นิทานไก่ป่ากับสุนัขจิ้งจอก สมบูรณ์

นิทานอสี ป ไกป่ ่ากบั สนุ ขั จ้งิ จอก

กาลคร้งั หนึ่งนานมาแลว้ กลางป่ าใหญอ่ นั อดุ มสมบูรณ์ มีสตั วน์ อ้ ยใหญช่ นิดตา่ ง ๆ อาศยั อยดู่ ว้ ยกันมากมาย โดยทกุ เชา้ พวกสตั วเ์ หลา่ น้ ีจะไดร้ บั การปลกุ ใหต้ น่ื ข้ ึนมา หาอาหารหรอื วิ่งเลน่ อยา่ งสาราญใจโดยเจา้ ไก่ป่ า และ ในเชา้ วนั น้ ีไก่ป่ าก็ทาหนา้ ทแี่ บบไม่มีขาดตกบกพรอ่ ง เช่นเดมิ

\"เอก อ้ ี เอก้ เอก้ !\" เสียงไก่ป่ าขนั บนปลายตน้ ไมใ้ หญ่ เป็ นสญั ญาณเตือนวา่ พระอาทิตยไ์ ดข้ ้ ึนมาส่องแสงแลว้ \"เอก อ้ ี เอก้ เอก้ !\" เจา้ ไก่ป่ าขนั ซ้าก่อนจะกม้ ลง มองไปดา้ นล่างตน้ ไม้ เพ่อื ท่ีมนั จะไดอ้ อกหาอาหารต่อไป แต่ใตต้ น้ ไมว้ นั น้ ีไมเ่ หมือนวนั ท่ีผ่าน ๆ มา เพราะไกป่ ่ า มองเห็นแววตาอนั น่ากลวั ของสุนัขจ้ ิงจอก ท่ีจอ้ งมองมนั ราวกบั หวงั จะไดก้ นิ เหยอื่ ใหอ้ ิ่มทอ้ ง \"สวสั ดีสุนขั จ้ งิ จอก เธอมีธุระอะไรหรอื เปลา่ \" ไกป่ ่ าเอย่ ถามดว้ ยน้าเสียงเรยี บเฉย ท้งั ๆ ท่ีในใจของมนั รสู้ ึกหวาดหวนั่ แต่ก็ตอ้ งสยบอารมณน์ ้ันเอาไว้

\"อ่อ สวสั ดไี ก่ป่ า ท่ฉี นั มาในวนั น้ ีเพราะมีข่าวดีมาบอก\" สุนัข จ้ งิ จอกตอบพรอ้ มรอยย้ มิ เจา้ เล่ห์ \"ขา่ วดีอะไรหรอื ?\" ตอนน้ ีไก่ป่ าถามกลบั ดว้ ยความ สงสยั ปนไมส่ บายใจ ดว้ ยกลวั วา่ จะมภี ยั มาถึงตวั \"เธอคงยงั ไม่รูส้ นิ ะ ทปี่ ่ าของเราเพ่งิ จะมีขอ้ ตกลงว่า สตั วท์ กุ ตวั จะไม่ทารา้ ยกนั สตั วท์ ุกตวั จะกลายเป็ นพ่ีนอ้ งกนั แลว้ \" สุนัขจ้ ิงจอกกล่าว \"พอไดย้ นิ แบบน้ ีฉนั ก็ดใี จมากจริง ๆ เอาอยา่ งน้ ี เธอลงมาขา้ งลา่ งเถอะ ฉนั อยากสวมกอดเธอสกั คร้งั ใหส้ มกบั ทีเ่ รากลายมาเป็ นพนี่ อ้ งกนั ยงั ไงละ่ \"

ไดย้ นิ อยา่ งน้ันแลว้ ไก่ป่ ากลบั ยง่ิ สงสยั แต่ดว้ ยความฉลาดของมนั จึง แกลง้ ออกอุบาย \"โอ้ ดูนนั ่ สิ สิงโตกำลงั ผ่ำนมำทำงน้ ี พอดีเลยเรำ 3 ตวั จะไดท้ กั ทำยสวมกอดแบบพี่นอ้ งกนั สกั ที\" ไก่ป่ าแสรง้ พดู แมว้ า่ ตรงบริเวณน้ันยงั ไมม่ สี ิงโตโผลม่ าก็ตาม \"ว่ำยงั ไงนะ สิงโตมำง้นั เหรอ ?!\" สุนัขจ้ ิงจอกอุทานดว้ ย ความตกใจ \"ใช่แลว้ ถำ้ อยำ่ งน้ันพวกเรำรอสิงโตเดินมำทำงน้ ีก่อนแลว้ กนั นะ\" ไกป่ ่ าที่หวาดกลวั ในใจยงั ขม่ อารมณไ์ ดอ้ ยู่ \"เออ แตเ่ หมือนฉนั มีธุระตอ้ งทำ เห็นทีคงอยตู่ อ่ ไม่ไดแ้ ลว้ ขอตวั ก่อนล่ะกนั นะ\" พดู จบแลว้ สุนัขจ้ ิงจอกก็วงิ่ หนีหายไปอยา่ งรวดเร็ว \"โธ่ จะรีบไปไหน รอสิงโตพี่นอ้ งของเรำก่อนสิ\" ไกป่ ่ า ตะโกนถามดว้ ยน้าเสียงของผชู้ นะ เพราะมนั รวู้ า่ เร่ืองท้ังหมดเป็ นแค่ คาหลอกลวงท่ีสุนัขจ้ ิงจอกพดู เพื่อใหไ้ ก่ป่ าลงไปเป็ นเหยอ่ื อยา่ ง ง่ายดายก็เท่าน้ัน

\"เฮอ้ ขอฉนั นอนพกั ก่อนสกั นิดแลว้ กนั นะ เจอเรอ่ื ง น่าตน่ื เตน้ แตเ่ ชา้ เลยเรา\" ไกป่ ่ าบน่ พึมพากอ่ นนอน พกั อยา่ งสบายใจ ดว้ ยรแู้ น่แลว้ วา่ สติของมนั ทาใหร้ อด เรอ่ื งเลวรา้ ยครง้ั น้ ีไปได้ นิทานเรื่องน้ ีสอนใหร้ ูว้ ่า : ไมว่ า่ จะเกิดปัญหารา้ ยแรง แค่ไหนข้ ึนก็ตาม เราควรรกั ษาสติไวใ้ หด้ ี พรอ้ มกบั คิด หาทางออกอยา่ งชาญฉลาด เพียงเท่าน้ ีเราก็จะผ่านพน้ อุปสรรคและปัญหาต่าง ๆ ไปได้