เอกสาร 9 (4)

นิทานพืน้ บ้าน เร่ือง กล่องข้าวน้อยฆ่าแม่



“นิทาน”เป็นเรอื่ งที่เลา่ กนั มาจากบรรพบุรษุ เพอ่ื ใช้อบรมสงั ่ สอนบตุ รหลาน หรือเพอ่ื ความบนั เทิงเริงใจเนื่องจากในสมยั กอ่ นนนั้ ยงั ไม่มีเทคโนโลยีเช่นในปั จจุบนั เนื้อเรอื่ งท่ีเล่าอาจเป็นเรื่องที่เกิดจากประสบการณ์หรือจินตนาการของผู้ เลา่ เอง มีทงั้ เร่ืองจริงและเรอ่ื งท่ีแต่งขึ้นโดยประเดน็ สาคญั กค็ อื จดุ มงุ่ หมายในการให้คติสอนใจสง่ เสริมการประพฤติตนอยใู่ นศีลในธรรมขอ้ ต่ างๆ เช่น นิทานเร่ืองกอ่ งข้าวน้อยฆ่าแม่ ที่ให้คติสอนใจเรอื่ งของการมีสติและความกตญั ญตู ่อบิดามารดา และความโกรธจนขาดสติท่ีนาพาสู่หายนะอนั ใหญ่หลวง

เนื้อเร่ือง หนุ่มชาวนาช่ือทอง (บางแห่งก็ไมก่ ล่าวถงึ ช่ือ) ทองออกไปทานาต้งั แต่เชา้ จนสาย แต่แมก่ ย็ งั ไม่มาส่งขา้ วสักที ทองหิวขา้ วจนตาลายดว้ ยอารมณ์ชวั่ วบู ทาใหเ้ ขากระทาการมาตฆุ าตมารดา ดว้ ยสาเหตเุ พยี งแค่ว่า ก่องขา้ วทแี่ ม่เอามาส่งน้นั ดูเหมือนจะน้อยไป ไมน่ ่าจะพอกิน แตเ่ มอ่ื ทองกินขา้ วอม่ิ แลว้ ขา้ วยงั ไม่หมดทองจึงไดส้ ตสิ านึกผดิ ทีฆ่ ่าแมต่ นเอง จงึ สรา้ งธาตกุ อ่ งขา้ วนอ้ ยข้ึนมา เพอื่ เป็นการอุทิศส่วนกศุ ลขออโหสิกรรมและลา้ งบาปทตี่ นกระทา คร้งั หน่ึงเมอื่ หลายร้อยปี มาแลว้ ท่บี า้ นตาดทอง ยโสธรในฤดฝู นมีการเตรียมปักดาขา้ ว ทุกครอบครัวจะออกไปไถนาเตรียมการเพาะปลูก ครอบครัวของชายหนุ่มคนหน่ึงกาพร้าพ่อ ไม่ปรากฏช่ือหลกั ฐาน ก็ออกไปปฏบิ ตั ภิ ารกิจเชน่ เดยี วกนั วนั หน่ึงเขาไถนาอยจู่ นสาย ตะวนั สูงข้ึนแลว้ รูส้ ึกเหน็ดเหน่ือยออ่ นเพลยี มากกว่าปกติ และหิวขา้ วมากกวา่ ทุกวนั ปกตแิ ลว้ แมผ่ ชู้ ราจะมาส่งขา้ วกล่องให้ทุกวนั แตว่ นั น้ีกลบั มาชา้ ผิดปกติ เขาจึงหยุดไถนาเขา้ พกั ผอ่ นอยู่ใตต้ น้ ไม้ ปลอ่ ยเจา้ ทุยไปกนิ หญา้ สายตาเหม่อมองไปทางบา้ น รอคอยแม่ทีจ่ ะมาส่งขา้ วตามเวลาที่ควรจะมา ดว้ ยความรู้สึกกระวนกระวายใจยงิ่ สายตะวนั ข้ึนสูงแดดย่งิ รอ้ น ความหิวกระหายก็ยงิ่ ทวีคณู ข้นึ

เนื้อเร่ือง ใดนนั้ เขามองเหน็ แม่เดนิ เลยี บตามคนั นาพรอ้ มกล่องขา้ วนอ้ ยๆ ห้อยต่องแตง่ อยูบ่ นเสาแหรกคาน เขารู้สึกไม่พอใจทแ่ี มเ่ อากล่องขา้ วนอ้ ยน้นั มาชา้ มาก ดว้ ยความหิวกระหายจนตาลายอารมณ์พลุง่ พลา่ น เขาคิดว่าขา้ วในกล่องนอ้ ยน้นั คงกินไม่อมิ่ แน่ จึงเอย่ ต่อว่าแม่ของตนว่า “อแี ก่ ไปทาอะไรอย่จู ึงมาส่งข้าวให้กชู ้านกั ก่องข้าวก็เอามาแต่ก่องน้อยๆ กูจะกนิ อิ่มหรือ“ผเู้ ป็นแม่เอย่ ปากตอบลกู ว่า “ถึงก่องข้าวจะน้อยก็น้อยต้อนแต้นแน่นในดอกลกู เอ๋ย…ลองกินเบง่ิ ก่อน” ความหิว ความเหน็ดเหนื่อย ความโมโห หูอ้ือตาลาย ไมย่ อมฟังเสียงใดๆ เกดิ ความโมโหหิว ควา้ ไมแ้ อกน้อยเขา้ ตแี ม่ท่ีแก่ชราจนลม้ ลง แลว้ ก็เดนิ ไปกินขา้ ว กินขา้ วจนอิ่มแลว้ แตข่ า้ วยงั ไม่หมดกลอ่ ง จึงรู้สึกผดิ ชอบชว่ั ดี รีบวงิ่ ไปดูอาการแม่ และเขา้ สวมกอดแม่…อนิจจา แม่สิ้นใจไปเสียแลว้ !! ชายหนุ่มร้องไหโ้ ฮ สานึกผดิ ที่ฆ่าแม่ของตนเองดว้ ยอารมณ์เพยี งชว่ั วบู ไม่รูจ้ ะทาประการใดดี จงึ เขา้ กราบ นมสั การสมภารวดั เลา่ เร่ืองให้ทา่ นฟังโดยละเอียด สมภารสอนวา่ “การฆ่าบดิ ามารดาผ้บู ังเกิดเกล้าของตนเองน้นั เป็ นบาปหนัก เป็ นมาตฆุ าต ต้องตกนรกอเวจีตายแล้วไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเป็ นคนอีก มที างเดียวจะให้บาปเบาลงได้กด็ ้วยการสร้างธาตกุ ่อกวมกระดูกแม่ไว้ ให้สูงเท่านกเขาเหิน จะได้เป็ นการไถ่บาปหนกั ให้เป็ นเบาลงได้”

ทกุ วนั น้ีไดม้ ีผมู้ ากราบธาตกุ ่องขา้ วนอ้ ยฯทุกวนั … เพ่ือขอขมาลาโทษเหมือนเป็นการไถบ่ าปทีท่ าให้พอ่ แมเ่ สียใจ… บางคนเมือ่ มลี กู แลว้ ถึงรู้วา่ บุญคุณแม่มากสุดเหลืออคณานบั … เพงิ่ รูว้ า่ เล้ยี งดลู กู น้นั ยากหนกั หนาขนาดไหน… จึงมาสานึกท่ีทาใหแ้ ม่ตอ้ งเสียใจ…บา้ งก็มากราบไหวเ้ พอ่ื ราลึกถงึ บญุ คณุ แม่

รูปภาพเพม่ิ เตมิ



สมาชิก 1 14-ธนวฒั น์ ศรีบุญเรือง ม.1/12 (ทา) 2 16-ธันวา ศรีงามเมือง ม.1/12 (ทา) 3 15-ธัญพสิ ิษฐ์ ศรีสวสั ด์ิ ม.1/12 (ทา) 4 11-ณฎั ฐกรณ์ บุญอ้มุ ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย) 5 22-ปวริศร ทองคา ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย) 6 4-กาญจน์ปราการ นนั ทวาศ ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย) 7 9-ชุตวิ ัติ อทุ มุ ภา ม.1/12 (ไม่ได้ช่วย)