Freeze Artbook (3)

FREEZE เกบ็ เอาไวใ น ตูเ ย็น





ThRiller

Drama



\" เพราะส่งิ ท่เี ธอทาํ กลายเปนภาพจําในจติ ใจ \"



. . กอ นหนา น้ที ี่จะเปล่ยี นไป ตอนนมี้ นั เหมอื นเดิม ฉันจะเก็บเอาไวในตเู ย็น พรอมจะเปดอีกคร้งั ใหไดก ล่นิ . .

นา่ อรอ่ ยดนี ะ ^-^

Chocolate - PLASUI PLASUI ขอโทษที หาย ภาวนาใหผานคืนนี้ไป บงั เอิญฉันนอนไมคอ ยจะหลับ เธอหายไปในอวกาศ แลวคอ ยวน คดิ ถงึ เธอทุกที หมดความหวาน ใหกลับมาเร่ิมใหม มนั ลืมภาพเธอไมไ ดสักที ชอ็ คโกแลตละลายในปาก ในวนั พรงุ นไ้ี ดไหม ผานไปแลวไมผ า นไป ไมไดพ บไมไ ดเ จอ ฉนั จะเก็บเอาไวในตูเยน็ จบลงแลว ความเสยี ใจ และก็ยงั คดิ ถึงเธอ พรอมจะเปดอีกครัง้ ใหไดก ล่นิ แตไมเ คยไมเคย เธอในความทรงจํา ของเธอ ลมื ไมลืมไมล ืมเธอ ลมื ไมล ืมไมล มื สกั ที ของเธออกี ครัง้ กอ นหนา ที่จะเปล่ยี นไป เธอคือดาวทส่ี องลงมา ดอกไมที่ฉันใหไ ป มองมาทฉ่ี นั ตอนน้มี นั เหมือนเดิม ไมอาจละสายตาของเธอไดเ ลย เธอคืนใหฉ นั เหมอื นเดมิ แลว



Foreword

“เบลล” หญิงสาวทมี่ ีลกั ษณะเปน คนนง่ิ เงยี บ เกบ็ ตัว ไมช อบสงุ สงิ กบั ใคร Plo และมกั จะโดนคนรอบขางกลนั่ แกลงอยเู ปนประจาํ จนทําใหเธอน้นั มสี ภาพเปน ผูปว ยทางจติ ( PTSD ) แตแ ลว เธอกไ็ ดร ูจักกับ “ของขวญั ” หญงิ สาวที่ดเู หมอื นจะเพรยี บพรอ มไปทุกอยาง ทง้ั หนา ตาและนิสยั เธอเปนคนราเริงเขากับคนอ่นื ไดงา ย เปนท่ีรักของคนรอบขา งและเปนเพยี งคนเดยี วที่พยายามเขาหาเบลล น่นั จงึ เปนสาเหตุที่ทําใหเ บลลตกหลมุ รักของขวญั แตยิง่ ของขวญั เร่มิ สนิทกบั เบลลม ากข้ึนเทาไร น่นั ยงิ่ ทําใหค นรอบขา งเร่ิมไมช อบของขวญั กนั มากขน้ึ ของขวญั จงึ เลือกท่ีจะตตี วั ออกหา งจากเบลล เพราะไมอ ยากมปี ญ หาไปมากกวา นี้ ทางดานของเบลลทไี่ มรูเรื่องอะไรกไ็ ดแตร อ นรนใจคิดไปเองตาง ๆ นานา จนวนั หนงึ่ เบลลไดขอรองของขวญั ใหม าหาท่ีบา นของเธอเนอ่ื งจากเบลลต ดั สนิ ใจท่จี ะสารภาพรกั กับของขวญั เพ่อื นคนเดียวท่เี ธอรกั จนหมดหัวใจ เยน็ วนั นน้ั ของขวัญไดม าท่ีบานของเบลลต ามคาํ รอ งขอพรอ มกบั ความอดึ อดั ขา งใน กลับกนั เบลลท ี่ดีใจมากเมื่อเหน็ ของขวญั เธอเฝารอชว งเวลานี ม้ านาน เบลลด ใี จมากจนเก็บอาการ ไวไมอ ยู เธอจงึ ขอตัวไปเอาขนมและของโปรดของของขวัญ ทเี่ ธอต้ังใจไปหาซ้ือเพอื่ ทจี่ ะทําใหของขวญั ประทบั ใจ และเพื่อแกอ าการเขอะเขินและต่นื เตน ของตัวเธอเองในตอนนี้ ระหวา งนน้ั ของขวญั ไดเดินสํารวจไปยงั รอบๆหอง และไดไปนัง่ ทับกบั สมดุ ไดอารบ่ี นเตยี งของเบลล กอ นที่จะนําไปวางบนทท่ี นี่ั ควรจะอยู รปู ใบหนง่ึ ทีด่ คู นุ ตาก็ไดรว งลงมาจากสมุดเลม นั ้น ของขวัญหยบิ ดแู ละพบวานน่ั คือรปู ของเธอ เธอจึงเลือกทจ่ี ะเปด อา นสมุดไดอารีเ่ ลมนั ้น กอ นจะพบวา เร่ืองราวในน้ันลว นเกย่ี วกับตวั เธอทัง้ หมด เนอ้ื หาภายในนนั้ มนั ทําใหเ ธอขนลุกและขยะแขยงมาก เธอเช่อื แลวจริงๆวาส่งิ ท่คี นอื่นพยายามเตอื นเธออยเู สมอ วาเบลล เปนโรคจติ เบลลไ มป กติ เธอเช่ือแลว วาทกุ อยา งคอื เรอ่ื งจริง

ot ในขณะท่ีเธอจะรบี ออกจากหองนี้เบลลก ไ็ ดกลับเขามาพอดี ของขวัญไมมีทางเลือกนอกจากทําตัวตามนา้ํ ไป เบลลเรม่ิ พูดถึงเหตุการณเกา ๆเรอ่ื งราวทเี่ ปนจดุ เริม่ ตนของทั้งสองคน ย่ิงพดู กย็ ่ิงทาํ ใหข องขวญั ขนลกุ จนในทีส่ ดุ เบลลตัดสินใจท่จี ะสารภาพรกั กับของขวัญอกี ทง้ั ยงั หวังวาของขวัญเองก็รสู ึกแบบเดยี วกัน ของขวญั ทนไมไหวทเ่ี บลลเ อาแตพูดจาเพอเจอและคิดไปเองอยูคนเดยี ว จึงพดู ตอกกลับปฏเิ สธเบลลด วยความโมโห ดาทอเบลลส ารพัดวา เบลลน ้ันจติ ใจไมปกติและยังคดิ เร่อื งทุกอยางไปเองคนเดยี ว เบลลเ มือ่ ไดฟง คนที่เธอรกั พูดแบบนนั้ จิตใจก็มดื หมน มแี ตความเสียใจ รอ งไหฟมู ฟาย ไมห ยดุ เหมือนกบั คนเสียสติ ของขวัญเมือ่ ไดเ ห็นสภาพของเบลลแบบนนั้ ก็ย่ิงโมโหมากกวา เดิมหยิบกระเปา และเตรยี มตัวที่จะกลบั บาน แตยงั ไมท ันทีข่ องขวัญจะเดนิ ไปถึงประตู เบลลก ไ็ ดค วา ขาของของขวัญมากอดไวเพอื่ ทจ่ี ะรง้ั ไมใหเ ธอจากไป พรอมพดู ขอรอ งวาจะใหเ ธอทาํ อะไรเธอกย็ อม ออ นวอนของขวัญทุกทางในขณะทข่ี องขวัญตอนนี้มีแตค วามโกรธ ทง้ั ถีบ ทง้ั ดา เบลลส ารพัดเพื่อท่ตี นเองจะไดห ลดุ ออกจากตรงนนั้ ในระหวา งท่ีทัง้ สองกาํ ลงั ฉดุ รง้ั กนั อยนู ้ัน เบลลไดต ดั สนิ ใจทาํ รายของขวัญ โลกของของขวญั ไดด ับวบู ลง… ไมก ชี่ ัว่ โมงผา นไป เบลลไ ดพ ดู คยุ อยกู ับใครบางคนอยใู นหองนอน ดวยทา ทีท่ีมคี วามสุขเต็มเปยม เวลาผานไปเร่อื ยๆทาทางและคําพูดของเบลลก แ็ ตกตา งกนั ไป เด๋ยี วรองไหเ ด๋ยี วโกรธ เด๋ยี วมีความสขุ จนกระทัง่ เบลลตดั สินใจลกุ ข้นึ เดินไปยงั ตูเย็นสชี มพูออนทีต่ ั้งอยูตรงมมุ หอง บานประตขู องตเู ยน็ นั ้นเปดกวา งอยู เบลลคอ ยๆย่นื มอื เขาไปหยิบเสนผมของของขวญั ที่เหลอื เพียงแคสว นหวั ออกมาสดู ดม ชน่ื ชมกล่ินกายของคนทเี่ ธอรกั พรอมกบั คดิ ในใจวา เพยี งเทา น้ี เธอกบั ของขวญั ก็จะไดอยดู ว ยกนั ตลอดไป...





ของขวญั “ของขวญั ” หญงิ สาวอายุ 18 ป รปู รา งหนาตาดี ผิวขาวเหลือง ผมหยักโศกยาว เปน คนใจดีราเริง เขากบั คนอืน่ ไดง ายมจี ติ ใจออ นโยนมองโลกในแงด ี พยายามวางตวั เปน กลางมีความเขมแขง็ ของขวญั เปน เพียงคนเดียวทีพ่ ยายามเขา หาเบลล แตห ลังจากท่เี ขาหาเบลลแ ลวชวี ติ ของเธอกลับแยล ง เธอจงึ ตัดสนิ ใจเอาตวั ออกหา งจากเบลล และกลบั ไปมชี วี ิตแบบเดิมของเธอ

เบลล “เบลล” หญงิ สาวอายุ 18ป ผวิ สีนํ้าผ้งึ ผมตรงยาว มีหนา มา ภายนอกเธอดปู กติแตแ ทจรงิ แลว เธอมภี าวะปวยทางจิต (PTSD) จากการโดนคนรอบขางกลน่ั แกลงและรังแก ไมค อยสงุ สิงกบั ใครหวาดระแวงกลัวจะเสยี คนทรี่ กั ไป เพอื่ นของเบลลเ พยี งคนเดยี วกค็ อื ของขวัญ เบลลมีเพยี งแคของขวัญทีอ่ ยูเคยี งขา ง และเธอก็ตอ งการใหม ันเปนเชน น้นั เบลลจ ึงทําทกุ วิถที างเพอื่ ที่จะไดอยูก ับของขวญั ตลอดไป

\" สถานท่ขี องเราตลอดไป \"







SCENE 2

ตวั ละคร ของขวญั เบลล ใน.-หอ งนอนของเบลล-ชวงเยน็

หลงั จากทีเ่ บลลอ อกจากหอ งไปแลว ของขวัญจงึ ไดก วาดสายตาและเดนิ สาํ รวจไปยังรอบ ๆ หองนอนของ เบลล หอ งของเบลลค อ นขางจะเปน หอ งท่มี ขี นาดเลก็ เหมาะกบั ตัวเบลล ทไ่ี มไดม ีฐานะมาก อีกท้ังภายในหอง กไ็ มไ ดสะอาดมากนกั ตามแนวพืน้ มเี ศษกระดาษเลก็ ๆ หลน อยู รวมไปถงึ เศษขนมและซอง อาหารสําเร็จรูปท่ีถกู กองเอาไวร วมกนั ขา ง ๆ ตูเย็น ทต่ี งั้ อยตู รงมุมหอ ง เมือ่ มองไปที่หนา ตา งก็เห็นวามีกระดาษ หนังสือพิมพแ ละนติ ยสารแปะอยูท ่หี นา ตา ง ซง่ึ ดเู หมอื นจะเปนวิธใี นการ กันแสงแดดจากขางนอกทีจ่ ะสาดสองเขา มาในหอ งนอนของเบลล นัน่ จงึ ทําใหภ ายในหอ งของเบลลด ูอมึ ครึมและนา อึดอัดพอสมควร

\" หายใจไมคอ ยออกเลย โคตรนาอดึ อัด อยไู ปไดยังไงกัน \" ในขณะท่ขี องขวัญกาํ ลังจะทิง้ ตวั นัง่ รอเบลลบ น เตยี ง เธอก็รูสึกวา ไดน่งั ทับของบางส่งิ เขา เธอได เอื้อมมือเพอื่ ทจี่ ะหยิบของสง่ิ นน้ั ออกมาดู และ พบวามันคอื สมดุ ไดอารี่ของเบลล กอนทขี่ องขวัญจะนําสมดุ เลม นั้นกลับไปวางท่ีบนโตะ ก็ไดม ีรูปภาพใบหน่ึงหลน ลงมาจากสมุดเลมนน้ั เมือ่ กมลงหยิบและพลกิ ดูเธอก็ตองทาํ สหี นาประหลาดใจ เมอ่ื รปู ถา ยใบนนั้ เปน รปู ของตวั เธอเอง เธอพยายามท่ีจะไมคดิ มาก แตเ ธอก็หามความสงสัยของตัวเองเอาไวไมได ของขวญั ครนุ คิดอยูสักครู กอ นท่ีจะตัดสินใจแอบเปด อา นสมดุ ไดอาร่ีของเบลล…

\" น..น่มี นั เหี้ย ของขวัญรอ งออกมาดวยอาการช็อคสดุ ขดี เพราะส่ิงที่เธอไดเ ห็นในสมดุ ไดอารีข่ องเบลล คอื ภาพของเธอกับเบลลทมี่ อี ยู เต็มไปหมด ซง่ึ นัน่ อาจจะไมไดทาํ ใหเ ธอรูส กึ หวาดกลวั มากขนาดน้ี ถาไมใ ชเ พราะทกุ ภาพลว นเปน ภาพเธอกับคนอื่นๆ ไมวาจะเปน เพื่อนหรอื ครอบครัวของเธอ แตเ บลลกบั ขดี ฆา หนา ของคนเหลา น้นั แลว นาํ หนาของเบลลม าแปะทับลงไปแทน

อะไรเน่ยี \" ไมเพียงเทา นี้ ส่ิงที่ทําใหของขวัญอยากจะรบี วิง่ ออกไปจากทนี่ ต้ี อนน้เี ลย น่นั ก็คอื ส่งิ ของบางอยา งทเ่ี ธอเคยทาํ หายไป ยางมดั ผม โบวผกู ผม แมกระท่ังกระดาษทิชชูทมี่ ีคราบ ลปิ สตกิ ของเธอตดิ อยรู วมไปถึงเสนผม ทีด่ เู หมือนวา จะเปน ของเธอ กลบั ถูกนํามาแปะอยูใ นสมดุ ไดอาร่ขี องเบลล พรอมกบั ขอความที่นา สะอดิ สะเอียน

ยงั ไมทันท่ขี องขวญั จะไดเปดอานหนา ตอ ไปเสียงฝเทา ของเบลลทใี่ กลเขา มาก็ดังขึ้น ของขวัญทต่ี อนน้ีกาํ ลงั ตกใจและทาํ อะไรไมถ กู กไ็ ดแ ตรบี เกบ็ สมุดไดอาร่ขี องเบลลเ อาไวใหเหมือนเดมิ \" เรายงั ไมหิวอะ แกเก็บไวกินเลย \" \" ตกลงทีแ่ กใหเรามา แกมเี ร่อื งอะไรจะพดู กับเราเหรอ ถายังไมมีอะไร งัน้ เด๋ียวเราตอ งกลบั แลว นะ แมเราไมอ ยากใหก ลับดกึ \"

\" เราขอโทษทปี่ ลอ ยใหแ กรอนานนะ.. กนิ สิ มีแตขนมทแ่ี กชอบทัง้ นน้ั พอแกตอบตกลงวา จะมาหาเรา เราดีใจมากเลยรูม ้ัย \" \" กนิ หนอยสิ เราตั้งใจไปหาซอ้ื มาเลยนะ ดสู ิของโปรดแกท้งั นนั้ เลยนะ \"

\" พรอ มจะเปด อีกคร้งั ใหไ ดก ล

ล่นิ ของเธอ ของเธออกี คร้งั \"