love bed

KookV Love Bad \"กจู ะทาํ ใหม้ งึ ทรมานทง้ั เป็ น จะทาํ ใหพ้ วกมงึ เจ็บปวดกวา่ พี่สาวกู เป็ นรอ้ ยเทา่ พนั เทา่ !!!!\" . \"ฮึก.ผมทาํ อะไรผดิ ทาํ ไมถึงทาํ กบั ผมแบบน!้ี !ฮืออ\" kookv#รกั คนเถ่ือน



ปลายเตยี งในหอ้ งนอนมรี า่ งสงู รา่ งหนง่ึ นงั่ ถือรปู ภาพใบหนง่ึ เอาไว้ กอ่ นที่มอื อีกขา้ งจะจดุ ไฟ เช็คแลว้ นาํ ไปจอ่ ที่รปู ภาพ จนไฟ คอ่ ยๆลกุ ลามไปเร่ือยๆจน เกือบจะถึงมอื หนา จากนน้ั เขาก็ คอ่ ยๆปลอ่ ยรปู ถา่ ยใบนนั้ ลงบน พน้ื ปลอ่ ยใหไ้ ฟลกุ ลามกนิ จน หมดอยา่ งเฉยชา ทวา่ ตาคม กลบั เปลง่ ประกายอาํ มหิตวาบ ผา่ นไปวบู หนง่ึ ไมน่ านนกั ริมฝี ปากหนาก็ขยบั เอ่ยชื่อใครบางคน ราวกบั เสือที่ จองจาํ เหย่ือเอาไว้ ใบหนา้ คมคายแสยะยิ้มมมุ ปาก หลงั จากท่ีไดเ้ อ่ยชอ่ื ใครบางคนที่ อยใู่ นรปู ภาพใบนน้ั สายตาคม ดจุ ดงั่ เหย่ียวชอ้ นตาขนึ้ มองบาน ประตหู อ้ งตวั เองชา้ ๆ กอ่ นจะลกุ ขนึ้ เดนิ ขา้ มผงขเ้ี ถา้ นนั้ ไปยงั บาน ประตเู พื่อออกไปจากหอ้ ง

บา้ นหลงั ไมใ่ หญแ่ ตก่ ็ไมเ่ ล็ก ตงั้ อยใู่ นเขตหมบู่ า้ น×× ร่างบาง ท่ีกาํ ลงั เดินเลน่ ชมดอกไมอ้ ยใู่ น สวนหลงั บา้ นในยามเชา้ ระบาย ย้ิมออกมา พลางสดู อากาศ บริสทุ ธิ์เขา้ ปอดไปเต็มๆ ชาย หนมุ่ วยั ยี่สบิ ปี ตอนนก้ี าํ ลงั ศึกษา อยใู่ นรวั้ มหาวิทยาลยั ชอื่ ดงั และ เขามชี อื่ วา่ “คิม แทฮยอง!!” ร่างบางหันไปทางตน้ เสยี งที่ เรียกชอ่ื เขา กอ่ นจะยิ้มกวา้ ง แลว้ รีบเดนิ ไปหาเจา้ ของเสียงท่ี เรียก ปารค์ จมี นิ ถอนหายใจออกมา กอ่ นจะทาํ หนา้ เอือมๆแลว้ ตอบ ว“ลา่ ืมอะไรไปหรือเปลา่ วนั นเ้ี ป็ น วนั หยดุ แลว้ นายก็สญั ญากบั เรา แลว้ วา่ วนั นจี้ ะไปเท่ียวดว้ ยกนั !” “เออ้ จริงสิ ลมื ไปเลย...วา่ แต่ นายจะไปไหนละ่ ?”

แทฮยองเบิกตากวา้ งหลงั จาก เพิง่ นกึ ได้ กอ่ นจะเอย่ ถามเพ่ือน ตอ่ วา่ จะไปท่ีไหน ซ่ึงจมี นิ ก็ตอบ ไปวา่ “ไปหา้ ง พอดมี ขี องตอ้ งไปซ้ือ เยอะเลย ...เราไปกนั เลยไหม?” จีมนิ วา่ พลางมองแทฮยองอยา่ ง รอคาํ ตอบ ซ่ึงเพ่ือนตวั สงู ก็ทาํ เพียงย้ิมรบั แลว้ ตอบกลบั ไปว่า “ไดส้ ิ เดยี๋ วรอเราแปปนะ ขอไป หยิบกระเป๋ าตงั คก์ อ่ น” “อื้ม งนั้ เราไปรอหนา้ บา้ นนะ” \"จมี นิ ไดข้ องครบแลว้ ใชไ่ หม?\" แทฮยองเอย่ ถามเพือ่ นตวั เล็กใน ขณะท่ีตนเองกาํ ลงั วนอยกู่ บั การ หยิบกญุ แจรถในกระเป๋ าเสอื้ โคต้ \"อ้ืม! เรียบรอ้ ยแลว้ ละ่ \"

จีมนิ เอ่ยตอบพอดกี บั ท่ีแทฮยอง หากญุ แจเจอแลว้ ทาํ การกด รีโมทเพ่ือปลดล็อครถ ทง้ั สอง นาํ ของท่ีซ้ือมาทง้ั หมดไปวางไว้ ทา้ ยรถกอ่ นจะเดนิ ขนึ้ รถมา พรอ้ มกนั จมี นิ หนั ไปมองเพื่อน ตวั สงู ของเขาหลงั จากขนึ้ มาบน รถ ก็กาํ ลงั งวนอยกู่ บั การเลน่ โทรศพั ทพ์ ลางยิ้มนอ้ ยยิ้มใหญ่ เห็นดงั นนั้ เลยอดถามไมไ่ ด้ \"คยุ กบั ใครเหรอแท? ยิ้มนอ้ ยยิ้ม ใหญ่เชยี ว?\" \"ห้ืม? ออ๋ ...เปลา่ หรอก พ่ีจนิ เขาทกั มานะ่ \" ใบหนา้ หวานเงยขนึ้ มาตอบเพ่ือน กอ่ นจะจดั การเก็บโทรศพั ทเ์ ขา้ กระเป๋ าเสื้อโคต้ แลว้ หนั ไปบิด กญุ แจสตารท์ รถ

\"แลว้ ...พี่จินเขาจะกลบั มาเมอ่ื ไหร่ เหรอ?\" \"...เห็นบอกว่าอีกสองเดอื นมงั้ \" แทฮยองตอบพลางออกรถจาก หา้ ง จีมนิ ก็เงยี บพลางถอน หายใจเล็กนอ้ ย ใช!่ เขาแอบชอบ พี่ชายของแทฮยองหรือ คิมซอก จิน แอบชอบมาตงั้ แตค่ รง้ั แรกที่ เจอแลว้ แตก่ ็ไมก่ ลา้ บอกใคร แมก้ ระทงั่ เพ่ือนตวั เอง จินเป็ น พี่ชายของแทฮยองเขาไปเรียน ตอ่ ที่อเมริกามาสามปี แลว้ .