กัลญาณี หนูน้อยหมวกเเดง

นทิ านหนูน้อยหมวกแดง ทม่ี ารปู ภาพ https://i.ytimg.com/vi/WfcPSeVKXjE/maxresdefault.jpg

กาลครงั้ หน่งึ ณ หม่บู า้ นทแ่ี สนอบอุน่ มเี ดก็ หญงิ หน้าตาน่ารกั นงั่ เล่นดคู ณุ แม่ทาอาหารอยใู่ นครวั เพอ่ื นบา้ น ทุกคนตา่ งพากนั เรยี กเธอวา่ \"หนูน้อยหมวกแดง\" ตามสขี องหมวกทเ่ี ธอใสเ่ ป็นประจา และวนั น้เี ธอกไ็ ดร้ บั คาสงั่ จากคณุ แม่ ใหน้ าอาหารและขนมไปเยย่ี มคุณยายซง่ึ อาศยั อยใู่ นหมบู่ า้ นขา้ ง ๆ \"เอาตะกร้านี้ไปส่งให้ถึงมือคณุ ยายนะจะ๊ แล้วกร็ ีบไปรบี กลบั อยา่ ไปเที่ยวเลน่ เถลไถลที่ ไหนไกล อยา่ พดู คยุ กบั คนแปลกหน้าด้วยละ่ เข้าใจไหม ?\" คุณแม่คนสวยกาชบั ดว้ ยความเป็นห่วง ลกู สาวตวั น้อยกต็ อบรบั และสญั ญา แลว้ ออกจากบา้ นไปอย่างร่าเรงิ ระหว่างทางไปบา้ นคณุ ยาย บงั เอญิ มหี มาป่าเจา้ เล่หเ์ ดนิ มาพบกบั หนูน้อยหมวกแดง จงึ เขา้ ไป ทกั ทายหวงั จบั เดก็ หญงิ ทาเป็นอาหารมอ้ื เยน็ \"สวสั ดีจ้ะสาวน้อย มาทาอะไรในป่ าตรงนี้คนเดียวเหรอ จะ๊ ?\"

\"หนูกาลงั ไปเยี่ยมคณุ ยายที่หมู่บ้านใกล้ ๆ นี้เองค่ะ\" หนูน้อยหมวกแดงตอบอย่างเป็นมติ ร แต่ กลบั ทาใหเ้ จา้ หมาป่าคดิ อบุ ายหลอกล่อ หวงั จบั คณุ ยายของเธอมาเป็นเหย่อื ดว้ ยอกี คน \"แต่ว่าสาวน้อย.. เอาตะกร้าเลก็ ๆ ไปแค่นี้ คณุ ยายเสียใจแย่เลย ฉันว่าเราไปเกบ็ ดอกไม้ สวย ๆ มาเป็นของขวญั เพ่ิมกนั เถอะ\" หมาป่าชกั ชวนใหห้ นูน้อยหมวกแดงออกนอกเสน้ ทาง มนั จะไดร้ บี ตรงไปจบั คุณยายกนิ กอ่ น แลว้ ดกั รอหนูน้อยหมวกแดงทบ่ี า้ นนัน้ เลย

โชคไม่ดที ห่ี นูน้อยหมวกแดงหลงเชอ่ื คาชวน แลว้ หนั ไปเกบ็ ดอกไม้ และเดนิ เลน่ อย่างเพลดิ เพลนิ จน ลมื ทงั้ เวลา ทงั้ คาตกั เตอื นของคุณแม่ไปหมดสน้ิ กระทงั่ เจา้ หมาป่าเดนิ ทางไปถงึ หม่บู า้ นขา้ ง ๆ แลว้ จบั ตวั คุณยายซอ่ นเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาเสอ้ื ผา้ มาใส่ เพอ่ื ปลอมตวั เป็นคณุ ยายนอนป่วยอย่บู นเตยี ง รอใหห้ นูน้อย หมวกแดงมาถงึ แลว้ จบั กนิ ทงั้ ยายทงั้ หลานพรอ้ มกนั ทเี ดยี ว

เม่อื หนูน้อยหมวกแดงรตู้ วั วา่ ทาผดิ คาสงั่ คณุ แม่ กร็ บี วง่ิ ไปหาคุณยายทบ่ี า้ นทนั ที แตก่ ลบั พบว่าคณุ ยายของเธอนนั้ มที า่ ทางและหน้าตาแปลกประหลาดไปจากเดมิ

\"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะคะ ?\" หนูน้อยถามดว้ ยความสงสยั \"ยายเป็นไข้ไม่สบาย ยายเลยหนาวจะ้ หลาน\" หมาป่าดดั เสยี งตอบ \"คณุ ยายคะ ทาไมเสียงของคณุ ยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนูน้อยถามอกี ครงั้ \"ยายเจบ็ คอ ไอหนักมาก เสียงเลยเพีย้ นไปหน่อยจ้ะหลาน\" หมาป่าตอบพรอ้ มแกลง้ ทาเป็น ไอค่อกแค่ก ทาใหห้ นูน้อยหมวกแดงสงั เกตเหน็ เขย้ี วแหลมในปาก \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายถึงมีเขี้ยวยาวขนาดนัน้ ล่ะคะ ?\" หนูน้อยหมวกแดงถาม แลว้ ค่อย ๆ เดนิ ถอยออกมา เพราะเรม่ิ รสู้ กึ ไม่ปลอดภยั

\"กเ็ พราะยายมีเขี้ยวไว้จบั หลานกินไงละ่ เจ้าหนูน้อย !!\" คราวน้หี มาป่าไมแ่ สรง้ ทาตวั ใจดอี กี ตอ่ ไป พรอ้ มกระโจนมาตะครบุ ตวั หนูน้อยหมวกแดงอย่างเกรย้ี วกราด แต่โชคดที เ่ี สยี งกรด๊ี ของหนูน้อยดงั ไป ถงึ นายพรานหนุ่มสองคนทผ่ี ่านมาพอดี ปัง ปัง ปัง !!! เสยี งปืนดงั ขน้ึ สามนดั พรอ้ มกบั รา่ งของหมาป่าดน้ิ รนอย่างเจบ็ ปวด นายพรานหนุ่ม บกุ เขา้ มาชว่ ยชวี ติ หนูน้อยหมวกแดง และพาคุณยายออกจากตเู้ สอ้ื ผา้ ไดอ้ ย่างปลอดภยั หนูน้อยหมวกแดง สารภาพความผดิ และขอโทษคุณยายทต่ี วั เองเถลไถลจนไดร้ บั อนั ตรายกนั ทงั้ คู่

\"ยายไมโ่ กรธอะไรหรอกจะ้ แค่หนูไมเ่ ป็นอะไรกพ็ อแล้ว แต่ต้องสญั ญากบั ยายก่อนนะว่าจะ ไมเ่ ชื่อฟังคนแปลกหน้า ไม่เล่นซนจนลืมเวลาแบบคราวนี้อีก\" หนูน้อยหมวกแดงพยกั หน้ารบั คา พอ คุณยายเหน็ ดงั นนั้ กย็ ม้ิ รบั แลว้ เลย้ี งอาหารมอ้ื อรอ่ ยใหน้ ายพรานแทนคาขอบคณุ ก่อนทงั้ สองจะพาหนูน้อย หมวกแดงกลบั สอู่ อ้ มกอดของคุณแม่ทบ่ี า้ นโดยสวสั ดภิ าพ.. นิทานเรอ่ื งนี้สอนให้รวู้ ่า : เดก็ ๆ ควรมวี นิ ยั ในตนเอง และเช่อื ฟังคาสงั่ สอน รวมถงึ คาแนะนาของคุณพอ่ คุณแม่ ถา้ ไดร้ บั อนุญาตใหอ้ อกไปขา้ งนอกแลว้ กไ็ มค่ วรเถลไถลไปไหนไกลจนมดื ค่า และควรกลบั บา้ นใหต้ รงเวลาทก่ี าหนด ทส่ี าคญั ตอ้ งพยายามหลกี เลย่ี ง ไมพ่ ดู คุย หรอื รบั ของจากคนแปลกหน้าโดยเดด็ ขาด เพราะพวกเขาอาจเป็น คนไมด่ ที ห่ี วงั ขโมยทรพั ยส์ นิ เงนิ ทอง หรอื ทารา้ ยร่างกายแลว้ เป็นอนั ตรายต่อชวี ติ เหมอื นกบั หมาป่าจอมเจา้

เลห่ ์ ทค่ี ดิ วางแผนกนิ หนูน้อยหมวกแดงเป็นอาหาร แตถ่ ้าเผลอทาตวั ผดิ ไป กต็ อ้ งรจู้ กั ขอโทษขอโพย เอา ความผดิ พลาดมาเป็นบทเรยี น แลว้ อยา่ กลบั ไปทาผดิ ซ้าสองอกี นะคะ