สุมด นิทานปัญญายุทธ์ เรื่องพระราชากับหมึกที่ไม่เลอะเลือน เล่มใหม่

นทิ านปัญญายทุ ธ์ เร่อื ง:พระราชากับหมกึ ทีไ่ ม่เลอะเลือน จัดทาโดย: นาย ธีระศักดิ์ แยม้ ยิ้ม ปวช.1 รุน่ ท่ี15

ตวั ละคร เฉนิ กยุ้ เซเ ยเซง พระราชา บณั ฑิตหน่มุ

กาลคร้ังหนง่ึ มีพระราชาองค์หน่ึงมีพระประสงค์ทจี่ ะสรา้ งน้าหมึกทีก่ นั น้าที่เมือ่ เขียนลง บนกระดาษแลว้ หากถูกน้าจะไมล่ ะลายหรือเลอะเลอื นเพือ่ นา้ มาเขยี นสาส์นทใี่ ชใ้ นการ ศกึ สงคราม เนอ่ื งจากมกั มปี ญั หาวา่ เม่ือสาส์นโดนน้าโดนฝนมักจะท้าใหใ้ จความขาด หายหรืออา่ นไม่รูเ้ รื่องอยู่เปน็ ประจา้ พระองค์พยายามใหเ้ หลา่ บณั ฑิตในราชส้านกั ช่วยกันคิดค้นควา้ อยนู่ านหลายวธิ สี ิน้ เปลอื งทุนทรัพยเ์ ป็นอันมากแตก่ ็ไม่สามารถ สรา้ งน้าหมกึ ทกี่ ันนา้ อย่างที่หวังได้ส้าเร็จเสยี ที

พระราชา : ไหนเจา้ ลองเอาไปจ่มุ นา้ ดูสิว่าหมกึ จะเลอะเลือนรไึ ม่ บณั ฑติ : หมกึ ยงั คงละลายน้าอยเู่ ช่นเคยพะยะคะ

พระราชา : “เม่อื หมกึ โดนนา้ หมึกท่ีเขยี นก็จะละลายตัวหนงั สือก็จะเลอะ เลือนไปข่าวสารท่ีไดร้ บั กข็ าดๆหายๆทา้ ใหก้ ารสอื่ สารผิดพาดเป็นอย่างมาก ในใต้ล้านี้จะมีผู้ใดทีส่ ามารถคิดค้นหมึกที่ไม่ละลายน้าไดไ้ หมหนอ” บณั ฑิตหนุ่มไดเ้ ห็นพระราชาทรงกลัดกุมพระทยั จึงเสนอความคิดขึ้นมาว่า บณั ฑติ : กระหมอ่ มไดย้ ินมาว่ามีนักพรตปริศนาผู้หนง่ึ แหง่ เขาปญั ญายทุ ธผ์ มู้ ปี ญั ญา สงู สง่ สามารถแก้ไขปัญหาได้ทุกเรื่องอาจจะสามารถชว่ ยเหลื่อเรากไ็ ด้นะพะยะคะ

พระราชา : นักพรตผู้น้ันคอื ใครงั้นหรอื บัณฑิต : นกั พรตผ้นู ้ันมีนามว่า เฉนิ กยุ้ เ ยี ง พะยะคะ

พระราชา : ถ้าอย่างนนั้ เจา้ จงไปเชิญนักพรตผู้น้นั มาพบเราท่ีวงั หลวงโดนพรร บณั ฑติ :“รบั ด้วยกล้าว”บณั ฑติ หน่มุ รบั คา้ ส่งั แลว้ รบี ออกเดินทางไปทันที

วันต่อมา เฉนิ กุ้ยเ ยี ง ก็ได้เดินทางมายงั วงั หลวง เฉนิ กยุ้ เ ยี ง : คารวะฝา่ บาททรงเรยี กกระหมอ่ มมาเข้าเฝ่ามีพระประสงคอ์ นั ใดอยา่ งง้ันหรอื พระราชา : ข้าต้องการคดิ หาวธิ ีการสร้างหมึกที่โดนน้าแลว้ ไม่เลอะเลอื นยังไม่มี ผใู้ ดในราชส้านักนี้คิดออกสักคนเดยี วทา่ นนกั พรตพอจะชว่ ยเหลอื ไดห้ รือไม่

เฉนิ กยุ้ เ ยี ง : เรอ่ื งงา่ ยๆแคน่ เ้ี องหรือ พระราชา : ท่านนกั พรตสามารถทา้ ได้อยา่ งง้ันหรือ เฉินกยุ้ เ ยี ง : หมอ่ มฉนั เข้าใจถกู หรอื ไม่วา่ แท้จริงแลว้ ฝ่าบาทมไิ ดท้ รงตอ้ งการหมึกทก่ี นั น้า เลย หากแตท่ รงต้องการสาสน์ ท่ีเปยี กน้าแล้วข้อความไม่เลอะเลือนต่างหากถูกตอ้ งหรอื ไม่

พระราชา : ท่านนักพรตเข้าใจไดถ้ ูกแล้ว เฉนิ กยุ้ เ ยี ง : ถ้าอย่างงน้ั ท้าไมไมใ่ ชด้ ินสอเขยี นแทนเล้า พระราชาไดฟ้ งั คา้ กล่าวของเฉินกุ้ยเ ียงกท็ รงนกึ ออกทนั ที ได้ไปใหบ้ ณั ฑติ ไปเอาดนิ สอมาเขียนสาส์นแลว้ เอาไป จมุ่ น้าทนั ทีแลว้ ปรากฎว่าสาสน์ ที่เขยี นไม่เลอะเลือนอย่างท่ีต้องการจรงิ ๆ

บณั ฑติ : ส้าเรจ็ แลว้ ใช้งานไดจ้ ริงพะยะคะ พระราชา : เร่อื งนม้ี นั งา่ ยจริงๆอย่างที่นักพรตบอกแต่ทีแรกเราเองก็ หลงลงทุนลงแรงหาวิธีการสารพตั รทง้ั ทแี่ ทจ้ ริงแล้วคา้ ตอบกลับอยู่ แค่ปลายจมกู และง่ายดังพลิกฝ่ามือ เหตใุ ดคนในราชสา้ นกั ต่างพา กนั คดิ แต่ก็คดิ ไม่ออกกลับมองขา้ มส่ิงทง่ี ่ายและใกล้ตวั เช่นนไี้ ปได้

เฉนิ กยุ้ เ ยี ง : มนั เป็นเพราะวา่ พวกท่านเฝ้าแต่มองโลกในกรอบ ความคิดไว้กอ่ นทา้ ใหต้ อนแก้ปัญหาจึงคิดแต่เฉพาะในกรอบน้ัน จงึ ไมไ่ ด้สนใจวธิ ีการทอ่ี ยู่นอกกรอบดงั ในเหตกุ ารณ์ นี้ พระราชา : ขา้ เขา้ ใจเร่ืองทกุ อย่างแลว้ ข้าขอขอบคณุ ทที่ า่ นนักพรตเฉินชว่ ยใหป้ ัญญาแกข่ ้า

ขอ้ คดิ จากนทิ าน การแกป้ ญั หาไมจ่ าเป็นต้องทาตามกรอบ หรือไม่จาเป็นตอ้ งทาตามแบบเสมอไป ลองมองให้กวา้ งขน้ึ และแตกต่างดวู ิธีนน้ั อาจจะช่วยเราแก้ปัญหาได้