นิทาน เทพารักษ์กับคนตัดไม้

กาลคร้งั หนึ่งมีชายคนหนึ่งกำลงั ตัดตน้ ไม้ริมแมน่ ้ำ วันหนึง่ เขาบงั เอิญทำขวานหล่นลงไปในแม่นำ้

เขาร่ำไห้กบั การสญู เสยี ไมร่ ู้จะทำอย่างไรดีเพราะถ้าไมม่ ี ขวานเขาก็เลย้ี งตัวเองไมไ่ ด้ทนั ใดนน้ั กม็ เี ทพารักษ์ปราก ฏตัวขนึ้ จากน้ำ และแสดงขวานทองคำเงางามใหเ้ ขาดู เทพารกั ษ์ ถาม “น่ีคือขวานของคุณใช่ไหม”ชายคนนน้ั ตอบวา่

“ไม…่ ไม่ใชข่ องฉัน มนั ดีเกนิ ไป” จากนน้ั เทพารกั ษก์ ย็ ่ืนขวานเงนิ ใหเ้ ขาดแู ละถามวา่ “หรือวา่ ขวานเงนิ น้ี” “ไม่ของฉันไมส่ วยขนาดนนั้ ”

“อันน้ใี ช่ไหม” เทพารักษถ์ าม พร้อมแสดงขวานทส่ี กปรกและทรดุ โทรม

“ใช่ อนั นี้ ฉนั ดีใจมากที่คณุ หามนั มาให้ฉนั ” เทพารักษก์ ล่าว “คณุ เปน็ คนซื่อสัตย์ เทพารักษ์ประทบั ใจในความซือ่ สัตย์ของเขามาก จึงมอบทงั้ ขวานทองคำและเงนิ ให้เขา

ออิ ไิ ดข้ วานฟรี “อันน้ไี มไ่ ดก้ ลา่ ว”

เมือ่ ชายคนนก้ี ลบั บ้าน จึงเล่าเรอื่ งนใ้ี หเ้ พอ่ื นฟงั ดว้ ยทา่ ทางดีใจมาก เพื่อนของเขากอ็ จิ ฉามาก เพ่ือนของเขากพ็ ดู กบั ตัวเองว่า “ฉนั อาจจะไดข้ วานทองคำมาเหมือนกันก็ได้”

เพอ่ื นของเขาเดนิ ตรงไปท่ีแมน่ ้ำดว้ ยขวานสกปรกของตวั เอง เม่ือเขามาถึงทน่ี น่ั เขาโยนขวานของเขาลงในนำ้ เขาทำอย่างน้ันโดยต้ังใจและแกลง้ ร้องไห้

เทพารกั ษ์ปรากฏตวั ขึน้ จากน้ำอกี คร้งั และแสดงให้เขาเห็นขวานทองคำเงางาม เทพารกั ษ์ถาม “น่ีคือขวานของคณุ เหรอ”

เขาตอบว่า “ใช่ ขวานทองคำนั่นเปน็ ของฉนั ฉนั บงั เอญิ ทำหลน่ ลงไปในนำ้ ”

เทพารกั ษเ์ หลือบมองชายคนน้ันดว้ ยความขุน่ เคอื งและตะโกนวา่ “คุณเปน็ คนโกหกท่ีโลภมาก!” เทพารักษจ์ ึงกลับลงไปในนำ้

ชายผ้ซู งึ่ เปน็ “คนโกหกจอมโลภ” ทไี่ ด้ทำขวานหายไปดว้ ยตนเอง ได้แตโ่ อดครวญอยรู่ มิ น้ำ

คตสิ อนใจ เรื่อง เทพารกั ษ์กบั คนตดั ไม้ พระเจ้าจะดีต่อคณุ ถา้ คุณเป็นคนซอ่ื สัตย์ แต่ พระองคจ์ ะลงโทษคุณถา้ คุณเป็นคนโกหก หากคุณ เป็นคนโลภและโกหก คุณจะสญู เสยี ส่งิ ท่ีคุณมไี ป