178 เล่าเรื่องยาย

เล่าเรอื่ งยาย <£• เหตุที่นั่งแยกหญงิ ซา้ ยชายขวา ในระยะแรกทไี่ ปบ้านธรรมประสิทธ๋ิ พวกเราทั้งหมดนง่ั สมาธิกับคุณยายบนชัน้ สองของเรอื นสองชน้ั ชนั้ ล่างเปน็ ทท่ี ำอาหาร ทรี่ ับประทานอาหาร และเก็บขา้ วของต่าง คุ การนั่งก็นัง่ รวม ๆ กนั ทั้งหญงิ ทงั้ ชาย แรก คุ ไม่มอี ะไรเป็นปญั หา แตพ่ อกลุ่มหนมุ่ สาวท่ี อาตมาชวนมามากเข้า ๆ ตามที่บอกไว้แตแ่ รกวา่ อาตมาชอบขนคน เขา้ วดั แต่ความที,ไมร่ ้จู ักกรองคน จงึ มพี วกเจ้าซัดดิ มาดว้ ย เจา้ พวกนี้ พอนัง่ หลับตาไปไดส้ กั พกั ก็แอบลมื ตามองผูห้ ญิงท่อี ยู่ชา้ ง ๆ พวก ผหู้ ญิงบางคนกล็ มื ตามาเจอเชา้ พอดี เกิดทอดสะพานสายตากันหลายคู่ คณุ ยายเห็นท่าไม่ดี กเ็ ลยไลใ่ ห้พวกผชู้ ายลงไปนั่งสมาธขิ า้ งล่างท้งั หมด เหลอื แต่พวกผ้หู ญิงให้น่ังสมาธกิ ับคุณยายช้างบน พอพวกผชู้ ายลูกไลล่ งมานั่งข้างล่าง กำลังใจกต็ กกันเป็นแถว แต่ไมร่ ้จู ะทำอยา่ งไร เรามนั ไม่ดีเอง ไม่ร้จู ักกรองคน รทู้ ั้งรวู้ า่ คณุ ยาย เคร่งครดั เร่อื งซสั าวมาก ก็ทา่ นอยากใหล้ กู ศิษย์ของทา่ นประพฤติ พรหมจรรย์ เพ่ือชว่ ยเผยแพรศ่ าสนากันท้งั หมดนน่ี ะ พวกผูช้ ายน่งั หาวอยู่ช้างล่างหลายวนั คุณยายจงึ ยอมอนญุ าต ให้กลบั รน้ ไปนง่ั ขา้ งบน พูดอบรมสัง่ สอนอยูน่ าน แลัวสั่งให้แยกนง หญิงซ้ายชายขวา ซ่งึ ต่อมากก็ ลายเปน็ ธรรมเนียมต่อเนื่องมาถงึ ระเบียบ การนง่ั ปฏบิ ตั ิธรรมทว่ี ดั พระธรรมกายในปัจจุบันน้ดี ้วย www.kalyanamitra.org

๕๒ เล่าเร์องยาย ป้องกนั เรอื่ งช้สาว ขิ คุณยายเปน็ นกั วางแผนระยะยาวทเ่ี ก่งมาก ท่านให้ความ สำคัญของคณุ ภาพคนเป็นอันดับหน่ึง ในการฟกิ คนใหร้ กั การปฏิบัติ ธรรมอยา่ งจริงจงั คณุ ยายใซัวิธีฟิกคนท่ีจะเป็นตน้ แบบไวก้ อ่ น ทาง ฝา่ ยชายคณุ ยายเลอื กคุณไชยบลู ย์ แลว้ ฟิกอาตมาใหเ้ อาอยา่ งคณุ ไชยบลู ย์ อีกต่อหนึ่ง ฝา่ ยหญิง ท่านเลือกพเี่ ข่ง (แข่งแข) เนื่องจากมเี วลาสนทิ ชดิ เซือกบั นอ้ ง ๆ ที่มาปฏบิ ัติธรรมเป็นกลมุ่ ใหญ่ คุณยายเคย่ี วพเ่ี ขง่ มาก กำซับว่าให้ดแู ลนอ้ ง ๆ ผหู้ ญิงใหด้ ี ยายบอกว่า “ยายเกลยี ดมาก ลา้ คนทอี่ ผใู่ นวงบญุ ด้วยกันแล้ว มามีเร่อื ง ซัสาวกนั เอง” หลังจากฟิกสมาธทิ กุ วัน ซึง่ เลิกประมาณ ๒ ทุ่ม พเี่ ขง่ ต้องพานอ้ ง ๆ ผู้หญิงไปข้ืนรกเมลก์ ลบั บา้ นพร้อม ๆ กันให้หมดก่อน พ่เี ข่งไปแลว้ สกั ๑0-๒0 นาที พวกเราผู้ชายจึงค่อยตามไป ลา้ ฝ่ายชายใครมีเร่ืองรีบร้อนต้องรีบกลับ คณุ ยายกจ็ ะใหย้ ก พวกกลับไปพรอ้ มกนั ก่อนผู้หญิง กะเวลาวา่ ข้ืนรกเมล์เรียบรอ้ ยไปแล้ว www.kalyanamitra.org

1ส่าเรึองยาย ค่อยใหพ้ วกผ้หู ญิงตามไป ไปกนั เป็นกลมุ่ ใหญ่ จงึ ไมด่ ้องกลัวอันต-5าย อะไร คุณยายวางมาตรการรัดกุม ไม่ใหล้ กู ศิษย์ฝา่ ยหญิงกบั ลกู ศิษย์ ฝ่ายชายมโี อกาสสนิทชดิ เชอ้ื กนั ไมว่ า่ โอกาสใด กุ ทงั้ สน้ิ พีเ่ ข่งกป็ ฏบิ ัติ ตามนโยบายไดอ้ ย่างเคร่งครัด เพราะฉะนน้ั เร่อื งช้สู าวในขณะปฏิบัติ ธรรมทีบ่ ้านธรรมประสทิ ธิจ๋ งึ ไม่มีเลย และยังมีผ้ตู ง้ั สัจจะประพฤติ พรหมจรรยเ์ พม่ิ ชืน้ เรอ่ื ย กุ แมแ้ ต่คนทม่ี ีครอบครัวแลว้ บางคน ยัง วางโครงการบวชในบน้ั ปลายของซวี ิต หลังจากวางรากฐานทางครอบครัว ม่ันคงแลว้ www.kalyanamitra.org

<£๔ เล่าเรอื่ งยาย กล่ินดอกไม้พญามาร หลงั จากน่งั สมาธิ บางวันคุณยายก็นำเรื่องละเอียด ยุ ทาง ธรรมมาเลา่ ใหฟ้ ง์ คณุ ยายเล่าว่า นักบำเพ็ญบารมีทกุ ยุคทกุ สมัย เวลา มาเกดิ เขาจะมาเปน็ กลุ่ม ยุ เปน็ ทมี จะไดเ้ ป็นส'ิ งแวดล้อมที'ดใี ห้แกก่ ัน และกนั พวกเราก็มาเปน็ กลมุ่ ใหญ่เหมือนกนั ตงั้ ใจมาสวา้ งบารมี ม่งุ ไป พระนิพพาน แด่ตอนมานี่หลายคนถกู มารมันก่อกวน จนมาเกิดเปน็ ผ้หู ญงิ ทำให้โอกาสสวา้ งบารมนี ้อยกว่าผชู้ าย มันโยนขวากหนามไว้ บนหนทางไปพระนพิ พานเสียเกลือ่ นเลย ส่วนพวกท'ี รอดมาเกิดเปน็ ผชู้ าย มารมนั กเ็ อากามมาล่อเต็มท่ี ทำให้มนี ิสยั เจา้ ซั หรือมเี รื่องต้องทำงานยุง่ เกีย่ วกับผู้หญงิ มาก ทำให้ ใจวอกแวก ไม่ไดบ้ วชไปกม็ ี ที'บวชแลว้ ยังถกู ธิดาพญามารมากวน มารมนั ส่งดอกไม้มาล่ออยู่เร่ือยแหละ “ยายจงึ ตอ้ งกนั ทงั้ หยาบ ทงั้ ละเอยี ด คุณนงั่ สมาธไิ ปมาก ยุ เถอะ แล้วจะเห็น จะว้เอง” อาตมาเองกถ็ ูกมารหลอกล่ออย่เู สมอ ยุ มอี ยูค่ ราวหนง่ึ หลังจากเรยี นจบมหาวทิ ยาลัยเกษตรศาสตรแ์ ลว้ อาตมาก็ไปทำธุรกิจ รว่ มกบั เพ่อื น ยุ ต้องออกด่างจังหวัดบ่อย ยุ เพอื่ เปดิ ตลาดการดา้ ไป www.kalyanamitra.org

เล่าเว่อึ งยาย <£1f คราวหนึง่ กห็ ลาย ๆ วนั ในแวดวงของธรุ กจิ ลักษณะนี้ มักมีเร่อื งตอ้ ง เกยี่ วข้องกบั สรุ านารเี สมอ โดยเฉพาะในเวลาเล้ียงรบั รองลูกดา้ แม้ จะเลิกสรุ าไดโ้ ดยเด็ดขาดแลวั กต็ าม วันหนึง่ อาตมากลบั จากตา่ งจังหวัด คดิ ถงึ คณุ ยาย อยาก มานง่ั สมาธกิ บั ทา่ นมาก รีบอาบนา้ํ แต่งตัวอย่างสะอาดสะด้านมาทเี ดยี ว พอกัาวเข้าประตูรั้วบา้ น เหน็ คุณยายยืนตระหง่านอย่เู หนือเซิงบันได ห่างตง้ั เกือบสบิ วา คุณยายทักอาตมาดง้ ซัดเจน คงดงั ไปทัว่ บา้ นเซยี วแหละ “แหม...คุณเดจ็ กลิ่นสาปกาลกณิ ีแรงจังนะ” อาตมาสะดง้ สดุ ตวั อายแทบแทรกแผน่ ดนิ เพราะรัวา่ คนทีม่ ารอนง่ั สมาธอิ ย่เู ตม็ ทอ้ งคงได้ยนิ ถนัดหกู ันทกุ คน คุณยายช่างรคั วามเปน็ ไปของอาตมาราวกับมีตาทพิ ย์ แอบไป ทำอะไรกร็ ั คดิ ในใจก็รั ฝนั ก็รัอีก อย่างน้อี าตมาจะหนไี ปไหนรอด แม้ บางเรื่องเป็นเร่อื งเฉพาะตัว เพือ่ นปากบอนคนไหนก็เอาไปเล่าให้ คณุ ยายฟังไมไ่ ด้ แต่คุณยายกร็ ั ด้าห้ามไมฟ่ งั สอนไมเ่ ซอื คุณยายก็ต้อง สอนแบบผ่าตดั ด้วยประโยคทักแบบข้างดน้ นัน่ แหละ อาตมาระวงั ตวั เขด็ ขยาดเร่อื งนีไ้ ปนาน อาศัยทกี่ ่อนหน้านัน้ อาตมาเคยฝกั สมาธแิ บบเจริญอสภุ ะ คือพจิ ารณาความไม่งามของ ชากคพมาก่อน อาตมาจงึ ตัดใจเรื่องความรกั ใคร่แบบซัสาวได้ง่าย บางครง้ั อาตมาเคยแอบไปทตสอบกำลงั ใจตัวเองวา่ จะทน ตอ่ ความยว่ั ยวนเร่ืองความใคร่ในสตรไี ดห้ รอื ไม่แม้ในยามคับขนั อาตมา www.kalyanamitra.org

๕๖ เล่าเวองยาย สอบผ่าน กลบั มาหาคุณยายดว้ ยความภูมิใจว่า อาตมาสามารถบวช ไมส่ กึ ได้แนน่ อน ทนั ทีที่มาถงึ ยังไม่ทน้ จะพูดอะไรสกั คำ คุณยายกพ็ ูดโพลง่ ออกมาวา่ “คุณเดจ็ คุณเปน็ คนมีสัจจะ มกี ำลังใจสงู แต่อะไรที่ ไมค่ วรเสีย่ งก็อย่าไปลองอกี นะ” เจอเข้าแบบนีส้ องสามครงั้ อาตมากไ็ ม่กลัาทำอะไรนอกลู่ นอกทางเร่ืองนี้อกี เลย www.kalyanamitra.org

เล่าเวองยาย ความต้ังใจให้ลูกศิษย์เป็นโสด ปกติกอ่ นนั่งสมาธิ ถา้ ใครถามปัญหาธรรมเร่ืองสำคญั ๆ คุณยายมักจะไมต่ อบทนั ที แต่มักจะรอตอบกอ่ นเลกิ นัง่ สมาธทิ กุ คร้ัง ทา่ นหลับตาพูด พวกเราก็หลับตาฟัง รสู้ กึ ว่าคำพดู ของทา่ นส่งออก จากใจ แลว้ เข้าไปอยูใ่ นใจพวกเราอยา่ งดี อุปมาเสมือนหยอดเหรียญ ใส่กระปกุ หรือเสมือนรอ้ ยด้ายสนเข็มอย่างนั้น ถา้ ท่านตอบก็ตอบสนั้ มากแลว้ ชวนนั่งสมาธิ ทา่ นบอกว่า นั่งสมาธิแล้วเด๋ยี วก็รคู้ า้ ตอบเอง ตอนทา้ ย คุ ของการน่งั สมาธิ คณุ ยาย จะพูดข้อความตอ่ ไปนบี้ อ่ ย คุ “ยายอาราธนาบญุ จากพระนิพพาน มาใหค้ ณุ เขา้ ถึงธรรมกาย ทนั เร็ว คุ ให้พระพุทธเจา้ ดลใจให้คุณอยากรอื้ สัตว์ขนสตั ว์ ใหพ้ น้ ทุกข์ ตามอยา่ งพระองค์ เพราะฉะนัน้ ตั้งใจน่งั สมาธิกนั อย่าให้ขาดนะ จะไดบ้ ุญมาก ค”ุ ขณะท'ี พวกเราใจฟูอยากทำความดตี ามท'ี คณุ ยายแนะ ทา่ น จะพดู ตบท้ายใหเ้ รายอมรับโดยไมร่ ูต้ ัวด้วย1■รอี งหนึงซ์า คุ กนั “คณุ จำไว้นะ ถ้าอยตู่ ัวคนเดียว มเี งนิ ๑00 บาท เราจะ ทำบุญไดถ้ งึ ๔0 บาท ถา้ แต่งงานไป มีเงิน ๑๐0 บาทก็ทำบญุ ได้ www.kalyanamitra.org

๕๘ เลา่ เรึอ๋ งยาย ๕ บาทเท่าน้ัน และล้ามลี กู ® คน ทำบญุ ไดอ้ ย่างมากสลงึ เดยี ว ล้า คุณมลี ูกถึง ๒-๓ คน คุณไมม่ ีสทิ ธ๋ิทำบุญเลยนะ มนั ยาก เพราะมี อย่แู คร่ ้อยเดยี ว” ท่านชีใ้ หเ้ หน็ โทษของการแตง่ งานมีครอบครวั อย่างอ้อม «1 อาตมานกึ รอู้ ย่เู หมอื นกนั แต่นึกว่าทา่ นพดู กับคนอ่นื กวา่ จะรตู้ ัววา่ ทา่ น เจาะจงพดู ใหอ้ าตมาฟง์ กเ็ มอ่ื เวลาผ่านไปเป็นปี เพราะจนกระท่ังคนที1 เคยนงั ฟง์ อยูด่ ว้ ยกันแต่งงานไปแลว้ คณุ ไชยบูลย์กต็ งั้ สัจจะขอประพฤติ พรหมจรรยต์ ลอดซวี ิตไปแล้ว เหลอื อาตมาเปน็ หนุ่มใหญ่อย่คู นเดียว คณุ ยายกย็ งั พดู ประโยคเดมิ อยู่อีก ตอนทร่ี ตู้ ัวว่าเราเองคือคนท่ีคุณยาย เตือน กร็ ูส้ ึกอึดอัดรุ่มรอ้ นไปหมด เพราะตอนน้นั มโี ครงการจะแต่งงาน อย่พู อดี อาตมาใจแปว้ ซึมไปเลย เม่ือคิดวา่ จะตอ้ งทำให้คุณยาย ผดิ หวัง นึกขอผัดผ่อนกับคณุ ยายอย่ใู นใจวา่ “...ยาย ขอผมแตง่ งานเปน็ ชาติสุดท้ายเถอะนะครบั ชาดนิ ขอเปน็ กองเสบียงใหพ้ ระศาสนาไปก่อน...” www.kalyanamitra.org

เล่าเรอื่ งยาย ๕๙ ของขวญั วันเกดิ คุณยาย สมัยท่ีอาตมาเรียนอยูม่ หาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตร์ แฟชัน ฉลองวนั เกิดเป็นที่นยิ มมาก คณุ ยายเลยต้องพลอยตดิ กลมุ่ ไปด้วย พอกึงวนั เกิดของคุณยายทไี ร ลูกศษิ ย์จะมาฉลองวนั เกิดให้คณุ ยายกัน คับคง่ั คุณยายลือวันเกดิ เอาวนั ที่ตรงกบั วนั รน้ «๐ คาั่ เดอื นยี่ เพราะฉะนัน้ บางป่ ีก็ตรงกบั ปลายเดอื นธนั วาคม แต่บางปกี ็เลยไปกึง กลางเดือนมกราคม เมอื่ ปี พ.ศ. ๒๔๑® เป็นปีที่อาตมาตดั สินใจเลกิ สูบบุหรี่ เดด็ ขาด ลือฤกษ์กวาดลา้ งขว้างทง่ี ไปทนั ทีท1ีไดย้ นิ เสยี งพระสวดชยนั โต ร้นวันใหม่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔®® แต่ไมไ่ ดบ้ อกใครว่าเลิก เพราะ ยังไม่แนใ่ จตวั เอง กลัววา่ ล้าประกาศไปแล้วทำไดไ้ มต่ ลอด จะอับอาย ขายหน้าเขาเปล่า ๆ นับเปน็ ความโชคดอื ยา่ งมหาศาลของอาตมา ทีป่ นี น้ั วนั เกดิ ของคณุ ยายตรงกับวนั ท1ี ®๐ มกราคม พ.ศ. ๒๔®® เป็นจงั หวะท่ี รองรับประคบั ประคองสัจจะของอาตมาไวไ้ ด้อยา่ งพอเหมาะพอเจาะ www.kalyanamitra.org

๖๐ เลา่ เร้องยาย วนั นัน้ หลงั จากนงั่ สมาธกิ นั อยา่ งเตม็ ที่ แขกผ้ใู หญก่ ลับ กนั หมดแล้ว เหลือแต่พวกเราเด็ก กุ ประมาณสิบกวา่ คน กำลังชว่ ย กันเกบ็ กวาดบ้าน และรอรบั ฟังโอวาทอยู่ พอได้เวลา คุณยายก็ใหศ้ ีล ใหพ้ ร ตอนหน่ึงท่านพดู ว่า “ในบรรดาลูกศิษย์ท้งั หมดนึ่ ยายรกั พวกคณุ มากทสี่ ุด พวกคณุ นึ่ดีจริง ๆ ขยนั นั่งสมาธิเอาจรงิ เอาจงั แลว้ สมาธกิ ็ก้าวหนา้ ก้นท้ังน้ัน แต่ยายจะรกั พวกคณุ มากขนอกี หลายเท่า ล้าพวกคณุ เลกิ สูบบหุ ร”ี่ พอคุณยายพดู ขาดคำ บรรดาสิงห์อมควัน ศิษย์กน้ กฏุ ิ คุณยาย ตา่ งมองหน้าก้น แลว้ โดยมิไดน้ ัดหมาย ทุกคนยอมทงั้ บุหรที่ ี่ พกมาทั้งหมดลงในกระโลนของคุณยาย พรอ้ มท้ังตง้ั สจั จะว่า จะไม่สบู บหุ ร่ีอกี เลยตลอดซีวติ อาตมากเ็ ลยได้โอกาสตง้ั สจั จะไม่สูบบหุ รีซ่ าอีกเปน็ ๒ ชนั้ ตอนน่ไึ ม่มิความลงั เลเลย โถ...กำลงั ใจฟู ยมิ้ แก้มแทบปริดว้ ยคำชม ของคุณยายอย่างน้ัน ต่อใหข้ อยง่ิ กว่าเร่ืองบุหร่ี พวกเรากย็ ินดใี ห้เปน็ ของขวัญวนั เกิดของทา่ นทง้ั หมด คุณยายของอาตมา ชา่ งเปน็ ผู้ชาญฉลาดในการเลือกจงั หวะ ไดเ้ ยยี่ มยอดอะไรอย่างนึ่ และนับตง้ั แตป่ ืน้ันเปน็ ดน้ มา ลูกศิษย์ของทา่ น อกี หลายคนก็รอคอยวนั เกิดของคณุ ยาย เพอื่ ตั้งสัจจะเป็นของขวญั อัน ลํ้าค่า ท่ีรู้ว่าจะลูกใจท่านยิง่ กวา่ สิ'งของใด กุ กันเปน็ ลำดบั สำหรบั คุณไชยบลู ย้ สุทธผิ ล หรอื หลวงพอ่ รมั มชโยในปัจจุบนั ไดต้ ั้งสัจจะ www.kalyanamitra.org

เลา่ เร่อื งยาย ๖ ประพฤติพรหมจรรย์ตลอดชีวติ เป็นคนแรก ในวันเกดิ คุณยาย ๑0 มกราคม ๒๕®® วนั เดียวกับท่ตี ัง้ สจั จะเลกิ บุหร่ีนั่นเอง สว่ นอาตมา หลังจากน่ังสมาธิมากเขา้ ความคดิ ท่จี ะประพฤติ พรหมจรรยก์ เ็ ริมเกดิ แตย่ งั ไม่แกร่งกลา้ นัก เพราะฉะนัน้ พอถงึ วันเกดิ คุณยายรอบถดั มาตรงกบั วันที่ ๒๙ ธนั วาคม ๒๕®® อาตมาจึง ต้ังสัจจะแต่เพยี งวา่ “ชาตนิ ถ่ื าั บวชแล้วจะไมส่ ึก” แตจ่ ะบวชเม่ือไรยังไมย่ อมพูด ยังคิดจะแต่งงานเสยี กอ่ น อยู่รำไป เมือ่ น่ังสมาธมิ ากเขา้ ๆ ประกอบกบั รู้ว่า ล้าไดท้ ่ดี ินแลว้ คุณยายจะสรา้ งวัดให้เป็นสถานทป่ี ฏบิ ตั ธิ รรม ความม่นั ใจจึงเพม่ิ ชน้ื อีก ระดบั หนง่ึ และเมอื่ วนั เกิดของคณุ ยายเวยี นมาครบรอบอีกครง้ั ใน วนั ท่ี ®๗ มกราคม ๒๕®๓ ไดท้ ี่ดินสรา้ งวดั แล้ว อาตมาจงึ ตง้ั สจั จะ กับคุณยายว่า “นับแตว่ นั น่ืเปีนต้นไป จะขอประพฤติพรหมจรรย์ตลอดชวี ิต\" เม่ือได้ตดั สินใจลงไปแล้ว กม็ ีความรสู้ กึ วา่ ในโลกน้ไั มม่ ี อะไรนา่ กลวั อีกเลย ถงึ ใครจะเอามดี มาจ่อคอก็เฉย ฤ กำลังใจมมี าก ถงึ ขนาดน่ึ แต่กว่าจะผา่ นมาถึงจดุ ทสี่ ามารถตง้ั สัจจะประพฤต^ิ รหม จรรย์ตลอดชวี ติ ได้ คณุ ยายกต็ ้องเหน็ดเหน่ือยประคบั ประคองอาตมา มานานเตม็ ที่ นึกถงึ ความดีทต่ี ัวเองทำช้นื ในปจั จุบนั คราวใด เปน็ ตอ้ ง นกึ ถึงพระคุณของคุณยายอยู่รำไป www.kalyanamitra.org

๖๒ เล่าเรอ์ งยาย ตอ่ มาภายหลงั อาตมาจึงรจู้ ากคำบอกเล่าของศษิ ยร์ ่นุ พว่ี ่า กวา่ คณุ ยายจะไดอ้ าตมามาอยู่ในวงศ์บุญของทา่ นเตม็ ตวั ท่านตอ้ งเหน็ด เหน่ือยทงั้ กายและใจมากเหลอื เกิน คุณยายชอบเลา่ ให้คนอ่นื ฟ์งเสมอว่า “ตอนหน่มุ ๆ หลวงพอ่ ทั้งสององคท์ ่านหลอ่ มาก ไมอ่ ้วน เหมอื นเดยี วนีหรอก ผู้หญงิ ตามท่านมาเยอะ เขาจะรกั ไม่รกั ยาย ไมร่ ู้ ยายถนั ออกไปหมด กลวั ทา่ นไม่ได้บวช” www.kalyanamitra.org

เล่าเร&ึ๋ งยาย ๖01 แรงอธษิ ฐาน วันพธุ ที่ ๒๗ เดอื นสงิ หาคม พ.ศ. ๒๕๑๒ คณุ ไชยบูลย้ สุทธิผล ก็บรรพชาอุปสมบท ณ พัทธสีมา วดั ปากน้าํ ภาษเี จรญิ โดยมพี ระเทพวรเวที เปน็ อปุ ัชฌาย์ (ปจั จบุ นั คือพระธรรมปัญญาบดี) ได้รบั ฉายาว่า ธมมชโยภกิ ขุ เป็นหลวงพอ่ ธมั มชโยของพวกเราต้งั แต่ วนั นั้นเปน็ ด้นมา หลงั จากหลวงพอ่ ธมั มชโยบวชไดไ้ ม่นาน คุณยายก็มีดำริ จะสรัางวัด เพ่อื เปน็ ศูนยก์ ลางการเผยแผพ่ ระศาสนาใหก้ วา้ งขวางชืน้ ตามหนา้ ทีท่ ห่ี ลวงพอ่ วัดปากน้าํ มอบหมายใหค้ ณุ ยายลอื เปน็ งานหลัก ตง้ั แต่เม่ือหลวงพ่อใกล้มรณภาพ ก่อนหนา้ จะไดท้ ีส่ รา้ งวดั มเี รื่องแปลกคือ ระยะนัน้ คณุ ยาย อธษิ ฐานดัง จุ บอ่ ยคร้งั คณุ ยายอธษิ ฐานว่า “ขอใหม้ คี นยกทใี่ หส้ ัก ๕0 ไร'เถอะ” โดยเฉพาะวันอาทติ ย์ดน้ เดอื น คุณยายจะนา้ พวกเราอธิษฐาน ขอใหไ้ ด้ทด่ี นิ สร้างวัดเรว็ จุ ทา่ นอธษิ ฐานบอ่ ย ๆ และดงั ได้ยนิ กัน ทง้ั บา้ น จนเราพลอยอธิษฐานตามท่านเปน็ ประจำ พอปลายปี ๒๕®๒ ก็มีคนยกทใ่ี ห้จริง จุ แตใ่ หม้ ากถงึ ๑๙๖ ไร' ที่ ต. คลองสาม อ. คลองหลวง จ. ปทุมธานี โดยการบรจิ าคของคุณหญงิ ประหยดั แพทยพงศาวิสทุ ธาธบิ ดี www.kalyanamitra.org

๖๔ เลา่ เรือ่ งยาย อำนาจจิตอธษิ ฐานของผู้บรสิ ทุ ธ้กิ าย วาจา ใจ แรงขนาดนี้ ทำใหอ้ าตมาเชือ่ มน่ั ในพระรตั นตรัยมากยิง่ ขนทุกวนั ๆ คราวหนงึ่ หลังจากเร่มิ สรา้ งวัดใหม่ «1 ขาดเงนิ ไปถึงสอง หมื่นบาทเศษ ซ่งึ นบั วา่ มากในสมยั น้นั กำหนดจะตอ้ งนำไปจา่ ยใน วนั รงุ่ ขน อาตมาถามคุณยายว่ามเี งินเท่าไร คุณยายตอบวา่ มีเงินอยู่ พันกวา่ บาท อาตมากระวนกระวายใจมาก แต่คุณยายบอกวา่ “ไปนง่ั สมาธิกอ่ นเถอะ ยายอธษิ ฐานขอเงนิ จากพระพทุ ธเจา้ ไดแ้ ลัว ท่านสง่ มาให้จากพระนพิ พานเลย” อาตมาตามคุณยายขนื้ ไปนงั่ สมาธิ แตท่ ำใจใหห้ ยุดนงึ่ ไม่ ค่อยได้ เพราะกังวลเรอ่ื งเงนิ มาก วันนั้นคุณยายนำนั่งสมาธนิ านตงั้ แต่ ๖ โมงเย็นซึง ๓ ทุม่ พอออกจากสมาธแิ ลัว อาตมากร็ ำพันตอ่ วา่ “กาั พรงุ่ นไ้ี ม่มเี งินจ่ายคา่ แรงคนงานเป็นคา่ จา้ งขดุ คนั คู คงเกดิ เรอื่ งแน”่ แตค่ ณุ ยายยืนยันวา่ ท่านเห็นในสมาธิ พระพุทธเจา้ ส่งเงิน มาให้แล้ว อาตมาไมร่ ้จะทำอยา่ งไร จงึ ลาคณุ ยายกลบั ท,ี สร้างวดั นดั วา่ พรงุ่ นจ้ี ะกลบั มารบั เงนิ พอเปิดประตูกพ็ บมชั ายคนหนงึ่ น่ังอยทู่ ่ี บนั ไดหนัาบ้าน ซกั ถามได้ความว่า พ่อของเขาสัง่ ไว้ก่อนตายวา่ ให้ นำเงินมาทำบุญที่นึ่ ๓ หมืน่ บาท เขามารออยูต่ ั้งแตห่ นง่ึ ทมุ่ แตเ่ ข้ามา ไม่ได้ เพราะเราปดิ ประตแู ล้วข้ืนไปน่งั สมาธิอยชู่ นั้ บนกนั ทัง้ หมด ญาณของคณุ ยายไม่คลาดเคลื่อนเลย เงนิ ท'ี คุณยายเหน็ ปรากฏ ทัง้ ในสมาธิ และนอกสมาธิ ตามแรงอธษิ ฐานของท่านจรงิ «1 www.kalyanamitra.org

เล่าเวอิ งยาย b<f นโยบายสร้างวดั เมื่อไดท้ 'ี ดนิ สรา้ งวดั ๑๙๖ ไร' ในปลายปี ๒๕๑๒ ดังทก่ี ลา่ ว มาแลว้ พอปี ๒๕๑๓ ก็เริ่มสรา้ งวัด อาตมาจึงลาออกจากงานทที่ ำอยู่ มาควบคมุ การดำเนนิ งานสรา้ งวดั เต็มเวลา กอ่ นเริม่ งานสร้างวดั คณุ ยายเรยี กประชุมลกู ศษิ ย์ทกุ คน ชแี้ จงให้ฟังว่า “เราจะชว่ ยกันสรา้ งวดั แล้ววดั ที่จะสรา้ งก็เป็นวดั ใหญ่ เน้อื ทม่ี าก เม่ือจะสรา้ งท้ังที ยงั ไง คุ เราก็พยายามจะสรา้ งใหด้ ีทสี ุด เพราะฉะนัน้ สงิ ที่จะตามมาอย่างหลกี เลยี่ งไมไ่ ดค้ ือ เราจะด้องทะเลาะ กนั แน่ ยายขอใหพ้ วกเราถามตวั เองต้งั แต่เดยี๋ วนืเ้ ลย ใครคิดว่าต่อไปขา้ งหน้า ลา้ เถยี งกนั แลว้ ทะเลาะกันแล้ว อดจะโกรธกันไม่ได้ ให้ถอยออกไปน่งั ข้างหลงั ลา้ ใครคดิ วา่ ทะเลาะ กันแล้ว เถียงกันแลว้ จะไมโ่ กรธ กข็ ยับขนมานงั่ ใกล้ยาย” อาตมาเป็นคนหนึง่ ท่ีนั่งแถวหนา้ ไม่ถอยอยแู่ ลว้ ส่วนผ้ทู ่นี ัง ขา้ งหลัง เขากไ็ มข่ ยับขนมาขา้ งหนา้ เหมือนกนั อาตมาได้รบั ความไว้ วางใจจากหลวงพอ่ ธัมมชโยและคุณยาย ใหม้ ารักษาแผน่ ดิน ดูแลการ สร้างวดั คุณยายและหลวงพ่อธัมมชโยยังอยทู่ ่ีบา้ นธรรมประสทิ ธิ ทำหนา้ ทบี่ อกบุญสรา้ งวดั ทุกวัน เพราะเรามเี งินทุนเรมิ่ ดน้ ,■พยี ง www.kalyanamitra.org

๖๖ เล่าเรือ่ งยาย ๓,๒๐๐ บาท คนทั่วไปเขาศรัทธาคณุ ยายมาก คุณยายจงึ มเี งนิ ให้อาตมา นำมาจ่ายคา่ แรงคนงานไดท้ ันการทุกที สำหรับอาตมาก็หาเวลาว่างออกบอกบุญเหมอื นกัน แตห่ า คนศรทั ธาจริงจังอยากร่วมทำบุญดว้ ยเต็มทีย่ ากมาก ขณะออกบอกบญุ มักมีคำพูดมาเข้าหบู อ่ ย ๆ เช่นว่า “ไขต้ ใหญ่น่ี สงสยั จะมาหลอกต้มเสยี ละมั้ง” บางคนเหน็ ทา่ จะศรทั ธามาก อาตมาจึงพามาพบหลวงพ่อ ธัมมชโย ซงี ตอนน้ันทา่ นเพงิ่ บวชได้พรรษาเดียว กม็ ีเสียงอกี ว่า “พระหนุม่ ๆ อยา่ งนี่ จะสกึ เม่อื ไหรก่ ไ็ มร่ ู้” ระยะไหนที'งานกห็ นกั เงินกฟ็ ิด ชาวบ้านก็ไม่เขา้ ใจ ทำให้ สมาธิตก ใจขุ่นมัวงา่ ย หน้าตาครา่ํ เครยี ด คุณยายเห็นทา่ ไมด่ ี ก็เรียก มานง่ั สมาธิตอ่ เน่ืองกันเสยี ทหี น่งึ คราวละ ๒ วันบ้าง ๓ วันบา้ ง ใจจงึ คอ่ ยฟู อิมเอิบ เบิกบาน แล้วกลบั มาทำงานสรา้ งวดั ต่อไปอีก อยา่ งร่าเริงสนุกสนานร่วมกบั พ่ี «1 นอ้ ง «1 ในวงศ์บญุ www.kalyanamitra.org

เลา่ เร่ืองยาย ๖๗ ปอ้ งกนั ไมใ่ ห้ศิษย์ก่อเวร ในขณะท่กี ำลงั ลยุ งานสร้างวัดกันอยู่ บางครง้ั อาตมาถูก คนพาลรงั แกมาก มาขโมยของบา้ ง ขโมยเรอื บ้าง เมื่อสบื ร้กเ็ อาคืนมา ไดบ้ า้ งไมไ่ ด้บา้ ง คราวหนึ่งอาตมาโกรธมาก เพราะถกู ขโมยเรือไปแลวั ถงึ ๑ ลำ ลำท่ี ๒ นึย่ กขน้ื มาซ่อม เอาชนั ยา ควํา่ ตากแดดไวัขา้ ง ท่พี กั กย็ ังถกู ขโมย สบื ร้ตวั คนขโมยแลว้ แค้นมาก ซ่ายงั ถูกทา้ ถึงบา้ นพัก ให้ไปยิงกัน อาตมาคดิ อาฆาต จะตามฆ่าคนเสยี กอ่ นบวช พอดีชืง วันอาทิตย์ ซ็งเป็นวนั กำหนดมานั่งสมาธกิ บั คณุ ยายทีบ่ า้ นธรรมประสิทธ๋ิ จึงพกความแค้นมาดว้ ย พอวันจนั ทรจ์ ะกลับ คณุ ยายไมใ่ หก้ ลบั ท่านบอก “เหนื่อยกนั มามากแล้ว อย่าเพิง่ กลับเลย นง่ั สมาธิไปก่อน” วนั รุ่งข้ืนกย็ ังให้นั่งสมาธิต่อ วันนัน้ พอเลกิ นงั่ สมาธิแลว้ คุณยายพนมมืออธษิ ฐานในใจอยู่นานกว่าทกุ คร้งั อาตมาจึงถามวา่ “ยาย อธิษฐานอะไร นานจงั ” คุณยายตอบวา่ “ยายอธิษฐานวา่ เกดิ กภี่ พกช่ี าติตอ่ ไปเบื้องหน้า ไมว่ า่ ศตั รู จะยกมาเปน็ กองทพั ใหญแ่ ค่ไหน กอ็ ย่าใหม้ ันฆา่ ยายและบริวาร'โต้ www.kalyanamitra.org

เล่าเร๋อื งยาย V ตัวยายเองและบริวารกอ็ ยา่ ไดม้ จี ิตไปคิดฆา่ ใคร แม้แต่มด แต่ปลวก ก็ขออยา่ ให้คดิ ฆา่ เลย” อาตมาย้มิ และประนมมือ ตอบท่านสน้ั ๆ จากใจจริงว่า “ครบั ” ท่านจงึ ยม้ิ ตอบอยา่ งเบกิ บาน คุณยายลว่ งรักระทัง่ ความคิดของอาตมา หา้ มก็ไมห่ า้ มโดย ตรง ใซัวธิ ซี ึมลึกด้วยธรรมะ อนั เปน็ โอสถวเิ ศษของพระสมั มาลมั - พทุ ธเจา้ คุณยายรู้นสิ ัยของอาตมาดีว่าเจ้าโทสะ ไมย่ อมแพใ้ ครงา่ ย ๆ โดยเฉพาะถา้ ไมใ่ ชฝ่ ่ายผิด คราวนั้น อาตมายอมเลิกลม้ ความคดิ อาฆาต โดยเด็ดขาด เพราะเมอ่ื นง่ั สมาธิจนใจใสแลว้ ก็รู้ว่า ในเสน้ ทางบุญเรา ไมค่ วรประมาทก่อเวรเพิ่มขน้ื อกี ยิง้ ฟง์ คำอธษิ ฐานของคุณยายแล้ว กก็ ลบั ไปบุกงานสร้างวัดตอ่ ด้วยใจที'ผอ่ งใส ชมุ่ ซ่ิน เยอื กเย็น www.kalyanamitra.org

เลา่ เรื่องยาย ๖๙ คณุ ยายชวนบวช หลังจากอาตมาต้งั สัจจะประพฤติพรหมจรรย์ เมอื่ ตน้ ปี ๒๕๑๓ แล้วอาตมาก็ยังคร่าํ เคร่งอยู่กบั งานสร้างวัด ไมค่ ิดถงึ เร่ือง บวชเลย คณุ ยายคงกลัวอาตมาพลาดพลั้งเสยี สัจจะ วนั หนง่ึ ท่านจงึ เรยี กอาตมาไปเตือนว่า “คุณเด็จ คุณอยู่ทางโลกไมไ่ ด้หรอกนะ เพราะคุณเปน็ คนใจกว้าง มีสมบัติอะไรคุณก็ให้เขาหมด ขืนมคี รอบครวั กจ็ ะลำบาก เหมือนพระเวสสันดร” คณุ ยายยงั บอกต่อวา่ “คณุ เกิดมาเพ่อื สรา้ งบารมีเท่าน้ัน บวชเสียแลว้ จะประสบ ความสำเรจ็ ทุกส่งิ ทกุ อย่างทีต้องการ คุณเป็นคนมีความเพยี ร คุณมีสทิ ธํ่จะรจ้ ะเหน็ ธรรมได้ เพราะฉะนัน้ บวชเลอะ ยายจะกำหนดวันให้” อาตมากลับมานง่ั วเิ คราะห์คเู หตุผลท่ีคุณยายจะใหบ้ วช ก็เห็นจรงิ ตามทา่ น ซวี ติ ทางโลก อาตมาเกอื บจะไดแ้ ตง่ งานตง้ั หลาย คร้ัง แต่พอเอาจริงเอาจงั กม็ เี หตุใหห้ ่างเหินกัน และเลิกราไปในทีสุด อาตมาจำได้ว่า พอแตกเนอ่ึ หนมุ่ อาตมากร็ ิรักผ้หู ญิง ถงึ ขนาดขออนญุ าตพ่อแตง่ งาน พ่อไมด่ า้ นดกั คำ www.kalyanamitra.org

๗0 เล่าเรอื่ งยาย “จะแตง่ ก็แตง่ แต่กลบั ไปคิดหาคำตอบมาบอกพอ่ ก่อนว่า จะมีธรรมะข้อไหนไปสอนลูกสอนเมีย พอ่ ใหเ้ วลาคดิ ๗ วนั ” อาตมาเคยอา่ นหนงั สอื ธรรมะมามาก แต่สนใจเฉพาะส่วน ท่ีเปน็ อทิ ธิปาฏิหาริย์ สว่ นธรรมะเรือ่ งการครองเรือนไม่เคยสนใจเลย วนั นนั้ กลับไปนอนคดิ คืนเดียวก็บอกพอ่ วา่ “ผมไม่แต่งแลวั ละ” คราวนน้ั อาตมาไมไ่ ด้แต่งงาน เพราะไม่ร้ธู รรมะ แต่เมอื่ มา อยู่กบั คณุ ยายได้เรียนรธู้ รรมะทง้ั ปฏบิ ตั ิ ปริยัติ แลว้ กน็ ่าจะแต่งงานได้ คุณยายจะมแี ผนขดั ขวางอยา่ งไร ตอนนน้ั อาตมาไมร่ ู้ เพง่ิ มารู้ว่าอาตมารอบรสู้ ารพดั แต่ไม่รู้จักตนเอง ตอ้ งให้ คณุ ยายมาซใี ห้เหน็ วา่ อาตมาไม่เหมาะกับชวี ิตทางโลกอยา่ งไร และควร ปฏิบตั ิตนในชีวิตทางธรรมอย่างไร อาตมาจงึ มองเหน็ ตัวเองได้ชดั เจน www.kalyanamitra.org

เล่าเรื่องยาย ตัดสินใจบวช ต้ังแตเ่ ลก็ มาแลว้ อาตมามีความรสู้ กึ ฝงั ใจประหลาด ๆลึกๆ อยอู่ ยา่ งหนึง่ สมัยนั้นอาตมายงั เรยี นหนงั สืออยูใ่ นซ็นประถม ๔ ท่ี โรงเรียนในจงั หวดั กาญจนบุรี อาตมาด้องข้ามฟากขืน้ ไปตดั ไมร้ วกบน เขาแหลม เอามาทำรัว้ ลอ้ มแปลงผกั สวนครัวเพ่อื กนั วัวเชา้ มาเหยยี บยาํ่ ขนไปตดั ไมต้ ้ังแตเ่ ข้า พอบา่ ย ๓ โมงก็เรม่ิ ขนลงมา วันหนงึ่ ราว ๆ ๔ โมงเยน็ ขณะทกี่ ำลังแบกไมร้ วกลงเขามาได้ ครึ่งทาง กเ็ หน็ ชาวบ้านเขาตอ้ นวัวทง้ั ฝูงลงมากินนาั้ มองอยไู่ กล ๆ ขนาดเหน็ วัวสูงแคศ่ อกเดียว เมื่อกินน้าํ เสรจ็ เขาก็ต้อนววั กลับ ววั ก็ เดินไป คนก็เดินตามไป ทางเดนิ นน้ั เป็นทางเกวียน ฝันจงึ ฟังตลบ ลอยเป็นทางยาวถึง ๕-๖ กโิ ลเมตร อาตมามองตามไป มคี วามรสู้ กึ อย่างรนุ แรงว่า นน่ั ไม่ใช่ พวกเรา แม้แต่โยมพ่อโยมแม่ หลาย ๆ คร้งั กม็ ีความรู้สึกวา่ ไมใ่ ชพ่ ่อแม่ เรา ญาตพิ 1ี น้องก็ไมใ่ ช่ เรามาอาศยั เขาอยู่ แตต่ อบไม่ไดว้ า่ พอ่ แม่ท่ี แทจ้ รงิ เปน็ ใคร บางคร้ังรสู้ กึ เหมือนตวั คนเดียว เหมือนแยกขาดกนั คนละโลกกบั คนอ่นื ๆ แตไ่ มร่ ู้จะพูดใหใ็ ครเข้าใจ www.kalyanamitra.org

๗๒ เลา่ เร์องยาย ความรสู้ ึกทำนองนเึ่ กิดขื้นอีกคร้งั หนึง่ เมอื่ อาตมาเรียนอยู่ 'ชนิ มธั ยม ๖ ไดม้ าท่ีบ้านพี่ชายลกู ของปา้ เจอหนังสอื เก่า ๆ เล่มหน่งึ กห็ ยิบอ่านดู รสู้ กึ ประทบั ใจในเรือ่ งน้ันอยา่ งรุนแรง ในเรื่องบอกวา่ แม่แกะตัวหนง่ึ มีลกู อยู่ ๒-๓ ตัว วนั หน่ึงมนั ไปพบลกู สิงโตทีเ่ พง่ิ คลอด ยงั ไมล่ มื ตา ถกู ทิ้งอยู่ ไมร่ วู้ า่ พอ่ แมส่ งิ โตหายไปไหน แม่แกะสงสารจึงให้ลูกสิงโตกนิ นมของมันและเล้ียงคูเหมือนลกู ลูก รุ ของแม่แกะกเ็ ปน็ เพือ่ นเล่นกับลูกสงิ โต ลกู สงิ โตอยกู่ บั แมแ่ กะ ก็ร้อง แบบแกะ กนิ หญ้าแบบแกะ นานวนั เขา้ ลกู สงิ โตเตบิ โตขื้น ตัวใหญ่แขง็ แรงผดิ พ่ีผิดน้อง มนั ไมร่ ู้วา่ หน้ามนั ไม่เหมือนพ่นี ้อง เพราะมันไมเ่ ห็นหนา้ ตัวเอง แต่ ลูกแกะรูส้ กึ วา่ ลกู สิงโตหนา้ ตาแปลก รุ แต่มันกเ็ ล่นกนั ตามประสา แม้ว่า ลกู สงิ โตมกั จะเล่นแรงไปหนอ่ ย ลกู สงิ โตมีความรูส้ ึกว่าพอ่ แมแกะระแวงดัวมนั อยู แตไ่ มร่ ู้ ว่าทำไม ยง่ิ กว่านัน้ ยงั หา้ มไม่ใหม้ ันไปเลน่ ทเ่ี ชิงเขาอกี ฟากหนึง่ ดว้ ย www.kalyanamitra.org

I■ฟใิ LTป็'30ไ0 ๗๓ ลกู สิงโตรู้สึกว่าตัวเองกินหญา้ ไมอ่ ่มิ ทอ้ ง ซีวิตรส้ กึ ขาด รเ แต่ก็ไม่รวู้ ่าขาดอะไร แตแ่ ลวั วนั หนงึ่ เกิดพายุฝนพดั กระหนาํ่ รุนแรงมาก นๅ้ั หลากจนกระท่งั ตอ้ งหนขี า้ มเขาไปอีกฟากหนง่ึ ขณะทีข่ ื้นเขา แมแ่ กะ มีอาการหนั รีหันขวาง ทา่ ทางหวาดหวัน่ เหมอื นไมอ่ ยากข้ืน แตจ่ ำใจ ขื้นเพอ่ื หนีนํา้ ท่วม แมแ่ กะหนนี า้ํ อยู่บนเขาลูกนั้นจนกระทัง่ ฝนซา หลงั จากนาํ้ ลด ลงแล้วจงึ ซักชวนกันกลบั ลงมา ขณะนน้ั เอง กม็ เี สียงกระหมึ่ ราวกบั ฟาิ รอั ง ดงั รับกนั เป็นทอด ๆ แมแ่ กะตกใจจนตัวส่ัน แตล่ กู สงิ โตกลับรู้สกึ คนุ้ กบั เสยี งน้นั มากแมไ่ มเ่ คยไดยินมาก่อน มนั ยังรู้สึกอกี วา่ มนั เองกท็ ำ เลียงอย่างน้นั ได้ จึงรอ้ งรับเลียงนน้ั ออกไป คราวน้ั ทง้ั พอ่ แกะแมแ่ กะและพี่ แกะขอ'งมนตา่ งว่งิ หนีกนั สุดซีวติ ลูกสงิ โตมองตามไปดว้ ยความแปลกใจ แต่มันก็รสู้ กึ สบายใจ ทไี่ ด้ร้องเลยี งนั้นออกมา มนั ร้องโตต้ อบออกไปอีก ยงิ ร้องมนั ก็ยิ่ง สบายใจ ร้สู ึกกระปรีก้ ระเปรา่ และมคี วามภมู ิใจท่มี นั ทำเลยี งอย่าง นั้นได้ เมอื่ ไดร้ อ้ งหลาย ๆ ครั้ง มนั กลบั รสู้ กึ ว่ามันรอ้ งได้ดีกว่าเสียงท่ี มนั ไลย้ นิ เลยี อกี มันรไู้ ดด้ ว้ ยตัวเองทนั ทวี ่า เลียงน่ึ เป็นเลียงท่มี ันใฝ่หา มาตลอดชวี ิต แตแ่ มแ่ กะยัง พ่ี ๆ แกะวง่ิ ลงเขาไม่เหลียวมองมาเลย วงิ่ ๆ หยดุ ๆ พร้อมกับหันมามองมันตาละห้อย ลูกสิงโตรวู้ ่ามนั ไม่สามารถอยกู่ ับแม่แกะได้อกี ต่อไปแลัว มันไดแ้ ต่ยืนมองจนกระท่ัง แม่แกะวงิ ลบั ตาไป และนนั่ เปน็ การสนิ้ สุดของสายสัมพันธข์ องลกู สงิ โต กบั แมแ่ กะ www.kalyanamitra.org

ฟ๔ เล่าเรื่องยาย ลูกสิงโตเดินขนเขาไปหาท1ี มาของเสียงร้องท่ีมันไดย้ ิน มัน เห็นสัตวช์ นดิ หนึง่ ตวั โต *1 มีขน มีหาง และแข็งขาเหมือนกับมนั ทุกอย่าง ใบหน้าของสตั ว์พวกน้ีดแู ปลก ๆ เพราะมันไมเ่ คยเหน็ มาก่อน ขณะทลี่ ูกสงิ โตเดนิ เขา้ ไปทส่ี ัตว์ฝงู น้นั มันเหน็ เงาใบหน้าของตวั เอง ในแอง่ ทน่ี ้ําฝนชังอยู่ หน้าตาของมันเหมือนกบั พวกทีอย่ขู ้างหน้านเี้ อง ลกู สงิ โตรสู้ ึกทันทวี า่ “นคี่ อื ญาติพน่ี อ้ งของเรา” มันจงึ เขา้ กลุ่มไปอยูด่ ว้ ย เวลานั้น เมื่ออาตมาอา่ นมากึงตรงนี้ มคี วามร้สู ึกวา่ ช่าง เหมือนกบั ความรสู้ กึ ของตวั เองจริง ๆ เปน็ ความรู้สึกรนุ แรงครง้ั ท่ี ๒ ที'จะตอ้ งตามหาพ่อแมใ่ ห้เจอ แต่ไมร่ วู้ ่าจะไปหาที่ไหน ต่อมาเมื่อได้มาปีกสมาธิ กไ็ ด้พบวา่ คนทพี่ ูดกันแล้วรู้เรือ่ งดี มี ความสนิทสนมจรงิ ใจกค็ อื พวกที่ฝกสมาธดิ ว้ ยกนั รสู้ ึกเหมอื นอยู่ในหมู่ญาติ จนกระท่งั เมื่ออาตมาเรยี นจบชนั้ มัธยม ๖ เมอ่ื ปี ๒๕๐® จะมาสอบเขา้ โรงเรยี นเตรยี มอดุ ม ได้ไปพักอย่กู บั พี่ชายลกู ปา้ ท'ี บา้ นย่าน สวนลมุ พินี แต่สถานท'ี ไมเ่ งยี บสงบ ดูหนงั สือไม่ค่อยได้ เขาจึงแนะนำ ให้ใปคูหนงั สอื ท่วี ดั ปากนา้ํ ภาษเี จริญ เพราะท'ี บา้ นเขาไปวดั ปากนี้ากนั อยูแ่ ล้ว อาตมาจึงได้ไปวดั ปากนํ้าเป็นครัง้ แรกในซีวิต ไปนั่งดูหนังสือ ท่บี ริเวณร,มไมข้ ้างโบสถ์ และได้พบกบั หลวงพ่อวัดปากนํา้ 'ซงึ ขณะนน้ั ท่านมอี ายุ ๗๓ ย่าง ๗๔ ปแี ล้ว อาตมามองท่านเหมอื นถูกสะกด รา่ ง ทา่ นสูงใหญ่มีสงา่ ผวิ พรรณผ่องใส แมจ้ ะดูซบู ไปบ้าง คนที่นั่งข้าง ๆ บอกวา่ ทา่ นเพงิ่ หายป่วย นยั น์ตาของทา่ นเข้มเหมือนสเี หลก็ ดมู ีอำนาจ น่าเกรงขาม แตแ่ ฝงไวด้ ว้ ยความใจดีมีเมตตา www.kalyanamitra.org

เล่าเรอ่ื งยาย ๗ (f ทา่ นถามว่ารบั พระของขวญั หรอื ยัง อาตมาตอบวา่ ยงั ทา่ น ก็บอกใหไ้ ปเอาใบอนโุ มทนามา แต่ดว้ ยความที'อาตมาเรยี นวิชาอยู่ยงคงกระพันมา จงึ ทำให้ คิดผิดไปวา่ พระของขวัญยงั อย่นู อกตวั สู้วิชาหนังเหนียวของเรากไ็ มไ่ ด้ อยูใ่ นตวั เปน็ เสยี อย่างน้ี จงึ ไมไ่ ด้รับพระจากมอื ท่าน ต่อมาอีก ๒ วันไดพ้ บท่านอกี ก็กราบท่านอย่ไู กล ๆ รู้สึก เลอื่ มใสในบุคลกิ และเคารพยำเกรงทา่ นมาก ในใจลกึ ๆ รู้สึกเหมอื นกบั ว่า ได้พบญาตผิ ้ใู หญ่ แต่น่าเสียดายท'ี ตั้งแตว่ ันน้นั อาตมาไม่ไดพ้ บท่านอีกเลย เพราะเมอื่ เขา้ เรียนในโรงเรยี นเตรียมอดุ มเม่อื ปี ๒๕๐๑ ก็ขะมักเขม้น อยู่กับการเรยี น ไมไ่ ด้ไปทวี ดั ปากนาี้ อกี แล้วในปี ๒๕๐๒ ท่านก็ มรณภาพ www.kalyanamitra.org

๗๖ เล่าเรอ่ื งยาย ครั้นมาพบคุณยายอาจารย์ พบเพ่อื นผปู้ ฏิบตั ธิ รรมทีบ่ า้ น ธรรมประสทิ ธ๋ิ ความเป็นอย่ขู องท่นี ่มี ีความอบอนุ่ อย่างประหลาด คุณยายอาจารยเ์ ป็นศนู ยก์ ลางความรสู้ ึกนึกคิดของอาตมาทง้ั หมด เหมือน ท่านเป็นทัง้ พ่อท้งั แมร่ วมกนั อาตมามคี วามสขุ ทจี่ ะซักไซ้ไต่ถามท่านได้ ทุกเรอื่ ง ทกุ ขส์ ขุ อยา่ งไรท่านรหู้ มดโดยไมด่ ้องบอกต้องถาม ไมต่ ้อง เขินไม่ต้องอาย อาตมายังรู้สึกสนกุ ท่ไี ด้เกเรเกตุงให้คณุ ยายปราบ ไม่ตอ้ งระวงั ตัวแข็งเหมอื นอยู่ตอ่ หนา้ อาจารย์ใหญ่กับไมเ้ รียว อาตมามคี วามรู้สึกเหมือนเปน็ เด็กอยู่ในอ้อมอกอนุ่ ของ คุณยาย ไม่มอี ้นตรายใด6]จะมาแผว้ พานได้ อาตมามีเพื่อนผู้ปฏบิ ตั ิ ธรรมท่สี ามารถสนทนาธรรมกนั ไดอ้ ย่างสนุกสนาน เหมือนพีเ่ หมอื น นอ้ ง อาตมามีความรสู้ ึกว่า นแ่ี หละคอื ครอบครวั ของอาตมาท่แี ท้จริง ถึงเวลาแล้วทอ่ี าตมาควรจะบวชเพ่ืออยรู่ ว่ มในวงศ์บญุ ไปดว้ ยกนั ตลอดชวี ิต www.kalyanamitra.org

เลา่ เรอี งยาย ทเทเ แส้วพอ่ ผ้ใู ห้กำเนิดของอาตมาละ่ ... บาตมาไปกราบลาทา่ น ขออนุญาตบวช ทา่ นถามว่าจะบวชนานเทา่ ไร อาตมาตอบว่า “บวชตลอดซวี ิต” โยมพอ่ ของอาตมาไมย่ อมพูดเรอ่ื งนก่ึ บั อาตมาเลยตลอดเวลา หลายวนั จนกระทง่ั วนั หน่งึ หลวงพ่อธมั มชโยซงื เพง่ิ จะบวชไสไ้ ม่นาน มอี ายพรรษาเพียง ๒ พรรษาเศษ แต่มีความคน้ เคยกับครอบครัวของ อาตมามาก่อน ได้มาหาอาตมาทีบ่ า้ นในขณะท,ี อาตมาไปธุระข้างนอก พอกลับมาถงึ บ้าน เห็นลหี น้าโยมพอ่ สดซนื ถามหลวงพอ่ ธมั มชโยตอ่ หน้าอาตมาว่า “ในงานบวช จะใหโ้ ยมทำอะไรให้บา้ ง” ไสย้ ินแคน่ อาตมาก็ลงิ โลดใจ รวั า่ โยมพอ่ อนญุ าตใหบ้ วชแสว้ รีบกมั ลงกราบท่านดว้ ยความตน้ื ตนั ใจ เมอ่ื นำเรือ่ งน่ึมากราบเรยี นคุณยายอาจารย์ ทา่ นดใี จมาก ส่ังให้ทุกคนเตรียมงานบวชอาตมา ในวันท่ี ๑๙ ธนั วาคม ๒๕๑๔ นั้นทันที www.kalyanamitra.org

๗๘ เลา่ เรอ์ งยาย พระบวชใหม่ หลังจากไดบ้ วชแล้วท่วี ัดปากนาั้ ภาษีเจริญ ก็ดเู หมือนว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนา่ จะเรียบรอ้ ยดี แต่กลับไมเ่ ปน็ เช่นน้นั เพราะพระ บวชใหมก่ วา่ จะปรับตวั เข้ากับเพศสมณะไดต้ ้องใชเ่ วลามาก อาตมาเคยนบนอบหมอบกราบคุณยาย มาบัดนเี่ ป็นพระแล้ว คุณยายท่านปรับตวั ได้ทนั ที กราบพระลูกศิษย์ดว้ ยอาการนอบน้อม เต็มอกเต็มใจ อาตมาเสียอีก บางครงั้ ท'ี ได้รัสกี ลงึ ความรักความหว่ งใย ของทา่ นเตม็ ท่ี ความซาบซ้ืงประทับใจทา่ ใหเ้ ผลอยกมอื รบั ไหวท้ า่ นดว้ ย ความตืน้ ตนั ใจหลายครัง้ เหมอื นกัน คุณยายตอ้ งเตือนบอ่ ย กุ วา่ “อยา่ ทา่ ใหย้ ายบาปนะ” ตอนจำพรรษาอย่วู ดั ปากนา้ั ภาษีเจรญิ หลวงพ่อธัมมชโย และอาตมา ยังคงมาปฏิบัติธรรมที'บา้ นธรรมประสทิ ธ๋ิเหมอื นเดิม ท,ี วดั ปากนํา้ ระยะนั้นไมเ่ ขม้ งวดเรอ่ื งการรบั แขกของพระมากนกั ใครจะ รบั แขกท่กี ุฏิกไ็ ด้ แตค่ ุณยายไม่ยอม แขกทกุ คน ไม่ว่าหญิงหรือชายท่ีมาเยี่ยม พระจะตอ้ งออก มารับแขกท'ี บ้านธรรมประสิทธิ๋ โดยเฉพาะลา้ เปน็ แขกผหู้ ญิงนไ่ี ม่ได้เลย พระจะตอ้ งรับต่อหน้าคณุ ยาย และคุณยายมกั จะนง่ั ฟังอยดู่ ้วย ความ www.kalyanamitra.org

เล่าเรอ่ื งยาย 0 เขม้ งวดเรื่องนึน่ ึเ่ อง ท่ที ำใหพ้ ระของคณุ ยายทุกรูปสามารถบำเพ็ญ เนกขมั มบารมไี ด้อย่างมั่นใจและมน่ั คง ศัตรขู องพระบวชใหมอ่ ีกอยา่ งหนงึ่ ก็คอื เซือเก่าของความ เป็นอยทู่ างโลก ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมคณุ ยายตอ้ งขอรอ้ งหลวงพ่อ ธมั มชโยเม่ือคร้ังบวชใหม่ ๆ วา่ ใหเ้ ผารูปสมยั เปน็ ฆราวาสท้ิงให้หมด ขนาดเหลือหลงตาอยรู่ ูปเดียวที่บา้ น ท่านยังรู้ ใหไ้ ปด้นมาฉีกทงิ้ ลง กระโถนดว้ ยมอื ของท่านจนได้ คราวหนงึ่ เพือ่ นของอาตมามาเย่ียม ใสเ่ ส้ือผา้ สไตลใ์ หมม่ าก พอเห็นปุ๊บอาตมานึกทันทีว่า “โธเ่ อ๊ย...นท่ึ า้ เราใสจ่ ะหล่อกวา่ เขาเลียอกี ” นึข่ นาดตัดใจมาบวชแลัวกย็ งั ไมว่ ายเลย เพราะเซือมันยัง ไม่หมด ชนิดทโี่ บราณเรยี กว่าผลไมย้ งั ไมล่ ืมดน้ ถงึ อย่างไรก็หวาน ไมส่ นทิ แตก่ ็ไมไ่ ดค้ ิดจะสกึ วนั หนง่ึ กลับไปเยี่ยมโยมพอ่ โยมแม่ที่บา้ น ไปพบว่ามเี สอื้ ตัวเกง่ เหลืออยู่ตวั หน่งึ แจกไปไมห่ มด นกึ ในใจรน้ มา เลยวา่ “เส้ือดว้ นึ่ยังใหม่อยเู่ ลย ท้าเราใสย่ งั จะหล่อกวา่ เพอื่ นที มาเยย่ี มเราวนั นนั้ เสยี อีก” เหน็ ไหมว่ายังเป็นไปไดถ้ งึ ขนาดน่ึ กม็ ันเป็นเซอื ให้ใจย้อน กลับไปคิดเรือ่ งทางโลก ท้าคุณยายไมร่ อบคอบในเรอื่ งเหลา่ นั้ บางที อาจจะไม่มี “ทัตตซีโวภกิ ข”ุ อย่ใู นวงการศาสนาแลว้ ก็ได้ www.kalyanamitra.org

เลา่ เรองยาย ปลกู กลว้ ยเอาไวเ้ ตะ เม่ืออาตมาบวชแล้ว ๒ พรรษา กำลังจะย้ายจากวัดปากนา้ํ มาอยทู่ ี'วัดพระธรรมกาย (ตอนนนั้ ยังเป็นศนู ย์พุทธจกั รปฏิบัติธรรม) คณุ ยายสัง่ ให้เด็กวดั ปลูกกลวั ยไวร้ อบกฏุ ิ อาตมาลามคุณยายดว้ ยความ สงสยั วา่ “ปลกู ทำไมเยอะแยะ คงไม่ใช่เอาไวใ้ ห้อาตมาฉันนะ” คณุ ยายตอบว่า “เอาไว้ใหท้ ่านเตะ ล้าโกรธเม่ือไหร่ เตะมนั ให้พับไปเลย ตน้ กลว้ ยน่ะ แต่อยา่ ไปทำอะไรคนเขา เดี๋ยวจะเสียหาย เพราะท่านเปน็ พระแลว้ ” อาตมาเลยโกรธใครไมไ่ ดน้ าน เห็นดน้ กลว้ ยท,ี คุณยายสง่ั ให้ ปลูกก็หายโกรธแล้ว นกึ ขันวา่ คุณยายนี่ช่างริใจคนเจ้าโทสะอย่างอาตมา เสียจรงิ «1 www.kalyanamitra.org

เล่าเรื่องยาย คดิ ถงึ ความตาย อกี เรื่องหนงึ่ ที่คณุ ยายเปน็ ห่วงคอื พวกเราลุยงานสรา้ งวัดกนั ทัง้ วันท้งั คนื แทบจะเรียกว่าหายใจเข้าหายใจออกเป็นงานสร้างวดั ไป หมด การนงั่ สมาธิจึงน้อยลง จิตใจจึงหยาบรน้ บางคร้ังเม่อื ความ คดิ เหน็ ไมล่ งรอยกัน กท็ ำท่าจะมีปากมีเสียงกัน คณุ ยายมวี ธิ ีปอ้ งกัน การกระทบกระทัง่ อยา่ งชาญฉลาด คอื ทุกเข้าทา่ นจะมาลามอาตมาว่า “ทา่ น วันนีค้ ิดถึงความตายหรือยัง” “ยังเลยยาย” ตอบทา่ นไปอย่างนั้น เป็นพระโกหกไม่ได้ ก็เรากำลังยุ่ง กบั งาน มหี รือจะคดิ ถึงความตาย เข้าวนั ร่งุ รน้ ทา่ นก็ลามอกี “ท่าน คดิ ถงึ ความตายหรอื ยงั ” อาตมาตอบว่ายังอีกเช่นเคย แต่ชักคิดสะกดิ ใจแลว้ วา่ เอ... คุณยายถามทุกวนั เราก็ดือ้ ดา้ นตอบอยไู่ ดว้ า่ “ยงั ” นเี รากบ็ วชแล้ว ยัง จะกลับไปเป็น “อ้ายด้ือ” เหมือนตอนมาพบยายใหม่ ๆ อกี หรอื ไง คิดได้อย่างนแี้ ล้วอาตมากร็ ีบเจริญมรณานสุ สตทิ นั ที เขา้ วนั รุ่งร้นพบหน้ากนั อาตมาไมร่ อให้คณุ ยายถาม รบี บอกทนั ที “ยาย...วนั นีพ้ ระคดิ ถึงความตายมาแลว้ ” คุณยายหัวเราะเหอะ *1 แล้วก็เดินจากไป www.kalyanamitra.org

๘๒ เลา่ เรองยาย คณุ ยายตั้งกฎระเบยี บวัด เม่อื คุณยายย้ายจากวัดปากนํา้ มาอยู่ดว้ ยท่ีวัดพระธรรมกาย เม่อื ปี พ.ศ. ๒๕๑๘ (ยงั เป็นศูนย์พทุ ธจกั รปฏิบัตธิ รรม) คุณยายอาศัย ประสบการณส์ มยั อยู่กบั หลวงพ่อวดั ปากนา้ั ออกกฎระเบียบของวัด หลายอยา่ ง ทเ่ี ขม้ งวดมากคอื ห้ามรับแขกทกี่ ุฏิ หา้ มผู้หญงิ ‘บนกุฏพิ ระ ท่ีหา้ มอยา่ งนั้ ไมใ่ ชเ่ พราะไม่อยากรบั แขก หรอื เกลยี ดชงั ผหู้ ญิงหรอกนะ แตเ่ พอื่ ปอ้ งกนั การคลุกคลกี บั ฆราวาสมากเกินไป แม้จะเป็นผูช้ ายกเ็ ถอะ ขา้ อาศยั ความค้นเคยกนั ประกอบกับความเปน็ ส่วนตัวมาก คุ ประเดีย๋ วก็คุยออกนอกเรือ่ ง ทำใหใ้ จฟุงไปได้ ขา้ ยิ่ง เป็นหญงิ กจ็ ะยงิ่ ไปกันใหญ่ เพราะฉะนน้ั ทา่ นจึงหา้ มเลย หา้ มรับแขก ทก่ี ุฏิ ทั้งชายทงั้ หญงิ แต่สำหรบั ชายมีผอ่ นปรนใหบ้ ้าง เช่น ในกรณี เจบ็ ไขไ้ ดป้ ่วย กอ็ าจเช้าไปเยี่ยมเยียนได้ตามสมควร แต่ผหู้ ญงิ ไม่ว่า กรณไี หน หา้ มเดด็ ขาด www.kalyanamitra.org

เ»ฟิใG^cn ครัวกับกจิ วตั รของคุณยาย ทางดา้ นอาหารขบฉนั คุณยายห่วงพระมาก ทา่ นตง้ั โรงทาน หงุ ขา้ วเลย้ี งพระเองตามแบบโรงครัววดั ปากนืา้ ตอนนนั้ ยังมพี ระอยู่ ไมก่ ่ีรปู กำลังสราั งโบสถ์ สรา้ งศาลาฟ์งธรรมกนั แมร้ ะยะหลัง ท่านไมไ่ ดล้ งมือทำเอง ท่านก็เช้าไปดูแลตรวจตราความสะอาดในโรงทาน ทุกวนั คณุ ยายจะต่นื นอนต้งั แต่ตี ๔ นง่ั สมาธิ พอสว่างก็ปดั กวาด เช็ดคูกุฏิของตนเอง แลัวมาดูแลท่คี รัว คุณยายสอนคนครวั ใหห้ ่นั ผดั หัน่ เนื้อใหพ้ อดีคำ อยา่ ใหช้ นิ ใหญ่ไป มฉิ ะน้นั ขณะท่พี ระฉนั ชินเนือ จะไปตงุ ทีแ่ ด้ม ดูไม่งาม ปลาก็ใหเ้ ลาะเอาดา้ งออก ของมนั นกั เผ็ดนดั อยา่ จัดไป ขนม ผลไมั ด้องชดั ใหป้ ระณตี คุณยายเดอื นวา่ ช0'3 ทกุ อย่างด้องทำให้ดีใหป้ ระณีต จะไดเ้ ปน็ นสิ ยั ตดิ ตัวข้ามชาติไบ่ www.kalyanamitra.org

<*๔ เล่าเรอื งยาย เมื่อดแู ลเดก็ วดั ประเคนอาหารให้พระเสรจ็ แลว้ คุณยายจงึ กลับไปรับประทานอาหาร ประมาณเวลา ๖ โมงครึ่ง หลังจากนัน้ ท่านจะกลับมาทครวั อีกครง้ั หนง่ึ เพ่อื ดแู ลความเรยี บรอ้ ยแล้วจึงจะกลับไป ซักผ้า (เพิงจะเลิกซกั เองมาได้ ๒-รท ป)ี ทำอะไรต่อมอิ ะไรของทา่ นไป จนกระทง ๙ โมง จงึ ไปน่งั สมาธิ จนถึงเวลากอ่ นเพล (๑๑.00 น.) เลก็ นอ้ ย ก็จะกลบั มาที่ครวั อีกเพอื่ ดวู า่ ข้าวปลาอาหารจัดถวายพระ เรยี บร้อยไหม พอเหน็ ว่าเรียบรอ้ ย ทา่ นก็กลับออกไป ท่านจะไมอ่ ยู่ ในบริเวณครวั หรอื ท่ใี กล้ ๆ ทพ่ี ระฉันอาหารในเวลาเพล เพราะ เหน็ ว่าเปน็ เวลาของเจา้ ภาพทน่ี ำข้าวปลาอาหารมาถวายพระ ไม่อยาก ให้เจา้ ภาพเกรงใจ ประมาณเทยี งครึ่ง พระฉนั เสร็จให้พรเสร็จ แขกมเี วลาคุย กับพระพอสมควรแล้ว คณุ ยายจะออกมารบั แขกอกี ท'ี หนง่ึ จนถงึ บ่ายคร่ึงหรือบ่าย ๒ โมง จึงกลับเชา้ กฏุ ิไปพักผอ่ น www.kalyanamitra.org

เล่าเรือ่ งยาย ๘<f ราวบา่ ย ๓ โมง คณุ ยายจะลงสวน ปลกู กล้วย ปลูกมะละกอ ดแู ลตน้ ไม้ ตรวจบรเิ วณวดั ราว ๆ ๕ โมง จงึ กลบั ไปอาบนา้ี แลว้ มารอกวายนา้ี ปานะให้พระ คุณยายมาพูดมาคยุ ด้วย ใครทำอะไร มี ปญั หาอะไร ท่านจะรหู้ มดโดยไมต่ อ้ งรายงาน จนกระท่งั ๑ ท่มุ แต่ ไม่เกิน ๑ ทุ่มคร่งึ คณุ ยายจะกลับไปนั่งสมาธถิ ึง ๓ ทมุ่ คร่งึ แลว้ จงึ นอน แตล่ ้าเป็นช่วงเวลาเตรียมงานบญุ ตอ้ งจดั เตรยี มอาหารจำนวนมาก สำหรบั สาธชุ นที'มารว่ มงาน คุณยายจะย้อนกลับมาดูท'ี ครวั อีกครง้ั แลว้ ถงึ กลบั ไปนอน คณุ ยายให้ความสำคญั กับครวั มาก ครวั จะต้องสะอาด ไม่มี กลิ่นอับซืนต่าง ๆ ที'เรยี กวา่ กลนิ่ ครัว จะตอ้ งมอี าหารพอกวายพระเณร และเลี้ยงคทู กุ คนท่ีมาท'ี วดั ได้ ยายอธิษฐานว่า “ลา้ มีคนมาเปน็ ร้อยกใ็ ห้เลยี้ งได้ทง้ั รอ้ ย มาเปน็ ลา้ นกใ็ หเ้ ลี้ยง ไดท้ งั้ ล้าน” ซ็งการที่ใครจะสามารกเลี้ยงคนไดข้ นาดนี้ จะต้องสรา้ ง “ทานบารม”ี เอาไวม้ ากทีเดียว www.kalyanamitra.org

๘๖ เล่าเร้องยาย คณุ ยายปว่ ย คณุ ยายทำตวั เหมอื นเขม็ นาฬิกา ปฏิบตั ิกิจวัตรประจำวัน อย่างไม่มขี าดตกบกพร่องดว้ ยความกระฉบั กระเฉง เข้มแข็ง แตแ่ ล้ว อยู่ ๆ ในปี ๒๕๒๗ คุณยายได้ป่วยกะทันหนั ถงึ กบั ลม้ หมอนนอน เส่ือ หมอตรวจแล้วไมพ่ บว่าเปน็ โรคอะไร ไดแ้ ตบ่ อกว่า ขาดอาหาร เพราะกรำงานมากไป นักปฏิบตั ธิ รรมจะมลี ักษณะอยา่ งหนง่ึ คือ ไมว่ ่าจะเจบ็ ไซ้ ได้ปว่ ยอย่างไรก็ตาม ผวิ พรรณจะยังผอ่ งใส ไม่ซีดเซยี ว เพราะฉะนน้ั เม่อื เจ็บป่วยไมม่ ากจงึ ดูไมอ่ อก อีกท้ังการที,นักปฏบิ ตั ธิ รรมมธี าตขุ อง ความทรหดอดทน ไมป่ รปิ ากบอก ดังน้ัน กวา่ ลกู ศิษย์จะทราบ คุณยาย ก็อาการหนกั แล้ว คุณยายไมเ่ คยบ่น ไมเ่ คยตดั พ้อตอ่ ว่าส'์ กคำ ยงิ่ เหน็ พระ กำลงั ทำงานหนกั เกรงว่าจะกังวล กลวั จะเสยี งานสว่ นรวม www.kalyanamitra.org

เลา่ เรอ๋ึ งยาย ๘ rt เมื่อคณุ ยายป่วย ท่านจะปฏบิ ัติตามคำแนะนำของแพทย์เป็น อยา่ งดี คณุ ยายตัดเรือ่ งกังวลอ่ืน คุ ออกหมด ท่านบอกว่า “สงั ขารของเรายงั ควบคุมไว่ไม่ได้ ถา้ เอาเร่อื งอ่ืนเข้ามาอกี แล้วเมื่อไรจะห้เื นตวั ” ไมว่ า่ จะมีอะไรท่านทำเหมือนไม่มี คณุ ยายไมก่ งั วลใจ ทา่ น ตัดได้ แมแ้ ต่ครัวทา่ นยงั ไม่ไปคู เมือ่ คณุ ยายหายป่วยแล้ว อาตมาออกมาฉันเข้าจะตอ้ งถามว่า “ยายนอนหลับไหม ตื่นกลางคนื บอ่ ยไหม” เพราะวา่ เมื่อตอนปว่ ยยาย บอกว่าตน่ื คนื ละ ๒-๓ คร้ัง หรือไมก่ ถ็ ามว่า “ยายกินขา้ วมรี สไหม” ถา้ ไมถ่ าม ดทู ่จี าน จะคูไมอ่ อก เพราะยายจะtlนกนิ จนหมด ยายบอก “กินเหมอื นกินยา” คือกนิ เพื่อใหม้ แี รง อาตมาจึงต้องใซัวิธเี ลียบ ๆ เคียง คุ อยา่ งนื้ www.kalyanamitra.org

เล่าเร์องยาย หลังจากนั้นเปน็ ตน้ มา คุณยายเลกิ ปลกู ตน้ ไมเ้ อง แต่สง่ั ให้ เด็กวัดทำ และในโอกาสนี้ “รถสามลอ้ ถบี \" กไ็ ด้เกิดขนจากการออกแบบ และจดั สร้างของ ท่านฐติ สทุ โธ พระรูปหน่งึ ของวัดพระธรรมกาย เวลาเย็น «1 คุณยายจะนง่ั “รถสามลอ้ กีบ” ออกตรวจตาม บรเิ วณวดั เด็กผกู้ บี รถใหค้ ณุ ยายจะต้องกีบรถได้ความเรว็ พอดี ๆ ไม่ เรว็ ไปจนน่ังไม่สบาย หรอื ซัาไปจนนา่ รำคาญ นง่ั แล้วรถตอ้ งไม่โคลง เพราะคุณยายจะเมารถ นอกจากนน้ั ยังต้องมปี ฏิภาณดีดว้ ย ตอ้ งรู้ว่า เมอื่ กบี ไปเจออะไร แลว้ ควรจะจอดรถลงดหู รือเปลา่ เมื่อคณุ ยาย เห็นแล้วสงสัยก็จะตอ้ งตอบให้ไดด้ ว้ ย ไม่ใช่ว่ารจู้ กั แตก่ บี รถดีอย่างเดียว เท่านน้ั คนท่ีมโี อกาสรบั ใช่ใกล้ชิดคณุ ยาย จึงไดร้ ับการUกตนเอง ไต้รับการถ่ายทอดนิสัยไปโดยอัตโนมตั ิ ซึ่งคุณยายมักจะเนน้ เสมอว่า ต้องการให้เขามนี ิสยั ดี ๆ ติดตัวข้ามชาติไป www.kalyanamitra.org

เลา่ เรืองยาย กศุ โลบาย ความชาญฉลาดของทา่ นอยา่ งหนง่ึ ซงี ด้ามองในแง่ของงาน ทางโลกตอ้ งยกใหค้ ุณยายเปน็ ยอดของผู้นำ เพราะกศุ โลบายในการผนกึ กำลงั รักษาความสามัคคีของหมคู่ ณะของทา่ นนน้ั แหลมคมนกั ตลอดเวลาของการสร้างวัด เราลยุ กนั มาตลอดแทบไมม่ ีเวลา ปรึกษากัน พอมคี นมากเข้าก็แบง่ งานกันไปทำ พระทกุ รูปแบ่งหนา้ ทีไ่ ป เป็นหวั หน้าคุมงานทกุ อย่าง ต้งั แตบ่ ่ายจนคํา่ ตอนเซัาเท่าน้ันที่ต้องนง่ั สมาธทิ กุ รูป จรงิ ๆ แล้วงานทกุ สว่ นแม้จะแยกกนั ไปทำ กค็ วรมโี อกาส ปรกึ ษาหารอื กนั เป็นชว่ ง *1 มเี วลาพบกนั แนน่ อนคอื เวลาฉันเทา่ นั้น สว่ นเวลาเพลไปจนคาเป็นช่วงเวลาทห่ี า่ งกันนานมากลำหรับงานเร่งด่วน ซงื อาจเกิดปญั หาได้ง่าย แต่แลวั คุณยายก็มวี ิธกี ารป้องกันปญั หาจนได้ คุณยายขอรอ้ งพระทกุ รปู ว่า “๕ โมงเย็นตอ้ งมาฉันนาํ้ ปานะของยายนะ ใหย้ ายไดบ้ ญุ บา้ ง” ได้ฟ์งอยา่ งนพวกเรามหี รือจะชัด เมอื่ คุณยายบอกอยากได้ บญุ จากพระลูกศิษย์ทุกรูปจงึ มเี วลาพบกนั อกี ชว่ งหนง่ึ คอื ๕ โมงเย็น www.kalyanamitra.org

๙๐ เล่าเรอ์ งยาย ได้ปรึกษาหารอื เร่ืองงานกันอกี พักหน่ึงตอ่ หนา้ คณุ ยาย ตอนนัน้ อาตมา ไมร่ ู้สึกอะไร นอกจากนึกวา่ คณุ ยายอยากได้บุญ ตอ่ มาระยะหลัง ๆ เมือ่ อาตมาชว่ ยเจ้าอาวาสบรหิ ารวัดมา นานพอสมควร จึงเห็นความสำคัญของการประชุมวา่ มีมาก แลว้ กม็ า ฉุกคดิ ไดว้ า่ จริง ๆ แล้ว ดน้ คิดเรื่องนคี้ ือคุณยายอาจารย์ ผู้ไมเ่ คยเรยี น ทฤษฎกี ารบริหารมาก่อนเลย.... หวนคดิ ไปกึงตอนที'อาตมาและทมี งานสรา้ งวดั หลายคนยงั ไม่ไดบ้ วช เราลุยเรื่องปรับพน้ื ท่ี วางแผนงานกนั มาก มีเรื่องท่มุ เอียงกัน บอ่ ยในท่ปี ระชุมเพราะความเห็นไม่ลงรอยกนั คณุ ยายไม่ได้เข้าร่วมประชุม ด้วยแตม่ าคอยเลยี บ ๆ เคียง ๆ สังเกตการณ์ ลา้ เห็นท่าไมด่ ี ขืนใหป้ ระชุม ต่อไปคงต้องทะเลาะกันแน่ ท่านสงั่ ให้หยดุ ประชมุ ทนั ที แต่ท่านให้ หยดุ แบบนิ่ม ๆ เราก็ดอ้ื กับท่านไม่ได้ เชน่ บอกวา่ “เรอื่ งท่ีประชมุ คงอกี ยาวนะกว่าจะจบ มานงั่ สมาธเิ อาบุญ ละเอียดกันกอ่ นเถอะ” พวกเราก็ตอ้ งงดการประชมุ ไปน่ังสมาธิ นง่ั ไปไดป้ ระมาณ ๒ ซัวโมงใจก็ใส พอเลิกนัง่ ก็ประชุมกนั ตอ่ ไปดว้ ยความราบรื่น เพราะใจผอ่ งใสกนั หมดทุกคนแลว้ บางเร่อื งทีม่ เี ค้าจะขดั แย้งกันรนุ แรง พอเราเตรยี มจะประชมุ คณุ ยายจะพดู เปรยดกั หนา้ ทันที “วันนอึ่ ากาศไมด่ ี ร้อนอบอ้าว จะมาประชมุ อะไร ไวแ้ ดด รม่ ลมตกคอ่ ยประชุมกัน ตอนนี้ไปน่ังสมาธิลกั ๒-๓ ชัวโมงดกี ว่า” www.kalyanamitra.org

เล่าเรอ่ื งยาย ๙9 บางทกี บ็ อกวา่ “วนั นี่อย่าเพิง่ ประชมุ เลย มาช่วยกนั จัดดอกไมบ้ ูชาพระ- พทุ ธเจา้ กันดกึ ว่า” ตกลงบางครัง้ จนถงึ กลางคนื ก็ยงั ไม่ได้ประชมุ รุ่งเชา้ คุณยาย ชวนนั่งสมาธติ อ่ อีก เรอ่ื งบางเร่ืองท่านชะลอเวลาด้วยวิธนี ี่ไปถึง ๒-๓ วัน จึงไดป้ ระชมุ ซึ่งเมือ่ ถงึ เวลา,นนั้ ทุกคนไดน้ ัง่ สมาธิต่อเนือ่ งกันมา นานจนกระทัง่ ใจใสท่วั กันแลว้ เร่อื งทปี่ ระชมุ ถงึ จะเห็นไมต่ รงกันอย่างไร ก็ออมชอมกนั ได้ เพราะต่างใจใสใจละเอียดกนั แลว้ ท้ังนัน้ นแี่ หละคณุ ยาย อ่านหนงั สอื กไ็ ม่ออก แตร่ อบรู้สารพดั ฟมิ อื แกไขสถานการณห์ าใครเทียบยาก เพราะทา่ น จึงทำใหท้ กุ อย่าง เขา้ รปู เขา้ รอย เป็นนํ้าหนง่ึ ใจเดยี ว และสำเรจ็ ไดร้ วดเรว็ เราสามารถ กล่าวไดเ้ ต็มปากวา่ “วดั พระธรรมกายสรไ้ งได้เพราะคณุ ยายแทๆ้ ” www.kalyanamitra.org

เลา่ เรองยาย กฐนิ คุณยาย คณุ ยายไม่เคยพูดว่า วัดสรา้ งเสร็จได้เพราะยาย เมื่อวดั มี เจา้ อาวาสปกครองแลว้ คณุ ยายก็วางมือจากงานบรหิ ารทกุ อยา่ ง ท่าน อย่งู า่ ยกนิ ง่าย ทำตวั เองราวกบั ผ้าขี้ริ้ว คอยดแู ลความสะอาดเรยี บร้อย ชว่ ยเปน็ หเู ป็นตา หากพบว่ามอี ะไรทจี่ ะเสียหาย ก็จะมากราบพระ มาบอกให้ฟ์ง แลว้ ทา่ นก็ไป ไม่ออกความเห็น พระเห็นสมควรจะ ชดั การอยา่ งไรกท็ ำไป ดูลิ 'นาใจของคุณยาย จากท่คี รง้ั หนึ่งเคยเป็นอาจารย์ แล้ว ลดตวั มาเป็นเพยี งเดก็ วัด.... คณุ ยายจะมอี ายุครบ ๘0 ปี ในวนั ท่ี ๑๖ มกราคม ๒๕๓๒ ทจี่ ะถึงในไม่ชา้ แตท่ า่ นยงั แข็งแรงกระฉับกระเฉง ทุกว้นนค่ึ ุณยายทำภาวนา มีเวลาว่างก็ปลกู ต้นไม้ ถอนหญา้ ทำเทา่ ทีก่ ำลงั ของคนอายุ ๘0 ปจี ะทำได้ วนั หน่งึ คณุ ยายนั่งถอนหญ้าอยู่ในวดั ถอนไปเร่อื ย คุ ท่า ทางสงบเหมือนตรกึ อยูใ่ นธรรม อาตมาจงึ เขา้ ไปถามทา่ นว่า “ยาย...'นกึ อะไรอยหู่ รอื ” www.kalyanamitra.org

เล่าเร่ืองยาย “ยายลอนหญา้ ไปก็ระลึกชาตถิ อยหลังไปเร่ือย ๆ ไปดวู ่า พระพุทธเจ้าในอดตี กว่าจะมาเป็นพระพทุ ธเจ้าได้ ทา่ นสรา้ งบุญ อะไรมา มีขนั้ ตอนอย่างไร ยายอา่ นหนงั สือไม่ออก อ่านพระไตรปฎิ ก ไมไ่ ด้ เลยต้องใชัวธิ ีน้ื ระลึกชาติถอยหลงั ไปดวู า่ พระอรหนั ตต์ ่าง ๆ สรา้ งบญุ อยา่ งไรจงึ มาเปน็ พระอรหันต์ พระปัจเจกพทุ ธเจา้ สร้างบุญ อย่างไร หลวงพอ่ วดั ปากนาํ้ ทา่ นสอนให้ กท็ ำมาเรื่อย ๆ ยายเห็นว่า ภพเบ้ืองหน้า ด้าจะรวบรวมคนสรา้ งบารมีอย่าง จริงจังตามอย่างพระสมั มาส้มพุทธเจา้ และพระอรหันต์ทงั้ หลาย นอกจาก จะตอ้ งรักษาศีลและทำสมาธภิ าวนาอย่างเต็มท่แี ล้ว ยังตอ้ งทำทาน อยา่ งชนดิ ไมใ่ ช่ตามกำลัง แตต่ อ้ งเต็มกำลง อกี ด้วย เพื่อจะได้เสบยี ง กองโต ๆ เกดิ ก่ีชาติ ๆ เสบียงจะไต้ไม่ขาดแคลน www.kalyanamitra.org

*๔ เตา่ เร่ืองยาย เมือ่ เราทำบุญทำทานกนั เตม็ ที'อย่างนี่ ไมว่ ่าจะเกิดก่ีชาติ ๆ ตอ่ ไปในเบ้อื งหน้า แม้เมอื่ จะเกิดก็เลอื กเกดิ ได้ เลอื กพ่อเลอื กแม่ได้ เม่ือโตขน จะทำมาหากนิ ก็มีทุนพร้อม จะหยบิ จะจับอะไรกส็ ำเรจ็ ทกุ อยา่ ง ย่ิงเราต้องการไปเปน็ ทีมใหญ่เทา่ ไร เราก็ยงิ่ ดอ้ งสรา้ งทาน บารมีใหม้ ากขน้ื เท่านั้น จะไดพ้ อเลิ้ยงกนั ทกุ คน ยายก่าลงั ระลึกควู ่า จะทำอะไรใหไ้ ด้บุญใหม่ «1 แลัวขนพวกท่าน ขนญาติโยมทเี่ คยขุดดนิ กอั นแรกสร้างวดั ต้ังแตเ่ ร่ิมจนถึงคนใหม่ ๆ น่ีไปใหห้ มด แลว้ ใหม้ ีเสบียง เต็มที ไม่ยากจน เกดิ มาแลว้ มีทุกอย่างพร้อม มาปฏบิ ตั ธิ รรมกนั จรงิ ๆ” คุณยายตอบพร้อมกับขยายความให้ฟ์ง อยมู่ าวันหนึง่ คณุ ยายก็มาเลา่ ใหฟ้ ์งวา่ คณุ ยายไปขอเปน็ ประธานกฐินกบั หลวงพ่อธมั มชโย ทา่ นกอ็ นุญาต คณุ ยายบอกว่าได้ ตรวจมาหลายปีเตม็ ทีแล้ว ไมว่ ่าจะนั่งเข้าทีค่ ู จะลอนหญ้า จะปลกู ตน้ ไม้ ก็ตรึกไปดว้ ย ไม่เหน็ วา่ มที านบารมีอะไรจะยิง่ ใหญเ่ ทา่ กบั กฐนิ ปีน่ี คุณยายอายุ ๘O ปีแล้ว อยากจะสรา้ งบญุ ใหญ่ ๆ กบั เขาสักที จะขอ เป็นประธานกฐนิ ลกั ครัง้ เลอะ ตลอดซวี ติ น่ไี ม่เคยเป็นเลย ตอนนยี่ งั มีแรงพอบอกบุญคณุ ยายจะบอกใหเ้ ตม็ ทเี่ ลย บางคนเขามาช่วยสร้างวัด ตง้ั แต่ด้น หลัง ๆ นห่ี ายหน้าไปกม็ ี ไปอยตู่ ่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศ บา้ ง บางคนกแ็ กแ่ ล้ว มาบ่อย ๆ ไม่ค่อยได้ โอกาสทำบญุ กห็ ย่อนไป ทา่ นอยากให้เขาได้บุญเยอะ ๆ จะไปตามเขามาใหห้ มด คณุ ยายดีใจมาก รบี ไปบอกพระทุกรูปในวดั เลย เจอลกู ศษิ ย์ ยายกบ็ อกใหร้ ู้ www.kalyanamitra.org

เลา่ เรื่องยาย ๙๕ คณุ ยายบอกวา่ ทำบญุ คร้งั นี้ นอกจากจะไดบ้ ุญใหฌซ่ ึง่ ทำไดย้ ากแลว้ ยังเป็นการสร้างบญุ เปน็ ทีม เป็นสามัคคธี รรม เกดิ ต่อไป ก่ีชาติ ๆ จะไดอ้ ยูใ่ นวงศ์บญุ ด้วยกัน ในกลมุ่ คนสัมมาทฎิ ฐดิ ว้ ยกัน ตา่ งคน ต่างก็เปน็ ลิ'งแวดล้อมที่ดใี หแ้ ก่กนั ไมต่ ้องวา่ กล่าว ไมต่ อ้ งติเตียนกนั เห็นหนา้ ก็ให้ร์ใจกนั เลย คุณยายขอให้พระทกุ รปู เด้าหน้าทที่ กุ ทา่ น รวมทง้ั เดก็ วดั ทุกคน ให้ช่วยกนั บอกบญุ ให้เตม็ ที่ อยา่ ปลอ่ ยใหค้ นเก่าคนแก่ทเี่ คย ร่วมบุญกนั มาตอ้ งหลดุ ไปแมแ้ ตค่ นเดยี ว เราเหนือ่ ยกนั มามากแลว้ พวกเราเกดิ กนั มาหลายภพหลายชาตแิ ล้ว เม่ือตอนมาเกิด เรามากนั เป็นทีมใหญ่กจ็ รงิ อยู่ แตเ่ จ้ากรรม บุญของแต่ละคนมาไม่ สมบูรณ์ บางคนทานหยอ่ นแตศ่ ีลดี บางคนทานดศี ีลหยอ่ น บางคน ทานดี ศีลดี แตส่ มาธิหย่อน บางคนสมาธดิ ี ศีลดี แต่ทานหย่อน ลิงเหลา่ น้ี ทำให้หมู่คณะของเราทม่ี าเกิดพรอ้ ม ๆ กนั กระจัดพลดั พราย กนั ไปคนละมุมโลก ยายบอกยายกเ็ สยี ดายเขา แตต่ อนน้ีเขาก็รตู้ วั ว่า เขาขาดสิ่งหนี้ง แต่ไมร่ ู้วา่ ขาดอะไร เขาเทีย่ วตามหา แตไ่ ม่รู้วา่ หา อะไร ลา้ ตราบใดยงั ไม่เจอหมคู่ ณะเราที่ทำบุญน่ังสมาธิกันพร้อมหน้า พรอ้ มตา เขาก็ยงั หาไม่เจอหรอกวา่ เขาขาดอะไร ลา้ มาเจออยา่ งนเ้ี มือ่ ไร เขาจะรู้ ยายจึงอยากใหก้ ฐนิ ยายกองใหญ่ ๆ และเปน็ กองกฐนิ ชนิดขา้ ม ประเทศ ดูเถอะ ยายอา่ นหนังสือไม่ออก แต่อยากให้กฐนิ ข้ามประเทศ ยายอยากให้พวกเราท่กี ระจัดกระจายอยู่ในประเทศต่าง ๆ ไดม้ ารวมกัน www.kalyanamitra.org

๙๖ เลา่ เร์องยาย สกั ที จะไดเ้ ปน็ บุญตดิ ตัวเขาไป เสบียงของเขาจะไดเ้ ยอะ ชาติต่อไป ทเี่ กดิ มาจนจะไดเ้ ลกิ กนั ที เพราะบุญกฐนิ เป็นบุญใหญ่ ชว่ ยให้หายจน คนเราลา้ เกดิ มาจน ถึงแม้จะศรทั ธาในพระพุทธศาสนาเทา่ ไร กไ็ มม่ ี สิทธิมาน่งั อย่างนี้ ตอ้ งหาเช่ากนิ คา เมอื่ หายจน ก็มโี อกาสมารักษาศีล มาทำภาวนาไดเ้ ต็มที่ แลว้ เราจะไดไ้ ปนิพพานพร้อม ๆ กัน คณุ ยายบอกฝากหลวงพอ่ มาว่า “ยายอยากเห็นญาตทิ างธรรมมาร่วมทำบญุ กันอยา่ งเต็มท่ี ท่านนะ นง่ั สมาธแิ ล้ว อธษิ ฐานวา่ ใครก็ตามที,เคยทำบญุ มาด้วยกนั ไม่วา่ จะอยทู่ ี1ไหน ขอใหเ้ ขาไดข้ ่าวบญุ ให้ได้ทำบญุ คร้งั นี้ ยายสงสาร เขา เขากำลังดน้ิ รนอยู่ แต่เขาไมไ่ ด้ข่าวเรา ช่วยสง่ ข่าวไปใหถ้ ึง ล้า เขาได้ยินจะเขา้ ใขิทันที บญุ ในตวั เขาจะเตอื นเขา www.kalyanamitra.org

เลา่ เรองยาย ๙๗ ยายเอาตัวรอดได้แล้ว ยงั หว่ งแต่คนอ่ืน ๆ อยู่ อยากใหร้ อด ทุกคน ท่านช่วยยายดว้ ยนะ เพราะนนั เปน็ การชว่ ยหม่ญู าติ และชว่ ย ตวั เองใหไ้ ดบ้ ญุ ดว้ ย....” X นค่ี อื สิงทคี่ ณุ ยายขอรอ้ ง ไม่เคยเหน็ ใครใจใหญ่ ใจใสเหมอื นท่าน หว่ งแมค้ นทอี ยกู่ ันคนละมมุ โลก คณุ ยายยังบอกอกี วา่ “ล้าเราเกรงใจไม่บอกญาติพ่ีน้องเพอ่ื นฝงู ใหม้ าร่วมทำบุญ ก็เทา่ กับเรา ฆา่ เขาทง่ี ” คณุ ยายใซัคำนี่ การชวนเขาทำบุญเปน็ การ “เก็บสมบ*ต\" ใหเ้ ขา ลา้ เราไมบ่ อกเขาก็เทา่ กบั ว่าเราปลอ่ ยใหเ้ ขาจนใน ภพชาติต่อไป ล้าชาตนิ ่ไี ม่บอกเขา เขากบั เรากจ็ ะค่อย ๆ หา่ ง คุณยายใช่' คำวา่ ห่างทีละคบ แล้วก็ห่างทีละศอก แลว้ กห็ ่างทลี ะวา ในท่สี ดุ หา่ งเป็นโยชน์ ยายขยายความให้ฟังว่า ลมมติว่าชาตนิ ีเ่ ปน็ พอ่ กบั แมเ่ รา แตเ่ พราะไมไ่ ดต้ ามท่านมาสรา้ งบุญรว่ มกบั เรา ชาติหนา้ อยา่ งมากก็ เปน็ แค่ลงุ ป้าน้าอาของเรา นหี่ า่ งไปคืบหนึ่ง พอมาเปน็ ลุงปา้ นา้ อา เราย่ิงมีความเกรงใจมากขนั้ ไมบ่ อกบญุ ทา่ น ชาติต่อไปอยา่ ว่าแต่ไม่ เจอเลย ถึงเจอเรากจ็ ะบอกจะเตอื นเขาไมเ่ ตม็ ปาก ความเปน็ ญาตกิ ็ จะห่างตอ่ ไปอีก ชาติต่อไปจากนัน้ อยา่ งดีกเ็ ปน็ เพือ่ นบ้าน กจ็ ะยงิ หา่ งออกไปอีก โอกาสจะสรา้ งบญุ ด้วยกันก็หย่อน อีกชาตหิ น่ึงข้ามไป www.kalyanamitra.org

เล่าเรอ์ งยาย อย่างดีก็เปน็ คนหมบู่ ้าน คนตำบลเดียวกัน ตอ่ ๆ ไปกอ็ าจเกิดกนั คนละ ประเทศเลย “การซกั ชวนเขาทำบุญเป็นการเก็บสมบัตใิ หเ้ ขา การบอก บญุ ไมใ่ ชก่ ารรบกวน หากเราเกรงใจเขา ก็เทำกบั เราปล่อยใหเ้ ขายากจน ในภพชาตติ ่อไป อยา่ เกรงใจในเรอื่ งทีไ่ ม่ควรจะเกรง ขอให้ตง้ั ใจบอก ใหเ้ ตม็ ที่ มิฉะนนั้ จะเป็นการใจรา้ ยกบั ญาตขิ องเราทท่ี ำบุญข้ามภพ ข้ามชาตมิ าด้วยกนั เรามาช่วยเกบ็ สมบัตใิ หญ้ าติ ทำให้เต็มทแ่ี ล้วเรา จะภูมใิ จ วันหนึ่งข้างหน้าหากเปน็ มนุษย์ กจ็ ะได้ความมง่ั คัง่ ไดร้ บั แต่ส่ิงท่ดี งี าม หากไปเปน็ ชาวสวรรค์ ก็จะไดเ้ สวยทิพยสมบัติ ไดร้ ับ การเคารพการขอบคุณจากผูท้ ่ีเราไปบอกบญุ เขา ขอใหท้ ำกนั ให้เตม็ ท่ี เถอะ อย่าทอดท่งี ใคร ๆ เลย” ฟังคณุ ยายพูดอยา่ งนแ้ี ลว้ ทำใหย้ อ้ นไปนึกถงึ เมอ่ื คร้ังยงั นงั่ สมาธกิ นั ทีบ่ า้ นธรรมประสทิ ธิ๋ ยายเคยพดู กับหลวงพ่อว่า “ยายไม่ใช่จะยกตวั เองหรอกนะ แต่ว่าเป็นความจรงิ โยมพ่อ โยมแม่ของทา่ นหว่ งทา่ นกเ็ ฉพาะในชาติน้ี กลัวทา่ นจะตง้ั หลักฐานไมไ่ ด้ หว่ งฐานะ ห่วงครอบครวั ของท่าน กลัวทา่ นเจบ็ ไขไ้ ด้ป่วย แต่ยายห่วง ทา่ นข้ามชาติ กลัวทา่ นไมไ่ ดไ้ ปนิพพาน ยายจงึ จาํ้ จืจ้ ำไชท่านต้ังแต่ ก่อนบวช ก็อยา่ โกรธยายเลย ยายห่วงขา้ มชาติจริง sl” คูเอาเถดิ ดนู ้ําใจของคณุ ยาย ใครที่อยู่ใกลช้ ิดทา่ น อยใู่ น สายตาของท่าน ทา่ นยังเป็นห่วงเป็นใยถึงขนาดนี้ แลว้ คนที่อยหู่ า่ งไกลละ่ ทา่ นจะห่วงใยขนาดไหน www.kalyanamitra.org

เลา่ เร้องยาย พวกเราทุกคนนะ อย่าทอ้ ถอย อย่าเบอ่ื หนา่ ยทจี ะสร้างบารมี แตจ่ งมีความอาจหาญรา่ เริง มองทกุ ๆ คนในโลกน่ืเป็นเสมอื นญาติ ของเรา แล้วใหเ้ ขาได้สร้างบุญ จงเปลีย่ นความเหน็ดเหนื่อย เปล่ียนหยาดเหงื่อแรงกาย ทัง้ หมดของเรามาเป็นบญุ ให้ใต้ เราจงไปตามญาติพน่ี ้องทุกคน ไปตามเพ่ือนฝงู และคนท่ี เรารูจ้ กั ทุกคน แม้แตค่ นที่เราเพง่ิ พบหน้า หากเห็นว่ามีแววพอจะพูด กันรู้เรอื่ งกบ็ อกบุญเขา ใหเ้ ขาได้มโี อกาสสร้างบุญใหญ่คร้งั น่กื ับเรา มาร่วมสร้างหนทางไปพระนพิ พานด้วยกัน www.kalyanamitra.org

พระภาวนาวริ ยิ คทุ 4 (พระเผดจ็ ทตตฺ ชีโว) ฮาตมาหสงภมู ใิ จ0ยู่เป็นเาอานานว่า ตัาเฮงมคิ ทมฮ่ฮนน้0มถ่ฮมดน ถึงขน!ดลดดัาสงไปจดั รองเท้า ชี่งเจ้าของเองยงั ไมอ่ นิ ังขังขอบ ฮยัดทงิ้ ไว้ให้คนอนื่ เขาเหยยี บยา แตพ่ อไดเ้ ลื่อนตำแหนง่ มานงั่ ใกลค้ ุณยาย จึงรวู้ า่ ความถอ่ มตนของอาตมาแค่นนั้ เสก็ นอ้ ยนกั เม่ือเทยี บกับของคณุ ยาย เมลู นิธธิ รรมกาย ตw.คลwอwงส.าkมalอy.aคลnอaงหmลวitงraจ.o.ปrทgุมธานึ ๑๒®๒0 1u40 —8