นืทาน

กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ ณ ริมชายหาดสีขาวพาดยาวไปตามทอ้ งทะเลสีคราม มีครอบครัวปู อาศยั อยดู่ ว้ ยกนั หลายครอบครัว รวมท้งั ยงั มีแม่ปกู บั ลกู ปคู รอบครัวหน่ึงท่ีแสนจะอบอุ่น และชอบทาํ กิจกรรมดว้ ยกนั อยตู่ ลอดเวลาพกั อาศยั อยทู่ ่ีแห่งน้นั ดว้ ย

\"วนั น้ีอากาศดีมากเลยจะ้ แม่ เราออกไปเดินเล่นกนั ดีไหม \" เสียงลกู ปบู อกกล่าวกบั แม่ปดู ว้ ยความสดใส \"นน่ั สินะ อากาศดีแบบน้ีเห็นทีเราตอ้ งออกไปอาบแดดใหร้ ่างกายไดส้ ดชื่นหน่อยแลว้ \"แม่ปูตอบรับอยา่ งเห็นดว้ ย \"ถา้ อยา่ งน้นั เราไปเดินเล่นจนถึงชายหาดฝ่ังนูน้ เลยนะจ๊ะแม่ เราไม่ไดเ้ ดินไปทางน้นั นานมากแลว้ \" ลกู ปูเชิญชวนแม่ปูใหพ้ า ไปอีกฝ่ัง\"ไดส้ ิจ๊ะ อากาศดีขนาดน้ี ใหเ้ ดินไกลแค่ไหนแม่กพ็ ร้อมสูอ้ ยแู่ ลว้ ปะ ไปกนั เลยดีกวา่ \" วา่ แลว้ แม่ปูกบั ลกู ปกู อ็ อก เดินทางดว้ ยกนั อยา่ งร่าเริงแจ่มใส

ระหวา่ งทางท่ีกาํ ลงั เดินไปชายหาดอีกฟาก สองปูแม่ลกู ตอ้ งเดินผา่ นบา้ น ของครอบครัวปูอีกหลายหลงั ซ่ึงวนั น้ีแต่ละบา้ นกอ็ อกมาทาํ กิจกรรมกนั อยา่ ง สนุกสนานเช่นเคยเหมือนทุกวนั และเมื่อเดินใกลบ้ า้ นหลงั ใด ปบู า้ นน้นั กจ็ ะ ตะโกนทกั ทายกนั ตลอดทาง

\"อา้ ว แม่ลกู คู่น้ีจะไปเที่ยวไหนกนั จ๊ะ\" เสียงป้ าปจู ากบา้ นใตต้ น้ มะพร้าวตะโกนถาม \"สวสั ดีจะ้ วนั น้ีฉนั จะพาลกู ไปเดินเล่นทางนูน้ สกั หน่อย เห็นวา่ วนั น้ีอากาศดี\" แม่ปขู านตอบ \"จริงสิ อากาศดีมากทีเดียว ถา้ อยา่ งน้นั กข็ อใหเ้ ท่ียวสนุก ๆ นะ\" ป้ าปูอวยพรท่ามกลางเหล่าลกู หลานที่กาํ ลงั วง่ิ เล่นกนั เตม็ หนา้ บา้ น \"ขอบคุณมากจา้ ฉนั ไปแลว้ นะ\" สิ้นคาํ กล่าวลา สองแม่ลกู กม็ ุ่ง หนา้ ไปยงั จุดหมายทนั ที

ในขณะท่ีเดินอยนู่ ้นั แม่ปกู ห็ นั มาพดู คุยกบั ลกู ของเธอดว้ ยความกงั วลใจ เนื่องจากเธอเห็นเหล่าลกู หลานของป้ าปพู ากนั เดินเฉไปเฉมาไม่น่ามองนกั

\"น่ีลกู แม่ ลกู เห็นไหมวา่ เดก็ ๆ บา้ นน้นั เขาเดินไม่ค่อยตรงกนั สกั เท่าไร เดี๋ยวกเ็ ฉไป ทางซา้ ยที มาทางขวาที\" แม่ปพู ดู อยา่ งกงั วล \"เห็นจะ้ แต่หนูวา่ ไม่แปลกอะไรเลยน่ีจ๊ะ\" ลกู ปูตอบดว้ ยน้าํ เสียงไร้เดียงสา \"ไม่นะ แม่วา่ มนั ดูแปลกมากทีเดียว ไหนลกู ลองเดินใหแ้ ม่ดูหน่อยสิ\" พอ กล่าวจบแม่ปูกห็ ยดุ เดินเพ่ือรอดูวา่ ลกู ของเธอจะกา้ วเทา้ อยา่ งไร

แต่ภาพที่เห็นแทบไม่ต่างจากเดก็ ๆ ที่วงิ่ เล่นในบา้ นของป้ าปเู ลยสกั นิด

\"อะไรกนั !? ทาํ ไมลกู ถึงเดินอยา่ งน้นั เดินเฉไปเฉมาอยา่ งกบั เดก็ บา้ นนูน้ เลย\" เสียงแม่ปพู ดู อยา่ งแขง็ กร้าว \"เอาอยา่ งน้ี ดูแม่เป็น ตวั อยา่ งแลว้ ทาํ ตามนะ\"

จากน้นั แม่ปจู ึงออกเดินนาํ หนา้ ส่วนลกู ปูกห็ ยดุ ยนื ดู แต่แม่ปูท่ีโตเตม็ วยั กลบั เดินเฉไป เฉมาไม่ต่างอะไรจากปตู วั นอ้ ยเลยสกั นิด แถมเมื่อหนั กลบั มาแม่ปูยงั เดินสะดุดขาตวั เองลม้ ครืนไปจนขายหนา้ เพราะทาํ ตามที่สง่ั สอนลกู ปเู อาไวไ้ ม่ไดน้ นั่ เอง และหลงั จากวนั น้นั แม่ปูจึงไม่กลา้ สอนลกู ในสิ่งที่ตนทาํ ไม่ไดอ้ ีกเลย