นิทานอีสป (2)

นทิ านอสี ป

ขณะทีกระต่ายกําลงั วงเล่น มันเหลือบไปเหน็ เตา่ คลานตว้ มเตยี มจึงล้อเลียนความอุ้ยอ้ายของเจ้าเต่า เต่านอ้ ยนึกโมโหจึงทา้ กระต่ายมาวงแข่งกัน

กระต่ายไดย้ ินกน็ กึ ขาํ เพราะอยา่ งไรตนเองกช็ นะ อยแู่ ล้ว จึงรับคําทา้ แล้วรุดไปประกาศบอกสัตวท์ งั หลายมาร่วมในชัยชนะของตน

เมือเรมการแขง่ ขัน กระต่ายกอ็ อกวงนาํ ไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนเต่าน้อยทําไดแ้ ตค่ ลานไป ชา้ ๆ ปล่อยให้กระตา่ ยนาํ ไปก่อน สตั วอ์ นื พากนั หัวเราะอย่างขบขนั

เจ้าเต่าเดนิ ต้วมเตียมตามไปอยา่ งชา้ ๆ แตม่ นั คงและสมาํ เสมอ

มนั นกึ ในใจว่า เจ้าเต่าเดนิ อดื อาดอย่างนี เรานอนพักสักครู่ แลว้ คอ่ ยวงิ ตอ่ ยงั ทนั ถมเถ

กระตา่ ยเอนตวั นอนไปนานเทา่ ไรไมร่ ู้ เต่าน้อยซึงคลานตว้ มเตยี มอย่างอดทน ไม่นานก็ตามทนั และคลานนาํ กระต่ายซึงหลบั อยู่

เมือรู้สึกตัวตืนขึน เจา้ กระตา่ ยตกใจ รบออกวงไปอยา่ งเร็วทีสุดเท่าทีจะทาํ ได้

แต่ถงึ กระนนั เมือกระต่ายวงไปเส้นชยั มันไดพ้ บวา่ เต่ายนื รออย่ทู ีนนั แล้ว

นทิ านเรองนสี อนใหร้ ู้วา่ ความประมาทยอ่ มนํามาซึงความพา่ ยแพ้