บทที่ 6 การปฏิวตั ิ แฟรงคลนิ ยา้ ยเขา้ มาอย่ลู อนดอนและ เบนพบสถานทบี่ ลิ ล่ที เี่ ขา รจู้ กั ในสมยั ของเขาเป็ นเครื่องพมิ พห์ นมุ่ นอกจากชว่ ยพอ่ ของเขา บิล ลี่ศกึ ษากฎหมายในกรงุ ลอนดอน เขากลายเป็ นเพื่อนกบั คนรวย ในไม่ ชา้ บลิ ลก่ี ็ดเู ป็ นคนองั กฤษมากกว่าคนอเมริกนั เบนรสู้ กึ ยินดที ี่ องั กฤษปกครองอาณานคิ ม เบ็นหวงั ว่าวนั หนงึ่ บิลลีจ่ ะรับราชการใน รฐั บาลองั กฤษ
เบ็นตอ้ งใชเ้ วลาสามปี ในการทาภารกจิ ใหส้ าเร็จ ในปี 1760 รัฐบาลองั กฤษเห็นพอ้ งกนั ว่ารฐั เพนซิลเวเนยี สมควรไดร้ ับความ ชว่ ยเหลือ เพนสจ์ ะตอ้ งจ่ายเงนิ มากขนึ้ สาหรับฝรงั่ เศสและสงครามอินเดีย แตแ่ ฟ รงคลินสย์ งั ไมก่ ลบั บา้ น เบ็นมคี วามสนใจท่ี เขาไดร้ บั ในฐานะนกั วิทยาศาสตรแ์ ละนกั ประดษิ ฐท์ ีย่ งิ่ ใหญท่ สี่ ดุ ของอเมริกา บิลล่ี กาลงั จะไดง้ านสาคญั กษตั ริยแ์ หง่ องั กฤษแตง่ ตง้ั วิลเลียมแฟ รงคลินเป็ นผวู้ ่าการคนใหม่ เจอรซ์ ี่ไอแลนด์ ไมน่ านหลงั จากนน้ั แตง่ ตง้ั ผวู้ ่าการรัฐนวิ เจอรซ์ ีย์ กษตั ริยว์ ิลเล่ียมคอื มารร์ ้ีด ชอื่ ของ ภรรยาของเขาคือ อลซิ าเบธดาวนส์ เขาเจอเธอทง่ี านเลย้ี ง พวกเรา เอาเรือไปอเมริกา การตงั้ ถิ่นฐานในเบอรล์ งิ ตนั ใหมเ่ จอรซ์ ี่ไอแลนด์ เบนกลบั ไปหาภรรยาของเขาและลกู สาว แคส่ ิบหา้ ไมลจ์ ากฟิ ลาเดล เฟี ยและเบอรล์ งิ ตนั เบนและลกู ชายของเขาเห็นกนั บ่อยๆ
ในเวลาสองปี Ben ไดท้ มุ่ เทเวลาสว่ น ใหญก่ บั ธรุ กจิ ไปรษณีย์ แตม่ ีปัญหาใหมก่ บั Penns ชาวอาณานคิ มตอ้ งการให้ Pennsylvania ถกู พรากไปจาก Penns พวกเขา ตอ้ งการใหอ้ าณานคิ มของตนอยภู่ ายใตก้ าร ปกครองงของกษตั ริยโ์ ดยตรง ในชว่ งปลายปี พ.ศ. 2307 Benjamin ถกู ส่งกลบั องั กฤษ เพอ่ื ใหส้ ิง่ นเ้ี กิดขน้ึ เขาอย่ใู นองั กฤษเป็ นเวลา หลายสปั ดาหเ์ มอื่ มปี ัญหารา้ ยแรงเกดิ ขนึ้ องั กฤษไดร้ บั ชยั ชนะในสงครามฝรงั่ เศสและอนิ เดยี แต่ สงครามนมี้ คี า่ ใชจ้ า่ ยสงู องั กฤษตอ้ งการเงนิ เพ่อื ชว่ ยในการระดม ทนุ องั กฤษไดผ้ า่ นพระราชบัญญัตแิ สตมป์ ในปี พ.ศ. 2308 กฎหมายใหมเ่ ก็บภาษชี าวอเมริกนั จากหนงั สอื พมิ พแ์ ละสินคา้ กระดาษอืน่ ๆ พระราชบญั ญตั ิแสตมป์ เพื่อชว่ ยในการชาระหนี้ รฐั บาลองั กฤษไดส้ รา้ ง ภาษีในรปู แบบของการประทบั ตราแสตมป์ ซึ่งเป็ น สิ่งจาเป็ นสาหรับสง่ิ พมิ พแ์ ละเอกสาร ทางกฎหมายทวั่ อาณานคิ ม
องั กฤษถามชาวอเมริกนั ท่ีมีชอื่ เสียงเกยี่ วกบั ภาษใี หม่ Franklin คดั คา้ นแตไ่ มแ่ รงมาก เขาไมร่ วู้ า่ ทีอ่ ยหู่ า่ งออกไป 3,000 ไมล์ ชาว อเมริกนั กาลงั โกรธแคน้ กบั ภาษี ในความเป็ นจริงเจา้ อาณานคิ ม กาลงั กอ่ ความว่นุ วาย เมือ่ Philadelphians รวู้ า่ Franklin ไมไ่ ดต้ อ่ สู้ กบั ภาษอี ยา่ งสดุ กาลงั ฝูงชนขวู่ า่ จะเผาบา้ นของเขา William Franklin รีบออกจาก New Jersey เพื่อพา Sally หนี Deborah ไมย่ อมขยบั เขยอื้ น เธอเตรียมทจ่ี ะปกป้ องบา้ นของเธอดว้ ยปื นโชคดีทผี่ กู้ อ่ จลาจลไมอ่ ยู่
Ben ไดเ้ รียนรเู้ กย่ี วกบั เหตกุ ารณท์ บ่ี า้ น เขาเห็นวา่ ชาว อเมริกนั ตอ้ งการใหเ้ ขาพดู แทนพวกชาวอเมริกา เขาตดั สนิ ใจท่ีจะ แสดงความโกรธของเขาแมว้ า่ เขาจะยงั ไมร่ สู้ ึกอะไรเลย เกอื บจะขา้ มคนื เขากลายเป็ นผนู้ าพระราชบญั ญตั แิ สตมป์ เขา เขยี นลงหนงั สือพมิ พข์ ององั กฤษ เขาถกเถียงกบั ฝ่ ายนติ บิ ัญญตั ิ ขององั กฤษและในชว่ งตน้ ปี พ.ศ. 2309 เขาแยง้ กบั พระราชบัญญัตแิ สตมป์ กอ่ นทีร่ า่ งกายบญั ญตั กิ ฎหมายรฐั สภา ของสหราชอาณาจกั ร
งานเล้ยี งนา้ ชาใน Boston 16 ธนั วาคม พ.ศ. 2316 เพอื่ ป้ องกนั ภาษชี าผรู้ กั ชาตผิ ดิ หวงั ในฐานะชาวอินเดียตดิ คณะสามเรือ องั กฤษและชาท่ีทิ้งไปหลายตนั เขา้ ส่ทู า่ เรือ Boston ไมก่ ่ีวนั ตอ่ มาภาษถี กู ยกเลกิ ชาวอเมริกนั ใหเ้ ครดิต Franklin มาก อยา่ งไรก็ตามมีการพดู ถึงภาษภี าษาองั กฤษใหม่ Ben รสู้ กึ ว่า เขาไมส่ ามารถกลบั บา้ นไดใ้ นชว่ งวิกฤตนี้ นอกจากนอี้ าณานคิ มอ่ืน ๆ นอกเหนอื จาก Pennsylvania ก็ขอใหเ้ ขาจดั การปัญหากบั องั กฤษ องั กฤษผา่ นการเก็บภาษีเพ่มิ เตมิ เกย่ี วกบั ชาและสนิ คา้ อื่น ๆ ในขณะที่องั กฤษเก็บภาษีชาวอเมรกิ นั และสง่ ทหารไปบังคบั ใช้ กฎหมาย Franklin ก็เปล่ียนไป เขาไมไ่ ดท้ าหนา้ ที่เป็ นโฆษกของ อเมริกาอกี ตอ่ ไปเขาเกลยี ดองั กฤษมาก เขาพดู ดว้ ยความโกรธจน คนองั กฤษเรียกเขาวา่ \"ตวั นาสาคญั \" ของกลมุ่ กบฏอเมริกนั ในวันคริสตม์ าสปี พ.ศ. 2317 William เขยี นขา่ วรา้ ยถึงบิดา ของเขา Deborah Franklin ภรรยาของ Ben อายสุ ีส่ บิ ส่ปี ี เสยี ชวี ิต ดว้ ยโรคหลอดเลอื ดสมอง William ตาหนิ Ben ที่ทาใหเ้ ธอตาย เขา รสู้ กึ วา่ หวั ใจของเธอแตกสลายเพราะ Ben จากไปนานถึงสบิ ปี
Ben รวู้ า่ มีความจริงบางอย่างเกี่ยวกบั เร่ืองนี้ แตม่ นั เจ็บที่ได้ ยินจาก Billy เขารดู้ ว้ ยว่าเขาและลกู ชายของเขากาลงั เตบิ โตหา่ งกนั เบนตอ่ สเู้ พือ่ สิทธิของอเมริกา Billy เป็ นผวู้ ่าราชการของกษตั ริยใ์ น New Jersey เขาไปอย่ขู า้ งองั กฤษ Ben อย่ใู นจดุ ตกตา่ ในชวี ิตของเขา ภรรยาของเขาเสยี ชวี ิตแลว้ ลกู ชายของเขาโกรธเขา พวกเขาอยคู่ นละฝัง่ ของการตอ่ สทู้ าง การเมืองครั้งใหญอ่ งั กฤษตาหนวิ ่าเขาเป็ นปัญหากบั อเมริกา Ben ตดั สนิ ใจว่าเขากลบั มาอย่ใู นประเทศของเขาพรอ้ มกบั ครอบครวั ของเขา ในเดือนมนี าคมปี พ.ศ. 2318 เขาเดินทางกลบั บา้ นโดยเรือ ในวันท่ี 19 เมษายน พ.ศ. 2318 ขณะทีเขาเดินทางเกิดสงคราม ระหว่างองั กฤษและอเมริกา
บทที่ 7 การสรา้ งประเทศใหม่ Ben ถึง Philadelphia ในวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2318 เชา้ วันร่งุ ขนึ้ เขาถกู ขอใหใ้ หบ้ ริการในการประชมุ รฐั สภา Continental นี่ คือการประชมุ ของผนู้ าอเมริกนั เปิ ดใน Philadelphia เม่อื วันที่ 10 พฤษภาคม หนา้ ทห่ี ลกั คือชนะสงครามกบั องั กฤษ ตอนอายหุ กสิบ เกา้ Franklin ทางานสบิ สองชวั่ โมงในรฐั สภาคองเกรส งานอยา่ ง หน่ึงของเขาคอื การจดั ระเบียบบริการไปรษณียข์ องสหรัฐอเมริกา ในไมช่ า้ เขาก็มจี ดหมายด่วนท่ามกลางอาณานคิ มทงั้ สิบสามแหง่ นี่ เป็ นส่งิ สาคญั ผคู้ นทวั่ อเมริกาตอ้ งร่วมมอื กนั เพอื่ ชนะสงคราม งานอื่นก็ไมร่ าบร่ืน ในฤดใู บไมผ้ ลิปี พ.ศ. 2319 Ben ถกู สง่ ไป ทางเหนอื ไปแคนาดาพรอ้ มกบั ชายอกี สามคน พวกเขาพยายามโนม้ นา้ วใหช้ าวแคนาดาตอ่ สกู้ บั อเมริกา ความพยายามของพวกเขา ลม้ เหลวที่แย่ไปกวา่ นนั้ Ben เกือบเสียชวี ิตจากความหนาวเย็นและ ความเครียดจากการเดนิ ทาง แตเ่ ขากลบั ไปท่ี Philadelphia ทนั เวลา เพ่ือมสี ่วนรว่ มในการตงั้ คาถามท่ยี ง่ิ ใหญข่ องวนั นี้
เมือ่ สิบสามอาณานคิ มทาสงครามกบั องั กฤษ อาณานคิ ม อเมริกนั ตอ้ งการใหธ้ งของพวกเขาเป็ นตวั แทนของดินแดนท่พี วก เขาตอ่ สนู้ คี่ ือบางส่วนของธงอาณานคิ มในชว่ งการปฏิวตั ิ
อเมริกาควรประกาศเอกราชจากองั กฤษหรือไม่? คนอเมริกนั แตกแยกกนั หลายคนคิดว่าสงครามจะจบลงอยา่ งรวดเร็วและ ปัญหาภาษจี ะไดร้ บั การแกไ้ ข แลว้ อเมริกาก็กลบั ไปปกครององั กฤษ ได้ แตช่ าวอเมริกนั จานวนมากตอ้ งการทีจ่ ะแยกตวั จากองั กฤษเพือ่ สรา้ งชาตใิ หม่ ผนู้ าของอเมริกาก็จะแยกตวั เหมือนกนั Benjamin Franklin เป็ นหวั หนา้ ของรัฐสภาเพอ่ื สรา้ งชาตใิ หม่ สภาคองเกรสจะลงคะแนนเสียงในประเด็นนใ้ี นเดอื นกรกฎาคม ปี พ.ศ. 1776 หากผลการโหวตออกมาเพ่ือเอกราชอเมริกาจะตอ้ ง อธบิ ายใหแ้ นช่ ดั ว่าเหตใุ ดจึงแยกตวั ออกจากองั กฤษ สภาคองเกรส ขอใหช้ ายหา้ คนเขยี นคาประกาศอิสรภาพ Benjamin Franklin เป็ น หนงึ่ ในนนั้ และ Thomas Jefferson แห่ง Virginia เป็ นอีกคนหนงึ่
เจฟเฟอรส์ นั ทำงำนเขยี นส่วนใหญ่ เบนไดท้ ำกำรเปลี่ยนแปลง ขอ้ ควำมเล็กนอ้ ย ตวั อยำ่ งเชน่ เจฟเฟอรส์ นั เขยี น: ควำมจริงน้ี ศกั ดิ์สทิ ธิแ์ ละไมอ่ ำจปฏิเสธได้ เบนปรบั ปรงุ เป็ น: \"เรำหวงั วำ่ ควำม จริงนจี้ ะชดั เจนในตวั เอง\" นเี่ ป็ นวิธที งี่ ำ่ ยกวำ่ ท่จี ะบอกว่ำบำงอย่ำง นน้ั เรียบงำ่ ยกว่ำท่ีเห็น
สภำคองเกรสลงมตเิ ม่อื วันท่ี 2 กรกฎำคมดว้ ยกำรโนม้ นำ้ ว ของเบน ผลโหวตออกมำเป็ นเอกฉนั ทใ์ หเ้ ป็ นเอกรำช อำณำนคิ มทงั้ สบิ สำมตอนนตี้ กเป็ นของสหรัฐอเมริกำ สภำคอง- เกรสอนมุ ตั ิ ปฏญิ ญำในอีก สองวนั ตอ่ มำ นบั ตง้ั แตน่ น้ั เป็ น ตน้ มำชำวอเมริกนั ไดย้ กย่องใหว้ ันท่ี 4 กรกฎำคม พ.ศ. 2319 เป็ นวันก่อตงั้ ประเทศ ในกำรลงนำมใน ปฏญิ ญำ ตำมรำยงำนท่เี บนไดก้ ลำ่ วไว้ จอหน์ แฮนค็อก ประธำนสภำคองเกรสเขำตอ้ งกำรใหท้ กุ คนร่วมมอื กนั “ เรำทกุ คน ตอ้ งอยดู่ ว้ ยกนั ” เขำไดก้ ลำ่ วไว้ \"ใช\"่ เบนตอบ: \"เรำทกุ คนตอ้ งอยดู่ ว้ ยกนั ไมง่ น้ั แนน่ อนท่สี ดุ เรำทกุ คนจะแยกกนั !\" เขำหมำยควำมว่ำพวกเขำตอ้ งทำงำน ร่วมกนั – ไมเ่ ชน่ นน้ั หำกอเมริกำแพส้ งครำมองั กฤษอำจแขวนคอ ผนู้ ำทกุ คน
รฐั สภำคองเกรซ เบนมคี วำมสขุ กบั กำรไดร้ บั เอกรำช แตห่ ัวใจของเขำหนกั องึ้ ดว้ ยเหตผุ ลส่วนตวั หลำย ครอบครัวรวมทง้ั แฟรงคลนิ สถ์ กู สงครำมทำใหแ้ ตกแยก เบนขอรอ้ ง ใหล้ กู ชำยของเขำลำออกจำกกำร เป็ นผวู้ ำ่ กำรรฐั นวิ เจอรซ์ ียเ์ ขำ ตอ้ งกำรให้ วิลเลยี มอย่เู คยี งขำ้ ง
อเมริกำ พ่อและลกู เขยี นจดหมำย ไปมำ พวกเขำพดู คยุ กนั อยำ่ ง จริงใจ เบนไมส่ ำมำรถโนม้ นำ้ วใจ ใหว้ ิลเลียมออกจำกตำแหนง่ ได้ เขำไดเ้ ป็ นสภุ ำพบรุ ษุ ชำว องั กฤษอยำ่ งที่เบนจำมินตอ้ งกำร ผวู้ ำ่ รำชกำรจงั หวัดคนแลว้ คนเลำ่ ถกู ปลดออกจำกตำแหนง่ พวกเขำถกู แทนท่ีดว้ ยชำวอเมริกนั วิลเลยี มถกู ไลอ่ อกจำกตำแหนง่ เขำถกู ขงั อยใู่ นหอ้ งขงั ทส่ี กปรกซึ่ง เขำเกือบจะเสยี ชวี ิตถึงกระนน้ั วิลเลยี มแฟรงคลินก็ยงั คงภกั ดตี อ่ องั กฤษ
“ ไมเ่ คยมีอะไรทำรำ้ ยฉนั ไดม้ ำกขนำดนี้” เบนกลำ่ วถึงลกู ชำย ของเขำทีเ่ ขำ้ ขำ้ งอังกฤษ คำพดู จำกเบนถึงสภำคองเกรสอำจทำให้ วิลเลียมเป็ นอิสระ แตเ่ บนไมเ่ คย พดู มนั ออกมำ สหรัฐอเมริกำกำลงั ตอ่ สเู้ พือ่ ประเทศของ ตวั เอง เขำรสู้ ึกวำ่ กำรปฏิบตั ติ อ่ วิลเลยี มเป็ นพิเศษมนั ไมย่ ตุ ธิ รรม ในสหรำช อำณำจกั รผคู้ นตำ่ ง เกรงกลวั เบนจำมิน แฟรงคลนิ มำกกวำ่ จอรจ์ วอชงิ ตนั และกองทพั ของเขำเสยี อกี ขำ่ วลือแพร่สะพดั ว่ำ เบนจำมินนนั้ เป็ นพอ่ มด เขำไดป้ ระดิษฐอ์ ำวธุ ท่ีสำมำรถทำลำย องั กฤษไดท้ งั้ หมด! เขำมีอปุ กรณข์ นำดเล็กทสี่ ำมำรถเปลีย่ นอำคำร ใหก้ ลำยเป็ นเถำ้ ถำ่ นได!้ เขำมีกระจกสะทอ้ นแสงท่ีจะเผำกองทพั เรือองั กฤษ! เขำมี \"เคร่ืองจกั รไฟฟ้ ำ\" ทจี่ ะพลกิ องั กฤษควำ่ ใหเ้ หมอื นแพนเคก้ !
และแนน่ อนทีส่ ดุ เบนไมม่ อี ำวธุ ประเภทนแ้ี ละดเู หมือนว่ำ อเมริกำจะแพส้ งครำมมำระยะหนงึ่ แลว้ จำกนน้ั ในฤดใู บไมร้ ่วงปี 1776 สภำคองเกรสไดส้ ง่ แฟรงคลินไปปฏิบตั ภิ ำรกจิ ที่จะสำมำรถ ตดั สินสงครำมได้ เขำตอ้ งโนม้ นำ้ วใหฝ้ รัง่ เศสชว่ ยอเมริกำตอ่ สกู้ บั องั กฤษ ครง้ั หนึ่งในฝรงั่ เศส แฟรงคลนิ พบว่ำมีสำยลบั องั กฤษอยทู่ กุ หนทกุ แห่ง เขำไมส่ ำมำรถพบกบั ผนู้ ำฝรงั่ เศสไดต้ ลอด และบำงครงั้ ตอ้ งเขยี นขอ้ ควำมดว้ ยหมกึ ลอ่ งหนและเซ็นชอื่ ดว้ ยรหัสลบั แตห่ ลงั จำกทำงำนไดห้ น่ึงปี เบนก็ไดส้ ิ่งท่เี ขำตอ้ งกำร ฝรัง่ เศสเขำ้ รว่ มกบั ฝ่ ำยอเมรกิ นั ในชว่ งตน้ ปี 1778 เด็กหนมุ่ สหรัฐอเมริกำเพยี งคนเดยี วไมส่ ำมำรถเอำชนะองั กฤษได้ แตส่ งิ่ ตำ่ ง ๆ เปลยี่ นไปหลงั จำกที่ฝรงั่ เศสไดก้ ำ้ วเขำ้ มำ เงนิ กองทหำร เรือและอำวธุ ของฝรงั่ เศสชว่ ยใหส้ หรัฐอเมริกำชนะสงครำมเพือ่ เอกรำชในปี 1783 แฟรงคลนิ ไดล้ งนำมในสนธสิ ญั ญำสนั ตภิ ำพทีท่ ำในปี นน้ั
เบนตอ้ งกำรกลบั บำ้ นหลงั จำกสงครำมไดช้ ยั ชนะ สภำคองเกรสขอใหเ้ ขำอย่ใู นฝรัง่ เศส ท่ีนนั่ เขำจะไดเ้ ป็ นโฆษกของ ประเทศใหม่ ในทสี่ ดุ ในปี 1785 สภำคองเกรสกลำ่ ววำ่ เขำสำมำรถ ออกไปได้ ในชว่ งฤดรู อ้ อนนนั้ เขำไปที่เซำแธมป์ ตนั ประเทศองั กฤษ เพ่ือลอ่ งเรือกลบั บำ้ น วิลเลียมแฟรงคลนิ ไดร้ ับกำรปลดปลอ่ ยใหเ้ ป็ นอิสระในชว่ ง สงครำม เขำหนไี ปองั กฤษ วิลเลียมรวู้ ่ำพอ่ ของเขำอย่ทู ่ี เซำแธมป์ ตนั เบนจำมินอำยเุ จ็ดสบิ เกำ้ ปี วิลเลยี มอำยหุ ำ้ สบิ สี่ พอ่ ลกู ท่ีเคยเลน่ วำ่ วท่ำมกลำงพำยเุ จอกนั คร้งั สดุ ทำ้ ย บิลล่ีพยำยำม คนื ดี แตพ่ ่อของเขำนนั้ ปฏิเสธทจ่ี ะใหอ้ ภยั เพรำะเขำ้ ขำ้ งองั กฤษ เบนกลบั มำท่ีฟิ ลำเดลเฟี ยในเดอื นกนั ยำยน ปี 1785 เกษียณกอ่ น เวลำอย่ำงเงยี บ ๆ หรืออยำ่ งทเ่ี ขำไดค้ ดิ ไว้
THE LIBERTY BELL ในลอนดอนไดร้ ับกำรคดั เลอื กในปี 1751เพือ่ เฉลมิ ฉลองรัฐธรรมนญู ดง้ั เดมิ ปี 1701ขอเพนซิลวำเนยี ระฆงั แตกหลงั จำกนน้ั ไมน่ ำนแตก่ ็หลอ่ ใหมแ่ ละแขวนอย่ใู นอำคำร รัฐสภำเพนซิลวำเนยี มนั จะดงั ขน้ึ ในวำระสำคญั (มนั จะดงั ขนึ้ ใน วนั ท8่ี กรกฎำคม1776หลงั จำกกำรอำ่ นประกำศอิสรภำพคร้งั แรก) หลงั จำกนนั้ มนั ก็มีรอยแตกอกี และคร้งั สดุ ทำ้ ยระฆงั ดงั ขน้ึ ใน ปี พ. ศ. 2389 INSCRIPTION “PROCLAIM LIBERTY THROUGH OUT ALL THE LAND UNTO ALL THE INHABITANTS THEREFORE”
บทท่ี 8 อาทิตยอ์ ทุ ยั เบนกลบั บำ้ นอยำ่ งฮโี ร่ เขำมำถึงจดุ ทีเ่ ขำเขำ้ ไปในฟิ ลำเดลเฟี ย ในฐำนะวัยร่นุ ทีห่ ลบหนี ครำวนปี้ ื นใหญค่ ำนบั เขำ ระฆงั ดงั มีกำรกลำ่ วสนุ ทรพจนเ์ พ่ือ เป็ นเกยี รตแิ กช่ ำยผซู้ ึ่งทำทกุ สิ่งอย่ำงเพ่อื ใหไ้ ดม้ ำซ่ึงอสิ รภำพของ อเมริกำไมก่ ีส่ ปั ดำหต์ อ่ มำเขำไดร้ บั เลอื กเป็ นผวู้ ่ำกำรรฐั เพนซิลเวเนยี ชำตใิ หมต่ กอยใู่ นปัญหำ รฐั บำลอ่อนแอ ไมม่ ี สกลุ เงนิ ของ ประเทศ กองทพั มขี นำดเล็กหำกยงั ไมเ่ สร็จสน้ิ ประเทศอำจอยไู่ ดไ้ ม่ นำน บำงอย่ำงเสร็จสิ้น มกี ำรจดั ประชมุ เพอื่ ใหร้ ฐั บำลเขม้ แข็งขน้ึ รัฐเลือกชำยชน้ั นำที่จะเขำ้ รว่ ม เบนแฟรงคลนิ แห่งเพนซิลเวเนยี เป็ นหนง่ึ ในผไู้ ดร้ ับมอบหมำย กำรประชมุ เปิ ดขน้ึ ในฟิ ลำเดลเฟี ยในเดอื นพฤษภำคม พ.ศ. 2330 สมำชกิ ของมนั ไดก้ ำหนดกรอบกำรปกครองใหม่ รัฐธรรมนญู ของ สหรัฐอเมริกำ
Franklin อายุ 81ปี เขาเป็ นตวั แทนทมี่ อี ายมุ ากทสี่ ดุ เมอ่ื มกี าร โตแ้ ยง้ Benไดเ้ ลา่ เรื่องตลกเพื่อระงบั สถานการณเ์ ขายงั ชว่ ย แกป้ ัญหาใหญ่อีกดว้ ย รฐั ขนาดใหญ่ตอ้ งการสิทธิในการแสดง ความคิดเห็นมากที่สดุ ในรฐั บาลโดยรฐั ขนาดเล็กกลวั ว่าพวกเขาไม่ มอี านาจมากนกั Franking จึงชว่ ยคิดหาทางออกในสภา ผแู้ ทนราษฎรและรฐั ขนาดใหญ่มสี มาชกิ มากกวา่ รฐั ขนาดเล็กแตใ่ น วฒุ ิสภาแตล่ ะรฐั โดยไมค่ านงึ ถึงขนาดจะมสี มาชกิ รฐั ละ 2 คนเทา่ นน้ั
Ben Frankling และบรรพบรุ ษุ ผกู้ อ่ ตง้ั คนอื่นลงนามใน รฐั ธรรมนญู เมอ่ื วนั ท่ี 17 กนั ยายน พ.ศ.2330 ขณะทพ่ี วกเขาทา เชน่ นนั้ เบนชไี้ ปยงั เกา้ อี้ที่George Washington นงั่ อยบู่ นเกา้ อี้ท่มี รี ปู ของดวงอาทติ ยใ์ นขณะการประชมุ Benสงสยั ว่าควรจะเป็ น เพม่ิ ขนึ้ หรือตงั้ ขนึ้ ตอนนเี้ ขามคี วามหวงั มากเก่ยี วกบั ประเทศทเ่ี ขารจู้ กั \"นนั้ ดวงอาทิตยข์ น้ึ \" เขาอทุ าน ในชว่ งปี ทแ่ี ลว้ เบนอาศยั อยกู่ บั Sally ลกู สาวของเขาและมลี กู ๆของเขาอีก 7 คน Ben ดารงตาแหนง่ เป็ นผวู้ า่ การรฐั Pennsylvaiaจนถึง พ.ศ.2331 ในปี นน้ั เขาอายุ 82 ปี แตเ่ ขามี การนบั อายทุ ่พี เิ ศษกวา่ คนอื่นจงึ ทาใหเ้ ขาอายเุ พยี ง 58 ปี เทา่ นน้ั หลงั จากอายุ 70 ปี Benไดต้ ดั สินใจจะไมแ่ กเ่ กนิ ไปกว่านแี้ ลว้
ดงั นนั้ ทกุ ครง้ั ที่เป็ นวนั เกดิ เขาเขาจะนบั ยอ้ นหลงั ไป 1 ปี หนงึ่ ในโครงการสดุ ทา้ ยที่Benไดท้ าคือการเลกิ ทาส เขาทาหนา้ ท่เี ป็ น ประธานของสมาคมตอ่ ตา้ นการเป็ นทาสการกระทาตอ่ หนา้ สาธารณชนครงั้ สดุ ทา้ ยคือการลงนามในเอกสารท่ีสง่ ไปยงั สภาคองเกรสเอกสารเก่ียวกบั การเรียกรอ้ งใหย้ ตุ กิ ารเป็ นทาส
แตเ่ นอ่ื งดว้ ยสขุ ภาพไมแ่ ขง็ แรงทาใหB้ enใชเ้ วลาสว่ นใหญ่ใน 2 ปี สดุ ทา้ ยบนเตยี งเขาผา่ นชว่ งเวลานด้ี ว้ ยการฟังหลานๆของเขาเลา่ บทเรียนประสบการณใ์ นชวี ิต ในฤดใู บไมผ้ ลิ พ.ศ. 2333 เขาป่ วยหนกั Sallyบอกพอ่ เขาว่าจะ มอี ายอุ ีกหลายปี \"พอ่ หวงั ว่าจะไมเ่ ป็ นแบบนน้ั \" คาตอบของพอ่ เธอ ในเวลาไมก่ ช่ี วั่ โมงตอ่ มาพอ่ ของเขาไดเ้ สียชวี ิตลงในวนั ที่ 17 เมษายนพ.ศ. 2333 ดว้ ยอายุ 87 ปี
ของบรรณาการมาจากทวั่ โลก มกี ารสรา้ งรปู ปั้น บทกวี บทความและหนงั สอื ทเ่ี ขยี นเกี่ยวกบั เขา คาพดู ท่เี ป็ นทน่ี ยิ มใน ฝรงั่ เศส : \"เขากระชากสายฟ้ าจากทอ้ งฟ้ าและคทาจากทรราช \" Ben สมควรไดร้ บั คาชมเขาทาหลายอย่างในชวี ิตทีย่ าวนาน สหรฐั อเมริกาซึ่งเป็ นประเทศท่ีเขาชว่ ยกนั สรา้ งเป็ นการประสบ ความสาเร็จท่ยี ่ิงใหญท่ ่สี ดุ ของเขาและยงั คงเกรียงไกรตลอดมา
Search
