หนูน้อยหมวกแดง

นิทานอีสป หนนู อ้ ยหมวกแดง

นิทานอสี ป หนนู อ้ ยหมวกแดง กาลครั้งหน่ึง ณ หม่บู า้ นท่ีแสนอบอุน่ มี เด็กหญิงหนา้ ตานา่ รกั นั่งเลน่ ดคู ุณแมท่ าอาหารอย่ใู นครัว เพอื่ นบ้านทกุ คนต่างพากันเรยี กเธอว่า \"หนนู ้อยหมวกแดง\" ตามสขี องหมวกทเ่ี ธอใสเ่ ป็นประจา และวันนเ้ี ธอกไ็ ดร้ บั คาสั่ง จากคณุ แมใ่ ห้นาอาหารและขนมไปเย่ยี มคุณยาย ผู้อาศัยอย่ใู น หมบู่ า้ นขา้ ง ๆ

\"เอาตะกรา้ นไี้ ปสง่ ใหถ้ งึ มอื คณุ ยายนะจะ๊ แล้วกร็ ีบไป รบี กลบั อยา่ ไปเทยี่ วเลน่ เถลไถลทไ่ี หนไกล อยา่ พดู คยุ กบั คน แปลกหนา้ ดว้ ยละ่ เขา้ ใจไหม ?\" คณุ แม่คนสวยกาชบั ด้วยความ เปน็ ห่วง ลูกสาวตวั นอ้ ยเองก็ตอบรบั สัญญา แลว้ ออกจากบ้าน ไปอย่างรา่ เรงิ ระหวา่ งทางไปบา้ นคุณยาย บงั เอญิ มีหมาป่าเจา้ เล่ห์ เดินมาพบกบั หนนู อ้ ยหมวกแดง จึงเขา้ ไปทักทายหวังจบั เด็กหญิงทาเป็นอาหารมอ้ื เยน็ \"สวสั ดจี ะ้ สาวนอ้ ย มาทาอะไรใน ป่าตรงนค้ี นเดยี วเหรอจะ๊ ?\"

\"หนกู าลงั ไปเยย่ี มคณุ ยายทห่ี มบู่ า้ นใกล้ ๆ นี้เอง ค่ะ\" หนนู ้อยหมวกแดงตอบอย่างเปน็ มิตร แต่กลับทาให้เจา้ หมาป่าคดิ อุบายหลอกล่อ หวังจบั คณุ ยายของเธอมาเป็น เหยื่อด้วยอกี คน \"แตว่ า่ สาวนอ้ ย.. เอาตะกรา้ เลก็ ๆ ไปแคน่ ี้ คณุ ยาย เสยี ใจแยเ่ ลย ฉันวา่ เราไปเกบ็ ดอกไมส้ วย ๆ มาเปน็ ของขวญั เพมิ่ กนั เถอะ\" หมาปา่ ชกั ชวนให้หนนู อ้ ยหมวกแดงออกนอก เส้นทาง มนั จะไดร้ ีบตรงไปจบั คณุ ยายกนิ กอ่ น แลว้ ดกั รอ หนูนอ้ ยหมวกแดงทบี่ า้ นน้นั เลย

โชคไมด่ ที ห่ี นูนอ้ ยหมวกแดงหลงเชอื่ คาชวน แล้ว หนั ไปเก็บดอกไม้ และเดนิ เลน่ อย่างเพลดิ เพลินจนลืมทงั้ เวลา ทงั้ คาตกั เตือนของคุณแม่ไปหมดสิน้ กระทงั่ เจา้ หมาปา่ เดินทางไปถงึ หมบู่ า้ นข้าง ๆ แล้วจับตวั คุณยายซอ่ นเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาเสือ้ ผ้ามาใส่ เพอื่ ปลอมตวั เปน็ คณุ ยายนอนป่วยอย่บู น เตียง รอให้หนูนอ้ ยหมวกแดงมาถึงแลว้ จับกินทั้งยายทง้ั หลาน พร้อมกนั ทีเดียว

เมอื่ หนนู อ้ ยหมวกแดงรตู้ วั ว่าทาผดิ คาสงั่ คณุ แม่ กร็ บี วิ่งไปหาคุณยายท่ีบา้ นทนั ที แต่กลับพบเขา้ วา่ คุณยาย ของเธอนนั้ มที ่าทางและหนา้ ตาแปลกประหลาดไปจาก เดิม \"คุณยายคะ ทาไมคณุ ยายตอ้ งนอนคลมุ โปงดว้ ยละ่ คะ ?\" หนนู ้อยถามด้วยความสงสัย \"ยายเปน็ ไขไ้ มส่ บาย ยายเลยหนาวจะ้ หลาน\" หมาป่าดดั เสียงตอบ \"คุณยายคะ ทาไมเสยี งของคณุ ยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนู น้อยถามอีกครั้ง

\"ยายเจบ็ คอ ไอหนกั มาก เสยี งเลยเพย้ี นไปหนอ่ ยจะ้ หลาน\" หมาปา่ ตอบพรอ้ มแกลง้ ทาเป็นไอค่อกแค่ก ทา ให้หนนู ้อยหมวกแดงสงั เกตเหน็ เข้ยี วแหลมในปาก \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายถงึ มเี ขย้ี วยาว ขนาดนน้ั ละ่ คะ ?\" หนนู ้อยหมวกแดงถาม แล้วคอ่ ย ๆ เดนิ ถอยออกมา เพราะเริ่มรสู้ กึ ไม่ปลอดภยั \"ก็เพราะยายมเี ขย้ี วไวจ้ บั หลานกนิ ไงละ่ เจา้ หนนู อ้ ย !!\" คราวนี้หมาป่าไมแ่ สร้งทาตวั ใจดีอีกต่อไป พรอ้ มกระโจนมา ตะครุบตวั หนูน้อยหมวกแดงอยา่ งเกรย้ี วกราด แตโ่ ชคดีที่ เสยี งกรด๊ี ของหนนู ้อย ดงั ไปถึงนายพรานหนุ่มสองคนที่ ผา่ นมาพอดี

ปงั ปัง ปงั !!! เสยี งปืนดงั ข้นึ สามนดั พรอ้ ม กับรา่ งของหมาปา่ ดิ้นรนอย่างเจ็บปวด นายพรานหนมุ่ บกุ เข้ามาชว่ ยชวี ิตหนูน้อยหมวกแดง และพาคณุ ยายออกจากตู้ เส้ือผา้ ได้อย่างปลอดภยั หนนู ้อยหมวกแดงสารภาพ ความผดิ และขอโทษคณุ ยายทต่ี วั เองเถลไถลจนได้รบั อันตรายกันท้งั คู่ \"ยายไมโ่ กรธอะไรหรอกจะ้ แค่หนไู มเ่ ปน็ อะไรกพ็ อแลว้ แตต่ ้อง สัญญากบั ยายกอ่ นนะวา่ จะไมเ่ ชอ่ื ฟงั คนแปลกหนา้ ไมเ่ ลน่ ซน จนลมื เวลาแบบคราวนอี้ กี \" หนูนอ้ ยหมวกแดงพยักหน้ารบั คา พอคณุ ยายเห็นดงั นัน้ ก็ยิม้ รบั แลว้ เลย้ี งอาหารมื้ออร่อยให้ นายพรานแทนคาขอบคุณ ก่อนทั้งสองจะพาหนนู อ้ ยหมวก แดง กลับสู่ออ้ มกอดของคุณแมท่ ่บี า้ นโดยสวสั ดภิ าพ..

นทิ านเรอ่ื งนสี้ อนใหร้ วู้ า่ : เด็ก ๆ ควรมีวนิ ยั ในตนเอง และเชอื่ ฟังคาสงั่ สอน รวมถึงคาแนะนาของคณุ พ่อคณุ แม่ ถ้าไดร้ ับอนญุ าตใหอ้ อกไป ขา้ งนอกแลว้ ก็ไมค่ วรเถลไถลไปไหนไกลจนมืดคา่ และควรกลับ บ้านให้ตรงเวลาที่กาหนด ทสี่ าคัญต้องพยายามหลกี เลีย่ ง ไม่ พูดคุย หรือรบั ของจากคนแปลกหน้าโดยเด็ดขาด เพราะพวกเขา อาจเป็นคนไมด่ ีท่หี วงั ขโมยทรัพย์สนิ เงินทอง หรือทารา้ ย รา่ งกายแล้วเป็นอนั ตรายต่อชวี ิต เหมือนกับหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ ผู้คิดวางแผนกนิ หนูนอ้ ยหมวกแดงเป็นอาหาร แตถ่ า้ เผลอทา ตัวผดิ ไป กต็ ้องร้จู กั ขอโทษขอโพย เอาความผดิ พลาดมาเป็น บทเรยี น แล้วอย่ากลบั ไปทาผิดซ้าสองอีกนะคะ