ธรรมชาตของภาษาและพลังของภาษา

ธรรมชาตขิ องภาษาและ พลงั ของภาษา

ภาษาในความหมายกว้าง หมายถึง ภาษาที่ใช้คาพูด (วจั นภาษา) และ ภาษาทไี่ ม่ได้ใช้คาพูด (อวจั นภาษา) ภาษาในความหมายแคบ หมายถึง ภาษาทใี่ ช้คาพูด จะเป็ นคาพูด หรือลายลกั ษณ์อกั ษร ซ่ึงเป็ นเคร่ืองหมายใช้แทนคาพูดกไ็ ด้

ขอ้ สงั เกตของการใชว้ จั นภาษา 1. คำที่มีควำมหมำยเหมือนกนั มีทีใ่ ช้ต่ำงกนั กำรใช้คำเหล่ำนี้ต้องคำนึงถงึ โอกำส สถำนที่ และสัมพนั ธภำพระหว่ำงบุคคล ตัวอย่ำงเช่น กนิ -กนิ รับประทำน ฉัน เสวย 2. คำท่ีเป็ นภำษำพูดเม่ือนำคำที่เป็ นภำษำพูดมำเขยี นเป็ นภำษำเขยี น จะเขยี นไม่ ตรงกบั เสียงพูด ตัวอย่ำงเช่น เค้ำเอำของชั้นไปแล้ว - เขำเอำของฉันไปแล้ว 3. คำที่เป็ นภำษำปำกไม่นิยมนำมำเป็ นภำษำเขยี น ตัวอย่ำงเช่น เยอะแยะ ใบขบั ข่ี มหำลัย

4. กำรใช้สำนวนเพอ่ื ใช้เปรียบเทียบให้ผ้ฟู ังเข้ำใจได้ทนั ที สำนวนเหล่ำนี้ จะมีควำมหมำยไม่ตรงกบั ทเ่ี ขยี น ตัวอย่ำงเช่น ใจยกั ษ์ คอแขง็ 5. กำรใช้ศัพท์เฉพำะในแวดวงเดียวกนั และกำรใช้คำผวนกำรใช้ศัพท์เฉพำะ ในแวดวงเดยี วกนั อำจทำให้คนนอกกล่มุ ฟังไม่เข้ำใจ ตัวอย่ำงเช่น วอร์ด (กำรเข้ำเวรปฏบิ ัติหน้ำท่ี) กำรใช้คำผวน ตัวอย่ำงเช่น หมำตำย หมำยถงึ หมำยตำ

6. กำรใช้ภำษำถน่ิ ภำษำถน่ิ เป็ นภำษำท่ใี ช้เฉพำะหมู่ และนิยมใช้เป็ นภำษำพูด ตัวอย่ำงเช่น แซ่บ ม่วน หรอย 7. กำรใช้คำคะนองและแสลงเฉพำะสมัยเป็ นกำรใช้คำส่ือสำรกนั เพยี งช่ัวครำว ไม่เหมำะที่จะนำไปใช้ในกำรสนทนำทั่วไป หรือกำรเขยี นตัวอย่ำงเช่น ซ่ำส์ มั่ว ป๊ิ ง จ๊ำบ

ลกั ษณะทวั่ ไปของภาษา 1. ภาษาใช้เสียงส่ือความหมาย 2. หน่วยในภาษาประกอบกนั เป็ นหน่วยท่ใี หญ่ขนึ้ 3. ภาษามกี ารเปลย่ี นแปลง

ภาษามกี ารเปลยี่ นแปลง 3.1 การเปลย่ี นแปลงอันเกิดจากธรรมชาติของ การออกเสียง ได้แก่ การกลืนเสียง เช่น อย่างนั้น– ยงั งัน้ การกลายเสียง เช่น สะพาน–ตะพาน การตดั เสียง เช่น อุโบสถ– โบสถ์ การกร่อนเสียง เช่น ลกู อ่อน– ละอ่อน การสับเสียง เช่น ตะกรุด– กะตดุ

3.2 การเปลยี่ นแปลงท่ีเกิดจากอิทธิพลภายนอก มลี กั ษณะดังนี้ - การยืมคา เช่น ฟตุ บอล - การใช้คาและสานวนต่างไปจากเดิม เช่น เมิล – ดู , กะลาสี – พวกลกู เรือ 3.3 การเปลยี่ นแปลงของส่ิงแวดล้อม

3.4 ภาษาต่าง ๆ มลี กั ษณะที่ต่างและคล้ายกัน ดังนี้ - ภาษาแต่ละภาษาใช้เสียงสื่อความหมาย - ภาษาแต่ละภาษาสามารถสร้างศพั ท์ใหม่จากศัพท์เดิม - ภาษาแต่ละภาษามสี านวน และมกี ารใช้คาในความหมายใหม่ - ภาษาแต่ละภาษามคี าชนิดต่าง ๆ คล้ายกนั - ภาษาแต่ละภาษามวี ิธีขยายประโยคให้ยาวออกไปได้เร่ือย ๆ - ภาษาแต่ละภาษามวี ิธีแสดงความคิดคล้ายกันได้ - ภาษาแต่ละภาษาต้องมกี ารเปลย่ี นแปลงตามกาลเวลา 3.5 ภาษาย่อมมสี ่วนประกอบท่ีเป็นระบบ มรี ะเบียบแบบแผน

พลงั ของภาษา 1. ภาษาเป็ นเคร่ืองมือสาคญั ในการดารงชีวติ ของมนุษย์ 2. ภาษาช่วยให้มนุษย์รู้จักคดิ โดยแสดงออกผ่าน ทางการพดู การเขยี น และการกระทา ซ่ึงเป็ นผลจากการคดิ 3. ภาษาช่วยให้มนุษย์เกดิ การพฒั นา โดยใช้ภาษาในการ แลกเปลยี่ นความคดิ เห็น 4. ภาษาสามารถสร้างสรรค์และทาลายได้ 5. ภาษาช่วยจรรโลง เช่น บทเพลง นิทาน นิยายคาอวยพร