ลูกเป็ดขี้เหร่

ลูกเป็ ดขเี้ หร่ ณ ป่ าแห่งหน่ึงมีแม่เป็ดตวั หน่ึง ฟักไข่อยเู่ ป็นเวลานาน จนกระทงั่ วนั หน่ึง ลกู เป็ดตวั นอ้ ย ๆ กเ็ ร่ิมเจาะเปลือกไข่ออกมาทีละตวั ๆ จนเกือบหมด เหลือไข่ใบ ใหญ่หน่ึงฟอง ที่ยงั ไม่ยอมออก แม่เป็ดจึงนง่ั กกไข่ต่อไป ในท่ีสุด ไข่ใบสุดทา้ ย กแ็ ตกออก ลูกเป็ดโผล่ออกมาจากไข่ ตวั โต คอยาว ขนสีเทา รูปร่างน่าเกลียด แม่เป็ดรู้สึกสงสยั ในตวั ลูกเป็ดตวั น้ีมาก คิดในใจวา่ คงไม่ใช่ลูกของเรา วนั รุ่งข้ึน แม่เป็ดพาลูกเป็ดนอ้ ย ๆ ไปวา่ ยน้าท่ีสระ เพอ่ื จะไดท้ ดสอบวา่ ลกู เป็ด ข้ีเหร่ตวั ใหญ่ จะวา่ ยน้าไดห้ รือไม่ ลูกเป็ดข้ีเหร่ไม่มีความสุขเลย เพราะลูกเป็ดตวั อ่ืน ๆ รุมจิกตี ดงั น้นั วนั หน่ึงลูกเป็ดข้ีเหร่จึงหนีไปอยหู่ นองน้าใหญ่แห่งหน่ึง ลูกเป็ดอาศยั อยทู่ ่ีนนั่ เป็น เวลาหลายวนั วนั หน่ึงมีหมาล่าเน้ือตวั หน่ึง ว่ิงผา่ นมาพบลูกเป็ดเขา้ หมาน้นั หยดุ จอ้ งดูลูกเป็ดอยคู่ รู่หน่ึง แลว้ กว็ งิ่ เลยไป \"โธ่เอ๋ย\" ลกู เป็ดพดู \"ฉนั คงน่า เกลียดมาก จนหมากไ็ ม่อยากมอง\"

ลูกเป็ดข้ีเหร่ไดอ้ อกเดินทางไป จนถึงกระท่อมหลงั หน่ึง เจา้ ของบา้ น เป็นหญิงแก่ นางเล้ียงแมวไวต้ วั หน่ึง แม่ไก่ตวั หน่ึง และแม่ไก่จะออกไข่ให้ หญิงแก่วนั ละ 1 ฟอง หญิงแก่เห็นลูกเป็ดข้ีเหร่ กค็ ิดวา่ ถา้ เล้ียงไวไ้ ม่นานกค็ ง จะออกไข่ ใหเ้ รากินอีกไดว้ นั ละ 1 ฟอง จึงยอมใหล้ ูกเป็ดอาศยั อยใู่ นหอ้ งดว้ ย เล้ียงไปจนนาน แต่ลูกเป็ดข้ีเหร่กย็ งั ไม่ออกไข่สกั ที ประกอบกบั ลูกเป็ดข้ีเหร่ ทะเลาะกบั แมว และไก่ จึงไดห้ นีออกจากบา้ นหญิงแก่ไป

ขณะที่กาลงั เดินออกจากบา้ นหญิงแก่ ลูกเป็ดเดินไปเร่ือย ๆ จนถึงสระน้า แห่งหน่ึง กเ็ ลยแวะหยดุ พกั นอน ดว้ ยความเหน่ือยออ่ นจนหลบั ไป บงั เอิญมี ชาวนาใจดีคนหน่ึงมาพบเขา้ จึงไดพ้ าเอาลูกเป็ดข้ีเหร่ไปอยบู่ า้ น ลูก ๆ ชาวนาดี ใจมาก อยากจะเล่นดว้ ย จึงว่งิ ไลจ่ บั ลูกเป็ด ลูกเป็ดกลวั บินข้ึนไปเกาะบนถงั นม พงั นมหกกระจาย เมียชาวนาโกรธมาก ใชเ้ หลก็ เข่ียไหขวา้ ง ลกู เป็ดว่ิงหนี ออกทางประตูหลงั แอบซ่อนอยใู่ ตพ้ มุ่ ไม้

ลกู เป็ดข้ีเหร่ไดห้ นีออกมาอยทู่ ี่ป่ าละเมาะ ริมสระน้าเป็นเวลานาน เด๋ียวน้ีลูก เป็ดโตข้ึนกวา่ เดิมมาก มีปี กใหญ่ และแขง็ แรง วนั หน่ึงลูกเป็ดบินเที่ยวเลน่ รอบ ๆ สระ เผอิญเหลือบไปเห็นนกสีขาว 3 ตวั บินลงไปเลน่ อยใู่ นสระน้า ลูกเป็ด นึกในใจวา่ ถา้ เราบินลงไปเลน่ ในสระน้า ใหน้ กแสนสวย 3 ตวั น้นั จิกเราเสีย จะดีกวา่ อยตู่ ่อไป โดยมีรูปร่างน่าเกลียดอยา่ งน้ี ลูกเป็ดข้ีเหร่นึกในใจ แลว้ กก็ ม้ ลงดูเงาของตวั เองในน้า แต่แลว้ กต็ อ้ งแปลกใจ ท่ีเห็นเงาเป็นหงส์แสนสวย ต่อไปน้ีเราไม่ไดเ้ ป็นลูกเป็ดข้ีเหร่อีกแลว้ ฝงู หงส์ ในสระลอยเขา้ มาใกล้ และพากนั ทกั ทาย พวกเดก็ ๆ ร้องวา่ มีหงส์มาใหม่อีก หน่ึงตวั แลว้ หงส์ตวั ใหม่สวยที่สุด แต่หงส์ตวั ใหม่ไม่ไดล้ าพองใจเลย เขานึงถึง คืนก่อน ๆ เม่ือคร้ังยงั เป็นลูกเป็ดข้ีเหร่ แลว้ ฝงู หงส์กพ็ ากนั บินข้ึนจากน้า โดยมี หงส์ตวั ใหม่บินเขา้ ฝูงไปดว้ ยอยา่ งมีความสุข

นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ : ถึงแมเ้ ราจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราสามารถเลือกเป็นในส่ิงที่ดีได้ หากรู้จกั อดทน เรียนรู้ และต่อสู้ฟันฝ่ ากบั อุปสรรคต่าง ๆ รู้จกั นาประสบการณ์ชีวิต เหล่าน้นั มาพฒั นาตวั เอง แลว้ เสน่ห์ที่อยภู่ ายในตวั เรากจ็ ะค่อย ๆ ปรากฎชดั ออกมา อยา่ งเช่นลูกเป็ดข้ีเหร่ท่ีเติบโตกลายเป็นหงส์แสนสวยนนั่ เองค่ะ