คู่มือ CSR- มาตรฐานความรับผิดชอบต่อสังคมของผู้ประกอบการโรงงานอุตสาหกรรม

อา้ งองิ มาตรฐานความรับผดิ ชอบตอ่ สังคมของ ผ้ปู ระกอบการอตุ สาหกรรม ฉบบั ปรับปรงุ ปี 2563 3

1. ตรวจสอบได้ 7 2. โปร่งใส หลกั การ 9 3. มีจริยธรรม 1. นโยบาย โครงสร้าง เกณฑป์ ฏบิ ตั ิ เสรมิ ความรู้ ฝกึ อบรม 4. ยอมรับผลประโยชน์ผมู้ สี ว่ นไดเ้ สยี 2. ทบทวนสถานะเบ้อื งต้น 5. เคารพหลกั นิตธิ รรม 3. กฎหมายและข้อกาหนดอ่นื ๆ 4. ข้อรอ้ งเรียน 6. เคารพหลักปฏิบตั สิ ากล 5. วิเคราะหจ์ ดั ลาดบั ผมู้ สี ่วนได้เสยี 6. สานเสวนาและสื่อสาร 7. เคารพสิทธมิ นษุ ยชน 7. แผนงาน/โครงการ 8. ตดิ ตามผลและทบทวน 7 9. รายงานความรับผดิ ชอบตอ่ สังคม หวั ข้อหลกั 5

1. ขอบเขต • มาตรฐานความรับผิดชอบของผู้ประกอบการอตุ สาหกรรมต่อสังคมฉบับนี้ เปน็ แนวทางสาหรบั ผู้ประกอบการอุตสาหกรรมทุกขนาดและทุกพ้นื ท่ี ครอบคลมุ – แนวคดิ คาศัพท์และคานิยามท่ีเกย่ี วขอ้ งกับความรบั ผิดชอบตอ่ สังคม – หลักการทเ่ี ก่ยี วข้องกับความรับผดิ ชอบต่อสังคม – หัวข้อหลักและประเดน็ ท่เี กยี่ วข้องกับความรับผดิ ชอบต่อสงั คม – การบูรณาการ การประยุกต์ใช้และการส่งเสรมิ ความรบั ผดิ ชอบตอ่ สังคม ท่วั ทัง้ องคก์ รและขอบเขตอิทธิพล – การช้บี ่งและการทางานร่วมกับผู้มีส่วนไดเ้ สีย – การสือ่ สาร ความมุ่งมนั่ และสมรรถนะของผปู้ ระกอบการอุตสาหกรรมท่ี เกี่ยวข้องกับประเดน็ ความรับผดิ ชอบต่อสงั คม

3 หลกั การความรับผดิ ชอบต่อสงั คม CSR-DIW : 7 ข้อ หลกั การความรับผดิ ชอบที่ หลกั การเคารพตอ่ หลักนิติธรรม ตรวจสอบได้ (Accountability) (Respect for the rule of law) หลกั การความโปร่งใส หลกั การเคารพต่อแนวปฏิบตั ิสากล (Transparency) (Respect for international norms of behavior) หลักการปฏิบัติอยา่ งมี จรยิ ธรรม (Ethical behavior) หลักการเคารพต่อสทิ ธิมนษุ ยชน (Respect for human rights) หลักการยอมรบั ถึงผลประโยชนข์ องผู้มสี ว่ นไดเ้ สยี (Respect for stakeholder interests) 9

5 หวั ข้อหลักของมาตรฐาน CSR-DIW 7 หั ว ข้ อ ห ลั ก 10

5.1 ผปู้ ระกอบการอุตสาหกรรม ควรจัดโครงสรา้ ง และมีกระบวนการตดั สนิ ใจ เพ่อื 5.1(1) ความมงุ่ ม่นั ด้านความรบั ผิดชอบต่อสังคม 5.1(2) การบริหารจัดการองคก์ รดว้ ยความโปร่งใสและตรวจสอบได้ 5.1(3) การนาหลักการดา้ นความรบั ผิดชอบตอ่ สงั คมไปปฏบิ ัติ 5.1 (4) สรา้ งแรงจงู ใจเพอ่ื สนบั สนนุ ให้เกิดการดาเนินงานด้านความรบั ผิดชอบตอ่ สงั คมอย่างมปี ระสิทธิภาพโดยอาจเปน็ การใหร้ างวัล การ ยกย่องชมเชย การเล่ือนขัน้ เล่ือนตาแหน่ง ค่าผลตอบแทนพิเศษ หรอื ระบบการสรา้ งแรงจงู ใจในรูปแบบต่างๆ 5.1(5) การใช้งบประมาณ ทรัพยากรธรรมชาติ วัตถุดบิ และทรัพยากรบุคคลอยา่ งมีประสทิ ธภิ าพ 5.1(6)* การสง่ เสริมบุคลากรต่างๆ อยา่ งเป็นธรรม 5.1(7) มีการพจิ ารณาความตอ้ งการของผ้มู ีสว่ นไดเ้ สีย และสรา้ งให้เกดิ ความสมดลุ ด้านเศรษฐกจิ สังคม และส่งิ แวดล้อม ทง้ั ความต้องการ เร่งด่วนและความต้องการทีจ่ ะเกดิ ขึ้นในอนาคต 5.1(8) กาหนดใหม้ ีกระบวนการในการสอ่ื สารแบบสองทางระหว่างองค์กรกบั ผมู้ ีส่วนได้เสยี เพอื่ รบั ฟังความคดิ เหน็ และนาข้อมูลมาใช้ ประกอบการแกไ้ ขปัญหาขอ้ ขัดแยง้ ท่อี าจเกิดขน้ึ 5.1(9) ส่งเสริมการมีสว่ นร่วมของพนักงานในกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสงั คมขององคก์ ร 5.1(10)บุคลากรที่ทาหนา้ ท่ตี ัดสนิ ใจในนามขององค์กรในบทบาทตา่ งๆ ควรไดร้ บั การกาหนดอานาจการตดั สินใจ และความรับผิดชอบที่มคี วามสมดลุ 5.1(11)ติดตามผลการตดั สินใจในการดาเนินงานทัง้ ด้านบวกและด้านลบ เพ่ือให้ม่ันใจวา่ การตัดสนิ ใจเหล่านนั้ ได้ถูกติดตามจากผู้ท่ไี ดร้ ับ มอบหมาย ตามชว่ งเวลาท่ีกาหนด 5.1(12) มีการทบทวนและประเมินผลกระบวนการในการกากบั ดแู ลองค์กรตามช่วงระยะเวลาทก่ี าหนดไว้ เพอ่ื นาไปสูก่ ารปรบั กระบวนการ ดงั กล่าวให้ได้ผลลัพธ์ตามท่ีกาหนดไวแ้ ละสื่อสารการเปลีย่ นแปลงน้ันท่ัวท้ังองคก์ ร 11

5.2 สทิ ธมิ นษุ ชน ผูป้ ระกอบการอตุ สาหกรรม ควรมีการบริหารจัดการ 5.2.1 การตรวจสอบและประเมินสถานะขององคก์ ร หนงั สอื แสดงความมุง่ มั่นด้านความรับผิดชอบตอ่ สงั คม 5.2.2 สถานการณ์ทีม่ ีความเสย่ี งเรอื่ งสิทธมิ นษุ ยชน ของ 5.2.3 การหลกี เลี่ยงการร่วมกระทาความผิดในการละเมิดสิทธมิ นุษยชน 5.2.4 การแก้ไขปญั หาจากการเรยี กร้องความเปน็ ธรรม ผสู้ ง่ มอบและผ้รู บั เหมา 5.2.5 การเลือกปฏบิ ตั แิ ละกลมุ่ ผทู้ ต่ี อ้ งไดร้ บั การดแู ลเปน็ พเิ ศษ บริษทั ไท - ทัม จากดั (มหาขน) 5.2.6 สทิ ธกิ ารเป็นพลเมอื งและสทิ ธิทางการเมือง 5.2.7 สทิ ธิทางการเมือง เศรษฐกจิ สงั คม และวัฒนธรรม 5.2.8 สทิ ธิขัน้ พน้ื ฐานในการทางาน 14

5.3 การปฏิบัติ ดา้ นแรงงาน ผปู้ ระกอบการอุตสาหกรรม ควรมกี ารบรหิ ารจดั การ 5.3.1 การจา้ งงานและความสมั พนั ธใ์ นการจ้างงาน career path 5.3.2 สภาพการจ้างและการคุ้มครองทางสงั คม 5.3.3 การสานเสวนาทางสงั คม 18 5.3.4 สุขภาพ และ ความปลอดภยั ในการทางาน 5.3.5 การพัฒนาบคุ ลากรและการฝกึ อบรมในสถานท่ปี ฏบิ ตั งิ าน

5.4 ส่ิงแวดล้อม ผปู้ ระกอบการอตุ สาหกรรม ควรมกี ารบรหิ ารจดั การ 5.4.1 การป้องกนั มลพษิ 5.4.2 การใช้ทรพั ยากรอย่างยงั่ ยนื 5.4.3 การบรรเทา และการปรับตัวตอ่ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมอิ ากาศ 5.4.4 การปกป้องและฟ้ืนฟแู หล่งทอ่ี ยู่อาศยั ตามธรรมชาติ 19

5.5 การ ดาเนนิ งาน ผปู้ ระกอบการอตุ สาหกรรม ควรมกี ารบริหารจัดการ อย่างเป็น 5.5.1 การต่อตา้ นการคอร์รปั ช่นั 5.5.2 การมีสว่ นร่วมทางการเมืองอย่างรบั ผิดชอบ ธรรม 5.5.3 การแขง่ ขนั อยา่ งเปน็ ธรรม 5.5.4 ส่งเสรมิ ความรับผิดชอบตอ่ สงั คมให้กับหน่วยงานในห่วงโซ่คุณค่า ขององค์กร 5.5.5 การเคารพตอ่ สทิ ธใิ นทรัพย์สนิ 24

5.6 ประเด็ นด้าน ผปู้ ระกอบการอตุ สาหกรรม ควรมกี ารบริหารจดั การ ผู้บรโิ ภ 5.6.1 การตลาดทเ่ี ปน็ ธรรม ขอ้ มูลทเี่ ปน็ จรงิ และไมเ่ บย่ี งเบน 5.6.2 การคมุ้ ครองด้านสขุ ภาพและความปลอดภยั ของผบู้ รโิ ภค ค 5.6.3 การบรโิ ภคอย่างยง่ั ยนื 5.6.4 การบรกิ าร การสนับสนุน และการยุติข้อรอ้ งเรยี น ข้อโตแ้ ยง้ แกผ่ บู้ รโิ ภค 5.6.5 การปกป้องข้อมูลและความเป็นสว่ นตัวของผบู้ ริโภค 5.6.6 การเขา้ ถึงบริการทีจ่ าเปน็ 5.6.7 การใหค้ วามร้แู ละการสร้างความตระหนกั 27

5.7 การมีส่วน ร่วมและ ผูป้ ระกอบการอุตสาหกรรม ควรมีการบริหารจัดการ หรอื กจิ กรรม พัฒนาชมุ ชน 5.7.1 การมสี ่วนรว่ มของชมุ ชน 5.7.2 การศกึ ษาและวัฒนธรรม 5.7.3 การสร้างงานและการพัฒนาทกั ษะ 5.7.4 การพฒั นาและเข้าถงึ เทคโนโลยี 5.7.5 การสรา้ งรายไดแ้ ละสง่ เสรมิ เศรษฐกิจชุมชน 5.7.6 สุขภาพ 5.7.7 การลงทุนด้านสงั คม 28