ประวัติของตระกร้อ

ประวัติของตระกร้อ

คำนำ ตะกร้อ เป็นการละเล่นของไทยมาแต่โบราณ แต่ไม่มีหลัก ฐานแน่นอนว่ามี มาตั้งแต่สมัยใด แต่คาดว่าราว ๆ ต้นกรุง รัตนโกสินทร์ ประเทศอื่นที่ใกล้เคียงก็ มีการเล่นตะกร้อ คน เล่นไม่จ ากัดจ านวน เล่นเป็นหมู่หรือเดี่ยวก็ได้ ตามลานที่ กว้างพอสมควร ตะกร้อที่ใช้เดิมใช้หวายถักเป็นลูกตะกร้อ ปัจจุบัน นิยมใช้ลูก ตะกร้อพลาสติก การเตะตะกร้อ เป็นการเล่นที่ผู้เล่นได้ออกก าลังกายทุกสัดส่วน ความ สังเกต มี ไหวพริบ ท าให้มีบุคลิกภาพดี มีความสง่างาม และการเล่นตะกร้อนับได้ว่าเป็น เอกลักษณ์ของไทยอย่าง หนึ่ง

สารบัญ ประวัติกีฬาตะกร้อ................................................................................... 4 ประวัติกีฬาตะกร้อใน ประเทศไทย............................................................ 5 กติกากีฬา ตะกร้อ..................................................................................... 6-7

ประวัติกีฬาตะกร้อ การแข่งขันตะกร้อตะกร้อ เป็นการละเล่นของไทยมาแต่ โบราณ แต่ไม่มีหลักฐานแน่นอนว่ามีมา ตั้งแต่สมัยใด แต่คาดว่าราว ๆ ต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ประเทศอื่นที่ใกล้ เคียงก็มีการเล่นตะกร้อ คนเล่นไม่ จ ากัดจ านวน เล่น เป็นหมู่หรือเดี่ยวก็ได้ ตามลานที่กว้างพอสมควร ตะกร้อ ที่ใช้เดิมใช่หวายถักเป็นลูกตะกร้อ ปัจจุบัน นิยมใช้ลูก ตะกร้อพลาสติก การเตะตะกร้อเป็นการเล่นที่ผู้เล่นได้ ออก ก าลังกายทุกสัดส่วน ฝึกความว่องไว ความสังเกต มีไหวพริบ ท า ให้มีบุคลิกภาพดี มีความสง่างาม และ การเล่นตะกร้อนับได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของไทยอย่างหนึ่ง ในการค้นคว้าหาหลักฐานเกี่ยวกับแหล่งก าเนิดการกีฬา ตะกร้อในอดีตนั้น ยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้อย่าง ชัดเจนว่ากีฬาตะกร้อนั้นก าเนิดจากที่ใด จากการ สันนิษฐานคงจะได้หลายเหตุผลดังนี้ ประเทศพม่า เมื่อ ประมาณ พ.ศ. 2310 พม่ามาตั้งค่ายอยู่ที่โพธิ์สามต้น ก็ เลยเล่นกีฬาตะกร้อกัน ซึ่งทางพม่า เรียกว่า \"ชิงลง\"

ทางมาเลเซียก็ประกาศว่า ตะกร้อเป็นกีฬาของประเทศ มาลายูเดิมเรียกว่า ซีปักรากา (Sepak Raga) ค า ว่า Raga หมายถึง ตะกร้า ทางฟิลิปปินส์ ก็นิยมเล่นกันมานานแล้วแต่เรียกว่า Sipak ทางประเทศจีนก็มีกีฬาที่คล้ายกีฬาตะกร้อแต่เป็นการเตะ ตะกร้อชนิดที่เป็นลูกหนังปักขนไก่ ซึ่งจะ ศึกษาจากภาพ เขียนและพงศาวดารจีน ชาวจีนกวางตุ้งที่เดินทางไปตั้ง รกรากในอเมริกาได้น าการเล่นตะกร้อ ขนไก่นี้ไปเผยแพร่ แต่เรียกว่าเตกโก (Tek K'au) ซึ่งหมายถึงการเตะลูกขน ไก่ ประเทศเกาหลี ก็มีลักษณะคล้ายกับของจีน แต่ลักษณะ ของลูกตะกร้อแตกต่างไป คือใช้ดินเหนียวห่อ ด้วยผ้าส าลี เอาหางไก่ฟ้าปักประกาศไทยก็นิยมเล่นกีฬาตะกร้อมา ยาวนาน และประยุกต์จนเข้ากับประเพณี ของชนชาติไทย อย่างกลมกลืนและสวยงามทั้งด้านทักษะและความคิด

ประวัติกีฬาตระกร้อในประเทศไทย ในสมัยโบราณนั้นประเทศไทยเรามีกฎหมายและวิธีการ ลงโทษผู้กระท าความผิด โดยการน าเอานักโทษ ใส่ลงไป ในสิ่งกลมๆที่สานด้วยหวายให้ช้างเตะ แต่สิ่งที่ช่วย สนับสนุนประวัติของตะกร้อได้ดี คือ ในพระ ราชนิพนธ์ เรื่องอิเหนาของรัชกาลที่ 2ในเรื่องมีบางตอนที่กล่าวถึงการ เล่นตะกร้อ และที่ระเบียงพระอุโบสถ วัดพระ ศรีรัตนศาสดาราม ซึ่งเขียนเรื่องรามเกียรติ์ ก็มีภาพการ เล่นตะกร้อแสดงไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้รับรู้ โดยภูมิศาสตร์ ของไทยเองก็ส่งเสริมสนับสนุนให้เราได้ทราบประวัติของ ตะกร้อ คือประเทศของเราอุดมไป ด้วยไม้ไผ่ หวายคนไทยนิ ยมน าเอาหวายมาสานเป็นสิ่งของเครื่องใช้ รวมถึงการละ เล่นพื้นบ้านด้วย อีกทั้ง ประเภทของกีฬาตะกร้อใน ประเทศไทยก็มีหลายประเภท เช่น ตะกร้อวง ตะกร้อลอด ห่วง ตะกร้อชิงธงและ การแสดงตะกร้อพลิกแพลงต่างๆ ซึ่งการเล่นตะกร้อของประเทศอื่นๆนั้นมีการเล่นไม่หลาย แบบหลายวิธี เช่นของไทยเรา การเล่นตะกร้อมีวิวัฒนาการ อย่างต่อเนื่องมาตามล าดับทั้งด้านรูปแบบและวัตถุดิบใน การท า จากสมัยแรกเป็นผ้า , หนังสัตว์ , หวาย , จนถึง ประเภทสังเคราะห์ ( พลาสติก ) ความหมาย ค าว่าตะกร้อ ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ . ศ . 2525 ได้ ให้ค าจ ากัดความเอาไว้ว่า ” ลูกกลมสานด้วยหวายเป็นตา ส าหรับเตะ “

กติกากีฬาตะกร้อ 1. สนาม ยาว 13.40 เมตร กว้าง 6.10 เมตร เพดานสูง 8.00 เมตร มีเส้นแบ่งแดนออกเป็น 2 ส่วน เท่ากัน มีเส้น ครึ่งวงกลมทั้ง2 แดน รัศมี 30 ซม. เสาสูง 1.55 เมตร ( เยาวชนอายุไม่เกิน 12 ปี ) และทีมหญิง เสาสูง 1.45 เมตร ตาข่ายกว้าง 70 ซม.ตรงกลางของตาข่ายสูงจากพื้นไม่ น้อยกว่า 1.52 เมตร ( เยาวชน 1.42 เมตร ) 2. ลูกตะกร้อ ทรงกลม มีเส้นรอบวง 42 - 44 ซม. มี 12 รูกับ 20 จุด ไขว้ตัด ท าด้วยหวายหรือ ใบสังเคระห์ ถ้าเป็นหวายต้องมี 9 - 11 เส้น น้ าหนัก 170 - 180 กรัม 3. เครื่องแต่งกาย สวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้น ต้องเอาชายเสื้อไว้ในกางเกง ตลอดเวลา ห้ามใช้ อุปกรณ์ช่วยในการเคลื่อนไหว และการ เร่งความเร็วของลูกตะกร้อ หัวหน้าทีมต้องใส่ปลอกแขนที่ แขนเสื้อ ด้านซ้าย ติดหมายเลขด้านหลัง 1 –15 4. ผู้เล่น ประเภทเดี่ยว มีผู้เล่นตัวจริง 3 คน ส ารอง 1 คน ประเภท ทีม ประกอบด้วย 3 ทีม มี เล่น 9 คน และผู้เล่นส ารอง 3 คน 5. ต าแหน่งของผู้เล่น มี 3 ต าแหน่งคือ - หลัง ( Back ) เป็นผู้เตะตะกร้อจากวงกลม - หน้าซ้าย - หน้า ขวา 6. การเปลี่ยนตัวผู้เล่น ในทีมเดี่ยวเปลี่ยนตัวได้ 1 คน และถ้าเหลือน้อยกว่า 3 คน ถือว่าแพ้ ผู้มีชื่อ ในทีมเดี่ยวที่ เล่นมานานแล้ว จะลงเล่นในทีม เดี่ยวต่อไปไม่ได้ 7. การ เสี่ยงและการอบอุ่นร่างกายมีการเสี่ยง ผู้ชนะการเสี่ยงจะได้ เลือกข้างหรือส่งลูก ทีมที่ได้ส่งลูก จะได้อบอุ่นร่างกายก่อน เป็นเวลา 2 นาที พร้อมเจ้าหน้าที่และนักกีฬาไม่เกิน 5 คน

8. ต าแหน่งของผู้เล่นระหว่างการส่งลูกเสิร์ฟ เมื่อเริ่มเล่น ทั้ง 2 ทีมพร้อมในแดนของตนเอง ผู้เล่นฝ่ายเสิร์ฟจะต้อง อยู่ในวงกลมของตนเอง เมื่อเสิร์ฟแล้ว จึงเคลื่อนที่ได้ ส่วน ผู้เล่นฝ่ายรับจะยืนที่ใดก็ได้ 9. การเปลี่ยนส่ง ให้เปลี่ยนการ ส่งลูกเมื่อฝ่ายส่งลูกผิดกติกา หรือ ฝ่ายรับท าลูกให้ตกบน พื้นที่ของ ฝ่ายส่งได้ 10. การขอเวลานอก ขอได้เซตละ 1 ครั้งๆ ละ 1 นาที 11. การนับคะแนน การแข่งขันใช้แบบ 2 ใน 3 เซต ในเซตที่ 1 และเซตที่ 2 จะมีคะแนนสูงสุด 15 คะแนน ทีมใดได้ 15 คะแนนก่อน จะเป็นผู้ชนะในเซตนั้นๆ ทั้ง 2 เซต จะไม่มีดิวส์ หากทั้งสองทีมได้ 13 ก่อน หรือ 14 เท่ากัน พักระหว่างเซต 2 นาที ถ้าเสมอกัน 1:1 เซต ให้ท า การแข่งขันเซตที่ 3 ด้วยไทเบรก โดย เริ่มด้วยการเสี่ยง ใหม่ โดยใช้คะแนน 6 คะแนน ทีมใดได้ 6 คะแนนก่อนเป็น ผู้ชนะ แต่จะต้องแพ้ชนะอย่าง น้อย 2 คะแนน ถ้ายังไม่แพ้ กันไม่น้อยกว่า 2 คะแนน ก็ให้ท าการแข่งขันอีก 2คะแนน แต่ไม่เกิน 8 คะแนน เช่น 8:6 หทรือ 8:7 ถือเป็นการยุติ การแข่งขันระบบไทเบรก เมื่อฝ่ายใดก็ตามได้ 3 คะแนน และขอเวลานอก ได้เซตละ 1 ครั้ง ครั้งละ 1 นาที ส าหรับ ไทเบรก ขอเวลาได้ 1 ครั้ง ครั้งละ 30 วินาที

บรรณาณุกรม http://www.thaischool1.in.th/_files_school/701 00342/webboard/70100342_0_20150915- 151224.pdf