เอกสาร 9 (6)

นิทานพืน้ บ้าน เร่ือง กล่องข้าวน้อยฆ่าแม่



“นิทาน”เป็นเรอื่ งที่เลา่ กนั มาจากบรรพบุรษุ เพอ่ื ใช้อบรมสงั ่ สอนบตุ รหลาน หรือเพอ่ื ความบนั เทิงเริงใจเนื่องจากในสมยั กอ่ นนนั้ ยงั ไม่มีเทคโนโลยีเช่นในปั จจุบนั เนื้อเรอื่ งท่ีเล่าอาจเป็นเรื่องที่เกิดจากประสบการณ์หรือจินตนาการของผู้ เลา่ เอง มีทงั้ เร่ืองจริงและเรอ่ื งท่ีแต่งขึ้นโดยประเดน็ สาคญั กค็ อื จดุ มงุ่ หมายในการให้คติสอนใจสง่ เสริมการประพฤติตนอยใู่ นศีลในธรรมขอ้ ต่ างๆ เช่น นิทานเร่ืองกอ่ งข้าวน้อยฆ่าแม่ ที่ให้คติสอนใจเรอื่ งของการมีสติและความกตญั ญตู ่อบิดามารดา และความโกรธจนขาดสติท่ีนาพาสู่หายนะอนั ใหญ่หลวง

เนื้อเร่ือง หนุ่มชาวนาช่ือทอง (บางแห่งก็ไมก่ ล่าวถงึ ช่ือ) ทองออกไปทานาต้งั แตเ่ ชา้ จนสาย แต่แมก่ ็ยงั ไมม่ าส่งขา้ วสักที ทองหิวขา้ วจนตาลายดว้ ยอารมณ์ชว่ั วูบทาใหเ้ ขากระทาการมาตฆุ าตมารดา ดว้ ยสาเหตเุ พยี งแค่ว่า ก่องขา้ วที่แม่เอามาส่งน้นั ดูเหมือนจะน้อยไป ไมน่ ่าจะพอกนิ แต่เม่อื ทองกินขา้ วอม่ิ แลว้ ขา้ วยงั ไมห่ มดทองจงึ ไดส้ ตสิ านึกผดิ ทีฆ่ ่าแม่ตนเอง จงึ สรา้ งธาตุกอ่ งขา้ วนอ้ ยข้นึ มา เพอ่ื เป็นการอทุ ศิ ส่วนกศุ ลขออโหสิกรรมและลา้ งบาปท่ีตนกระทา คร้งั หน่ึงเมอ่ื หลายร้อยปี มาแลว้ ทบี่ า้ นตาดทอง ยโสธรในฤดูฝนมีการเตรียมปักดาขา้ ว ทกุ ครอบครวั จะออกไปไถนาเตรียมการเพาะปลกู ครอบครัวของชายหนุ่มคนหน่ึงกาพร้าพ่อ ไม่ปรากฏช่ือหลกั ฐาน ก็ออกไปปฏิบตั ิภารกิจเช่นเดียวกนั วนั หน่ึงเขาไถนาอยู่จนสาย ตะวนั สูงข้นึ แลว้ รูส้ ึกเหน็ดเหน่ือยอ่อนเพลียมากกวา่ ปกติ และหิวขา้ วมากกวา่ ทกุ วนั ปกตแิ ลว้ แมผ่ ชู้ ราจะมาส่งขา้ วกล่องใหท้ ุกวนั แต่วนั น้ีกลบั มาชา้ ผิดปกติ เขาจึงหยดุ ไถนาเขา้ พกั ผ่อนอยูใ่ ตต้ น้ ไม้ ปล่อยเจา้ ทุยไปกินหญา้ สายตาเหม่อมองไปทางบา้ น รอคอยแม่ท่ีจะมาส่งขา้ วตามเวลาทค่ี วรจะมา ดว้ ยความรูส้ ึกกระวนกระวายใจยง่ิ สายตะวนั ข้ึนสูงแดดยิ่งรอ้ น

ความหิวกระหายก็ย่งิ ทวีคณู ข้นึ

เนื้อเรื่อง ใดนนั้ เขามองเหน็ แม่เดนิ เลยี บตามคนั นาพรอ้ มกล่องขา้ วนอ้ ยๆ ห้อยตอ่ งแต่งอยบู่ นเสาแหรกคาน เขารูส้ ึกไม่พอใจท่ีแมเ่ อากลอ่ งขา้ วนอ้ ยน้นั มาชา้ มาก ดว้ ยความหิวกระหายจนตาลายอารมณ์พลงุ่ พลา่ น เขาคดิ ว่าขา้ วในกล่องนอ้ ยน้นั คงกินไม่อิ่มแน่ จึงเอย่ ต่อว่าแม่ของตนวา่ “อีแก่ ไปทาอะไรอย่จู ึงมาส่งข้าวให้กชู ้านกั ก่องข้าวกเ็ อามาแต่ก่องน้อยๆ กจู ะกนิ อม่ิ หรือ“ผเู้ ป็นแม่เอ่ยปากตอบลกู วา่ “ถึงก่องข้าวจะน้อยกน็ ้อยต้อนแต้นแน่นในดอกลกู เอ๋ย…ลองกนิ เบิ่งก่อน” ความหิว ความเหนด็ เหนื่อย ความโมโห หูอ้อื ตาลาย ไม่ยอมฟังเสียงใดๆ เกดิ ความโมโหหิว ควา้ ไมแ้ อกนอ้ ยเขา้ ตีแมท่ แี่ ก่ชราจนลม้ ลง แลว้ ก็เดินไปกินขา้ ว กินขา้ วจนอิม่ แลว้ แตข่ า้ วยงั ไม่หมดกลอ่ ง จึงรู้สึกผดิ ชอบชว่ั ดี รีบวิ่งไปดูอาการแม่ และเขา้ สวมกอดแม่…อนิจจา แมส่ ้ินใจไปเสียแลว้ !!

ชายหนุ่มรอ้ งไห้โฮ สานึกผิดทฆ่ี า่ แมข่ องตนเองดว้ ยอารมณ์เพยี งชว่ั วูบ ไมร่ ูจ้ ะทาประการใดดี จึงเขา้ กราบ นมสั การสมภารวดั เลา่ เร่ืองให้ทา่ นฟังโดยละเอียด สมภารสอนว่า “การฆ่าบิดามารดาผ้บู งั เกดิ เกล้าของตนเองน้นั เป็ นบาปหนกั เป็ นมาตฆุ าต ต้องตกนรกอเวจีตายแล้วไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเป็ นคนอีก มีทางเดยี วจะให้บาปเบาลงได้ก็ด้วยการสร้างธาตกุ ่อกวมกระดกู แม่ไว้ ให้สูงเท่านกเขาเหนิ จะได้เป็ นการไถ่บาปหนกั ให้เป็ นเบาลงได้”

ทกุ วนั น้ีไดม้ ีผมู้ ากราบธาตกุ ่องขา้ วนอ้ ยฯทุกวนั … เพ่ือขอขมาลาโทษเหมือนเป็นการไถบ่ าปทีท่ าให้พอ่ แมเ่ สียใจ… บางคนเมือ่ มลี กู แลว้ ถึงรู้วา่ บุญคุณแม่มากสุดเหลืออคณานบั … เพงิ่ รูว้ า่ เล้ยี งดลู กู น้นั ยากหนกั หนาขนาดไหน… จึงมาสานึกท่ีทาใหแ้ ม่ตอ้ งเสียใจ…บา้ งก็มากราบไหวเ้ พอ่ื ราลึกถงึ บญุ คณุ แม่

สมาชิก 1 14-ธนวฒั น์ ศรีบุญเรือง ม.1/12 (ทา) 2 16-ธันวา ศรีงามเมือง ม.1/12 (ทา) 3 15-ธัญพสิ ิษฐ์ ศรีสวสั ด์ิ ม.1/12 (ทา) 4 11-ณฎั ฐกรณ์ บุญอ้มุ ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย) 5 22-ปวริศร ทองคา ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย) 6 4-กาญจน์ปราการ นนั ทวาศ ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย) 7 9-ชุตวิ ัติ อทุ มุ ภา ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย)