แนะนำตัวเอง ดาริณีค่ะ

Darinee Diary.

“ จงทำในส่งิ ท่ชี อบ และ รับผดิ ชอบในสิง่ ทที่ ำ เพราะ อดีต กับ ปจั จบุ ัน มันห่างกันแคว่ นิ าทเี ดยี ว…...”

สารบัญ เรือ่ ง หนา้ แนะนำตัว 1 ถ่ินกำเนิด 2 ครอบครัว 7 การศกึ ษา 13 อาชพี ท่ีเคยทำ 27 ยามว่างจากการเรยี น 29 เกร็ดทองของชีวติ 38 ชวี ติ ครอบครวั 42 ของฝากจากประสบการณ์ชีวิต 49

สวัสดีค่ะ วันน้ีก็มาพบกับการแนะนำตนเองในแบบ ฉบับ ดาริณีไดอาร่ีกันค่า ก่อนอื่นเลยต้องสวัสดี อาจารย์และเพือ่ นๆทีเ่ ข้ามาดูดิฉันนะคะ ดิฉนั นางสาว ดาริณี เพิ่มพูน ชื่อเล่นว่าตัวเล็ก ชื่อตัวเล็กนี้มีท่มี าวา่ เมือ่ ตอนเด็กๆ ดฉิ ันเปน็ คนขีโ้ รค ผอมโซมากไม่โตสกั ที คนก็เลยเรียกตวั เลก็ ๆ มาเรือ่ ย ๆ คะ่ ดิฉันเกิดวันที่ 2 พฤศจิกายน 2540 ปัจจุบันก็ อายุได้23ปีแล้วคะ่ เฮ้อออ ไม่อยากบอกอายเุ ลยจรมิ ๆ……….. 1

1. ถิ่นกำเนิด บา้ นเกดิ ของดิฉนั นะคะ อยู่ท่ี ต.ทา่ แรง้ อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี บา้ นท่าแร้งน้ีเรียก ได้ว่าเปน็ ตำนานของมุสลิมในเมืองเพชรบุรี เป็นพื้นที่ ที่อุดมด้วยทรัพยากร ธรรมชาติ ที่เป็นตำนานของ มุสลมิ ในเมืองเพชรบุรเี ลยแหละค่ะ และ หม่บู า้ นนี้เอง นะคะ คือที่มาของมัสยดิ กลางจงั หวัดเพชรบรุ ี ซง่ึ มีช่ือ ทางอาหรับว่า มัสยิดยามิอุลอิสลามและตรงข้างๆ 2

มัสยิด จะมีลำน้ำไหลผ่านกลางหมู่บ้าน ซึ่งลำคลอง แห่งนี้แยกมาจากแมน่ ำ้ เพชรบุรี ที่มาจากต้นน้ำเข่อื น แก่งกระจาน ลำคลองแห่งนี้ ถูกชาวบ้านเรียกว่า คลองท่าแร้ง ซึ่งคลองแห่งนี้ไหลลงสู่อ่าวไทยที่ตำบล บางขุนไทร นั่นเองค่ะ 90 เปอร์เซ็นต์ในหมู่บ้านนี้จะ นับถือศาสนาอิสลาม หมู่บ้านนี้เป็นเหมือนตน้ กำเนิด ของชุมชนมุสลิม ที่กระจายอยู่หลายๆพื้นที่ของ จงั หวัดเพชรบุรเี ราเลยแหละค่ะ เหตผุ ลสำคัญประการ หนึ่งเลยที่ทำให้ชุมชนชาวมุสลิมยังคงมีความอบอุ่น และรักใคร่กันอย่างพี่น้อง การที่พวกเค้ายังคง พยายามรักษาไว้ซึ่งวัฒนธรรมประเพณีดั้งเดิม ท่ี ชักชวนผู้คนในชุมชนให้ออกมาทำกิจกรรมร่วมกัน เช่น การละหมาด ชาวมุสลิมเพชรบุรีส่วนใหญ่จะ อาศัยหนาแน่นอยู่ในตำบลท่าแร้ง ส่วนใหญ่จะ ประกอบอาชีพทำนาท่ีตกทอดกันมาจากบรรพบุรุษ และคงมวี ิถีชวี ติ ความเป็นอยทู่ ีเ่ รยี บง่าย 3

มัสยิดยามิอลุ อิสลาม ต.ท่าแร้ง อ.บ้านแหลม จ.เพชรบรุ ี 4

เทศกาลรื่นเริงของชาวมุสลิมจะมีอยู่ 2 วัน เรียกว่าเทศกาลฮารีรายอ จะเกิดขึ้นในช่วงพิธีออก จากการละศีลอด และ การออกละหมาด ทุก ๆ คน ทุก ๆ บ้านก็จะออกมาร่วมฉลอง และมาร่วมละหมาด ด้วยกัน ต่างคนต่างเอาขนมผลไม้มากินร่วมกันท่ี มัสยิดและเป็นวันพบปะเยีย่ มญาติมิตร เพื่อขอโทษที่ เคยทำอะไรไม่ดีต่อกนั ท้ังกาย วาจา ใจ แตใ่ นปัจจุบัน เน่ืองจากสถานการณโ์ ควิด จึงทำให้ไม่สามารถจัดงาน วันฮารรี ายอได้ 5

และอีก1สิ่งความสวยงามของศาสนาอิสลามที่ ดิฉันอยากให้ชมนั้นคือ การแต่งงานตามหลักศาสนา อสิ ลาม หรือทชี่ าวมสุ ลมิ เรยี กกันวา่ การนิกะห์ การนิกะห์ น่ันคือการแต่งงานในวัฒนธรรม อิสลาม เปรียบเทยี บอย่างเช่น คนพทุ ธจะมงี านเชา้ พิธี รดน้ำสังข์ คนคริสต์ก็จะมีแต่งในโบสต์ต่อหน้า บาทหลวง มุสลิมก็เช่นกัน มีการนิกะห์ ซึ่งคือการ แตง่ งานตามหลักศาสนานัน่ เอง 6

2. ครอบครัว นี่คือครอบครัวของดิฉันเอง น่ารักไหมคะ ? คุณพ่อของดิฉันชื่อนายยง เพิ่มพูน บ้านเกิด อย่ทู ่ี อ.พิมาย จ.นครราชสีมาคะ่ ปัจจบุ นั อายุ62ปีแล้ว ประกอบอาชีพค้าขายอยู่กับคุณแมค่ ะ่ 7

ส่วนแม่ของดิฉัน ชื่อ นางมาลี เพิ่มพูน บ้านเกิดอยู่ท่ี ต.ทา่ แร้ง อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี และน้องสาวของดิฉนั ช่ือ นางสาวลนิ ดา เพิม่ พูน บ้านเกิดอยู่ท่ี ต.ท่าแรง้ อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี อายุ 17 ปี ปัจจุบนั กำลังศกึ ษาอยชู่ ัน้ มัธยม คึกษาปีท่ี 6 โรงเรยี นพรหมานสุ รณ์ จ.เพชรบรุ ี 8

ครอบครัวดิฉัน ประกอบอาชีพค้าขายอาหาร สด เชน่ ไก่ ลกู ช้นิ ปลา ทอดมนั และของทะเล ในทุก ๆ ตอนเช้าเวลาตี 4 พ่อกับแม่ก็จะมา ขายของในตลาดนี้แห่งนี้ ร้านคุณแม่ดิฉันตั้งอยู่ใน ตลาด18เมตร ติดกับหา้ งสุริยะ จะเหน็ คณุ แมด่ ฉิ ันโพก ผ้าคลุมหัว ตัวเล็กๆน่ารัก ๆ นั่งขายอยู่ค่ะ ตั้งแต่ดิฉัน เกิดมาจำความได้ ดฉิ นั แทบจะไมเ่ คยเห็นแม่ดิฉันหยุด ขายของเลยสักวัน นอกจากซะว่าพ่อจะพากลับบ้าน เกิดเขา ที่ จ.นครราชสีมาแต่ก็นานครั้งมาก และ 9

สถานการณ์โควิดที่ในช่วงหนึ่งในตลาดถูกสั่งปิดไมใ่ ห้ ขายของเป็นเวลาถึง2วัน วันนั้นดิฉันพึ่งจะได้เห็นแม่ กับพ่อของดฉิ ันได้นอนหลับกันเต็มอิม่ สักที ในสายตา ดิฉันแล้วแม่หนูเป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่งมากเลยคะ่ จากชว่ งเชา้ จะขายอยู่ในตลาดใชไ่ หมคะ กจ็ ะมบี างวัน ในช่วงบา่ ยกจ็ ะออกไปขายตามตลาดนัดบา้ ง 10

11

ถ้าวนั ไหนดิฉันวา่ งๆดิฉนั ก็จะไปขายของกับแม่ ขายในตลาดนัดกับในตลาดสดเพชรบรุ ีมันต่างกันมาก ดิฉันเคยไปช่วยแม่ขายของทั้งสองที่นี้ ความยุ่งยาก วุ่นวายมนั ตา่ งกัน อย่างในตลาดเช้าจะมีความวุ่นวาย มากกว่าค่ะ เพราะส่วนมากจะเป็นลูกค้าที่มาสั่งของ เยอะๆเพือ่ จะนำไปประกอบอาหารขายอาหารตามสั่ง ก้มหน้าหยิบของทำของให้ลูกค้าหัวหมุนเลยทีเดียว เงยหน้าขึ้นมาอีกทีทอ้ งฟ้าสว่างแล้ว ส่วนในตลาดนดั ชว่ งบา่ ย ลกู คา้ สว่ นมากกจ็ ะมาซ้อื ของไปทำกบั ข้าวกนั อยา่ งละนดิ ละหน่อย บอกเลยวา่ ถา้ ดฉิ นั ไมเ่ คยได้ลอง ตืน่ แต่เชา้ มืดไปขายของกับแม่ ดฉิ ันก็คงจะไม่สามารถ รับรู้ได้ว่าพ่อกับแม่เหนื่อยและลำบากมากแค่ไหน ที่ จะต้องหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวและส่งเสียเราเรียน ตั้งแตเ่ รายังเด็ก ดว้ ยการยึดอาชพี คา้ ขายที่กำไรก็ไม่ได้ มากมาย แต่เป็นความภมู ใิ จทเี่ ป็นอาชพี ทสี่ ุจริต 12

3.การศกึ ษา ดิฉันเรียนอนุบาลและประถมศึกษาที่โรงเรียน บา้ นทา่ แรง้ ( สหราษฎร์ ) ระดับชั้นมัธยมศึกษาท่ีโรงเรียนคงคาราม เรียนใน ระดับชน้ั ประกาศนยี บตั รวชิ าชพี ขน้ั สงู ท่ี วทิ ยาลัยการ อาชีพบ้านลาด ปัจจุบันศึกษาอยู่ระดับชั้นปริญญาตรี ปี 2 ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบุรี คณะวิทยาการ จัดการ สาขาบริหารธรุ กจิ แขนงการตลาดดจิ ทิ ัล 13

ชีวิตในวัย ม.ต้นของดิฉันนะคะ บอกเลยว่าซน ได้การเอาเลยทีเดียว ก่อนหน้านัน้ ที่จะได้เข้ามาเรียน ในเมือง ดิฉันก็เรียนอยู่ท่ี ต.ท่าแร้ง โรงเรียนแถวบ้าน ตอนนน้ั บอกเลยว่า เวลาวา่ งจะเข้าห้องสมดุ ชอบไปนั่ง อ่านหนงั สือนิทานอะไรไปเร่ือยเปื่อย สมยั น้ันเน่ียก็ยัง ไม่มีเทคโนโลยีอะไรที่เข้ามาสักเท่าไหร่ แล้วก็ชอบไป ชว่ ยงานอาจารย์ จดั ห้อง จดั แฟม้ ชอบอยู่กับอาจารย์ ท่ีใจดี ทำให้จิตใจเราแจ่มใสมาก แต่พอไดม้ าเข้าเรียน ในเมือง อะไรที่ไม่เคยพบเจอก็ได้เจอ แล้วมันก็ทำให้ เราหลงใหลไปกับสงิ่ ใหม่ๆ จากทเ่ี ราไมค่ ิดจะแต่งหน้า ทาปากไม่คิดอยากจะซอยผมที่ผิดระเบียบ ตัว ดิฉันเน่ียคือชอบแหกกฎของโรงเรียนมากในตอน ม. ต้น ดิฉันก็จะมีกลุ่มเพื่อนที่แบบว่าไม่เอาเรียนกันเลย และตัวดิฉันก็ไม่สนใจเรียนมากในตอนนั้น การเรียน ไม่ต้องพูดถึง ติดศูนย์แทบทุกวิชา แต่ก็ยังทำตัว สบายๆไมร่ รู้ ้อนรหู้ นาวอะไร 14

ห้องปกครองไม่ต้องพูดถึงค่ะ ได้เข้ามันทุกปี โดยเฉพาะเรอ่ื งโดดเรยี น ไม่เขา้ ชน้ั เรียน และเร่ืองทำ ทรงผมผดิ ระเบียบ ก็คือซอยผมนั่นเองคะ่ แต่ไม่เคยมี เรือ่ งทะเลาะวิวาทกับใครนะคะ ตลอดเวลาตอนอยู่ ม. ต้น จะโดนเร่ืองทรงผมแลว้ ก็เรื่อง โดดเรียนอยู่บอ่ ยๆ จนเดือดร้อนผู้ปกครองตอ้ งมาพบอาจารย์อยู่บอ่ ยคร้ัง 15

16

และในชีวติ ช่วงอยูต่ อน ม.ปลาย ตอนท่ีดิฉนั ข้นึ ม. 4 ใหม่ ๆ ดิฉันตง้ั ใจไว้วา่ จะต้ังใจเรียนจะขยันเรียน ให้มากๆ แต่สุดท้ายก็วนเข้าสู่ลูปเดิม ๆ ค่ะ เพราะ ความไม่ขยันขันแข็งแล้วก็ไม่สู้ไม่อดทน จนทำให้ไม่ อยากจะเรียน วิชาไหนทไี่ มอ่ ยากเรียนก็ไมเ่ รยี น ก็โดด เรียนอีกตามเคย แล้วบวกกับในตอนเรียนในโรงเรียน คงคารามนั้น ดิฉันต้องซ้อมกีฬาไปควบคูก่ ันดว้ ยมนั ก็ เลยกลายเป็นความคดิ ท่ีว่าทำไม มนั ปวดหวั จงั เรยี นก็ ปวดหัวแล้วแล้วก็ต้องมาซ้อมกีฬา ยอมรับว่าในตอน นั้นดิฉันไม่เคยคิดที่จะบริหารจัดการเวลาตัวเองให้ดี เลย ทำให้คะแนนผลการเรียนไม่เคยจะออกมาดีเลย สักปี ในช่วงระยะเวลาตอนท่ีอยู่มธั ยม แตจ่ ะว่าไปน้ัน ดิฉันชอบเลน่ กีฬา เปน็ ชวี ิตจติ ใจ มนั สนกุ มันไมเ่ ครียด จนเรียกไดว้ า่ เรยี นไม่เคยมากฬี าไม่เคยขาด............. 17

18

และตอนอยู่ในนั้นดิฉันก็ได้เปน็ นักกีฬาตะกร้อ ตัวโรงเรียนแล้วก็เป็นตัวแทนเยาวชนจังหวัดเพชรบุรี ไปแข่งขันระดับภาคด้วยค่ะ ตอนอยู่ท่ีโรงเรียนคงคา ราม ดิฉันไปแข่งขันกีฬาตะกร้อที่ต่างจังหวัดอยู่บ่อย มาก ตั้งแต่อยู่ ม.ต้นจนไปถึง ม.ปลาย ดิฉันได้ไปแขง่ มาหลายที่ ไม่ว่าจะเป็นระดับจังหวัด ระดับตัวแทน เขต อันน้กี ็เป็นอกี สิง่ หน่ึงค่ะ ที่ตอนเรียนอยู่ท่ีน่ัน เรา กย็ ังทำประโยชนใ์ ห้กบั โรงเรยี นไดเ้ หมือนกนั 19

“ ทางเดินชวี ิตที่เปลีย่ นแปลงไป…..” และนี่ก็เป็นประสบการณ์ชีวิตที่เปลี่ยนแปลง ดิฉันไปอย่างมาก ก่อนหน้านี้ดิฉันตั้งใจไว้ว่าถ้าเรียน จบ ม. ปลายแล้ว จะศึกษาต่อในคณะที่เกี่ยวกับการ เล่นกีฬา นั่นก็คือคณะคุรุศาสตร์เอกพละศึกษา น่ันเอง แต่เนื่องจากว่าดฉิ นั ได้ลงสมัครเรียนไปช้ามาก ทำให้คณะนี้เต็ม จึงไม่สามารถสมัครลงเรียนได้ และ คิดว่าดิฉันก็ยังไม่รู้ตัวเองว่าถ้าไม่ได้เรียนคณะนี้แล้ ว 20

เราจะไปเรียนคณะอะไรต่อไปดี ในตอนนั้นน่ะค่ะ ดิฉันจำได้ว่ามันเหลือแค่คณะเอกศิลป์ และเอกครู ภาษาไทยที่ยังมีลงให้สมัครไว้ได้ แต่ว่ามันไม่ใช่ทาง ของดิฉันเลย ดิฉันก็ไม่ได้ลงเรียนอันไหนไปเลยค่ะ ดิฉันก็กลัวว่าจะเสียเวลาไปโดยเปลา่ ประโยชน์ จนมา ปรึกษากับคนที่รู้จักเค้าแนะนำว่าให้ไปเรียนต่อ ใน ระดับชั้น ปวส.นี้ไปก่อน ดิฉันก็เลยไปขอคำแนะนำ จากเพื่อนๆว่า ปวส. มีสาขาอะไรบ้าง ปรากฏว่าใน ตอนนั้นเนี่ยมันมีสาขา การจัดการทั่วไป บัญชี คอม ธุรกิจ การท่องเที่ยวและโรงแรม ไฟฟ้า และช่างยนต์ ตอนนั้นดิฉันก็เลยเลือกเรียนการจัดการทั่วไปเพราะ คิดว่ามันคงจะง่ายที่สุด ดิฉันเลยคิดว่าเรียนๆไปก่อน เพ่ือไม่ให้เสียเวลากเ็ ลยมาเรียนตอ่ ในระดบั ประกาศนี บตั รวชิ าชีพขน้ั สงู ท่ีวทิ ยาลัยการอาชพี บา้ นลาดคะ่ 21

22

แต่พอเมื่อมาได้เรียนในสาขานี้แล้ว ก็รู้สึกว่า ตัวเองเริ่มมีความสนใจในสาขานี้เหมือนกัน มันเป็น สาขาที่ครอบคลุม เกี่ยวกับจัดการทั่วไปเลย ไม่ว่าจะ เปน็ จดั การตลาด จัดการองคก์ ร จดั การธรุ กิจระหว่าง ประเทศ จัดการโลจิสติกส์ ซพั พลายตา่ งๆ มนั ดูว่ารู้สึก มีอะไรที่น่าค้นหามาก จนกระทั่งเรียนจบ ดิฉันก็หยุด ไว้หนึง่ ปี เพื่อไปทำงานเก็บเงินมาเรียนต่อในในระดบั ปริญญาตรีในปีหน้าก็คือ ปี 2563 เป็นปีที่ดิฉันได้เขา้ มาเรียนเม่ือปีที่แล้วนัน่ เอง ในระหว่างนั้นก่อนใกล้จะ เปิดรับสมัครนักศึกษาอีกรอบหนึ่งในปี 2563 ดิฉันก็ 23

ได้ค้นหาข้อมูลมาพอสมควร ดูคณะที่เค้าเปิดรับว่ามี สาขาอะไรบ้างที่จะเกี่ยวพันกับสาขาที่เราเรียนมา แน่นอนมันมีสาขา จัดการทั่วไปเหมือนกัน แต่เม่ือ ดิฉันลองมาคิดอีกทีในความคิดของดิฉัน สาขาการ จัดการท่ัวไปมันเรียนครอบคลุมทุกอย่างก็จริง แต่ว่า ในความคิดของดิฉนั เหมือนรู้เยอะแต่รู้ไม่ค่อยเจาะลึก สักเท่าไหร่ ดิฉันจึงมาดูสาขาที่เปิดรับอีกทีว่า ดิฉัน อยากจะเจาะลกึ เข้าไปในสาขาไหนท่ีดิฉนั มั่นใจว่า ถ้า เรียนแล้วจะเป็นผลดีกับตัวเองมากที่สุด และตัวเอง ถนัดมากที่สุด ก็คงไม่พ้นสาขาการตลาด เพราะดิฉันก็ เคยขายของออนไลน์กระจุกกระจิกมาบ้างนิดหน่อย แต่ดิฉันรู้ตัวว่าคุณสมบัติของตัวเองก็ยังขาดอีกหลาย ดา้ น ทจี่ ะมาเรยี นในสาขาน้ี โดยเฉพาะเร่อื งของการมี ความคิดสร้างสรรค์ ดิฉันมั่นใจและหวังไว้เหมือนกัน วา่ สาขาการตลาดจะนำพาให้ดิฉันเก่งขึ้นพฒั นาตัวเอง ขึ้นและมีความมั่นใจในตัวเองสูงมากขึ้น ดิฉันจึงลง 24

เลือกสาขาวิชาน้ี แต่เมื่อมาถึงตอนเปิดเรียนจริง ๆ กลับต้องมาเจอกับสถานการณ์ โควิด-19 ทำให้มีวิถี ชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป หรือที่เราเรียกกันว่า New Normal จึงทำให้ไดร้ ับประสิทธิภาพในการเรียนได้ไม่ เตม็ ที่ ในชว่ งแรกๆยงั ต้องเจอกับ การเรียนในรูปแบบ ออนไลน์ การปฐมนิเทศแบบออนไลน์ จึงทำให้ไม่ได้ พบปะหรือพบเจอกับเพื่อนๆ ในช่วงแรกๆได้เลย จึง ทำให้ไม่ได้สร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนๆในช่วงแรกๆ แต่โชคดที ่ีตอนนน้ั ยังควบคมุ การระบาดของโรคโควิด- 19 ทางมหาลัยในตอนนั้นจึงมีการเรียนเป็นรูปแบบ การเรียนผสมผสาน ก็จะมีการเข้าเรียนออนไลน์บ้าง บางครั้งกจ็ ะเข้าไปเรยี นในมหาวิทยาลัยบ้าง ทำให้ได้ เจอเพ่อื นๆและสร้างความสัมพนั ธ์กับเพือ่ นๆได้ 25

Marketing pbru 63. 26

4.อาชีพท่ีเคยทำ เปน็ ตัวแทนขายครมี ออนไลน์ 27

ตัวแทนขายอินเทอรเ์ น็ตบา้ นของ บริษัท ทรู คอเปอเรช่นั 28

5. ยามว่างจากการเรียน งานอดิเรกที่เคยทำ ก็จะมีขับ Food Delivery จากบริษัท Grab ออก กำลงั กาย ฟังเพลง ก่อนอ่นื ที่ดฉิ นั อยากทำงานนีน้ ะคะ เพราะเหน็ ว่างานขับ grab food มันเป็นงานที่แบบ Freelance สบายๆ ทำงานเหมือนได้ไปเที่ยว ได้ไปส่งอาหาร หลาย ๆ ที่ แล้วกไ็ ดพ้ บปะผู้คนเยอะแยะมากมาย แต่ ก็เจอปัญหาอุปสรรคหน้างานบ้าง ก็ถือเป็นความท้า ทายในชีวิตเรา อย่างเช่นไปส่งของให้ลูกค้าแล้วก็ไม่ พบเจอลกู ค้า เจอแดดที่มนั รอ้ นมากๆบ้าง เจอร้านค้า ทำอาหารนานบ้าง ร้านปิดแต่ไม่ปิดระบบ เราก็จะ เสียเวลามารบั ออเดอรฟ์ รีแต่ก็สนกุ ดีค่ะ ดิฉนั จะทำแค่ เฉพาะตอนเวลาที่ว่างจริง ๆ เท่านั้นนะคะ ถ้าเกิด สมมุติว่ามีเรียนมีการบ้านก็จะรีบเคลียร์การบ้านให้ 29

เสร็จก่อนแล้วถึงจะออกไปขับได้ เพื่อความสบายใจ 30

และอกี หนึ่งงานอดิเรกของดิฉันกจ็ ะเป็นการ ออกกำลงั กาย 31

เวลาที่ดิฉันปวดสมองกับการเรียนอย่างเช่น นั่งฟัง อาจารย์ที่สอนวิชาที่เราคิดวา่ มันยากแล้วมนั ไม่รู้สึก Relax เลย ดิฉันก็จะรู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก หรือ ไปขับ Grab มาเปน็ เวลานาน ๆ เราก็จะรูส้ ึกปวดหลัง ดฉิ ันจะไม่กลับมา นอนพัก เพราะเคยลองนอนดูแล้วตืน่ ขึ้นมามันย่ิงทำให้เรา งัวเงียอ่อนเพลียไม่อยากจะทำอะไร และทำให้อยากนอน ตอ่ ไปเร่อื ย ๆ ดิฉนั จงึ แก้ปญั หาโดยการไปออกกำลังกาย เข้า ฟิตเนส วง่ิ ตามสนามกฬี าบ้าง วงิ่ แถวบา้ นบ้าง ประมาณ 30 – 60 นาที การที่เราได้ออกกำลังกายแล้วมีเหง่ือ มันจะทำ ให้เราร้สู ึกสดชืน่ กระชมุ่ กระชวย แลว้ ก็ทำให้สมองเราปลอด โปร่ง คดิ จดั ระเบียบวางแผนการใช้ชีวิตในวันต่อไปได้อย่าง ดี และข้อดีของการออกกำลังกายอีกอย่างหน่ึงสำหรับดฉิ ัน น้นั คอื การไดน้ อนหลบั อยา่ งสบายนนั่ เองคะ่ 32

นี่ก็จะเป็นภาพงานวิ่งที่ดิฉันไปมานะคะ ดิฉันเคยวิ่ง ระยะไกลมาตั้งแต่เดก็ แล้ว ตอนเด็ก ๆ พอ่ กจ็ ะเปน็ คนพาไป วิ่งตามสนามที่เขาจัดรายการแข่งขัน พอโตมาก็ชอบไป สมัครงานวิ่งลงรายการแข่งขันต่าง ๆ บางทีก็ไปแข่งขันได้ 33

รางวลั มาบา้ ง แลว้ ก็บรรยากาศในงานว่ิงคะ่ ทำใหเ้ ราได้พบ เจอผคู้ นมากมายแล้วกม็ ติ รภาพทมี่ คี วามจริงใจ ไมว่ ่าจะเปน็ รุ่นเดียวกันกับเราหรือว่ารุ่นคุณลุงคุณป้า รุ่นพ่อรุ่นแม่เรา ในมิตรภาพในวงการว่ิงคือมันเป็นอะไรที่รูส้ ึกได้ถึงความรัก ความจริงใจอย่างแท้จริงเลยล่ะค่ะ ฮั่นแน่ !! สนใจอยากไป วิ่งในงานกันใช่ไหมคะ ? ก็ถ้าได้มีโอกาส ลองไปสมัครดูนะ และจะพบวา่ มิตรภาพท่ีดนี ัน้ กม็ อี ยใู่ นงานวิง่ คะ่ รางวลั ทเ่ี คยไดร้ บั ในงานวง่ิ 34

35

และเปน็ อกี หน่ึงเปน็ งานอดเิ รก กค็ ือจะไปเล่นกีฬาตะกรอ้ 36

ในบางวันท่ีว่างก็จะไปเล่นตะกร้อกับคุณพอ่ ดิฉันนะคะ แต่ ช่วงนจี้ ะได้เล่นนอ้ ยลงมาก เนื่องจากไม่คอ่ ยมีเวลาไปเล่นค่ะ กีฬาตะกร้อก็เหมือนกับการฝึกสมองอย่างหนึ่ง และยังมี ความสนุกสนานมาก ดิฉันชอบเล่นกีฬาตระกร้อมาตั้งแต่ เด็กแล้ว และก็โชคดีที่พ่อดิฉันสอนเล่นมาตั้งแต่เด็กๆ ดิฉัน จะเล่นตะกร้อกับพ่ออย่ปู ระจำแตเ่ ด็กถึงตอนโตเลยแหละค่ะ 37

6.เกรดทองของชีวติ 1. การที่เราได้เกิดมามีอวัยวะครบ 32 ถือว่าเป็น เรอื่ งโชคดแี ล้ว แตจ่ ะโชคดกี วา่ น้ันหากเราสามารถรักษามัน ไว้ได้ตราบจนมันหมดหน้าที่ของมันไป พร้อมกับลมหายใจ ของเรา ยังมคี นอกี มากมายทเ่ี กดิ มาไมค่ รบ 32 แต่พวกเขาก็ ยังต่อสู้กับชีวิต และมีทัศคตทิ ีด่ ตี อ่ โลกใบน้ี 38

2. การมีครอบครัวท่อี ยู่พร้อมหน้าพรอ้ มตากันอย่าง มีความสุข สำหรับดิฉันมันเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ อย่างเช่น ครอบครัวดิฉัน ไม่ได้ร่ำรวย แค่พอมีพอกิน แต่ได้อยู่กัน อย่างพรอ้ มหน้าพรอ้ มตา มีเวลากินข้าวพร้อมกนั 3. การศึกษาเล่าเรียน ถ้าเรามีโอกาสได้เรียนต้อง เรียนให้เต็มท่ี ยังมีคนอีกมากมายที่อยากเรียนหนังสืออีก มากแต่ไมไ่ ม่มีโอกาสไดเ้ รียน 4. การเข้าใจผู้อื่นด้วยความจริงใจ อย่างตัวดิฉันเอง เคยมีประสบการณ์ การดูแลคนอื่น อย่างเช่นการดูแล ผู้สูงอายคุ ่ะ ขอยกตัวอย่าง แม่แฟนของดิฉัน ต้องบอกก่อน ว่าแฟนของดฉิ ันค่ะ คบหากนั เป็นเวลา 5 ปีแล้ว แต่ยังไม่ได้ แต่งงานหรือหมั้นกันนะคะ เราผ่านช่วงเวลาการมีความสุข และความทุกข์ความลำบากด้วยกันมาโดยตลอด อาจเป็น เพราะวา่ เราทง้ั คศู่ ลี เสมอกนั เลยคบกนั ได้นาน นั่นก็คือความ ใจเยน็ ของกนั และกัน มีอะไรก็จะคอยชว่ ยเหลือกนั มาตลอด ครอบครัวของแฟนดิฉันเหลือแค่แม่เขาแค่คนเดียว แฟน ดิฉนั ก็จะอยู่กับแมข่ องเขาแค่ 2 คนค่ะ ทุก ๆ เช้าแฟนดฉิ ันก็ 39

จะต้องไปทำงาน ดิฉันกจ็ ะเป็นคนทค่ี อยดูแลแก เมื่อก่อนแม่ แฟนดิฉันแกเป็นเหมือนโรคซึมเศร้า แล้วก็ไม่ค่อยแข็งแรง ทำอะไรไม่ค่อยได้ นอนติดเตียงอยู่ตลอดไม่ลุกไปไหน เค้า จะพูดตัดพ้อชีวิตเขาทุกวัน และเค้าก็คิดว่าตัวเองเนี่ยเป็น ภาระคนอนื่ ดฉิ นั ก็จะพูดใหก้ ำลงั ใจเขาเสมอบวกกับการทำ ให้เค้าเห็นโดยการที่ดิฉันจะดูแลเขาบ่อย ๆ หาข้าวหาปลา ให้เขากินทกุ วัน อยา่ งเชน่ ในทกุ ๆ เชา้ ดิฉันจะไปหาซ้ือข้าว มาให้เขากนิ จะซักผ้าตากผ้าใหเ้ ขาในช่วงท่ีตัวเค้าไม่มีแรงท่ี จะทำอะไร อย่างน้อยเค้าก็ยังรู้สึกได้ว่าในวันที่เขาไม่เหลือ ใคร เขาก็ยังมีเราที่เข้าใจเขาอยู่ข้างๆเขาค่ะ แต่ปัจจุบันแม่ แฟนของดฉิ ันอาการดีขึ้นเยอะมากแลว้ นะคะ 40

น่ีคือแม่ของคนทีด่ ฉิ ันกำลังคบหากันอยคู่ ่ะ ตอนน้ี ทา่ นแข็งแรงข้ึนมาก ๆ แลว้ นะคะ 41

7.ชีวติ ครอบครวั ความสมั พันธใ์ นครอบครัวของฉัน ครอบครัวของดิฉันรักกันมาก แม่ก็เป็นคนที่น่ารักยิ้มแย้ม แจ่มใสค่ะ ส่วนพ่อก็เป็นคนอารมณ์ดีชอบเล่นกับลูกแต่ อาจจะมีการไมเ่ ข้าใจขึ้นมาบ้างเนือ่ งจากว่าพ่อดิฉันเปน็ คน หัวโบราณหนอ่ ยนึง พ่อกับแม่ดฉิ ันสอนให้ดิฉันประหยัดอด ออมอยู่ตลอด ดฉิ นั รักครอบครวั นีม้ ากทส่ี ดุ เป็นครอบครัวที่ เรยี บงา่ ย ทุกวันทด่ี ิฉนั ไปเรียนหรือทำงานเสร็จกลับมาบ้าน เราก็จะมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกวันในตอนค่ำ พ่อกับแม่จะรอกินข้าวอยู่ตลอดเลยคะ่ นสิ ัยส่วนตัวของคุณ พอ่ เน่ยี อาจจะขบ้ี ่นแตล่ กึ ๆ แล้วคอื เค้ารักและเป็นห่วงดิฉัน มาก อย่างเช่นถ้าดิฉันทำงานเสร็จกลับเข้าบ้านมืดเกินบาง วันเค้าก็จะโทรตามแล้วค่ะ แต่..การเปน็ ห่วงของเขา เขาจะ ไม่มานั่งบอกว่าเค้าเป็นห่วงค่ะ เค้าไม่ค่อยแสดงออกว่าเค้า เป็นห่วงสักเท่าไหร่เพราะอาจจะแบบเขินด้วยความที่เขา เป็นผู้ชาย แต่อาจจะแสดงออกมาเป็นการบ่น ซึ่งดิฉันก็รู้ดี คะ่ ว่าพอ่ เปน็ หว่ งเรามาก 42

43

ความภูมิใจเล็ก ๆ นอ้ ย ๆ ในชวี ติ ของดิฉนั 1.เป็นภาพในวยั เด็กท่ีดฉิ นั กำลังวิง่ เข้าเส้นชยั แลว้ ก็มี ผู้ใหญ่ชื่นชม ในวันนั้นน่ะดิฉันรู้สึกมีความสุขมาก ๆ ที่มี ผู้ใหญ่มาเชียร์ใหก้ ำลงั ใจเราอยู่รอบๆเสน้ ชัย 44

2.ภาพที่พ่อดิฉันกำลังผูกเชือกรองเท้าให้ก่อนลง แข่งขันกีฬาตะกร้อค่ะ ดิฉันชอบรูปภาพนี้มาก เพราะมัน แสดงถึงความที่พ่อเอาใจใส่ต่อเรา เมื่อมีการแข่งขันกีฬา ตะกร้อทุกครั้ง พ่อดิฉันก็จะมาตามดูตลอดไม่ว่าดิฉันจะไป แข่งกีฬาที่ไหนถ้าไม่เป็นจงั หวัดที่ไกลเกินไปพ่อดิฉนั จะตาม ไปดูข้างๆสนามตลอด ทำให้ดิฉันสัมผัสได้ถึงความรักและ ความเป็นห่วงของเขามันเป็นความภูมใิ จอย่างหนึง่ ในชีวิตที่ มีพ่อคนนี้ คนที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เชื่อว่าพ่อของดิฉันมี ความรักและความจริงใจให้ดฉิ นั อย่างมากทีส่ ุด 45

3. เป็นภาพทีพ่ ่อกำลังฝึกซอ้ มตะกร้อใหก้ ับเรา ถ้าดิฉันไม่มี พอ่ คนนี้ แนน่ อนค่ะดฉิ ันจะไม่ร้จู ักกับความอดทนในชีวติ เลย เพราะว่าในครั้งท่ีซ้อมเนี่ยมันแลกกับความเหนด็ เหนื่อยมา เปน็ อยา่ งมาก 46

4. เปน็ ภาพท่เี กดิ จากการเกดิ อุบัติเหตุรถลม้ กระดกู ไหปลา รา้ หกั ภาพนีเ้ ป็นความภมู ใิ จในชีวติ โดยทด่ี ิฉันไมค่ ิดจะหยดุ ที่จะฝึกซ้อมในส่ิงท่ฉี ันรกั ถึงแม้วา่ อาจจะเกิดอุบัติเหตุแลว้ ทำใหก้ ารใช้ชีวติ ลำบากกต็ าม 47