาพและสามารถใช้ทักษะด้านต่างๆ มารวมเข้าด้วยกัน การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศที่เจริญก้าวหน้า ย่อมต้องอาศัยบทบาทของผู้ประกอบการท้ังหลายที่จะนาเอาองค์ความรู้เชิงธุรกิจเข้ามาประยุกต์ใช้ในการดาเนินงานธุรกิจ เพ่ือสรา้ งงาน สรา้ งรายได้ สร้างการเติบโตของธุรกิจ พัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม รวมถึงประเทศชาติโดยรวม ดังน้ันประเทศ ท่ีมีผู้ประกอบการที่ดีและมีความสามารถจานวนมากจะยิ่งทาให้ประเทศมีการลงทุนอย่างต่อเน่ือง มีนวัตกรรมใหม่ๆ มกี ารสรา้ งงาน สง่ ผลโดยรวมในดา้ นความสามารถเชงิ การแขง่ ขันทดี่ ีทางธรุ กจิ ของประเทศที่มตี อ่ การแขง่ ขนั ในระดับโลก

ผงั สาระการเรยี นรู้ การประกอบธรุ กิจ การเปน็ ผปู้ ระกอบการ ธรุ กิจ จรรยาบรรณของผ้ปู ระกอบการ และการเปน็ ผปู้ ระกอบการ

1. การประกอบธุรกจิ ความหมายของธรุ กจิ ความหมายของคาว่า “ธุรกิจ” ที่แท้จริง ถือเป็นการทากิจกรรมตา่ งๆ ที่ต้องการจะสร้าง รายได้หรือเงินตราให้เพ่ิมมากข้ึนของผู้ประกอบการหรือเจ้าของธุรกิจท่ีได้จากการผลิตและ การขายผลิตภัณฑ์ต่างๆ เช่น สินค้า การให้บริการ หรือรวมเอาทั้งสองอย่างเข้าด้วยกัน เน่ืองจากผู้ดาเนินธุรกิจประเภทต่างๆ ย่อมมีกิจกรรมด้านต่างๆ ภายในองค์กรธุรกิจของ ตนเองเพ่ือหวังผลในการสร้างกาไรจากการลงทุนในกิจการ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบของการทา กิจกรรมผ่านร้านค้า การค้าส่ง การเป็นตัวแทน นายหน้าห้างหุ้นส่วน บริษัท และบริษัท มหาชน

1. การประกอบธรุ กิจ โอกาสในการประกอบธุรกจิ โอกาสในการประกอบอาชีพต่างๆ ของผู้คนในสังคมมีอยู่เป็นจานวนมากเพ่ือเลือกให้ เหมาะสมกับการดาเนินชีวิตของแต่ละคน ไม่ว่าจะประกอบอาชีพเป็นพนักงานราชการ รัฐวิสาหกิจ หรือทางานในสถานประกอบการเอกชนหรือบริษัทต่างๆ ในฐานะพนักงานและ ลูกจ้าง รวมถึงการประกอบอาชีพอิสระอ่ืนๆ ผู้ที่ตัดสินใจจะประกอบอาชีพเป็น ผปู้ ระกอบการธุรกจิ หรือทาธรุ กิจสว่ นตวั จะตอ้ งคน้ หาโอกาสในการประกอบธรุ กิจ โดยเฉพาะ จะต้องมีเงินทุนและมีความสามารถในการดาเนินธุรกิจน้ันๆ ให้สามารถอยู่รอดได้ ผู้ประกอบการใหม่จะต้องทบทวนลักษณะธุรกิจน้ันๆ ว่ามีเง่ือนไขใดท่ีจะเอื้ออานวยต่อการ ดาเนินธุรกจิ ให้ประสบผลสาเรจ็

1. การประกอบธรุ กจิ โอกาสในการประกอบธุรกิจ เงือ่ นไขดา้ นความรู้ (Knowledge Condition) การประกอบธุรกิจใหม่จะต้องมีองค์ความรู้ท่ีเป็นประโยชน์ต่อการดาเนินธุรกิจ ในอุตสาหกรรมนั้นๆ เนื่องจากเง่ือนไขด้านความรู้มีระดับความยากง่ายท่ีแตกต่างกันไป ตามกระบวนการผลติ เพราะบางอุตสาหกรรมมีกระบวนการผลติ ท่มี ีความซับซอ้ นมากกว่า บางอุตสาหกรรม (Shane, 2004) ถ้าเป็นกิจการขนาดใหญ่อาจต้องพ่ึงพาการวิจัย และพัฒนาเข้ามาช่วยในการนานวัตกรรมผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ไปสู่ตลาด เน่ืองจากกิจการ ขนาดเล็กไมส่ ามารถจัดหาเงินทุนมาทาการวิจัยและพัฒนาได้อยา่ งเพยี งพอ

1. การประกอบธรุ กจิ โอกาสในการประกอบธุรกจิ เงอื่ นไขด้านอปุ สงค์ตลาด (Demand Condition) เกิดจากความต้องการซ้ือของตลาดท่ีมีต่อผลิตภัณฑ์ใดผลิตภัณฑ์หน่ึงในอุตสาหกรรมใด อุตสาหกรรมหนึ่ง โดยจะต้องคานึงถึงองค์ประกอบท่ีมีความจาเป็น (Need) ความต้องการ (Want) ความปรารถนาที่จะซื้อ (Desire to Buy) และมีเงินที่สามารถซื้อผลิตภัณฑ์น้ันๆ ได้ (Money to Buy) ดังนั้นอุปสงค์ตลาดจะไม่เกิดขึ้นหากขาดองค์ประกอบดังกล่าว เง่ือนไข ด้านอุปสงค์ตลาดจะช่วยให้มีการขับเคลื่อนการเติบโตของตลาด มีนวัตกรรมและปรับปรุง ผลิตภณั ฑ์ใหม่ไปสู่ตลาด การดาเนินธุรกิจใหม่จะต้องคานึงถึงตลาดท่ีเอ้ืออานวยต่อการลงทุนใน อุตสาหกรรมนั้นด้วย ทั้งนี้จะขึ้นอยู่กับลักษณะตลาดใน 3 ด้าน ได้แก่ ขนาดของตลาด การเติบโตของตลาด และการแบ่งส่วนตลาด (พิบูล ทีปะปาล และธนวัฒน์ ทีปะปาล, 2552: 39)

1. การประกอบธรุ กจิ โอกาสในการประกอบธุรกิจ วงจรชีวิตอตุ สาหกรรม (Industry Life Cycle) มีลักษณะเช่นเดียวกับวงจรชีวิต ผลิตภัณฑ์ทางการตลาดและมีความสาคัญต่อ ผู้ประกอบการใหม่เป็นอย่างมากเน่ืองจากการวิเคราะห์วงจรอุตสาหกรรมเป็นการวิเคราะห์ ภาวะต่างๆ ของอุตสาหกรรมท่ีองค์กรธุรกิจมีความสนใจจะเข้าไปลงทุนหรือประกอบธุรกิจใหม่ ว่าตลาดและอุตสาหกรรมน้ันมีลักษณะและแนวโน้มที่ดหี รือไม่ โดยพจิ ารณาจากอตั ราการเติบโต ของอตุ สาหกรรม ช่วงเวลาของวงจรชีวิตอุตสาหกรรม รวมถึงสภาวะการแข่งขัน ผู้ประกอบการใหม่ ควรนามาใช้ในการพิจารณาคุณลักษณะของอุตสาหกรรมต่างๆ ที่องค์กรธุรกิจได้ดาเนินงานอยู่ โดยเฉพาะการนาเอา 3 ปัจจยั หลกั มาใช้

1. การประกอบธุรกจิ โอกาสในการประกอบธุรกิจ วงจรชีวิตอุตสาหกรรม (Industry Life Cycle) ความไวท่ีมตี ่อวฏั จักรธรุ กจิ เปน็ การวเิ คราะหว์ า่ องคก์ รธรุ กจิ มคี วามอ่อนไหวต่อวงจงชีวิตของธรุ กิจในแตล่ ะขัน้ เป็นอย่างไร วงจรชวี ิตอุตสาหกรรม เป็นรูปแบบการพัฒนาอุตสาหกรรมท่ีมี 4 ขั้นตอน คือขั้นบุกเบิก ข้ันเจริญเติบโต ข้ันเติบโตเต็มที่ และขน้ั ถดถอย สภาวะการแขง่ ขันในอตุ สาหกรรม มีปัจจัยหลักที่นามาใช้ในการพิจารณา 5 ประเด็น คือ การแข่งขันระหว่างคู่แข่งขันปัจจุบัน การเข้ามาของคู่แข่งขันใหม่ สินค้าทดแทน อานาจการต่อรองของผู้ซื้อ และอานาจการต่อรอง ของบริษัทผู้ขายปัจจัยการผลิต

1. การประกอบธุรกจิ โอกาสในการประกอบธุรกิจ โครงสร้างอุตสาหกรรม (Industry Structure) การวิเคราะห์โครงสร้างอุตสาหกรรมท่ีผู้ประกอบการจะดาเนินธุรกิจนั้น มีความ จาเป็นและจะต้องพิจารณาถึงการนาเสนอขายสินค้าหรือบริการของธุรกิจไปสู่ตลาดว่า มีจานวนคู่แข่งขันมากน้อยเพียงใด รูปแบบธุรกิจท่ีดาเนินอยู่มีความแตกต่างกันหรือ คล้ายกัน โดยท่ัวไปอุตสาหกรรมหนึ่งๆ จะประกอบด้วยผู้ขายปัจจัยการผลิต ผู้ผลิตสินค้า หรือผู้สง่ มอบบริการ ผแู้ ทนจาหน่ายและลูกค้ารายย่อยในตลาด

1. การประกอบธุรกจิ ขอ้ พิจารณาในการเลอื กรปู แบบธรุ กจิ ฝ่ายประสานงานและบริการของสานักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.) ให้คาแนะนาหรอื เทคนคิ ไว้ 10 ประการ ดงั มรี ายละเอยี ดตอ่ ไปน้ี  การจัดตั้งและผลการจดั ตงั้ ธุรกิจ  หนีส้ นิ อนั เกดิ จากการประกอบธรุ กิจ  ตน้ ทุนท่ีจะตอ้ งระดมมาใชด้ าเนนิ การ  ระยะเวลาและความต่อเนอ่ื งของธุรกจิ  ความรู้ ความสามารถ และประสบการณ์ วิธแี บ่งผลกาไรจากการประกอบการ ในฐานะของผลู้ งทนุ  การขยายธุรกิจหรือเพิ่มเติมธุรกิจใน  การบรหิ ารงานและควบคมุ กจิ การ อนาคต  สภาพของธุรกิจโดยท่วั ไป  ภาระการเสียภาษธี ุรกิจ

1. การประกอบธรุ กิจ ประเภทของธุรกจิ ธุรกิจเจ้าของคนเดียว ห้างหนุ้ สว่ น บรษิ ัทจากดั ธรุ กจิ ขนาดกลางและขนาดย่อม ห้างหนุ้ สว่ นสามญั บรษิ ทั เอกชน อุตสาหกรรมการผลิต บริษทั มหาชน อุตสาหกรรมการบริการ ห้างหุ้นส่วนสามัญ อตุ สาหกรรมการคา้ ส่ง นติ บิ ุคคล อุตสาหกรรมการค้าปลีก หา้ งหนุ้ ส่วนสามญั จากดั

1. การประกอบธรุ กิจ ประเภทของธรุ กิจ : ธุรกจิ เจา้ ของคนเดยี ว ธุรกิจเจ้าของคนเดียว (Sole Proprietorship) มีเจ้าของ กิจการและดาเนินงานด้านต่างๆ โดยบุคคลเพียงคนเดียว เป็น รูปแบบของการประกอบธุรกิจที่ง่ายที่สุด การขออนุญาต ประกอบธุรกิจสามารถติดต่อได้ที่กระทรวงพาณิชย์หรือ พาณิชย์จังหวัด กิจการเจ้าของคนเดียวส่วนใหญ่มักเป็นธุรกิจ ขนาดเล็ก เช่น ร้านขายของชา ร้านเสริมสวย และร้านขาย ผลไม้ รวมถึงกิจการค้าปลีก กิจการให้บริการ และกิจการ เกษตรกรรม การจัดหาแหล่งเงินทุนจะได้จากเจ้าของกิจการ เปน็ หลกั ทั้งเงนิ ทุนส่วนตัวและจากการกู้ยืมเงนิ

1. การประกอบธุรกิจ ประเภทของธรุ กจิ : หา้ งหุ้นสว่ น หา้ งหนุ้ ส่วน (Partnership) เป็นการประกอบธรุ กจิ ทม่ี ีบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไปมาร่วมลงทุนและ ตกลงร่วมกันเพื่อจะทากิจการที่เป็นธุรกิจการค้า และมีความประสงค์ที่จะแบ่งผลกาไรที่ได้รับจาก กิจการตามสดั ส่วนของการถอื ครองหุน้ ของแต่ละฝ่าย ห้างห้นุ สว่ น (Partnership) หา้ งหุน้ ส่วนสามัญ หา้ งหุน้ ส่วนสามัญนติ บิ คุ คล หา้ งห้นุ ส่วนจากัด (Ordinary Partnership) (Registered Ordinary (Limited Partnership) Partnership)

1. การประกอบธุรกิจ ประเภทของธุรกจิ : หา้ งหุ้นสว่ น ห้างหุ้นส่วนสามญั (Ordinary Partnership) เป็นห้างหุ้นส่วนซ่ึงผู้เป็นหุ้นส่วนทุกคนต้องรับผิด ร่วมกนั ในหนส้ี นิ ทั้งหมดของห้างหนุ้ สว่ นโดยไม่จากัด ห้างห้นุ สว่ นสามัญจะจดทะเบยี นหรอื ไมก่ ไ็ ด้ ห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคล (Registered Ordinary Partnership) เป็นห้างหุ้นส่วนสามัญ ที่จดทะเบียน เมื่อมีการจดทะเบียนแล้วจึงมีสภาพเป็นนิติบุคคล สามารถดาเนินการธุรกิจใดๆ ภายใต้ เงินทุนท่ไี ดจ้ ดทะเบยี นไว้ ทรัพยส์ นิ ใดๆ ที่เกดิ ขึ้นมาจากหา้ งหนุ้ สว่ นจะเปน็ ทรัพย์สินของห้างหุ้นส่วน หา้ งห้นุ สว่ นจากดั (Limited Partnership) จะต้องมีการจดทะเบียนและมีการนาเงินคา่ หุ้นของ หุ้นส่วนต่างๆ มาลงทุน โดยมีการจดทะเบียนได้ใน 2 ลักษณะ คือแบบแรกมีการจากัด ความรับผิดชอบจานวนเงินที่หุ้นส่วนตกลงกันลงหุ้นในห้างหุ้นส่วนน้ัน แบบท่ีสองเป็นการ จดทะเบยี นโดยต้องรบั ผิดชอบรว่ มกนั ในบรรดาหน้ขี องห้างหนุ้ สว่ นไมจ่ ากัดจานวน

1. การประกอบธุรกจิ ประเภทของธรุ กิจ : ห้างห้นุ สว่ น

1. การประกอบธุรกจิ ประเภทของธรุ กจิ : บริษทั จากัด บริษัทจากัด (Company Limited) เป็นรูปแบบของการประกอบธุรกิจประเภทหนึ่งท่ีมีความสาคัญ ต่อการนามาใชใ้ นการบรหิ ารและการจัดการองค์กรธุรกิจดา้ นต่างๆ บริษัทเอกชน (Private Company) บริษัทมหาชน (Public Company) เป็นบริษัทจากัดซึ่งจัดตั้งขึ้นตามประมวล จัดต้ังข้ึนด้วยความประสงค์ที่จะเสนอขายหุ้น กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ โดยการแบ่งทุน ต่อประชาชนโดยทั่วไป โดยผู้ถือหุ้นมีความรับผิด ออกเปน็ หุ้นแต่ละหนุ้ มีมูลคา่ หุน้ เทา่ กนั ซ่งึ ผู้ถือห้นุ จากัดไม่เกินจานวนเงินค่าหุ้นที่ต้องชาระและมี ต่างก็รับผิดจากัดเพียงไม่เกินจานวนเงินที่ตน ผู้ถือหุ้นไม่จากัดจานวน ซึ่งมีผู้เริ่มก่อการจานวน ยั ง ส่ ง ใ ช้ ไ ม่ ค ร บ ต า ม มู ล ค่ า ข อ ง หุ้ น ท่ี ต น ถื อ ไม่น้อยกว่า 5 คนข้ึนไป จัดต้ังได้ด้วยการทาหนังสือ นอกจากนี้ผู้ถือหุ้นภายในบริษัทจะต้องมีผู้เริ่ม บริคณห์สนธิและเอาหุ้นสามัญของบริษัทไปเสนอ ก่อการตัง้ แต่ 3 คนข้นึ ไป ขายให้แก่ประชาชนทวั่ ไปในตลาดหลกั ทรัพย์

1. การประกอบธุรกจิ ประเภทของธรุ กิจ : ธรุ กจิ ขนาดกลางและขนาดย่อม ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (Small and Medium Enterprises : SMEs) หมายถึงผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมซ่ึงเป็นธุรกิจที่มีเจ้าของเป็น บุคคลคนเดียว มีความเป็นอิสระ มุ่งหวังกาไร และไม่มีอานาจทางการแข่งขันในตลาดและ อุตสาหกรรม มีการจัดแบ่งธุรกิจต่างๆ ตามขนาดของการจ้างงาน ตามมูลค่าของสินทรัพย์ ถาวร หรือทุนจดทะเบียนที่ชาระแล้วอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อเป็นตัวช้ีวัดขนาดของกิจการ ธุรกิจขนาดกลางและขนาดยอ่ ม

1. การประกอบธรุ กจิ ประเภทของธรุ กจิ : ธรุ กจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ ม อุตสาหกรรมการผลิต (Production Industry) เป็นธุรกิจท่ีนาเอาปัจจัยการผลิตต่างๆ เข้ามาแปรรูป ผ่านกระบวนการผลิตเป็นสินค้าอุปโภคบริโภคและสินค้า อุตสาหกรรมต่างๆ เพ่ือนาไปเสนอขายแก่ลูกค้ารายย่อย ทั่วไปและลูกค้าที่เป็นองค์กรธุรกิจ เช่น ธุรกิจการก่อสร้าง การทาเหมอื งแร่ และการผลติ ชิ้นส่วนประกอบสินคา้ ต่างๆ

1. การประกอบธรุ กิจ ประเภทของธรุ กจิ : ธรุ กิจขนาดกลางและขนาดยอ่ ม อุตสาหกรรมการบรกิ าร (Service Industry) เป็นธุรกิจท่ีให้บริการด้านต่างๆ แก่ลูกค้าซ่ึงเป็นสิ่งที่ ไม่สามารถจับต้องได้ เช่น บริการซ่อมรถยนต์ ภัตตาคาร คลินกิ ทันตแพทย์ และรา้ นซักอบรีดเสอื้ ผ้า

1. การประกอบธรุ กจิ ประเภทของธุรกิจ : ธรุ กจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ ม อุตสาหกรรมการคา้ สง่ (Wholesaling Industry) เป็นธุรกิจท่ีซื้อสินค้าและบริการจากผู้ผลิตสินค้าและ บริการเพื่อนาไปขายต่อแก่ผู้ค้าส่ง ผู้ค้าปลีก หรือร้านค้า รายย่อยท่ัวไปทีม่ อี ยใู่ นตลาดเพอื่ ไดร้ ับผลตอบแทนจากกาไร ในช่วงของการซ้ือมาและขายไป เช่น ผู้ค้าส่งเสื้อผ้า ผู้ค้าส่ง ผกั และผลไม้ ตัวแทนขายสนิ ค้า และนายหนา้ ต่างๆ

1. การประกอบธุรกิจ ประเภทของธุรกจิ : ธรุ กจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ ม อุตสาหกรรมการค้าปลกี (Retailing Industry) เป็นธุรกิจที่ดาเนินกิจกรรมคล้ายกับผู้ค้าส่ง แต่ผู้ค้า ปลีกจะซื้อสินค้าและบริการจากผู้ผลิต ตัวแทน นายหน้า หรือผู้ค้าส่ง แล้วนาไปเสนอขายแก่ลูกค้าหรือผู้บริโภค รายย่อยท่ัวไปโดยตรง เช่น ร้านขายของชา แผงขายอาหาร ในตลาดสด รา้ นขายยา และรา้ นขายขนมต่างๆ

1. การประกอบธรุ กจิ ประเภทของธรุ กิจ : ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ธุรกจิ ธรุ กิจขนาดกลาง ธรุ กจิ ขนาดยอ่ ม อตุ สาหกรรมการผลติ การจ้างงานระหวา่ ง 51-200 คน การจา้ งงานไม่เกิน 50 คน มีสินทรพั ย์ถาวร มีสินทรพั ยถ์ าวรระหวา่ ง 50-200 ลา้ นบาท รวมไมเ่ กนิ 50 ลา้ นบาท อุตสาหกรรมการบรกิ าร การจ้างงานระหว่าง 51-200 คน การจ้างงานไม่เกนิ 50 คน มสี ินทรัพย์ถาวร มสี นิ ทรพั ยถ์ าวรระหวา่ ง 50-200 ลา้ นบาท รวมไม่เกนิ 50 ลา้ นบาท อุตสาหกรรมการคา้ สง่ การจ้างงานระหว่าง 26-50 คน การจ้างงานไม่เกนิ 25 คน มสี นิ ทรพั ย์ถาวร มสี ินทรพั ยถ์ าวรระหว่าง 26-50 ลา้ นบาท ไม่เกิน 50 ล้านบาท อุตสาหกรรม การจ้างงานระหว่าง 16-30 คน การจ้างงานไมเ่ กนิ 15 คน มีสนิ ทรัพยถ์ าวร การค้าปลีก มีสินทรพั ย์ถาวรระหวา่ ง 30-60 ลา้ นบาท ไมเ่ กิน 50 ล้านบาท

1. การประกอบธรุ กจิ ประชากรศาสตร์ เศรษฐกจิ ปจั จยั ที่มอี ทิ ธิพลตอ่ การประกอบธรุ กจิ สงั คม วฒั นธรรม คน กฎหมาย การเมือง ปัจจยั ภายใน เงนิ ปจั จัยภายนอก ธรรมชาติ (Internal Factor) วสั ดุ (External Factor) เทคโนโลยี เครอ่ื งจักร การจดั การ

2. การเป็นผ้ปู ระกอบการ ความหมายของผปู้ ระกอบการ ผ้ปู ระกอบการ หรือ Entrepreneur เป็นภาษาฝรั่งเศส ที่มีความหมายแตเ่ ดิมคือผู้ได้รับ ระหว่างการกระทาหรอื ไปอยใู่ นระหวา่ งการกระทา ผู้ประกอบการ หมายถงึ กระบวนการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ดว้ ยคุณค่าที่มีตอ่ การพฒั นาดา้ น เวลาและความพยายามที่จาเป็น รวมถึงความเสี่ยงด้านการเงิน กายภาพ และสังคม เพ่ือให้ ได้รับผลตอบแทนที่เป็นตัวเงินและความพึงพอใจส่วนบุคคลด้วยความอิสระ (Hisrich and Brush, 1985: 18)

2. การเป็นผ้ปู ระกอบการ ความหมายของผู้ประกอบการ ผู้ประกอบการ คือ กระบวนการพลวัตการสร้างสรรค์เพื่อให้เกิดความม่ังค่ัง โดยความม่ังค่ังน้ี สามารถสร้างได้โดยบุคคลท้ังหลายท่ียอมรับเอาความเสี่ยงด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินลงทุน หรือหุ้น ระยะเวลา และ/หรือข้อผูกมัดทางอาชีพ หรือการเพิ่มคุณค่าให้กับผลิตภัณฑ์หรือบริการ ผลิตภัณฑ์หรือบริการอาจเป็นส่ิงใหม่หรือไม่ใช่สิ่งใหม่ก็ได้ แต่ต้องมีคุณค่ามากพอท่ีจะทาให้ ผ้ปู ระกอบการมีการจัดสรรทกั ษะทีจ่ าเป็นและทรพั ยากรลงไปปฏบิ ตั ิได้ (Ronstadt, 1984: 28) ความหมายของผู้ประกอบการโดยสรปุ คอื ผทู้ ี่มีความคิดริเรมิ่ สรา้ งสรรค์ สามารถยอมรบั เอา ความเสี่ยงด้านต่างๆ ท่ีเกิดขึ้นกับธุรกิจได้ โดยมีการอุทิศกาย ใจ เวลา ความสามารถ ความ พยายาม และเงินทุนให้กับการทางาน เพ่ือให้การดาเนินธุรกิจของตนเองประสบผลสาเร็จ มีผล กาไร รวมทั้งคานึงถึงสิ่งแวดล้อม สังคม และประเทศชาติ เพื่อให้เกิดความม่ังคั่งแก่ตนเองและ ครอบครวั

2. การเป็นผู้ประกอบการ จุดมุ่งหมายและความสาคญั ของการประกอบการ ดา้ นธุรกิจ ด้านสงิ่ แวดล้อม ดา้ นจิตวทิ ยา จดุ มุ่งหมายของ การประกอบการ ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคม

2. การเป็นผปู้ ระกอบการ จุดม่งุ หมายและความสาคัญของการประกอบการ ความสาคัญของการประกอบการ เนื่องจากองค์กรธุรกิจเป็นส่วนหน่ึงของสมาชิกทางสังคม และสังคมโดยรวมก็มีองค์ประกอบ ด้านอ่ืนๆ รวมอยู่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นเร่ืองของเศรษฐกิจ เช่น การจ้างงาน การเพ่ิมขึ้นของรายได้ ประชาชาติ การเติบโตทางเศรษฐกิจ รวมถึงชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนท่ีได้มีการยกระดับคุณภาพชีวิต ให้ดีขึ้น มีการขยายกิจกรรมและการมีงานทาของผู้คนในสังคม มีการเก็บภาษีธุรกิจและภาษีเก่ียวกับ การอุปโภคบริโภคแก่ภาครัฐ ส่ิงเหล่าน้ีช่วยลดปัญหาอาชญากรรมต่างๆ ท่ีเกิดข้ึนในสังคมลงได้ และ สุดท้ายการคานึงถึงสิ่งแวดล้อมขององค์กรธุรกิจจะช่วยให้เกิดการพัฒนาที่ย่ังยืน เน่ืองมาจาก ผูป้ ระกอบธุรกจิ และองคก์ รธรุ กจิ ไดต้ ระหนักถงึ ปญั หาต่างๆ ทีเ่ กดิ ขึ้นมากขึน้

2. การเป็นผ้ปู ระกอบการ คณุ สมบตั ิของการเปน็ ผู้ประกอบการที่ดี ปจั จัยที่ทาให้ผู้ประกอบการประสบความสาเร็จ มีความมุ่งมน่ั ทีจ่ ะ มีความมัน่ ใจในตนเอง มีแนวคดิ เกี่ยวกับธุรกจิ มแี ผนงานท่เี ป็นระบบ ประสบความสาเร็จ ของตนเองอย่างชดั เจน มกี ารกาหนดเปา้ หมาย มีการสนับสนุน มคี วามสามารถในการ การตลาด มคี วามสามารถ การจดั การ บริหารการเงิน มองเห็นสภาพของการ มกี ารประสานงาน แขง่ ขันในอนาคตได้ มกี ารจดั องค์กร ทีช่ ดั เจน

2. การเปน็ ผปู้ ระกอบการ คณุ สมบตั ิของการเป็นผูป้ ระกอบการที่ดี ปัจจยั ที่ทาให้ผู้ประกอบการประสบความล้มเหลว ไมม่ ีบุคลกิ ภาพ ไม่ชอบพบปะผ้คู น ไม่มีแนวคดิ ทาง ไมม่ แี ผนงาน ทีน่ ่าเช่ือถือ ธรุ กจิ ทชี่ ัดเจน ไมม่ แี หลง่ เงินทุนของ ไมม่ คี วามรใู้ นการ ไมม่ ีกลยุทธ์ ไม่มีระบบการ ตนเอง บรหิ ารกระแสเงินสด การตลาดทีด่ ี ควบคมุ ไม่มีบุคลากรทีด่ ี ไม่มีการคาดการณ์ สภาพการแข่งขนั ได้ อยา่ งเหมาะสม

2. การเปน็ ผปู้ ระกอบการ กระบวนการของผปู้ ระกอบการ การกาหนดและประเมินโอกาส (Identify and Evaluate the Opportunity) การพฒั นาแผนธรุ กิจ (Develop a Business Plan) การกาหนดทรัพยากรทีต่ อ้ งใช้ (Determine the Resource Require) การจัดการหนว่ ยธรุ กจิ (Manage the Enterprise)

3. จรรยาบรรณของผปู้ ระกอบธรุ กจิ ต่อสังคม ตอ่ ลกู ค้า ตอ่ ผลติ ภณั ฑ์ ต่อพนกั งาน ตอ่ คเู่ เขง่ ขนั จรรยาบรรณของ ผปู้ ระกอบธรุ กิจ ต่อหน่วยงาน ราชการ

3. จรรยาบรรณของผ้ปู ระกอบธรุ กิจ ▪ กาหนดราคาสินค้าหรือบริการด้วยความยุติธรรม เหมาะสมกับ คุณภาพและปริมาณ ▪ มคี วามเสมอภาคเท่าเทียมกันในการเอาใจใส่ลูกค้าทุกคน ▪ ไม่สร้างเง่ือนไขให้ลูกค้ากระทาตาม บีบบังคับ และควบคุมการ ตัดสนิ ใจของลูกค้า ▪ ไมก่ ระทาการใดๆ เพือ่ ทาใหส้ ินคา้ มรี าคาสงู ขึ้นโดยไมม่ เี หตผุ ล ▪ ปฏบิ ตั ติ ่อลูกค้าอยา่ งมีอัธยาศยั ไมตรอี ันดี ตอ่ ลูกค้า

3. จรรยาบรรณของผปู้ ระกอบธุรกิจ ▪ ผลิตภัณฑ์และบริการมีคุณภาพ สามารถใช้งานได้อย่างเหมาะสม มีความ สวยงาม มีราคาคมุ้ ค่า ▪ ผลติ สินคา้ และบรกิ ารได้มาตรฐานอุตสาหกรรม ▪ พฒั นาคุณภาพและมาตรฐานการผลิตสินค้าและบรกิ ารอยา่ งสมา่ เสมอ ▪ ผลิตสนิ คา้ ทีม่ ีความปลอดภยั ต่อผบู้ ริโภค ▪ เปิดเผยความเสีย่ งทุกประเภททเ่ี กีย่ วขอ้ งหรือเนือ่ งจากตัวผลติ ภณั ฑ์ ▪ เปดิ เผยถงึ สว่ นผสมของผลติ ภณั ฑ์ ▪ ไมต่ งั้ ชอ่ื และออกแบบผลติ ภัณฑ์ รวมท้ังบรรจภุ ณั ฑ์เลยี นแบบผอู้ นื่ ▪ ผลติ ภณั ฑ์อตุ สาหกรรมตอ้ งมีการควบคุมคุณภาพท้งั ระบบครบวงจร ตอ่ ผลติ ภณั ฑ์

3. จรรยาบรรณของผู้ประกอบธุรกิจ ▪ ไม่กล่ันแกล้งหรือให้ร้ายทั้งทางตรงและทางอ้อม หรือทาการข่มขู่ และกดี กนั ทางการค้า ▪ ให้ความร่วมมอื ในการแขง่ ขนั เพ่อื สรา้ งภาวะตลาดท่ีดี ▪ ไม่ล่วงละเมดิ สทิ ธิตามกฎหมายของคู่แขง่ ขัน ▪ ไม่จารกรรมความลบั ทางธุรกจิ ของคูแ่ ข่งขนั ต่อคู่แขง่ ขัน

3. จรรยาบรรณของผปู้ ระกอบธุรกจิ ▪ ปฏิบตั ิตามข้อบังคบั ของกฎหมายในการประกอบธุรกิจด้วยความซ่อื สตั ย์ ▪ ไม่ให้สินบนเพ่ืออานวยความสะดวกในการดาเนนิ ธุรกจิ ▪ ไมใ่ หค้ วามร่วมมือสนบั สนุนขา้ ราชการในการกระทาท่สี อ่ ทางทจุ ริต ▪ ไม่ให้ของขวัญหรอื ของกานัลแกข่ า้ ราชการเพื่อประโยชน์ของธุรกิจ ▪ ทาธุรกิจกับส่วนราชการด้วยความซื่อสัตย์สุจริต เป็นธรรม และมีความเป็น มิตรไมตรี ▪ ให้ความร่วมมอื กบั ส่วนราชการในการทาหน้าที่พลเมอื งท่ดี ี ▪ มีทัศนคติที่ดีและเช่ือม่ันต่อส่วนราชการ รวมทั้งให้ความร่วมมือกับส่วน ราชการ ตอ่ หน่วยงาน ราชการ

3. จรรยาบรรณของผูป้ ระกอบธุรกิจ ▪ ให้คา่ จา้ งและผลตอบแทนอย่างเหมาะสม ▪ ใหส้ วสั ดกิ ารท่ีดี ▪ สนบั สนุนพนกั งานให้มกี ารพฒั นาตนเอง ▪ ให้ความยุตธิ รรมเท่าเทยี มกันทง้ั ดา้ นการปกครองและผลตอบแทน ▪ เคารพสทิ ธิส่วนบุคคลและความสามารถของพนกั งาน ▪ ศกึ ษาและทาความเขา้ ใจพนกั งาน เพื่อจัดหน้าท่ีของพนักงานใหเ้ หมาะสมกับงานท่ีทา ▪ ให้ความเชื่อถอื ไวว้ างใจด้วยการมอบหมายงานทีม่ คี วามรบั ผิดชอบเพม่ิ ขึ้น ▪ ใหค้ าแนะนาปรกึ ษาดว้ ยความเตม็ ใจทั้งเรอ่ื งงานเรือ่ งสว่ นตวั ตามความเหมาะสม ▪ สง่ เสรมิ และสนับสนุนใหพ้ นักงานประพฤตติ นเปน็ พลเมอื งดตี อ่ สังคมและประเทศชาติ ตอ่ พนักงาน

3. จรรยาบรรณของผปู้ ระกอบธรุ กจิ ▪ ไมป่ ระกอบธรุ กจิ ทีท่ าใหส้ ังคมเสื่อมทัง้ ดา้ นจติ ใจและด้านศลี ธรรม ▪ ไม่ทาธรุ กจิ ที่ทาลายทรัพยากรธรรมชาติและสิง่ แวดลอ้ ม ▪ มีการป้องกันไมใ่ ห้ธุรกจิ เป็นต้นเหตุให้เกิดมลพษิ ตอ่ ส่ิงแวดล้อมและสงั คม ▪ ให้ความเคารพในสิทธทิ างปญั ญาของบคุ คลอ่นื หรือธรุ กิจอื่น ▪ ใหค้ วามร่วมมือกบั ทุกฝา่ ยในชมุ ชนเพ่ือสรา้ งสรรคส์ ังคม ▪ ช่วยสร้างงานแก่คนในสังคมให้มีรายได้ ทาให้มีคุณภาพชีวิตและความ เป็นอยู่ทีด่ ีขึ้น ตอ่ สังคม

คาศัพท์ประจาหน่วย กฎหมาย Legal การจัดการ Management การจดั การหนว่ ยธรุ กิจ Manage the Enterprise การพฒั นาแผนธุรกิจ Develop a Business Plan การเมือง Political ข้อพิจารณาในการเลอื กรูปแบบธุรกจิ Consideration for Choosing a Business คน Man เครือ่ งจกั ร Machine เงิน Money จรรยาบรรณของผ้ปู ระกอบการ Ethics of Entrepreneur จานวนประชากรหรือประชากรศาสตร์ Demographic เทคโนโลยี Technological ธรรมชาติ Natural

ธุรกจิ คาศัพทป์ ระจาหนว่ ย ปัจจยั ภายนอก Business ปจั จยั ภายใน External Factor ผู้ประกอบการ Internal Factor วฒั นธรรม Entrepreneur วสั ดุ Culture เศรษฐกิจ Material สังคม Economic Social