นิทานเรื่อง พีพีกับโรคมือเท้าปาก

พีพีกับโรคมือเท้าปาก เขียนโดย ปาลิตา ภูมิเพ็ง

เช้าวันเปิดภาคเรียนของเด็กชายพีพี นักเรียนชั้นประถม ในขณะที่พีพีนอนหลับอยู่ คุณแม่ก็ได้เข้ามาปลุกพีพีตั้งแต่เช้า

พีพีตื่นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกจากคุณแม่ และลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน

คุณแม่เตรียมอาหารให้พีพีที่โต๊ะอาหาร แต่ดูเหมือนว่าพีพีจะไม่ค่อยพอใจกับอาหารสักเท่าไร

คุณแม่สังเกตเห็นว่าพีพีไม่ค่อยอยากทานอาหารเช้า จึงได้บอกกับพีพีว่า \" พีพีลูกรัก อาหารเช้าสำคัญกับตัวเรามากเลยนะ รู้ไหม การที่เรารับประทานอาหารเช้าในทุกๆวันจะทำให้เรามีพลังในการทำกิจกรรมต่างๆ ในแต่ละวัน เพราะฉะนั้น ลูกจึงต้องทานข้าวไข่เจียวจานนี้ก่อนไปโรงเรียนนะจ๊ะ ” เมื่อพีพีได้ยินคุณแม่บอกแล้ว ข้าวไข่เจียวตรงหน้าก็หมดเกลี้ยงในทันตา

ในระหว่างที่คุณแม่ขับรถไปส่งพีพีที่โรงเรียน คุณแม่ได้บอกกับพีพีว่า “ พีพีครับ จำได้ไหม โรคมือเท้าปากที่แม่เคยเล่าให้ฟัง ว่าเวลาที่เราเป็น แล้วจะมีผื่นขึ้นตามร่างกาย มันกำลังระบาดในช่วงนี้ ลูกจะต้อง ระมัดระวังตัว และอย่าลืมปฏิบัติตาม 3 ข้อที่แม่บอกนะ ” “กินร้อน คือกินอาหารปรุงสุก ช้อนกลา ง คือไม่ใช้ช้อนตักอาหารร่วมกับคนอื่น และล้างมือ คือหมั่นล้างมือบ่อยๆ ใ ช่ไหมครับ พีพีจำได้ครับคุณแม่ ”

และในที่สุดคุณแม่ก็ขับรถมาถึงที่โรงเรียนของพีพี พีพีกับคุณแม่ได้บอกลากันก่อนที่พีพีจะเดินเข้าไปในโรงเรียน

เมื่อถึงห้องเรียน พีพีก็ได้พบกับปอนด์ เพื่อนที่สนิทมากที่สุดของพีพี เมื่อทั้ง 2 เจอกันต่างก็พูดคุยกันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

ในขณะที่พีพีกับปอนด์พูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีเสียงทักทายมาจากเด็กผู้หญิงที่อยู่หลังห้อง “ สวัสดีพีพี สวัสดีปอนด์ ไปเล่นที่สนามเด็กเล่นกับเราไหม” เสียงของแพรวา เพื่อนในชั้นเรียนของพีพี

พีพีและปอนด์ไม่รอช้า ลงมาที่สนามเด็กเล่นพร้อมกับแพรวา ทั้ง 3 คนเล่นเครื่องเล่นกันอย่างสนุกสนานได้สักพัก เสียงกริ่งของโรงเรียนก็ดังขึ้น เพราะถึงเวลาที่นักเรียนทุกคนต้องเข้าแถวเคารพธงชาติแล้ว

ก่อนที่ทั้ง 3 คนจะเดินไปที่หน้าเสาธง พีพีนึกขึ้นได้ว่าต้องล้างมือหลังจากเล่นเครื่องเล่นก่อน จึงบอกกับเพื่อนว่า “เราไปล้างมือกันก่อนดีไหม” เมื่อปอนด์ได้ยิน จึงได้ตอบพีพีไปว่า “ ไม่เป็นไรหรอก แค่นิดเดียวเอง ” ทั้ง 3 คนจึงไปเข้าแถวเคารพธงชาติโดยที่ยังไม่ได้ล้างมือ

เมื่อถึงเวลารับประทานอาหารกลางวัน ทั้ง 3 ได้นั่งทานอาหารด้วยกันอย่าง เอร็ดอร่อย และจู่ๆแพรวาก็พูดขึ้นมาว่า “ อาหารกลางวันอร่อยจนฉันกินเกลี้ยงหมดจานเป็นคนแรกเลย เหลือแค่ผักเท่านั้น ที่ฉันไม่ชอบกิน” ถ้าเธอกินผักในจา“นผัใกห้มหีปมรดะโฉยันชสนั์ญ มาญกานวะ่าแจพะรแวบ่างซุปแกงจืดให้เธอ” พีพีพูดกับแพรวาเมื่อเห็นว่าแพรวาไม่กินผักในจาน

แพรวาไม่รอช้า กินผักที่มีทั้งหมดในจานของตัวเอง “ถ้าอย่างนั้น ฉันกินซุปแกงจืดในจานเธอได้แล้วใช่ไหม” แพรวาถามพีพีด้วยความดีใจ เมื่อพีพีอนุญาตแล้ว แพรวาก็หยิบช้อนของตัวเองตักซุปแกงจืดในจานของพีพี พีพีนึกขึ้นได้ว่า ต้องไม่ใช้ช้อนตักอาหารร่วมกับคนอื่น แต่พีพีก็ปล่อยให้มันผ่านไป และคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องใหญ่

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน พีพีก็ได้บอกลาเพื่อนทั้ง 2 คน แล้วก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน

เมื่อพีพีกลับมาถึงที่บ้าน คุณแม่ก็บอกให้พีพีล้างมือทันที และคุณแม่ยังเอ่ยถามพีพีอีกด้วยว่า “ พีพี วันนี้ลูกได้ล้างมือบ่อยๆอย่างที่แม่ได้บอกหรือเปล่า” พีพีไม่อยากให้คุณแม่รู้ว่าพีพีไม่ได้ล้างมือบ่อยๆอย่างที่คุณแม่บอก จึงตอบคุณแม่ไปว่า “ พีพีล้างมือบ่อยๆอย่างที่คุณแม่บอกเลยครับ”

ในขณะที่พีพีกำลังอาบน้ำ พีพีได้สังเกตเห็นว่ามีผื่นขึ้นที่มือและเท้า จึงรีบบอกกับคุณแม่ว่า “ คุณแม่ครับ มีผื่นขึ้นบนตัวของพีพี พีพีจะเป็นโรคมือเท้าปากหรือเปล่าครับคุณแม่ พีพีขอโทษที่โกหกคุณแม่ว่าพีพีล้างมือบ่อยๆ และที่โรงเรียนพีพีก็ใช้ ช้อนตักอาหารร่วมกับเพื่อนด้วยครับ พีพีขอโทษนะครับคุณแม่ ”

คุณแม่ลูบหัวพีพี และบอกกับพีพีว่า “ พีพีใจเย็นก่อนนะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พีพีต้องมีสติก่อนนะครับ ” หลังจากที่คุณแม่ได้ดูอาการของพีพีแล้ว ก็ได้พบว่าอาการของพีพีคล้ายกับ อาการของโรคมือเท้าปาก เพียงแค่พีพียังไม่มีไข้เท่านั้น แต่ด้วยความกังวลใจ คุณแม่จึงรีบพาพีพีไปพบคุณหมอทันที

คุณหมอได้ตรวจดูอาการของพีพี และบอกกับคุณแม่ว่า “อาการของพีพีไม่ได้รุนแรงมากนัก เป็นเพียงแค่ผื่นภูมิแพ้เท่านั้น สามารถรักษาได้ตามคำแนะนำของคุณหมอค่ะ”

“ พีพีไม่ได้เป็นโรคมือเท้าปากจริงๆใช่ไหมครับคุณหมอ เพราะตอนที่พีพีอยู่ที่โรงเรียนพีพีไม่ได้ล้างมือบ่อยๆอย่างที่คุณแม่บอก ” พีพีพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ตอนนี้พีพีไม่ได้เป็นโรคมือเท้าปาก เป็นแค่ผื่นภูมิแพ้เท่านั้น แต่ถ้าหากพีพียังไม่หมั่นล้างมือบ่อยๆ พีพีก็มีโอกาสที่จะเป็นโรคมือเท้าปากได้นะ” คุณหมอพูดกับพีพีด้วยความเป็นห่วง

คุณแม่โล่งใจและดีใจมากที่พีพีไม่ได้เป็นโรคมือเท้าปากอย่างที่คุณแม่กังวล และพีพีเองก็ได้สัญญากับคุณแม่ว่าต่อไปนี้พีพีจะหมั่นล้างมือและปฏิบัติตามที่คุณ แม่บอกว่า ” ต้องกินร้อนใช้ช้อนกลางและหมั่นล้างมือ ”

เมื่อไปโรงเรียน ก่อนทานอาหารหรือหลังจากทำกิจกรรมต่างๆเสร็จ พีพีก็จะล้างมือตลอด และในขณะที่รับประทานอาหารกลางวัน พีพีก็จะไม่ใช่ช้อนตักอาหาร่วมกับผู้อื่น เพราะพีพีไม่อยากเป็นโรคมือเท้าปาก

“ป้องกันโรคร้ายได้ง่ายๆด้วยการล้างมือบ่อยๆ”