E-Book ความสำคัญของหลักฐานทางประวัติศาสตร์ในสมัย 2

E-Book ความสาคญั ของหลกั ฐานทางประวตั ิศาสตร์ ในสมยั อยธุ ยา

อยุธยาเป็นเมืองหลวงของสยามเป็นเวลากวา่ 400 ปี สถาปนากรุง ศรีอยุธยาข้ึนโดยพระรามาธิบดีท่ี 1 (พระเจา้ อทู่ อง) เม่ือวนั ศุกรท์ ่ี 4 มีนาคม พ.ศ.1893 และถูกทาลายโดยกองทพั พมา่ ในสมยั พระเจา้ เอกทศั น์ เม่ือวนั ท่ี 7 เมษายน พ.ศ.2310 อยุธยามีกษตั ริยป์ กครอง ทง้ั หมด 34 พระองค์ จาก 5 ราชวงศ์ (มีราชวงศ์ อูท่ อง สุพรรณบุรี สุโขทยั ปราสาททอง และบา้ นพลูหลวง) มีพุทธศาสนาแบบหินยาน เป็นศาสนาประจาอาณาจกั ร แตใ่ นขณะเดียวกนั ก็มีความเช่ือดา้ น วิญญาณและพระพุทธศาสนาแบบมหายานเจือปนอยูด่ ว้ ย สาหรบั ในสถาบนั กษตั ริยข์ องอยุธยา ก็ยงั ใชพ้ ิธีกรรมท่ีเป็นฮินดูและ พราหมณเ์ ป็นการสรา้ งอานาจและความศกั ด์ิสิทธ์ิ เป็นการผสม ระหวา่ งหลกั “ธรรมราชา” และ “เทวราชา”



สมยั อยุธยามีวรรณกรรมหลายเร่ืองท่ีใหข้ อ้ มูล ทางประวตั ิศาสตร์ เชน่ ลิลิตโองการแชน่ ้า ลิลิตยวนพา่ ย

หนังสือเลม่ น้ี เป็นการศึกษาวรรณกรรมสมยั อยุธยา ในชว่ งท่ี 3 พ.ศ.2275 ถึง พ.ศ.2310 จากรชั สมยั สมเด็จพระเจา้ บรมโกศ จนถึงรชั สมยั สมเด็จพระเจา้ เอกทศั น์ รวมระยะเวลา 35 ปี ซ่ึงก็คือ วรรณกรรมสมยั อยุธยาตอนปลายน่ันเอง ภายในเลม่ ไดร้ วบรวม วรรณกรรมท่ีแตง่ ในสมยั อยุธยาตอนปลาย หรือท่ีคาดวา่ น่าจะแตง่ ในอยุธยาตอนปลายเอาไวม้ ากท่ีสุด เพ่ือผูส้ นใจจะไดใ้ ชเ้ ป็น แหลง่ ขอ้ มูลในการคน้ ควา้ หาความรูแ้ ละตอ่ ยอดในการศึกษา วรรณคดีขน้ั สูงในโอกาสตอ่ ไป

เชน่ โบราณสถาน โบราณวตั ถุ ศิลปวตั ถุท่ีสรา้ งในสมยั อยุธยา ซ่ึงมี จานวนมาก

วดั ท่ีโดง่ ดงั และมีช่ือเสียงจากการลกั ลอบขุดกรุพระเคร่ืองในองคพ์ ระปรางค์ การคน้ พบกรุเม่ือปี พ.ศ. 2499 เป็นขา่ วโดง่ ดงั ไปทว่ั ประเทศ ปีถดั มาทาใหม้ ี ขโมยกลุม่ ใหญล่ กั ลอบมาขุดกรุวดั ราชบูรณะ พบเคร่ืองทองและอญั มณี จานวนมาก แตท่ วา่ ฝนตกหนักและรีบเร่งกลุม่ ขโมยจึงขนของไปไมห่ มด เจา้ หนา้ ท่ีตารวจใชเ้ วลาไมก่ ่ีวนั ก็จบั และยึดของกลางไดบ้ างสว่ น หลงั จากน้ัน กรมศิลปากรไดเ้ ขา้ มาขุด ปรากฏวา่ พบส่ิงของกวา่ 2000 รายการ พระพิมพ์ กวา่ แสนองค์ ทองคาหนักกวา่ 100 กิโลกรมั ปัจจุบนั เก็บรักษาอยูท่ ่ี พิพิธภณั ฑสถานแหง่ ชาติ เจา้ สามพระยา

แตโ่ ดยในแตจ่ ริงแลว้ วดั น้ีมีประวตั ิศาสตรแ์ ละความสาคญั ตอ่ กรุงศรีอยุธยาไม่ นอ้ ย....วดั มหาธาตุเป็นวดั ท่ีเกา่ แกแ่ ละมีประวตั ิท่ีไมแ่ น่ชดั บางบอกปี พ.ศ. 1917 บางบอกปี พ.ศ. 1927 อยา่ งไรก็ตาม ไดใ้ ชเ้ วลากอ่ สรา้ งไปเป็นจานวน มากในสมยั สมเด็จพระเจา้ ทรงธรรม พระปรางคเ์ คยพงั ลงมาเกือบคร่ึงองคถ์ ึง ชนั้ ครุฑ ปรางคข์ องวดั เดิมสรา้ งดว้ ยศิลาแลง แตจ่ ะดว้ ยเหตุผลประการใดไม่ ทราบ จึงยงั มิไดซ้ อ่ มแซมใหค้ ืนดีดงั เดิมในรัชกาลนั้น ตอ่ มาสมเด็จพระเจา้ ปราสาททองทรงบูรณะใหม่ รวมเป็นความสูง 25 วา แตก่ ็ไดพ้ งั ทลายลงมาอีก รอบในรัชสมยั รชั กาลท่ี 5 ตอ่ มาในรชั สมยั พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกลา้ เจา้ อยูห่ วั ทรงนากาลงั ทหารไปชว่ ยกนั สรา้ งยอดพระปรางคด์ ว้ ยไมส้ กั และได้ สถาปนาใหเ้ ป็นพระปรางคป์ ระจาชาติ และพระปรางคว์ ดั มหาธาตุก็ยงั คงอยูท่ ่ี น้ันตลอด

เป็นบนั ทึกเก่ียวกบั พระราชกรณียกิจของ พระมหากษตั ริยใ์ นดา้ นตา่ งๆ อาจแบง่ ไดเ้ ป็น 2 ประเภท คือ 1. พระราชพงศาวดารท่ียงั ไมผ่ า่ นกระบวนการชาระใหข้ อ้ มูลตามท่ี ผูบ้ นั ทึกเดิมเขียนไว้ เชน่ พระราชพงศาวดารกรุงเกา่ ฉบบั หลวง ประเสริฐฯ พระราชพงศาวดารความเกา่ จ.ศ. 113 2. พระราชพงศาวดารท่ีผา่ นการกระบวนการชาระ คือ มีการตรวจสอบ แกไ้ ขในสมยั ธนบุรีและรตั นโกสินทร์ ทาใหเ้ น้ือความและจุดประสงคแ์ ตกตา่ งไป จากเดิม เชน่ พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบบั พนั จนั ทนุมาศ (เจิม) พระราชพงศาวดารกรุงเกา่ ฉบบั พระจกั รพรรดิพงศเ์ จา้ กรม (จาด) พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบบั สมเด็จพระพนรตั น์ พระราชพงศาวดารกรุงสยามจากตน้ ฉบบั ของบริติชมิวเซียม กรุงลอนดอน พระราชพงศาวดารฉบบั พระราชหตั ถเลขา

สว่ นใหญเ่ ป็นเอกสารท่ีชาวยุโรปท่ีเดินทางเขา้ มาในอาณาจกั รอยุธยาเขียนข้ึน เชน่ จดหมาย เหตุฟานฟลีต ของเยเรเมียส ฟาน ฟลีต ชาว ฮอลนั ดา

จดหมายเหตโุ หร เป็นงานของโหรประจา ราชสานัก บนั ทึกพระราชกรณียกิจและ เหตุการณส์ าคญั ในบา้ นเมืองตามลาดบั วนั ท่ี เกิดเหตุการณ์ โดยสรุปสนั้ ๆ