นิทานอีสป-เรื่อง-มดกับตั๊กแตน22

นทิ านอีสป เรือ่ ง มดกับตั๊กแตน จัดทาโดย นางสาว ปรารถนา นามมูล นักศกึ ษาสาขาวชิ า เทคโนโลยธี ุรกิจดจิ ทิ ัล ระดบั ช้นั ปวส 1/1

คานา วิธสี อนลูกรกั ให้รูจ้ กั กับการแบง่ เวลาเล่นและเวลาเรียนออกจากกนั อย่าง เหมาะสม นับว่าเป็นเรื่องที่ทาให้คุณแม่หลายคนรู้สึกปวดหัวอยู่ไม่น้อย เพราะด้วย วัยท่ียังเด็กมาก หากสอนเขาไปแบบตรง ๆ คงไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไรนัก แต่ถ้า เปล่ียนมาใช้วิธีใหม่อย่างการเล่านิทานพร้อมแง่คิดคงช่วยสอนเด็ก ๆ ได้ดีทีเดียว อย่าง นิทานอีสป มดกับตั๊กแตน ซ่ึงให้ข้อคิดเรื่องการแบ่งเวลาแถมมีเน้ือหา สนุกสนานฟังได้แบบเพลิดเพลิน คุณแม่คนไหนอยากสอนลูก ๆ ในเร่ืองการแบ่ง เวลาผ่านนิทานบ้างกต็ ามมาอ่าน นิทานอีสป มดกับตก๊ั แตน ไดเ้ ลย

กาลครงั้ หน่งึ นานมาแลว้ ณ บรเิ วณทงุ่ หญา้ อนั กวา้ งใหญ่ มีครอบครวั มดฝงู เลก็ นิทานเรื่องนีส้ อนใหร้ ้วู ่า อาศยั อยรู่ วมกนั ใตโ้ พรงดินขนาดกาลงั พอเหมาะ ซง่ึ ขา้ ง ๆ โพรงดินนนั้ คือขอนไม้ เกา่ ท่ีต๊กั แตนเจา้ สาราญใชพ้ กั อาศยั เชน่ กนั คนเราควรจะรู้จักหน้าท่ีของตัวเอง เวลาไหนควรทางาน เวลาไหน ควรเล่น หากมัวแต่เล่นไม่ยอมทางานเลย สักวันหนึ่งชีวิตอาจเจอเร่ือง เดือดเนื้อ ร้อนใจจนหันไปพึง่ ใครไมไ่ ด้ เพราะเราไม่ยอมทางานเพอ่ื หาเล้ยี งและยนื บนลาแข้งของ ตนนัน่ เอง ในชว่ งฤดรู อ้ นท่ีผลผลติ พืชพรรณงอกงามออกรวงมากมาย สมาชิกบา้ นมด ทงั้ หลายตา่ งขยนั ขนั แข็งเกบ็ เก่ียวพืชเหลา่ นนั้ มาตนุ ไวส้ าหรบั หนา้ หนาว สว่ นเจา้ ต๊กั แตนกลบั เอาแตเ่ ลน่ ดนตรอี ยา่ งเพลดิ เพลนิ และแปลกใจวา่ ทาไมฝงู มดตอ้ งขยนั ถงึ เพียงนี้ เม่ือเหน็ เช่นนนั้ ต๊กั แตนจงึ แวะไปสอบถาม

\"ฝูงมดตวั น้อยเอ๋ย พวกเธอจะเร่งทางานเกบ็ พชื พรรณไปทาไมกันมากมาย\" ต๊กั แตนเอ่ย\"ก็เก็บไวก้ ินตลอดฤดหู นาวนะ่ สิ\" เสียงของมดซง่ึ เปน็ หวั หน้า ตอบกลับพลางเก็บเก่ยี วพืชพรรณไปด้วย \"โห ! ฤดูหนาวเลยหรอื อกี นานเลยนะ เพราะน่กี ็เพ่ิงจะเข้าหนา้ รอ้ นเอง\" เจ้าตก๊ั แตนพูดดว้ ยนา้ เสยี งแปลกใจ \"ก็เราเกบ็ เก่ยี วตอนนี้ ฤดูหนาวจะได้มอี าหารกินอยา่ งอดุ มสมบูรณแ์ ถมได้ พกั ผอ่ นแบบเตม็ ท่ไี งละ่ \" หวั หนา้ มดอธบิ าย \"แตเ่ ทย่ี วเลน่ พักผอ่ นในฤดูร้อนก็สนกุ ไปอีกแบบนะ ทาไมจะตอ้ งรอถงึ หน้า หนาวด้วย\" เสียงต๊กั แตนโต้กลบั \"เอาเถอะ ฉนั ขอกลบั บ้านไปเลน่ ดนตรี เตน้ รา กอ่ นแลว้ กนั นะ\" ต๊กั แตนเดินกลบั ไปอย่างสบายใจไมเ่ ดอื ดรอ้ น ส่วนฝงู มดก็ทาหนา้ ทขี่ องตน อยา่ งแขง็ ขัน อะไรกัน ! นเ่ี ธอไม่ทางานเลยเหรอ มัวแตเ่ ล่นดนตรีสนกุ สนานเนย่ี นะ\" หัวหนา้ มดตวาด ด้านต๊ักแตนกท็ าหน้าเจื่อนโดยไม่มีคาตอบโต้ \"ถา้ เธอไม่ รู้จักแบ่งเวลาเลน่ กบั เวลาทางาน ฉนั ก็คงปนั อาหารให้เธอไมไ่ ด้ เจ้ากลบั ไป เถอะ\"

เวลาผ่านไปไม่นานนกั ลมหนาวเย็นยะเยือกก็มาเยอื น เป็นสญั ญาณเตอื น พอสน้ิ คาพดู ของหวั หน้ามด เจา้ ต๊ักแตนเลยเดนิ กลบั บ้านไปแบบหวิ โหย วา่ เขา้ สู่ฤดหู นาวแลว้ นนั่ เอง ในขณะเดียวกันผลไมพ้ ชื พรรณทเี่ คยงอกเงย ส่วนฝงู มดก็พกั ผอ่ นแบบสาราญกบั อาหารท่ีตุนมาจากช่วงหนา้ รอ้ น ตา่ งโรยรา จะหาอาหารมากินแทบไม่มี แตถ่ ึงอย่างไรฝงู มดก็ไมเ่ ดือดรอ้ น เพราะพวกมันเก็บตุนของกินไวแ้ ล้วมากมาย \"ดนี ะเนย่ี ท่ีเราเก็บอาหารเอาไวเ้ ยอะแยะ คราวนีจ้ ะได้กนิ แบบไมต่ ้องกลัว อด\" มดตัวเลก็ เอ่ยข้นึ มา \"ใช่ ๆ ตอ้ งขอบคณุ พวกเราจริง ๆ ท่ีขยนั ขนั แขง็ อดทนทางานทาใหเ้ รา มีกินในวนั น\"ี้ หวั หนา้ มดประกาศขอบคณุ ท่ามกลางความยนิ ดขี องมดทกุ ตัว ก๊อก กอ๊ ก กอ๊ ก ! !... เสยี งเคาะประตูหน้าโพรงมดดงั ข้นึ \"สงสัยมแี ขกมา เยี่ยมหรอื เอาอาหารมาแลกเปน็ แน\"่ มดตัวเล็กพูดแล้วเดนิ ไปเปดิ ประตู\"