นางสาวณัฏฐ์วริน ภาคะ เลขที่27

MEET MY นิทานอีสป

นิทานีอสป เรื่อง ลมกับดวงอาทิตย์ วันหนึ่งลมกับดวงอาทิตย์พูดคุยกันถึงความสามารถว่าใครเก่งกว่ากัน ทั้งสองท้าทายกันว่า หาก ใครสามารถทำให้เสื้อผ้าของนักเดินทางที่เดินผ่านมาหลุดออกจากร่างกายของเขาได้ก่อน ผู้นั้นจะ เป็นผู้ชนะ แล้วลมก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน มันพัดลมที่แรงและหนาวเย็นออกมา แต่แทนที่นักเดินทางจะ ถอดเสื้อผ้าออก เขากลับดึงเสื้อให้มิดชิดกว่าเดิมเพราะความหนาวเย็น ดวงอาทิตย์จึงขอลองบ้าง เขาค่อย ๆ ปล่อยแสงแดดอุ่น ๆ ออกมาจนอากาศในบริเวณนั้นร้อนอบอ้าว จนนักเดินทางต้องถอด เสื้อคลุมออก และเมื่อมาถึงบ่อน้ำเขาก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดเพื่อลงไปแช่น้ำคลายร้อน ในที่สุดดวง อาทิตย์จึงเป็นฝ่ายชนะ :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ทำอะไร ควรใช้เหตุผล มากกว่าใช้กำลัง :: พุทธภาษิต :: โกธํ ชเห วิปฺปชเหยฺย มานํ สญฺโญ ชนํ สพฺพมติกฺกเมยฺย ตนฺนามรูปสฺมึ อสชฺชมานํ อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ ทุกฺขา. บุคคลพึงละความโกรธ พึงเลิกถือตัว พึงก้าวล่วงสังโยชน์ทั้งปวง, (เพราะ) ทุกข์ทั้งหลายย่อมไม่ติดตามผู้ไม่ข้องอยู่ในนามรูป ไม่มีกังวลนั้น.

นิทานอีสป เรื่อง หัวขโมยกับสุนัขเฝ้าบ้าน กลางดึกคืนหนึ่ง หัวขโมยแอบปีนรั้วบ้านของเศรษฐี เขาวางแผนมาเป็นอย่างดีที่ จะได้ของมีค่ากลับไป เขาจึงเอากระดูกและชิ้นเนื้อติดมาด้วย เพื่อเบี่ยงเบนความ สนใจจากสุนัขเฝ้าบ้าน แต่พอเขาโยนเนื้อให้มัน มันกลับไม่สนใจ แล้วพูดว่า \"ท่าน คิดผิดแล้ว เนื้อก้อนนี้ไม่สามารถปิดปากข้าได้ เรื่องอะไรข้าจะปล่อยให้ท่านมาขโมย ของจากเจ้านายที่ข้ารักไป แล้วเจ้านายของข้าต้องมาเดือดร้อนด้วยล่ะ\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: คนดีย่อมมีความซื่อสัตย์และความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ :: พุทธภาษิต :: นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ, กตญฺญูกตเวทิตา, ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

นิทานอีสป เรื่อง แม่บ้านกับห่าน แม่บ้านคนหนึ่งมีห่านออกไข่เป็นทองคำได้ เธอจึงนำไข่ทองคำไปขายและนำเงินมาเก็บไว้ ทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งเธอคิดจะรวยมากกว่าเดิม เธอจึงให้อาหารห่านมากขึ้น เพราะหวังว่า มันจะออกไข่ทองคำให้เธอเพิ่มมากขึ้น แต่ปรากฏว่าห่านกินอาหารมากเกินไป จนสุดท้าย มันก็ท้องแตกตาย แม่บ้านได้แต่เสียใจเพราะความโลภของตนเอง :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: โลภมาก มักลาภหาย :: พุทธภาษิต :: ยา กาจิมา ทุคฺคติโย อสฺมํ โลเก ปรมฺหิ จ อวิชฺชามูลกา สพฺพา อิจฺฉาโลภสมุสฺสยา. ทุคติในโลกนี้และโลกหน้า ล้วนมีอวิชชาเป็นราก มีอิจฉาและโลภเป็นลำต้น.

นิทานอีสป เรื่อง หมีกับรังผึ้ง ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีหมีตัวหนึ่งกำลังหิวโซ เพราะไม่มีอาหารตกถึงท้องมาหลายวัน มันจึง เดินไปพบกับรังผึ้งขนาดใหญ่บนต้นไม้ มันจึงรีบปีนขึ้นไปกินอย่างตะกรุมตะกราม แต่ ไม่ทันระวังจนถูกผึ้งต่อยเข้า เจ้าหมีเจ็บปวดมาก ด้วยความโกรธแค้นมันจึงทำลายรัง ผึ้งทั้งหมดในป่าเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ฝูงผึ้งทั้งหลายจึงรวมตัวกันรุมต่อยเจ้าหมี อันธพาลจนบาดเจ็บสาหัสไปทั่วทั้งตัว มันนอนซมอย่างหมดสภาพและโอดครวญว่า \"ถ้า เราทนเจ็บตัวเพียงครั้งเดียว ก็คงไม่ต้องมาเจ็บไปทั่วทั้งตัวขนาดนี้หรอก\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว :: พุทธภาษิต :: ทุกขโต ทุกขถานัง ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว สุขขโต สุขสสานัง ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตัว

นิทานอีสป เรื่อง แม่ปูกับลูกปู เช้าวันหนึ่งแม่ปูพาลูกปู ออกมาเดินหาอาหารที่ชายหาด แม่ปูเห็นลูกปูเดินเฉไปมา ไม่เป็นระเบียบจึงบอกกับลูก ๆ ว่า \"ลูกจ๋าเดินแบบนี้ไม่สวยเลยนะจ๊ะ ลองเดินตรง ๆ ดูสิจ๊ะ\" ลูกปูจึงบอกกับแม่ว่า \"ถ้าอย่างนั้นแม่ช่วยเดินให้พวกเราดูหน่อยสิคะ พวก เราจะได้เดินตาม\" แม่ปูจึงเดินให้ลูกปูดู แต่มันก็ไม่สามารถเดินให้ตรงได้เช่น เดียวกัน หลังจากวันนั้นแม่ปูจึงไม่กล้าสอนลูกปูในสิ่งที่ตนก็ทำไม่ได้อีกเลย :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ก่อนจะสอนใคร ควรทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีให้ได้เสียก่อน :: พุทธภาษิต :: ยญฺหิ กยิรา ตญฺหิ วเท ยํ น กยิรา น ตํ วเท อกโรนฺตํ ภาสมานํ ปริชานนฺติ ปณิฑิตา. บุคคลทำสิ่งใด ควรพูดสิ่งนั้น ไม่ทำสิ่งใด ไม่ควรพูดสิ่งนั้น, บัณฑิตย่อมกำหนดรู้คนที่ไม่ทำ ได้แต่พูด.

นิทานอีสป เรื่อง กวางกับนายพราน วันหนึ่งขณะที่กวางกำลังก้มกินน้ำในสระอยู่นั้น มันก็เหลือบไปเห็นเงาของตัวเองสะท้อนอยู่ เบื้องล่าง จึงพูดขึ้นว่า \"โอ้ ข้าช่างงดงามอะไรเช่นนี้ เขาทั้งสอนของข้าแผ่กิ่งก้านอย่างสง่างาม แต่ข้าของข้าเล็กไปหน่อย ไม่สวยเลย\" ทันใดนั้นมีนายพรานคนหนึ่งเดินผ่านมาพบเจ้ากวางเข้า จึงเล็งปืนไปที่มัน เจ้ากวางหันไปเห็นก็ตกใจ มันรีบวิ่งเข้าป่าไปหาพุ่มไม้หลบซ่อนตัวแต่โชคร้าย เขาของมันเกิดไปติดกับกิ่งไม้ จนทำให้มันขยับตัวไปไหนไม่ได้ นายพรานจึงตามมาทันและฆ่า มัน ก่อนตายมันได้แต่คร่ำครวญว่า \"ไม่เคยคิดเลยว่าเขาที่ข้าภาคภูมิใจ จะนำภัยกลับมาให้แก่ ข้า\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: คุณค่าของสิ่งต่าง ๆ มิใช่เพียงความงาม แต่ควรดูที่ประโยชน์ใช้สอยของมันด้วย :: พุทธภาษิต :: หนฺนติ โภคา ทุมฺเมธํ โภคทรัพย์ ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม

นิทานอีสป เรื่อง ความซื่อสัตย์กับนักเดินทาง วันหนึ่ง ขณะที่นักเดินทางหนุ่มกำลังเดินเรือข้ามทะเลสาบอยู่นั้น เขาก็ได้พบกับหญิง รูปงามคนหนึ่งยืนอยู่คนเดียวบนเกาะกลางทะเล เขาจึงถามว่าเธอเป็นใคร เธอตอบ กลับมาว่า \"ฉันคือความซื่อสัตย์\" ชายหนุ่มจึงถามต่อด้วยความสงสัยว่า \"แล้วเหตุใด เธอจึงมาอยู่อย่างโดดเดี่ยวในที่ที่ไม่มีใครเช่นนี้เล่า\" หญิงสาวตอบว่า \"เดิมทีฉันก็อยู่ กับมนุษย์ทุกคนนั่นแหละ แต่ตอนนี้พวกเขาได้เลือกความไม่ซื่อสัตย์เข้ามาแทนที่ฉัน แล้ว ฉันจึงต้องมาอยู่คนเดียวเช่นนี้\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: เมื่อปล่อยให้ความไม่ซื่อสัตย์เข้ามาแทนที่แล้ว ก็ยากที่จะมีความซื่อสัตย์ได้อย่างเดิม :: พุทธภาษิต :: สจฺจมนุรกฺเขยฺย พึงตามรักษาความสัตย์

นิทานอีสป เรื่อง คนขี้เหนียวกับทองคำ เศรษฐีขี้เหนียวผู้หนึ่งนำทองคำไปฝั่ งไว้ใต้ดิน ในทุก ๆ วันเขาจะมาขุดดูว่า ทองคำยังอยู่ครบหรือไม่ แต่ก็ไม่รอดพ้นจากสายตาของพวกหัวขโมยไปได้ วัน หนึ่งขโมยแอบมาขุดทองคำของเศรษฐีไปหมด เมื่อเศรษฐีมาขุดดูก็ตกใจ เพราะทองคำของตนหายไปหมด พบแต่ก้อนหินไม่กี่ก้อน เขาเสียใจมาก จึงไป เล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง เพื่อนจึงถามเขาว่า \"ท่านได้นำทองคำพวกนั้นไปใช้ ประโยชน์บ้างหรือเปล่า\" เศรษฐีตอบว่า\"เปล่า ข้านำไปฝังเก็บไว้เฉย ๆ แล้วก็จะ มาขุดดูทุกวัน\" เพื่อนเขาจึงบอกว่า \"ถ้าเช่นนั้นก็คิดเสียว่าก้อนหินพวกนี้เป็น ทองคำสิ เพราะถึงอย่างไรท่านก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อยู่ดี แค่ขุดดูแล้วก็กลบไว้ เหมือนเดิม\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ของมีค่า ถ้าไม่นำมาทำให้เกิดประโยชน์ก็ย่อมเป็นของไร้ค่า :: พุทธภาษิต :: หาเปติ อตฺถํ ทุมฺเมโธ. คนมีปัญญาทราม ย่อมพร่าประโยชน์เสีย

นิทานอีสป เรื่อง ต้นถั่วกับผู้คน ต้นถั่วต้นหนึ่งงอกและเจริญเติบโตอยู่ริมถนน มันให้เมล็ดถั่วจำนวนมากมาย จึงทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมา แวะเก็บเมล็ดของมันเป็นประจำ บางคนใช้วิธีเขย่า ลำต้น บางคนเอาหนังสติ๊กมายิง หรือไม่ก็เอาหินมาขว้างปาเพื่อให้เมล็ดถั่วหล่น ลงมา ต้นถั่วได้แต่บ่นกับตัวเองว่า \"คนพวกนี้ช่างแย่เสียจริง ใช้วิธีต่าง ๆ ทำร้ายข้า เพื่อให้ได้เมล็ดถั่วจากข้า\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: คนเห็นแก่ตัวมักใช้สารพัดวิธีเพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ โดยไม่คำนึงว่าดีหรือ เลว :: พุทธภาษิต :: อตฺตตฺถปญฺญา อสุจี มนุสฺสา คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก

เสร็จแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ นางสาวณัฏฐ์วริน ภาคะ เลขที่27