ในช่วงค่ำคืน บนทอ้ งฟ้ำกจ็ ะมีดวงจนั ทร์ท่ีคอยสำดแสงอนั งดงำม ฝงู กระต่ำยเห็นดงั น้นั จึงรีบพำกนั ออกมำจำกที่อยู่ เพอ่ื ช่ืนชมแสงจนั ทร์อนั น่ำหลงใหล ขณะที่ฝงู กระต่ำยพำกนั ไปถึงที่ลำนกวำ้ งเพื่อชมแสงจนั ทร์
น้นั กพ็ บเห็นฝงู หมำจิ้งจอกกำลงั กระโดดโลดเตน้ ทำ่ มกลำงแสง จนั ทร์ \"อ้าว! ฝูงกระต่ายน้อย มาสิมาเต้นรากลางแสงจนั ทร์ด้วยกนั สิ\"ฝงู กระต่ำยไดย้ นิ ดงั น้นั กพ็ ำกนั ว่งิ เขำ้ ไปเตน้ รำกลำงแสงจนั ทร์ กบั พวกหมำจิ้งจอกอยำ่ งสนุกสนำน
กระต่ำยตวั หน่ึงจึงพดู มำว่ำ \"น่ีเป็ นเพราะพวกเรามัวหลงอย่กู บั แสงจนั ทร์ จนทาให้ลืมนึกว่าพวกมนั เป็ นหมาจิง้ จอก หลงยอมเต้นกบั พวกมันจนเหน่ือยอ่อน และสุดท้ายพวกเราก็
กลายเป็ นอาหารของพวกมนั \"พูดจบหมาจงิ้ จอกต่างตรงเข้าขยา้ ฝูงกระต่าย กนิ ไม่เหลือแม้แต่ตวั เดยี ว :: นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า :: อยำ่ หลงเช่ือคนคิดไมซ่ ่ือ
Search
Read the Text Version
- 1 - 6
Pages: