LifeisJourney_-_one_year_on

one year o-n เพราะชวี ิตคอื การเดนิ ทาง [ Life is a journey ] เขียน : IMATOMS { September 2014 - August 2015 }

one year o-n [ one year o-n ] คอื โปรเจกตเ์ ลก็ ๆ ท่ีรวบรวมเน้ือหาแต่ละคอลมั นข์ องนติ ยสาร o-n ในรอบ 1 ปที ผ่ี ่านมาใหม้ าอยู่ในท่แี หง่ เดียวกัน

เพราะชวี ิตคือการเดินทาง คอื คอลัมนบ์ ทความทผี่ ู้เขยี นชวนผอู้ ่านออกเดนิ ทางไปด้วยกัน ไมว่ า่ จะเป็นการออกเดินทางไปในโลกกวา้ งภายนอก หรอื การกลับมาเดินทางส�ำรวจพนื้ ทภี่ ายในจิตใจของตวั เอง

BACK TO BASIC คณุ ยงั จ�ำวนั แรกตอนทีค่ ณุ เร่ิมฝึกเขียน ก ข ค ง ไดม้ ย้ั ? คณุ ยงั จ�ำครง้ั แรกตอนทีค่ ณุ ฝึกกลน้ั หายใจในน�้ำก่อนทีค่ ณุ จะว่ายน�้ำเป็น ไดม้ ยั้ ? คณุ ยงั จ�ำความรู้สึกแรกทีม่ ือของคณุ สมั ผสั กบั พวงมาลยั ก่อนทีค่ ณุ จะใสเ่ กียร์เดินหนา้ ตอนทีค่ ณุ หดั ขบั รถ ไดม้ ย้ั ? ถ้าคณุ จ�ำมนั ไมไ่ ด้หรือไมไ่ ด้สนใจทจี่ ะจำ� มนั ลองกลบั ไปนกึ ถงึ มนั อกี ครัง้ ในเวลาทค่ี ณุ ต้องการที่จะเริ่มต้นท�ำอะไรใหมๆ่ หรือแม้กระทง่ั ในเวลาท่ีคณุ ‘กลวั ’ ที่จะต้องเร่ิมต้นกบั การท�ำ สง่ิ ใหมๆ่ ดสู ิ หลายครัง้ บางสงิ่ บางอยา่ งในชีวติ ท่ีมนั ไมเ่ กิดขนึ ้ ตามหวงั มนั ไมใ่ ชเ่ พราะคณุ ท�ำมนั ไมไ่ ด้หรอก แตเ่ ป็นเพราะคณุ ยงั ไมไ่ ด้ท�ำมนั มากพอตา่ งหาก...

คนทป่ี ระสบความสำ� เร็จ คณุ มกั จะเหน็ พวกเขาแคต่ อนอยบู่ นเวทเี ทา่ นนั้ แหละ...แตน่ น่ั มนั ตอนทพ่ี วกเขาทำ� สำ� เร็จแล้ว คณุ เคยเหน็ รอยฟกชำ� ้ ตรงเบอื ้ งหลงั ตอนทพ่ี วกเขาก�ำลงั งว่ นหรือ พยายามท�ำมนั หรือเปลา่ ละ่ ? อาจารย์สอนภาษาองั กฤษทา่ นหนงึ่ เคยบอกกบั ฉนั วา่ “อย่ามาถามผมว่าท�ำไมคณุ ถึง ยงั จ�ำค�ำศพั ท์ค�ำนีไ้ ม่ได.้ ..ถา้ คณุ ยงั ไม่เคยท่องมนั ถึง 1,000 ครง้ั !!” ทกุ วนั นี ้ ถ้าคณุ สามารถร้องเพลงหรือชมนกชมไม้ในขณะที่คณุ ขบั รถไปด้วยได้...ไมม่ ี อะไรหรอกท่ีคณุ จะท�ำไม่ได้! เม่ือไหร่ก็ตามท่ีคุณทำ� ส่ิงหน่ึงส่ิงใดได้ โดยท่ีคุณไม่ต้องใช้ ความพยายามในการทำ� มันอีกต่อไปแล้ว เม่ือนั้นล่ะ! คุณได้ผ่านการล้มลุกคลุกคลาน มาแล้ว ไมต่ า่ งอะไรจากบรรดาวีรบรุ ุษผ้ยู ิ่งใหญ่ทงั้ หลาย แตค่ ณุ ...จะเกิดมาเพ่ือภมู ิใจเพียงแคร่ ู้วธิ ีการหายใจเพ่ือไมใ่ ห้สำ� ลกั น�ำ้ ในขณะท่ีก�ำลงั วา่ ยน�ำ้ ? คณุ จะเกิดมาเพ่ือภมู ิใจเพียงแคว่ นั นีค้ ณุ สามารถขบั รถได้โดยไมต่ ้องนงั่ เกร็งตวั อีกตอ่ ไปแล้ว? ในเวลาสองหม่ืนกวา่ วนั ในชีวติ คณุ เร่ืองท่ีคณุ จะภมู ิใจท่ีได้ใช้ความพยายามกบั มนั ... มีเพียงแคน่ ีเ้องหรอ? ไมห่ รอก! คณุ รู้...วา่ คณุ มีอะไรมากกวา่ นนั้ !!! วา่ แตต่ อนนี.้..เวลาในชีวติ คณุ ผา่ นมาก่ีวนั แล้วละ่ ? ทม่ี า : O-N issue 01 | เราไม่ใชค่ นกู้โลก

ความเปน็ มนุษย์ “พวกเธอต้องเรียนรู้ความเป็ นมนุษย์ก่อน...แล้วจึงเรียนศิลปะ” ศาสตราจารย์ ศลิ ป์ พีระศรี เน่ืองในโอกาสร�ำลกึ ครบรอบวนั ศลิ ป์ พีระศรี 122 ปี ในวนั ท่ี 15 กนั ยายน พ.ศ.2557 ที่ผา่ นมา รวมถงึ ขา่ วการสญู เสยี ศิลปิ นแหง่ ชาติคนสำ� คญั ‘อ.ถวลั ย์ ดชั นี’ ผ้กู ลา่ วได้วา่ เป็นลกู ศิษย์ก้นกฏุ ิคนหนงึ่ ของอาจารย์ฯ ผ้เู ขียนจงึ อยากขอร�ำลกึ การเดินทางผ่านตวั อกั ษรในหนงั สือ เลม่ ใหญ่ท่ีใช้ชื่อวา่ ‘อาจารย์ศลิ ป์ กบั ลกู ศษิ ย์’ ซงึ่ มีอทิ ธิพลตอ่ การใช้ชีวติ ของผ้เู ขียนอยา่ งมากนบั แตอ่ ดีตจนถงึ ปัจจบุ นั คนจ�ำนวนมากกลา่ ววา่ อาจารย์ศิลป์ เป็ นปชู นียบคุ คลที่ส�ำคญั ของเมืองไทย หลาย คนบอกวา่ อาจารย์ศลิ ป์ เป็นบดิ าแหง่ ศลิ ปะร่วมสมยั ลกู ศษิ ย์อาจารย์ศลิ ป์ เช่ือฟัง ย�ำเกรง และ เคารพรักทา่ นประดจุ ดง่ั เทพฯ เทวาลยั แตส่ ำ� หรับผ้เู ขียน อาจารย์ศลิ ป์ เป็นเพียงมนษุ ย์ธรรมดา.. ที่มีความสมบรู ณ์ในความเป็นมนษุ ย์มากท่ีสดุ คนหนงึ่ ครัง้ หนงึ่ เม่ือครัง้ อาจารย์ถวลั ย์ยงั เป็นนกั ศกึ ษาฯ ท่ีแม้จะท�ำงานหนกั อยา่ งบ้าคลง่ั แต่ ก็ยงั คงสอบตกซ�ำ้ แล้วซ�ำ้ เลา่ แทบทกุ วชิ า.. อาจารย์ศลิ ป์ บอกกบั อาจารย์ถวลั ย์วา่ “นายคนภูเขา นายมนั โง่แลว้ ขยนั ไม่ดีนะนาย นายย่ิงท�ำงานหนกั ยิ่งล่มจม...นายหดั คิดเสียบา้ ง อย่าเอาแต่ ท�ำ ขยนั เกินไป โง่เกินไป ท�ำป๋ ยุ ก็ยงั ไม่ดีนาย..” หลงั จากได้กลบั ไปทบทวน ไตร่ตรอง ในปี ถดั มา งานของอาจารย์ถวลั ย์ ได้คะแนนดีเลศิ และยดึ ครองบอร์ดนกั ศกึ ษาในทกุ วชิ า ต่อมาอาจารย์ถวลั ย์ได้ส่งผลงานเข้าแสดงในงานศิลปกรรมแห่งชาติ แต่กลบั ถกู คดั ออกทงั้ หมด!! อาจารย์ศิลป์ บอกกบั อาจารย์ถวลั ย์วา่ “นายคนภเู ขา งานของนายมีแตถ่ กู ต้อง

มนั เป็นงานเรียน เป็นอะคาเดมิคนะนาย มนั ไมม่ ีชีวิต ปลาของนายวา่ ยน�ำ้ ไมไ่ ด้ ไมม่ ีกลนิ่ คาว ม้าของนายตายแล้ว ยืนตาย วิ่งไม่ได้ ร้องไม่ได้ วดั ของนายเหมือนฉากลิเก ฟ้ าของนายไม่มี อากาศ หายใจไมไ่ ด้...นายไมเ่ ข้าใจนะ นายคนภเู ขา” ในเวลานนั้ อาจารย์ถวลั ย์ไมอ่ าจเข้าใจได้ ด้วยเหตทุ ี่วา่ รูปเขียนปลาของรุ่นพี่ท่ีได้แสดงในงานศิลปกรรมครัง้ นนั้ ได้คะแนน 15 ในขณะที่ งานของอาจารย์ถวลั ย์ได้คะแนน 90 แตก่ ลบั ถกู คดั ออก? หลงั จากนนั้ อาจารย์ถวลั ย์ยงั คงถกู เค่ียวกร�่ำโดยบคุ คลผ้ซู งึ่ อาจารย์รักและเทิดทนู ดจุ ดง่ั เทพเจ้า...ผ้สู ง่ ตอ่ ให้ได้มาเป็น ‘ถวลั ย์ ดชั นี’ ดงั ที่เรารู้จกั กนั ในวนั นี ้ อาจารย์ศิลป์ พีระศรี ไมเ่ พียงแตเ่ ป็ นบคุ คลผ้อู ทุ ิศตนให้กบั งานที่รักและท�ำงานอยา่ ง หนกั จวบจนตลอดชีวติ หากแตย่ งั คงถา่ ยทอดและสง่ ตอ่ ความดี ความงาม และความเป็นมนษุ ย์ ได้อย่างลกึ ซงึ ้ ผ่านถ้อยความค�ำสอน และการประพฤติปฏิบตั ิตนผ่านรูปแบบการด�ำรงชีวิตท่ี สมถะ เรียบงา่ ย แตส่ งา่ งาม จึงไม่น่าแปลกใจเลย ที่ลกู ศิษย์ของท่านจะล้วนแต่เป็ นผ้รู ังสรรค์ผลงานล�ำ้ ค่าและมี คณุ ูปการอย่างมากต่อสงั คมไทย และคงจะไม่เป็ นการกล่าวเกินจริงมากนกั หากจะบอกว่า อาจารย์ศิลป์ เป็ นครูผ้ปู ระสิทธ์ิประสาทลกู ศิษย์ให้กลายเป็ นศิลปิ นแห่งชาติมากท่ีสดุ ในสงั คม ไทย ถ้าจะมีมนษุ ย์ผ้หู นึ่งผ้ใู ด ที่ตลอดการเดินทางในชีวิตนีข้ องผ้เู ขียนจะเคารพ ยกย่อง อยา่ งไมม่ ีข้อกงั วลสงสยั คงไมใ่ ชใ่ ครอ่ืน... ‘อาจารย์ศลิ ป์ พีระศรี’ มนษุ ย์ผ้เู กิดมาเพื่อถ่ายทอด จิตวญิ ญาณ ความดี ความงาม และความเป็นมนษุ ย์ “นาย...ถ้าฉันตาย...นายนึกถึงฉัน นายรักฉัน นายไม่ต้องไปท�ำอะไร...นาย ทำ� งาน” - Silpa..Bhirasri - ท่มี า : O-N issue 02 | ส�ำรวจความคิดผ่านการเดนิ ทาง

สำ�รวจโลก คนจำ� นวนไม่น้อยเข้าใจว่า ‘การเดนิ ทาง’ คือ การใช้ ‘เท้า’ ออกก้าวเดนิ แต่ส�ำหรับฉัน ‘การเดนิ ทาง’ คือการใช้ ‘หวั ใจ’ ออกก้าวเดนิ ต่างหาก สมยั เรียน..ฉนั มีรุ่นพ่ีท่ีสนิทมากคนหนงึ่ ช่ือพี่ป๊ อป เขาเป็นนกั เดนิ ทางตวั ฉกาจ วธิ ีการ เดนิ ทางของเขา คือการอา่ นหนงั สอื !? พ่ีป๊ อป บอกกบั ฉนั เสมอวา่ “เวลาพีอ่ ยากไปเทีย่ วทีไ่ หน พีก่ ็จะซื้อหนงั สือท่องเทีย่ วหรือ หนงั สือประวตั ิเกีย่ วกบั ประเทศนน้ั ๆ มาอ่าน ทกุ ครงั้ ทีพ่ ีไ่ ดอ้ ่านพร้อมกบั ไดด้ ูรูปภาพประกอบ พี่ ก็รู้สึกราวกบั ว่า พีไ่ ดเ้ ดินทางไปในประเทศนน้ั จริงๆ” เรื่องราวการเดนิ ทางในแบบของพ่ีป๊ อปจงึ ไมใ่ ชก่ ารเดนิ ทางเพ่ือนำ� ตวั เองไปแปะไว้กบั สถานที่สำ� คญั ๆ หรือแลนด์มาร์ก ฉายเก็บออกมาเป็ นรูปภาพ แล้วเดินทางกลบั บ้าน...หากแต่

เป็ นการเดินทางที่ใช้หวั ใจเข้าไปสมั ผสั และดดู ซบั เรื่องราวตา่ งๆ ผา่ นตวั อกั ษร ไมว่ า่ จะเป็ นภมู ิ หลงั หรือประวตั ศิ าสตร์ พี่ป๊ อปส�ำหรับฉนั จงึ เปรียบเสมือนคลงั หนงั สอื ทอ่ งเท่ียวเดนิ ได้ ท่ีไมว่ า่ ฉนั จะอยากรู้เรื่องราวที่ไหน ก็ถามหาประสบการณ์อนั นา่ ต่ืนเต้นเร้าใจเหลา่ นนั้ ได้ อยา่ งไมต่ ้อง เสียสตางค์ตีตว๋ั เครื่องบนิ เลยซกั กะบาท การออกเดินทางที่ฟังดลู มๆ แล้งๆ ช่างฝันแบบนี ้ ใครจะรู้หละ่ ว่า วนั หน่ึงมนั จะเป็ น เหมือนกระสวยอวกาศน�ำพาให้ชายหนมุ่ นกั กฎหมายชา่ งจินตนาการผ้นู ีไ้ ด้เดนิ ทางไปยืนอยบู่ น เวทีอนั ทรงเกียรตอิ ยา่ งองค์การนาซา่ !! ยงั มเี รื่องราวการเดนิ ทางทนี่ า่ สนใจอกี มากมาย ทฉ่ี นั อยากชวนคณุ มาร่วมล้นุ กนั ตอ่ ใน ฉบบั หน้า ระหวา่ งนี.้..คณุ จะไม่ลองส�ำรวจดหู น่อยเหรอวา่ ...เรื่องราวการเดินทางในแบบฉบบั ของคณุ เป็นแบบไหนกนั นะ? ที่มา : O-N issue 03 | เพราะเราคอื เรา

สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาค 1 การเดนิ ทางท่ีเราสว่ นใหญ่ค้นุ เคย มกั เป็นการใช้ร่างกาย ก้าวออกจากบ้าน เราถนดั กบั การใช้เท้าเยือ้ งย่างไปในท่ีต่างๆ มนั เกือ้ หนนุ ให้เราสามารถใช้ผสั สะสมั ผสั กบั โลกภายนอกได้ อยา่ งเตม็ ที่ โดยมาก เรามกั จะต้องเสียเงินไปกบั คา่ ใช้จา่ ยตา่ งๆ ไมว่ า่ จะเป็นคา่ รถ คา่ เรือ คา่ ตว๋ั เคร่ืองบนิ ไปจนถงึ คา่ ท่ีพกั คา่ เข้าชม ฯลฯ การออกเดินทางในรูปแบบนี ้ ถ้าตระเตรียมการเป็ นอย่างดี โดยมากก็จะราบรื่น สนกุ สนาน และไมต่ ้องพบกบั อปุ สรรคขวากหนามให้วนุ่ วายใจ ไมน่ านมานี.้..ฉนั พบวา่ มีการออกเดินทางอยรู่ ูปแบบหนง่ึ ที่ไมเ่ สียเงินหรือคา่ ใช้จา่ ย ใดๆ แตห่ นทางนนั้ กลบั ขรุขระอยา่ งมาก..และเมื่อแรกออกเดนิ ทาง ก็ออกจะไมส่ บายตวั เอาซะ ด้วย

แนห่ ละ่ ...ของฟรีไมม่ ีในโลก! ในเม่ือไมเ่ สยี เงนิ แลกมา..ไหนเลย..จะได้รับความสะดวก สบาย แตก่ ารเดนิ ทางในรูปแบบนี.้.ดรามา่ กวา่ ท่ีคณุ คดิ !! เพราะตอ่ ให้มีเงินคณุ ก็ซือ้ มนั มาไมไ่ ด้ ใช่แล้ว...เรากำ� ลังพูดถงึ ‘การเดนิ ทางภายใน’ การเดนิ ทางในแบบท่ีคณุ ไมต่ ้องใช้ร่าง ออกเดนิ ทางไปไหน ไมต่ ้องจองท่ีพกั ท่ีเท่ียว และไม่ต้องวางแผนอะไร เป็ นการเดินทางในรูปแบบใหม่ ที่ท้าทายนกั ผจญภยั อย่างฉนั มากที เดียว โดยเฉพาะเม่ือฉนั พบวา่ อปุ สรรคท่ีหนกั หนาท่ีสดุ ของการเดนิ ทางครัง้ นี ้ กลบั เป็น ‘ตวั ฉนั เอง’ แล้วจะยงั ไงตอ่ ดีละ่ ? ท่ีมา : O-N issue 04 | จังหวะชวี ิตในหอ้ งสมุด

สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาค 2 เป็ นเร่ืองง่าย ทเี่ ราจะมองเหน็ ความชั่วร้ายในตัวคนอ่ืน แต่มันไม่ง่าย ทเ่ี ราจะ มองเหน็ ความชั่วร้ายในตัวเราเอง เหตผุ ลง่ายๆ คงเป็ นเพราะเราชอบเดินทางออกไปข้างนอก มากกวา่ ท่ีจะเดินทางอยู่ ภายในตวั เราเอง รูปธรรมมกั จบั ต้องงา่ ยกวา่ นามธรรมเสมอ เราตดั สนิ คนมากมายจากผลผลติ ของการกระท�ำ โดยอาจยงั ไม่เคยรู้เลยว่า เบือ้ งหลงั ของความคิดแบบนนั้ มนั มีต้นตอมาจาก อะไร? สง่ิ ที่นา่ สนใจมาก คือเราท�ำได้เพียงแคท่ �ำนายจากสมมตฐิ านที่วา่ เค้านา่ จะกระท�ำมา จากความคิดเบือ้ งหลงั แบบนีน้ ะ แตเ่ ชื่อฉนั เถอะวา่ คณุ ไม่มีทางรู้วา่ การพิสจู น์สมมติฐานของ คณุ นนั้ มนั ถกู ต้อง 100% ทางเดียว ท่ีคณุ จะได้รู้จกั ตวั ต้นตอความคดิ ตณั หา หรืออารมณ์แบบ นนั้ จริงๆ คือคณุ ต้องกลบั มาพิสจู น์กบั สงิ่ ท่ีมนั เกิดขนึ ้ ในตวั คณุ เอง มนั อาจไมง่ า่ ยนกั ส�ำหรับคน ที่เพ่ิงเริ่มต้น เพราะคณุ อาจจะทนอยกู่ บั ตวั เองนานๆ ไมไ่ ด้ โดยปกติ มนั มกั จะอยเู่ ป็นสว่ นหนง่ึ กบั ตวั คณุ และคณุ กม็ กั จะถกู ‘มนั ’ ควบคมุ อยตู่ ลอด

ในชีวิตประจ�ำวนั อีกด้วย ถ้าคณุ ลองอดทน เฝ้ ามองการเปล่ียนแปลงการเดินทางของความคิด อารมณ์ ความรู้สกึ ที่เกิดขนึ ้ ภายในตวั คณุ เองอยา่ งตงั้ ใจจริงๆ คณุ จะพบวา่ มนั ค้มุ คา่ เพราะเม่ือ ไหร่ก็ตามที่คณุ เร่ิมสำ� รอกความนา่ รังเกียจของตวั คณุ เองออกมาได้ นนั่ แหละถือวา่ เป็นการเร่ิม ต้นหรือนิมิตรหมายท่ีดีแล้ว เงื่อนไขอยา่ งเดียวของการเดนิ ทางครัง้ นี ้คือ คณุ ต้องรักการเรียนรู้ และคณุ ต้องจริงใจ ตอ่ ความรู้สกึ ของคณุ เองมากๆ อารมณ์หรือปรากฏการณ์ตา่ งๆ ที่เกิดขนึ ้ ตอ่ หน้าคณุ นนั้ คณุ แค่ ต้องรับรู้มนั อยา่ งตรงไปตรงมา ไมต่ อ่ เตมิ ไมด่ ดั แปลง ไมใ่ ห้คา่ ความดี ความเลว แล้วคณุ จงึ จะ ได้รู้จกั กบั ‘มนั ’ จริงๆ ลองนง่ั หลบั ตาส�ำรวจ ‘มนั ’ ดูซกั ตง้ั คณุ อาจพบว่า คนทีน่ ่าจบั ตามองและน่าเฝ้ าระวงั ทีส่ ดุ อาจเป็นตวั คณุ เอง!! ทม่ี า : O-N issue 05 | ไปดมี าดี

สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาค 3 การเดนิ ทางของชีวิตมกั ไมง่ า่ ยนกั เพราะกบั ดกั หลากชิน้ ‘เครื่องปรุงแตง่ ’ เป็นหนงึ่ ในกบั ดกั ชนิ ้ ใหญ่ทคี่ ล้ายกบั เครื่องกีดขวางของนกั กีฬาวงิ่ ข้าม รัว้ หลายครัง้ การปรุงแตง่ กอ่ ให้เกิดอรรถรส ในขณะเดียวกนั ก็อาจเป็นตวั ท�ำให้เราสะดดุ ล้มหน้าคะม�ำไมเ่ ป็นทา่ ได้เหมือนกนั การมีสมาธิจดจอ่ อยกู่ บั สง่ิ ที่ท�ำ และมีสตริ ะลกึ รู้เป็นระยะ ไมข่ าดสายตอ่ เน่ืองไปนนั้ จงึ เป็ นเสมือนเคร่ืองมือที่ดีท่ีสดุ ในการวิ่งและกระโดดก้าวผา่ นเครื่อง กีดขวางตา่ งๆ ในชีวิตได้ แนน่ อนวา่ เราอาจต้องวง่ิ สะดดุ บ้าง ชนบ้าง ล้มบ้าง นน่ั เป็นเรื่องธรรมดา สง่ิ สำ� คญั อยู่ ท่ีวา่ ท�ำอยา่ งไรให้สมาธิที่หลดุ ดนิ ้ ออกไปนนั้ คืนกลบั มาได้อยา่ งรวดเร็ว

ถ้าชวี ติ สามารถดเู ทปย้อนหลงั และทำ� ภาพช้าได้อยา่ งกฬี าการแขง่ ขนั คงจะดีโดยเฉพาะ ภาพการท�ำงานของจิต ชว่ งจงั หวะท่ีสมาธิหลดุ ไปจากสง่ิ ที่เราก�ำลงั ท�ำอยู่ บางทีมนั ไมใ่ ชแ่ คก่ าร หลดุ แล้วหลงไปท�ำอยา่ งอื่นในทนั ทีทนั ใด โดยมากมนั มกั จะมีกระแสบางอยา่ งท่ีแทรกกลางเข้า มาจงู มือเราไป ก่อให้เกิดความเผลอไผลอยา่ งไมร่ ู้ตวั ... ใช่แลว้ ‘ตวั ปรุงแต่ง’ เพือ่ นร่วมเดินทาง (ภายใน)ไปกบั เรา ทีม่ าอยู่เป็นเพือ่ นเราอย่างไม่รู้จกั เหน็ดไม่รู้จกั เหนือ่ ย เม่ือสมาธิหลดุ การปรุงแตง่ จะเข้าแทรก มนั จะท�ำหน้าท่ีคลกุ เคล้าอารมณ์ความรู้สกึ ตา่ งๆ ทซี่ อ่ นอยภู่ ายในและน�ำทางเราให้หลงใหลไปได้อยา่ งไร้ทศิ ทาง สตจิ ะไมท่ ำ� งาน เกิดอาการ ไมร่ ู้ตวั แตค่ ดิ วา่ รู้สกึ ตวั อยู่ เพียงเพราะลืมตา เพียงเพราะยงั หายใจ... ตวั เราอยตู่ รงนี ้ แตใ่ จเราเดนิ ทางไปพร้อมกบั เพื่อนใหมใ่ นที่ไกลแสนไกลเสยี แล้ว บ้าง ก็เป็ นเพื่อนที่ชื่อความกลวั บ้างก็เป็ นเพื่อนท่ีชื่อความวิตกกงั วล บ้างก็เป็ นเพื่อนท่ีช่ือความต่ืน ตระหนก ฯลฯ คณุ เช่ือสภุ าษิตนีห้ รือไม?่ “คบเพ่ือนเช่นใด ย่อมเป็ นคนเช่นนั้น” ทีม่ า : O-N issue 06 | with love, girl band, you rock!

สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาคจบ “ตานอกใส – ตาในมืด” อาการของโลกภายนอกกบั โลก(โรค)ภายในที่ตา่ งไมส่ มั พนั ธ์กนั บ่อยครัง้ เรามกั เข้าใจว่าส่ิงที่เราเห็นกบั สิ่งที่ตาเห็นเป็ นสิ่งเดียวกนั และแทบจะเป็ น ธรรมดาที่ในชีวิตประจ�ำวนั เราจะไมส่ นใจความสมั พนั ธ์ของสองสงิ่ นี ้ ต้นทนุ ความซบั ซ้อนในชีวติ ทมี่ อี ยเู่ ป็นทนุ เดมิ นนั้ มกั ทำ� ให้เราหลบเลยี่ งทจ่ี ะเผชญิ หน้า กบั มนั เป็นปกตไิ ปเสยี แล้ว แตแ่ นห่ ละ่ ในความเงียบ...มีความเคลอ่ื นไหว ลองหลบั ตา...อยกู่ บั มนั อยา่ งตงั้ ใจ

ย่ิงตาในท�ำงานไดช้ ดั เท่าไหร่ ตานอกจะสว่างสดใสเพียงไร ก็อาจเห็นไม่ชดั เท่าตาในเสียแลว้ ... ท่มี า : O-N issue 07 | ในโลกอกี ใบท่ีใช้ใจบนั ดาลแรง

/// หลายครัง้ การปรุงแตง่ ก่อให้เกิดอรรถรส ในขณะเดียวกนั ก็อาจ เป็นตวั ท�ำให้เราสะดดุ ล้มหน้าคะม�ำไมเ่ ป็นทา่ ได้เหมือนกนั การมีสมาธิจดจอ่ อยกู่ บั สง่ิ ที่ท�ำ และมีสติระลกึ รู้เป็นระยะไม ่ ขาดสายตอ่ เน่ืองไปนนั้ จงึ เป็นเสมือนเครื่องมือที่ดีท่ีสดุ ในการวิง่ และกระโดดก้าวผา่ นเครื่องกีดขวางตา่ งๆ ในชีวติ ได้ /// - IMATOMS - [ Columnist : เพราะชวี ติ คอื การเดินทาง ]