สามปี ตอ่ มาสงครามฝรงั่ เศสและอนิ เดีย (1754-1763) เร่ิมตน้ ขน้ึ สงครามนต้ี อ่ สผู้ า่ นการ ควบคมุ ของทวีปอเมริกาเหนอื ฝัง่ หนง่ึ คือฝรงั่ เศสชว่ ยโดยพนั ธมิตร อินเดียของเธอ และอีกฝัง่ หนงึ่ คือ องั กฤษชว่ ยโดยอาณานคิ มอเมริกนั สิบสามของเขา เบนยกกองกาลงั เพอ่ื ชว่ ยองั กฤษ เขายงั ทาหนา้ ทเี่ ป็ น นายพล ดว้ ยความชว่ ยเหลือของลกู ชายวิลเลียม เบนนากองกาลังไป ชายแดน พ่อและลกู ชายสรา้ งป้ อม ปราการ พวกเขาจดั ลาดตระเวนเพื่อ ปกป้ องผตู้ งั้ ถ่ินฐาน ปัญหามากขนึ้ คอื เบียร์ เพนซลิ เวเนยี ไดร้ ับการตงั้ ชอื่ ใหเ้ พนน์ พวกเขาเป็ นครอบครัว ชาวองั กฤษท่กี อ่ ตง้ั อาณานคิ ม เพนนซ์ ิลวาเนยี ยงั คงวิ่งแตใ่ นชว่ ง สงครามฝรงั่ เศสและอินเดยี ชาวอาณานคิ มโกรธทเี่ พนน์ พวกเขาอา้ ง ว่าครอบครวั ไมไ่ ดจ้ ่ายเงนิ มากพอทจ่ี ะตอ่ สกู้ บั สงคราม ในปี 1757 เพนซิลเวเนยี รฐั สภาเชญิ แฟรงคลินเยือนสหราชอาณาจกั ร งานของ เขาคือการหาเงนิ จากเพนน์
บทที่ 6 การปฏิวตั ิ แฟรงคลนิ ยา้ ยเขา้ มาอย่ลู อนดอนและ เบนพบสถานทบี่ ลิ ล่ที เี่ ขา รจู้ กั ในสมยั ของเขาเป็ นเครื่องพมิ พห์ นมุ่ นอกจากชว่ ยพอ่ ของเขา บิล ลี่ศกึ ษากฎหมายในกรงุ ลอนดอน เขากลายเป็ นเพื่อนกบั คนรวย ในไม่ ชา้ บลิ ลก่ี ็ดเู ป็ นคนองั กฤษมากกว่าคนอเมริกนั เบนรสู้ กึ ยินดที ี่ องั กฤษปกครองอาณานคิ ม เบ็นหวงั ว่าวนั หนงึ่ บิลลีจ่ ะรับราชการใน รฐั บาลองั กฤษ
เบ็นตอ้ งใชเ้ วลาสามปี ในการทาภารกจิ ใหส้ าเร็จ ในปี 1760 รัฐบาลองั กฤษเห็นพอ้ งกนั ว่ารฐั เพนซิลเวเนยี สมควรไดร้ ับความ ชว่ ยเหลือ เพนสจ์ ะตอ้ งจ่ายเงนิ มากขนึ้ สาหรับฝรงั่ เศสและสงครามอินเดีย แตแ่ ฟ รงคลินสย์ งั ไมก่ ลบั บา้ น เบ็นมคี วามสนใจท่ี เขาไดร้ บั ในฐานะนกั วิทยาศาสตรแ์ ละนกั ประดษิ ฐท์ ีย่ งิ่ ใหญท่ สี่ ดุ ของอเมริกา บิลล่ี กาลงั จะไดง้ านสาคญั กษตั ริยแ์ หง่ องั กฤษแตง่ ตง้ั วิลเลียมแฟ รงคลินเป็ นผวู้ ่าการคนใหม่ เจอรซ์ ี่ไอแลนด์ ไมน่ านหลงั จากนน้ั แตง่ ตง้ั ผวู้ ่าการรัฐนวิ เจอรซ์ ีย์ กษตั ริยว์ ิลเล่ียมคอื มารร์ ้ีด ชอื่ ของ ภรรยาของเขาคือ อลซิ าเบธดาวนส์ เขาเจอเธอทง่ี านเลย้ี ง พวกเรา เอาเรือไปอเมริกา การตงั้ ถิ่นฐานในเบอรล์ งิ ตนั ใหมเ่ จอรซ์ ี่ไอแลนด์ เบนกลบั ไปหาภรรยาของเขาและลกู สาว แคส่ ิบหา้ ไมลจ์ ากฟิ ลาเดล เฟี ยและเบอรล์ งิ ตนั เบนและลกู ชายของเขาเห็นกนั บ่อยๆ
ในเวลาสองปี Ben ไดท้ มุ่ เทเวลาสว่ น ใหญก่ บั ธรุ กจิ ไปรษณีย์ แตม่ ีปัญหาใหมก่ บั Penns ชาวอาณานคิ มตอ้ งการให้ Pennsylvania ถกู พรากไปจาก Penns พวกเขา ตอ้ งการใหอ้ าณานคิ มของตนอยภู่ ายใตก้ าร ปกครองงของกษตั ริยโ์ ดยตรง ในชว่ งปลายปี พ.ศ. 2307 Benjamin ถกู ส่งกลบั องั กฤษ เพอ่ื ใหส้ ิง่ นเ้ี กิดขน้ึ เขาอย่ใู นองั กฤษเป็ นเวลา หลายสปั ดาหเ์ มอื่ มปี ัญหารา้ ยแรงเกดิ ขนึ้ องั กฤษไดร้ บั ชยั ชนะในสงครามฝรงั่ เศสและอนิ เดยี แต่ สงครามนมี้ คี า่ ใชจ้ า่ ยสงู องั กฤษตอ้ งการเงนิ เพ่อื ชว่ ยในการระดม ทนุ องั กฤษไดผ้ า่ นพระราชบัญญัตแิ สตมป์ ในปี พ.ศ. 2308 กฎหมายใหมเ่ ก็บภาษชี าวอเมริกนั จากหนงั สอื พมิ พแ์ ละสินคา้ กระดาษอืน่ ๆ พระราชบญั ญตั ิแสตมป์ เพื่อชว่ ยในการชาระหนี้ รฐั บาลองั กฤษไดส้ รา้ ง ภาษีในรปู แบบของการประทบั ตราแสตมป์ ซึ่งเป็ น สิ่งจาเป็ นสาหรับสง่ิ พมิ พแ์ ละเอกสาร ทางกฎหมายทวั่ อาณานคิ ม
องั กฤษถามชาวอเมริกนั ท่ีมีชอื่ เสียงเกยี่ วกบั ภาษใี หม่ Franklin คดั คา้ นแตไ่ มแ่ รงมาก เขาไมร่ วู้ า่ ทีอ่ ยหู่ า่ งออกไป 3,000 ไมล์ ชาว อเมริกนั กาลงั โกรธแคน้ กบั ภาษี ในความเป็ นจริงเจา้ อาณานคิ ม กาลงั กอ่ ความว่นุ วาย เมือ่ Philadelphians รวู้ า่ Franklin ไมไ่ ดต้ อ่ สู้ กบั ภาษอี ยา่ งสดุ กาลงั ฝูงชนขวู่ า่ จะเผาบา้ นของเขา William Franklin รีบออกจาก New Jersey เพื่อพา Sally หนี Deborah ไมย่ อมขยบั เขยอื้ น เธอเตรียมทจ่ี ะปกป้ องบา้ นของเธอดว้ ยปื นโชคดีทผี่ กู้ อ่ จลาจลไมอ่ ยู่
Ben ไดเ้ รียนรเู้ กย่ี วกบั เหตกุ ารณท์ บ่ี า้ น เขาเห็นวา่ ชาว อเมริกนั ตอ้ งการใหเ้ ขาพดู แทนพวกชาวอเมริกา เขาตดั สนิ ใจท่ีจะ แสดงความโกรธของเขาแมว้ า่ เขาจะยงั ไมร่ สู้ ึกอะไรเลย เกอื บจะขา้ มคนื เขากลายเป็ นผนู้ าพระราชบญั ญตั แิ สตมป์ เขา เขยี นลงหนงั สือพมิ พข์ ององั กฤษ เขาถกเถียงกบั ฝ่ ายนติ บิ ัญญตั ิ ขององั กฤษและในชว่ งตน้ ปี พ.ศ. 2309 เขาแยง้ กบั พระราชบัญญัตแิ สตมป์ กอ่ นทีร่ า่ งกายบญั ญตั กิ ฎหมายรฐั สภา ของสหราชอาณาจกั ร
งานเล้ยี งนา้ ชาใน Boston 16 ธนั วาคม พ.ศ. 2316 เพอื่ ป้ องกนั ภาษชี าผรู้ กั ชาตผิ ดิ หวงั ในฐานะชาวอินเดียตดิ คณะสามเรือ องั กฤษและชาท่ีทิ้งไปหลายตนั เขา้ ส่ทู า่ เรือ Boston ไมก่ ่ีวนั ตอ่ มาภาษถี กู ยกเลกิ ชาวอเมริกนั ใหเ้ ครดิต Franklin มาก อยา่ งไรก็ตามมีการพดู ถึงภาษภี าษาองั กฤษใหม่ Ben รสู้ กึ ว่า เขาไมส่ ามารถกลบั บา้ นไดใ้ นชว่ งวิกฤตนี้ นอกจากนอี้ าณานคิ มอ่ืน ๆ นอกเหนอื จาก Pennsylvania ก็ขอใหเ้ ขาจดั การปัญหากบั องั กฤษ องั กฤษผา่ นการเก็บภาษีเพ่มิ เตมิ เกย่ี วกบั ชาและสนิ คา้ อื่น ๆ ในขณะที่องั กฤษเก็บภาษีชาวอเมรกิ นั และสง่ ทหารไปบังคบั ใช้ กฎหมาย Franklin ก็เปล่ียนไป เขาไมไ่ ดท้ าหนา้ ที่เป็ นโฆษกของ อเมริกาอกี ตอ่ ไปเขาเกลยี ดองั กฤษมาก เขาพดู ดว้ ยความโกรธจน คนองั กฤษเรียกเขาวา่ \"ตวั นาสาคญั \" ของกลมุ่ กบฏอเมริกนั ในวันคริสตม์ าสปี พ.ศ. 2317 William เขยี นขา่ วรา้ ยถึงบิดา ของเขา Deborah Franklin ภรรยาของ Ben อายสุ ีส่ บิ ส่ปี ี เสยี ชวี ิต ดว้ ยโรคหลอดเลอื ดสมอง William ตาหนิ Ben ที่ทาใหเ้ ธอตาย เขา รสู้ กึ วา่ หวั ใจของเธอแตกสลายเพราะ Ben จากไปนานถึงสบิ ปี
Ben รวู้ า่ มีความจริงบางอย่างเกี่ยวกบั เร่ืองนี้ แตม่ นั เจ็บที่ได้ ยินจาก Billy เขารดู้ ว้ ยว่าเขาและลกู ชายของเขากาลงั เตบิ โตหา่ งกนั เบนตอ่ สเู้ พือ่ สิทธิของอเมริกา Billy เป็ นผวู้ ่าราชการของกษตั ริยใ์ น New Jersey เขาไปอย่ขู า้ งองั กฤษ Ben อย่ใู นจดุ ตกตา่ ในชวี ิตของเขา ภรรยาของเขาเสยี ชวี ิตแลว้ ลกู ชายของเขาโกรธเขา พวกเขาอยคู่ นละฝัง่ ของการตอ่ สทู้ าง การเมืองครั้งใหญอ่ งั กฤษตาหนวิ ่าเขาเป็ นปัญหากบั อเมริกา Ben ตดั สนิ ใจว่าเขากลบั มาอย่ใู นประเทศของเขาพรอ้ มกบั ครอบครวั ของเขา ในเดือนมนี าคมปี พ.ศ. 2318 เขาเดินทางกลบั บา้ นโดยเรือ ในวันท่ี 19 เมษายน พ.ศ. 2318 ขณะทีเขาเดินทางเกิดสงคราม ระหว่างองั กฤษและอเมริกา
บทที่ 7 การสรา้ งประเทศใหม่ Ben ถึง Philadelphia ในวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2318 เชา้ วันร่งุ ขนึ้ เขาถกู ขอใหใ้ หบ้ ริการในการประชมุ รฐั สภา Continental นี่ คือการประชมุ ของผนู้ าอเมริกนั เปิ ดใน Philadelphia เม่อื วันที่ 10 พฤษภาคม หนา้ ทห่ี ลกั คือชนะสงครามกบั องั กฤษ ตอนอายหุ กสิบ เกา้ Franklin ทางานสบิ สองชวั่ โมงในรฐั สภาคองเกรส งานอยา่ ง หน่ึงของเขาคอื การจดั ระเบียบบริการไปรษณียข์ องสหรัฐอเมริกา ในไมช่ า้ เขาก็มจี ดหมายด่วนท่ามกลางอาณานคิ มทงั้ สิบสามแหง่ นี่ เป็ นส่งิ สาคญั ผคู้ นทวั่ อเมริกาตอ้ งร่วมมอื กนั เพอื่ ชนะสงคราม งานอื่นก็ไมร่ าบร่ืน ในฤดใู บไมผ้ ลิปี พ.ศ. 2319 Ben ถกู สง่ ไป ทางเหนอื ไปแคนาดาพรอ้ มกบั ชายอกี สามคน พวกเขาพยายามโนม้ นา้ วใหช้ าวแคนาดาตอ่ สกู้ บั อเมริกา ความพยายามของพวกเขา ลม้ เหลวที่แย่ไปกวา่ นนั้ Ben เกือบเสียชวี ิตจากความหนาวเย็นและ ความเครียดจากการเดนิ ทาง แตเ่ ขากลบั ไปท่ี Philadelphia ทนั เวลา เพ่ือมสี ่วนรว่ มในการตงั้ คาถามท่ยี ง่ิ ใหญข่ องวนั นี้
เมือ่ สิบสามอาณานคิ มทาสงครามกบั องั กฤษ อาณานคิ ม อเมริกนั ตอ้ งการใหธ้ งของพวกเขาเป็ นตวั แทนของดินแดนท่พี วก เขาตอ่ สนู้ คี่ ือบางส่วนของธงอาณานคิ มในชว่ งการปฏิวตั ิ
อเมริกาควรประกาศเอกราชจากองั กฤษหรือไม่? คนอเมริกนั แตกแยกกนั หลายคนคิดว่าสงครามจะจบลงอยา่ งรวดเร็วและ ปัญหาภาษจี ะไดร้ บั การแกไ้ ข แลว้ อเมริกาก็กลบั ไปปกครององั กฤษ ได้ แตช่ าวอเมริกนั จานวนมากตอ้ งการทีจ่ ะแยกตวั จากองั กฤษเพือ่ สรา้ งชาตใิ หม่ ผนู้ าของอเมริกาก็จะแยกตวั เหมือนกนั Benjamin Franklin เป็ นหวั หนา้ ของรัฐสภาเพอ่ื สรา้ งชาตใิ หม่ สภาคองเกรสจะลงคะแนนเสียงในประเด็นนใ้ี นเดอื นกรกฎาคม ปี พ.ศ. 1776 หากผลการโหวตออกมาเพ่ือเอกราชอเมริกาจะตอ้ ง อธบิ ายใหแ้ นช่ ดั ว่าเหตใุ ดจึงแยกตวั ออกจากองั กฤษ สภาคองเกรส ขอใหช้ ายหา้ คนเขยี นคาประกาศอิสรภาพ Benjamin Franklin เป็ น หนงึ่ ในนนั้ และ Thomas Jefferson แห่ง Virginia เป็ นอีกคนหนงึ่
เจฟเฟอรส์ นั ทางานเขยี นสว่ นใหญ่ เบนไดท้ าการเปลี่ยนแปลง ขอ้ ความเล็กนอ้ ย ตวั อยา่ งเชน่ เจฟเฟอรส์ นั เขยี น: ความจริงน้ี ศกั ดสิ์ ทิ ธิแ์ ละไมอ่ าจปฏิเสธได้ เบนปรบั ปรงุ เป็ น: \"เราหวงั วา่ ความ จริงนจี้ ะชดั เจนในตวั เอง\" นเี่ ป็ นวิธที งี่ า่ ยกวา่ ทจี่ ะบอกว่าบางอย่าง นน้ั เรียบงา่ ยกวา่ ท่ีเห็น
สภาคองเกรสลงมตเิ มอ่ื วนั ที่ 2 กรกฎาคมดว้ ยการโนม้ นา้ ว ของเบน ผลโหวตออกมาเป็ นเอกฉนั ทใ์ หเ้ ป็ นเอกราช อาณานคิ มทงั้ สบิ สามตอนนตี้ กเป็ นของสหรฐั อเมริกา สภาคอง- เกรสอนมุ ตั ิ ปฏญิ ญาในอีก สองวนั ตอ่ มา นบั ตง้ั แตน่ น้ั เป็ น ตน้ มาชาวอเมริกนั ไดย้ กย่องใหว้ นั ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2319 เป็ นวนั ก่อตงั้ ประเทศ ในการลงนามใน ปฏญิ ญา ตามรายงานท่ีเบนไดก้ ลา่ วไว้ จอหน์ แฮนค็อก ประธานสภาคองเกรสเขาตอ้ งการใหท้ กุ คนร่วมมอื กนั “ เราทกุ คน ตอ้ งอยดู่ ว้ ยกนั ” เขาไดก้ ลา่ วไว้ \"ใช\"่ เบนตอบ: \"เราทกุ คนตอ้ งอยดู่ ว้ ยกนั ไมง่ น้ั แนน่ อนท่สี ดุ เราทกุ คนจะแยกกนั !\" เขาหมายความว่าพวกเขาตอ้ งทางาน ร่วมกนั – ไมเ่ ชน่ นน้ั หากอเมริกาแพส้ งครามองั กฤษอาจแขวนคอ ผนู้ าทกุ คน
รฐั สภาคองเกรซ เบนมคี วามสขุ กบั การไดร้ บั เอกราช แตห่ วั ใจของเขาหนกั อึ้ง ดว้ ยเหตผุ ลสว่ นตวั หลาย ครอบครวั รวมทง้ั แฟรงคลนิ สถ์ กู สงครามทาใหแ้ ตกแยก เบนขอรอ้ ง ใหล้ กู ชายของเขาลาออกจากการ เป็ นผวู้ า่ การรฐั นวิ เจอรซ์ ียเ์ ขา ตอ้ งการให้ วิลเลยี มอย่เู คยี งขา้ ง
อเมริกา พอ่ และลกู เขยี นจดหมาย ไปมา พวกเขาพดู คยุ กนั อยา่ ง จริงใจ เบนไมส่ ามารถโนม้ นา้ วใจ ใหว้ ิลเลียมออกจากตาแหนง่ ได้ เขาไดเ้ ป็ นสภุ าพบรุ ษุ ชาว องั กฤษอยา่ งที่เบนจามนิ ตอ้ งการ ผวู้ า่ ราชการจงั หวดั คนแลว้ คนเลา่ ถกู ปลดออกจากตาแหนง่ พวกเขาถกู แทนท่ีดว้ ยชาวอเมริกนั วิลเลยี มถกู ไลอ่ อกจากตาแหนง่ เขาถกู ขงั อยใู่ นหอ้ งขงั ทส่ี กปรกซ่ึง เขาเกือบจะเสยี ชวี ิตถึงกระนน้ั วิลเลยี มแฟรงคลินก็ยงั คงภกั ดตี อ่ องั กฤษ
“ ไมเ่ คยมอี ะไรทารา้ ยฉนั ไดม้ ากขนาดน้ี” เบนกลา่ วถึงลกู ชาย ของเขาทเี่ ขา้ ขา้ งอังกฤษ คาพดู จากเบนถึงสภาคองเกรสอาจทาให้ วิลเลยี มเป็ นอิสระ แตเ่ บนไมเ่ คย พดู มนั ออกมา สหรฐั อเมริกากาลงั ตอ่ สเู้ พ่ือประเทศของ ตวั เอง เขารสู้ กึ ว่า การปฏิบตั ติ อ่ วิลเลยี มเป็ นพเิ ศษมนั ไมย่ ตุ ธิ รรม ในสหราช อาณาจกั รผคู้ นตา่ ง เกรงกลวั เบนจามนิ แฟรงคลนิ มากกวา่ จอรจ์ วอชงิ ตนั และกองทพั ของเขาเสยี อีก ขา่ วลอื แพรส่ ะพดั ว่า เบนจามนิ นน้ั เป็ นพอ่ มด เขาไดป้ ระดษิ ฐอ์ าวธุ ท่สี ามารถทาลาย องั กฤษไดท้ งั้ หมด! เขามอี ปุ กรณข์ นาดเล็กที่สามารถเปลี่ยนอาคาร ใหก้ ลายเป็ นเถา้ ถา่ นได!้ เขามกี ระจกสะทอ้ นแสงที่จะเผากองทพั เรือองั กฤษ! เขามี \"เคร่ืองจกั รไฟฟ้ า\" ทจ่ี ะพลิกองั กฤษควา่ ใหเ้ หมอื นแพนเคก้ !
และแนน่ อนท่ีสดุ เบนไมม่ อี าวธุ ประเภทนแ้ี ละดเู หมอื นว่า อเมริกาจะแพส้ งครามมาระยะหนง่ึ แลว้ จากนนั้ ในฤดใู บไมร้ ่วงปี 1776 สภาคองเกรสไดส้ ง่ แฟรงคลนิ ไปปฏิบตั ภิ ารกจิ ทีจ่ ะสามารถ ตดั สินสงครามได้ เขาตอ้ งโนม้ นา้ วใหฝ้ รงั่ เศสชว่ ยอเมริกาตอ่ สกู้ บั องั กฤษ ครั้งหนง่ึ ในฝรงั่ เศส แฟรงคลนิ พบว่ามสี ายลบั องั กฤษอยทู่ กุ หนทกุ แหง่ เขาไมส่ ามารถพบกบั ผนู้ าฝรงั่ เศสไดต้ ลอด และบางครงั้ ตอ้ งเขยี นขอ้ ความดว้ ยหมกึ ลอ่ งหนและเซ็นชอื่ ดว้ ยรหัสลบั แตห่ ลงั จากทางานไดห้ นงึ่ ปี เบนก็ไดส้ งิ่ ทเี่ ขาตอ้ งการ ฝรงั่ เศสเขา้ รว่ มกบั ฝ่ ายอเมรกิ นั ในชว่ งตน้ ปี 1778 เด็กหนมุ่ สหรฐั อเมริกาเพยี งคนเดยี วไมส่ ามารถเอาชนะองั กฤษได้ แตส่ งิ่ ตา่ ง ๆ เปลย่ี นไปหลงั จากที่ฝรงั่ เศสไดก้ า้ วเขา้ มา เงนิ กองทหาร เรือและอาวธุ ของฝรงั่ เศสชว่ ยใหส้ หรฐั อเมริกาชนะสงครามเพือ่ เอกราชในปี 1783 แฟรงคลนิ ไดล้ งนามในสนธิสญั ญาสนั ตภิ าพท่ีทาในปี นน้ั
เบนตอ้ งการกลบั บา้ นหลงั จากสงครามไดช้ ยั ชนะ สภาคองเกรสขอใหเ้ ขาอย่ใู นฝรงั่ เศส ท่ีนนั่ เขาจะไดเ้ ป็ นโฆษกของ ประเทศใหม่ ในทสี่ ดุ ในปี 1785 สภาคองเกรสกลา่ วว่าเขาสามารถ ออกไปได้ ในชว่ งฤดรู อ้ อนนนั้ เขาไปที่เซาแธมป์ ตนั ประเทศองั กฤษ เพ่ือลอ่ งเรือกลบั บา้ น วิลเลียมแฟรงคลนิ ไดร้ บั การปลดปลอ่ ยใหเ้ ป็ นอิสระในชว่ ง สงคราม เขาหนไี ปองั กฤษ วิลเลยี มรวู้ ่าพอ่ ของเขาอย่ทู ่ี เซาแธมป์ ตนั เบนจามนิ อายเุ จ็ดสบิ เกา้ ปี วิลเลยี มอายหุ า้ สิบส่ี พอ่ ลกู ท่ีเคยเลน่ วา่ วทา่ มกลางพายเุ จอกนั ครง้ั สดุ ทา้ ย บิลลพ่ี ยายาม คนื ดี แตพ่ อ่ ของเขานนั้ ปฏิเสธทจ่ี ะใหอ้ ภยั เพราะเขา้ ขา้ งองั กฤษ เบนกลบั มาท่ีฟิ ลาเดลเฟี ยในเดอื นกนั ยายน ปี 1785 เกษยี ณกอ่ น เวลาอย่างเงยี บ ๆ หรืออยา่ งทเ่ี ขาไดค้ ดิ ไว้
THE LIBERTY BELL ในลอนดอนไดร้ บั การคดั เลือกในปี 1751เพ่ือเฉลิมฉลองรฐั ธรรมนญู ดงั้ เดมิ ปี 1701ขอเพนซิลวาเนยี ระฆงั แตกหลงั จากนน้ั ไมน่ านแตก่ ็หลอ่ ใหมแ่ ละแขวนอยใู่ นอาคาร รฐั สภาเพนซิลวาเนยี มนั จะดงั ขนึ้ ในวาระสาคญั (มนั จะดงั ขนึ้ ในวนั ที่ 8กรกฎาคม1776หลงั จากการอา่ นประกาศอิสรภาพครง้ั แรก) หลงั จากนน้ั มนั ก็มรี อยแตกอกี และครง้ั สดุ ทา้ ยระฆงั ดงั ขนึ้ ในปี พ. ศ. 2389 INSCRIPTION “PROCLAIM LIBERTY THROUGH OUT ALL THE LAND UNTO ALL THE INHABITANTS THEREFORE”
บทท่ี 8 อาทิตยอ์ ทุ ยั เบนกลบั บา้ นอยา่ งฮโี ร่ เขามาถึงจดุ ท่เี ขาเขา้ ไปในฟิ ลาเดลเฟี ย ในฐานะวยั ร่นุ ทีห่ ลบหนี คราวนปี้ ื นใหญค่ านบั เขา ระฆงั ดงั มกี ารกลา่ วสนุ ทรพจนเ์ พ่ือ เป็ นเกยี รตแิ กช่ ายผซู้ ึ่งทาทกุ สิ่งอย่างเพือ่ ใหไ้ ดม้ าซ่ึงอิสรภาพของ อเมริกาไมก่ ีส่ ปั ดาหต์ อ่ มาเขาไดร้ บั เลอื กเป็ นผวู้ า่ การรฐั เพนซิลเวเนยี ชาตใิ หมต่ กอย่ใู นปัญหา รฐั บาลอ่อนแอ ไมม่ ี สกลุ เงนิ ของ ประเทศ กองทพั มขี นาดเล็กหากยงั ไมเ่ สร็จสน้ิ ประเทศอาจอยไู่ ดไ้ ม่ นาน บางอย่างเสร็จสิ้น มกี ารจดั ประชมุ เพอ่ื ใหร้ ฐั บาลเขม้ แขง็ ขน้ึ รฐั เลือกชายชน้ั นาทจี่ ะเขา้ รว่ ม เบนแฟรงคลนิ แห่งเพนซิลเวเนยี เป็ นหนงึ่ ในผไู้ ดร้ บั มอบหมาย การประชมุ เปิ ดขนึ้ ในฟิ ลาเดลเฟี ยในเดอื นพฤษภาคม พ.ศ. 2330 สมาชกิ ของมนั ไดก้ าหนดกรอบการปกครองใหม่ รฐั ธรรมนญู ของ สหรฐั อเมริกา
Franklin อายุ 81ปี เขาเป็ นตวั แทนทมี่ อี ายมุ ากทสี่ ดุ เมอ่ื มกี าร โตแ้ ยง้ Benไดเ้ ลา่ เรื่องตลกเพื่อระงบั สถานการณเ์ ขายงั ชว่ ย แกป้ ัญหาใหญ่อีกดว้ ย รฐั ขนาดใหญ่ตอ้ งการสิทธิในการแสดง ความคิดเห็นมากที่สดุ ในรฐั บาลโดยรฐั ขนาดเล็กกลวั ว่าพวกเขาไม่ มอี านาจมากนกั Franking จึงชว่ ยคิดหาทางออกในสภา ผแู้ ทนราษฎรและรฐั ขนาดใหญ่มสี มาชกิ มากกวา่ รฐั ขนาดเล็กแตใ่ น วฒุ ิสภาแตล่ ะรฐั โดยไมค่ านงึ ถึงขนาดจะมสี มาชกิ รฐั ละ 2 คนเทา่ นน้ั
Ben Frankling และบรรพบรุ ษุ ผกู้ อ่ ตง้ั คนอื่นลงนามใน รฐั ธรรมนญู เมอ่ื วนั ท่ี 17 กนั ยายน พ.ศ.2330 ขณะทพ่ี วกเขาทา เชน่ นนั้ เบนชไี้ ปยงั เกา้ อี้ที่George Washington นงั่ อยบู่ นเกา้ อี้ท่มี รี ปู ของดวงอาทติ ยใ์ นขณะการประชมุ Benสงสยั ว่าควรจะเป็ น เพม่ิ ขนึ้ หรือตงั้ ขนึ้ ตอนนเี้ ขามคี วามหวงั มากเก่ยี วกบั ประเทศทเ่ี ขารจู้ กั \"นนั้ ดวงอาทิตยข์ น้ึ \" เขาอทุ าน ในชว่ งปี ทแ่ี ลว้ เบนอาศยั อยกู่ บั Sally ลกู สาวของเขาและมลี กู ๆของเขาอีก 7 คน Ben ดารงตาแหนง่ เป็ นผวู้ า่ การรฐั Pennsylvaiaจนถึง พ.ศ.2331 ในปี นน้ั เขาอายุ 82 ปี แตเ่ ขามี การนบั อายทุ ่พี เิ ศษกวา่ คนอื่นจงึ ทาใหเ้ ขาอายเุ พยี ง 58 ปี เทา่ นน้ั หลงั จากอายุ 70 ปี Benไดต้ ดั สินใจจะไมแ่ กเ่ กนิ ไปกว่านแี้ ลว้
ดงั นนั้ ทกุ ครง้ั ที่เป็ นวนั เกดิ เขาเขาจะนบั ยอ้ นหลงั ไป 1 ปี หนงึ่ ในโครงการสดุ ทา้ ยที่Benไดท้ าคือการเลกิ ทาส เขาทาหนา้ ท่เี ป็ น ประธานของสมาคมตอ่ ตา้ นการเป็ นทาสการกระทาตอ่ หนา้ สาธารณชนครงั้ สดุ ทา้ ยคือการลงนามในเอกสารท่ีสง่ ไปยงั สภาคองเกรสเอกสารเก่ียวกบั การเรียกรอ้ งใหย้ ตุ กิ ารเป็ นทาส
แตเ่ นอ่ื งดว้ ยสขุ ภาพไมแ่ ขง็ แรงทาใหB้ enใชเ้ วลาสว่ นใหญ่ใน 2 ปี สดุ ทา้ ยบนเตยี งเขาผา่ นชว่ งเวลานด้ี ว้ ยการฟังหลานๆของเขาเลา่ บทเรียนประสบการณใ์ นชวี ิต ในฤดใู บไมผ้ ลิ พ.ศ. 2333 เขาป่ วยหนกั Sallyบอกพอ่ เขาว่าจะ มอี ายอุ ีกหลายปี \"พอ่ หวงั ว่าจะไมเ่ ป็ นแบบนน้ั \" คาตอบของพอ่ เธอ ในเวลาไมก่ ช่ี วั่ โมงตอ่ มาพอ่ ของเขาไดเ้ สียชวี ิตลงในวนั ที่ 17 เมษายนพ.ศ. 2333 ดว้ ยอายุ 87 ปี
ของบรรณาการมาจากทวั่ โลก มกี ารสรา้ งรปู ปั้น บทกวี บทความและหนงั สอื ทเ่ี ขยี นเกี่ยวกบั เขา คาพดู ท่เี ป็ นทน่ี ยิ มใน ฝรงั่ เศส : \"เขากระชากสายฟ้ าจากทอ้ งฟ้ าและคทาจากทรราช \" Ben สมควรไดร้ บั คาชมเขาทาหลายอย่างในชวี ิตทีย่ าวนาน สหรฐั อเมริกาซึ่งเป็ นประเทศท่ีเขาชว่ ยกนั สรา้ งเป็ นการประสบ ความสาเร็จท่ยี ่ิงใหญท่ ่สี ดุ ของเขาและยงั คงเกรียงไกรตลอดมา
Search
