นิทานดาวลูกไก่

นิ ทาน ดาวลูกไก่

ณ ชายป่าแห่งหนึ่ ง มีตากับยายอาศัยอยู่ ในกระท่อมหลังเล็ก ๆ โดยทั้งคู่เป็น ชาวสวนที่มีฐานะยากจน อาศัยการปลูก ผัก ผลไม้ และเลี้ยงไก่ยังชีพไปวัน ๆ ทุก เช้าตากับยายจะนำข้าวเปลือกมาโปรยให้ แม่ไก่จิกกินอยู่เสมอ \"กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก มากิน เร็วลูกเอ๋ย จะได้โตไว ๆ\" ตาพูดพร้อม โปรยข้าวเปลือกลงบนพื้น

อยู่มาวันหนึ่ งยายได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังออกมาจาก เล้าไก่ จึงชวนตาไปดู เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับ แม่ไก่ \"ฉันได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังออกมาจากเล้าไก่หลังบ้าน ตาไปดูกับฉันหน่ อยสิ\" ยายชักชวนตาให้เดินไปดูด้วย กันด้วยความกังวลใจ \"จริงหรือยาย ไป ๆ เรารีบไปดูกันเถอะ\" ตากล่าวพร้อม เดินนำหน้ า

เมื่อตากับยายไปถึงเล้าไก่ก็ต้องประหลาดใจ เพราะ เสียงที่ยายได้ยินนั้ นเป็นเสียงของลูกเจี๊ยบตัวจิ๋ว 7 ตัว ที่ เพิ่งฟักออกมาจากไข่ หลังจากนั้ นตากับยายก็ดูแล ครอบครัวของแม่ไก่เป็นอย่างดี ลูกเจี๊ยบทั้ง 7 ตัวติดแม่ ไก่มาก เดินตามต้อย ๆ ไปทุกที่

\"ลูก ๆ ของแม่จงจำไว้เสมอนะว่าตากับยาย เป็นผู้มีพระคุณต่อพวกเรา ดังนั้ นเราต้อง รู้จักตอบแทนบุญคุณของพวกท่านนะลูก\" แม่ไก่สอนลูกเจี๊ยบทั้ง 7 ตัว

หลายวันต่อมา ระหว่างที่ตากำลังเดินกลับมาจากสวนก็ได้พบพระ ธุดงค์รูปหนึ่ งนั่ งสมาธิอยู่ ตารีบเดินเข้าไปกราบท่านในทันที เมื่อ กลับมาถึงบ้านตาจึงเล่าเรื่องที่ได้พบกับพระธุดงค์ให้ยายฟัง \"เมื่อกี้ตอนกำลังเดินกลับบ้าน ฉันเจอกับพระธุดงค์รูปหนึ่ ง จึง เดินเข้าไปกราบท่าน\" ตาเล่าให้ ยายฟังด้วยความดีใจ \"จริงหรือตา จะว่าไปเราก็ไม่ ได้ทำบุญกันมานานแล้วนะ ฉั นอยากทำบุญกับท่านจัง เลย\" ยายกล่าวตัดพ้อ

\"งั้นพรุ่งนี้ เช้าเราทำอาหารไปถวายท่านกันดีไหม ยาย ?\" ตาชักชวนยาย \"ก็ดีเหมือนกันนะ แต่เราไม่มี ของดี ๆ ไปถวายท่านเลย และ ตอนนี้ ผักของเราก็ยังไม่โตด้วย เราจะทำอะไรไปถวายท่านดีล่ะ ตา\" ยายกล่าวอย่างหมดหวัง

ในขณะเดียวกันสายตาของตาก็เหลือบไปเห็นแม่ไก่ที่ กำลังจิกกินอาหารอยู่ไม่ไกล จึงเกิดความคิดบางอย่าง ขึ้นมา \"ตาว่าเราอาจจะต้องนำแม่ไก่มาทำอาหารถวายพระดี ไหมยาย ?\" ตาถามยาย \"ฉันเห็นด้วยกับตานะ งั้นพรุ่งนี้ เช้าฉันจะรีบตื่นมาทำ อาหารไปถวายพระเอง\" ยายกล่าว

แม่ไก่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่ตากับยาย คุยกันตั้งแต่ต้นจนจบ ก็รู้ชะตากรรมของ ตัวเองทันทีว่าพรุ่งนี้ เช้าตนจะต้องจากลูก ๆ ไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่ด้วยความที่ตากับ ยายเป็นผู้มีพระคุณกับตนและลูก ๆ แม่ไก่ จึงคิดจะตอบแทนบุญคุณของท่านทั้งสอง ด้วยชีวิตของตนเอง จากนั้ นแม่ไก่ก็เรียก ลูกเจี๊ยบทั้ง 7 ตัวมาเพื่อสั่งเสียเป็นครั้ง สุดท้าย \"ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว พวกเจ้าต้องเป็นเด็กดี และรักกันนะลูก\" แม่ไก่สั่งเสียทั้งน้ำตา

เช้าวันต่อมา ตาอุ้มแม่ไก่ออกมาจากเล้า โดยมีลูกเจี๊ยบทั้ง 7 ตัว เดินตาม มาเป็นขบวน ทันใดนั้ นเองตาก็โยนแม่ไก่เข้าไปในกองไฟ ลูกเจี๊ยบ ทั้งหมดตกใจต่างพากันร้องไห้ และไม่นานทั้งหมดก็กระโดดเข้าไปใน กองไฟเพื่อตายตามแม่ไก่ไป ด้วยความกตัญญูในครั้งนี้ จึงทำให้ลูกไก่ทั้ง 7 ตัว กลายเป็นดวงดาว 7 ดวงที่ส่องแสงระยิบระยับในยามค่ำคืน ซึ่ง แสดงให้เห็นถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ระหว่างแม่และลูก

นิ ทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า : แม่ไก่มีความกตัญญู จึงรู้จักตอบแทนบุญคุณต่อผู้มีพระคุณ เช่นเดียวกันกับลูกเจี๊ยบที่มีความรักและกตัญญูต่อแม่ไก่ เหมือนดั่ง สุภาษิตที่ว่า \"ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี\" หาก ใครที่มีบุญคุณกับเรา หรือเมื่อใดที่เราได้รับการช่วยเหลือจากใคร เช่น พ่อ แม่ ครูอาจารย์ ผู้ใหญ่ หากมีโอกาสควรทำสิ่งที่เป็น ประโยชน์ ทดแทนบ้าง ตามสมควรแก่ความสามารถและโอกาสที่เรา มี