Παίζοντας με τις λέξεις

Το περιοδικό του Α3Παίζοντας με τις λέξειςΣυντονιστής καθηγητής: Αγγελική Χρόνη 1ο Γυμνάσιο Γλυκών Νερών Το περιοδικό του Α3

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ1. Θαλασσινά τραγούδια, Γ. Δροσίνης – Haiku Σελ. 22. Μανιτάρια στην πόλη, Ίταλο Καλβίνο- Γράφω την ιστορία αλλιώς Σελ. 33. Οι πιτσιρίκοι- Ο ήρωας αποκτά φωνή και γράφει σε ημερολόγιο Σελ. 64. Ο παππούς και το εγγονάκι, Λ. Τολστόι- Ο ήρωας αποκτά φωνή Σελ. 95. Παλιά Παιδαγωγική, Ν. Καζαντζάκης-Προσθέτω διάλογο Σελ.116. Νινέτ, Ζώρζ Σαρή, Ο ήρωας γράφει σε ημερολόγιο Σελ. 137. Η ζωή στη Σύμη, Ευγ. Φακίκου, Τι θα γινόταν αν Σελ. 158. Ένας αϊτός περήφανος, δημοτικό τραγούδι Σελ.179. Αντί Επιλόγου Σελ.19 1

Θαλασσινά τραγούδια, Γ. Δροσίνης HaikuΣκεφτείτε μια εικόνα από τη φύση και φτιάξτε το δικό σας haikuΣταγόνα βροχής (5) Βλέπω θάλασσα [5] Όπου κι αν βρίσκομαι [7]Ανάσα βαθιά της Γης (7) Θάλασσα παντού [5]Ελπίδα ζωής !!! (5) Γιώργος Σταματόπουλος- Δόσκαρης Μήττα Μαρία 2

Μανιτάρια στην πόλη, Ίταλο Καλβίνο Γράφω την ιστορία…αλλιώς“ O Μαρκοβάλντο και ο Αμάντιτζι ήταν σε διπλανά κρεβάτια και αγριοκοίταζαν ο ένας τον άλλο”. Συνεχίστετην ιστορία με το Μαρκοβάλντο και τον Αμάντιτζι προσθέτοντας έναν διάλογο μεταξύ τους μέσα στονοσοκομείο.Ο Μαρκοβάλτο και ο Αμάντιτζι ήταν σε διπλανά κρεβάτια και αγριοκοίταζαν ο ένας τον άλλο. Ξαφνικά ο Μαρκοβάλτο είπε στον 3Αμάντιτζι :- Πάντως εσύ τα μόλυνες τα μανιτάρια! Με το που σε είδαν αρρώστησαν, είπε ο Μαρκοβάλτο.- Σε μένα θα το πεις αυτό; Εγώ που είμαι ολόκληρο παλληκάρι και εσύ είσαι γέρος! είίπε ο Αμάντιτζι.Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο δωμάτιο ο γιατρός και είπε:- Μη μου δίνετε σημασία, συνεχίστε.- Λέγε ότι θέλεις να ξέρεις ότι εσύ τα μόλυνες τα μανιτάρια με η σκούπα σου, ξαναείπε ο Μαρκοβάλτο.- Δηλαδή τα μόλυνα εγώ με σκούπα μου, ενώ εσύ που το Σάββατο τριγύριζες πάνω στα μανιτάρια…και μη σου πω ότι τα πάτησες και τα μόλυνες, είπε ο Αμάντιτζι.- Ακριβώς! είπε ο Μαρκοβάλτο.- Δεν είσαι σοβαρός, είπε ο Αμάντιτζι.Τότε πετάχτηκε ο γιατρός και είπε:- Κάνετε και οι δυο λάθος, το αφιλόξενο περιβάλλον της πόλης φταίει!Από εκείνη τη στιγμή, ο Μαρκοβάλτο, ο Αμάντιτζι και ο γιατρός συνέχισαν να μαλώνουν όλη την υπόλοιπη νύχτα. Παναγιώτου Μιχάλης

Αμάντιτζι: Λέω μήπως να τα βρούμε;Μαρκοβάλντο: Eγώ δεν θέλω να σε ξέρω αλλά τώρα όλος ο κόσμος θα πέσει επάνω μας, γιατί εμείς τους είπαμε ναφάνε τα μανιτάρια.Αμάντιτζι:Θα συνεργαστούμε αλλά μετά δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις.Μαρκοβάλντο:: Εντάξει,υπό έναν όρο. δεν θα αφήσουμε τον άλλο να τα βγάλει πέρα μόνος του.Αμάντιτζι:Οκ,σύμφωνοι !!!! Καφετζή Μαρία Καφετζή ΜαρίαΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Ποιανού ήταν η ιδέα να μας βάλουν σε διπλανά κρεβάτια;ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Ας μην έκλεβες αυτά τα δηλητηριώδη μανιτάρια και τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν!ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Εγώ σου φταίω; Να μην τα μάζευες!ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Εμμμμ... Πάντως ήταν πολύ γενναιόδωρο που φώναξες και τους υπόλοιπους να μαζέψουν ταμανιτάρια και να τα φάμε όλοι μαζί, παρόλο που τα πήραν και έφυγαν.ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Ναι... Είπα μια φορά να μην σκεφτώ μόνο τον εαυτό μου…ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Εμείς γιατί ήμασταν εχθροί τόσο καιρό;ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Ελα μου ντέ!ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Φίλοι;ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: -Εεε.. Μπααα, δεν ταιριάζουμε και πολύ. Καλά, άντε καλέ, φίλοι!! Κατερίνα Μεταξά 4

ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Κύριε Μαρκοβάλντο, εσείς φταίτε για όλα αυτά που μάς συμβαίνουν αυτή την στιγμή. Μας πήρατε στονλαιμό σας λέγοντάς μας πως τα μανιτάρια τρώγονται.ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Μα πως τολμάς και ρίχνεις όλο αυτό το φταίξιμο σε εμένα. Ας μην τα έτρωγες!!! Θα μπορούσες ναφανταστείς ότι τα μανιτάρια θα μπορούσαν να είναι δηλητηριώδη!.ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια! Τέρμα πάει και τελείωσε, εσύ φταίς για όλα .ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Εγώ προσπάθησα να το κρατήσω μυστικό αλλά εσύ δεν κράτησες το στόμα σου κλειστό και τοδιέδωσες σ’ όλο τον κόσμο. Επίσης τους είπες πως υπάρχουν και μεγαλύτερα μανιτάρια και τους οδήγησες όλους εκεί. Πούξέρεις πως τα δηλητηριώδη μανιτάρια είναι αυτά που ανακάλυψα εγώ; Είμαι σίγουρος πως τα δηλητηριώδη ήταν τα δικάσου !!!ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Μμμμμμ! Τέλος πάντων ξέχνα τα όλα, δεν μπορεί να συνεννοηθεί κανένας άνθρωπος μαζί σου. Λεςάλλ΄αντ΄άλλων!!!!!ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Μα τι λες ξεχνιούνται όλα αυτά που μου έχεις κάνει; Εεεε, πες μου ! Ενώ ήξερες πως λατρεύω κάθεστοιχείο της φύσης, με την ανατριχιαστική σκούπα σου τα εξαφάνιζες όλα.ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Ναι, καλά ! Αν σταματήσω να σκουπίζω όλες αυτές τις σαχλαμάρες που αρέσουν μόνο σε εσένα , η πόλη μαςθα ονομαστεί ‘’Σαχλαμαρούπολη’’!!! Κατάλαβες; εεεεεεε; Κατάλαβες;ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Αν δεν υπήρχες εσύ, η πόλη μας θα ήταν ένα αριστούργημα!!!ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ: Το ξέρω ότι όλα αυτά τα λες για τον εαυτό σου! χαχαχαχαχα!!!ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Ασ’το ‘’έξυπνε’’! Εδώ τελειώνει η κουβέντα μας , δεν βγάζω άκρη με αγρίους .ΑΜΑΝΤΙΤΖΙ: Μάλλον αυτό θα ήταν το καλύτερο και για τους δύο μας. Εννοούσα για όλους που μας ακούνε αυτή τηνστιγμή!!! Μήττα Μαρία 5

Οι πιτσιρίκοι, Δημήτρης Ψαθάς Ο ήρωας αποκτάει φωνή και γράφει σε ημερολόγιοΟ Γερμανός - μεγάλος πια- θυμάται και καταγράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο σκέψεις καισυναισθήματα από το περιστατικό αυτό με τον πιτσιρίκο και τη δράση των σαλταδόρων.Αγαπητό μου ημερολόγιο,Έχω πολλά να σου πω. Καθώς καθόμουν το μεσημέρι και έπινα τον καφέ μου, ξαφνικά άρχισα να θυμάμαι πράγματαπου είχαν συμβεί τον Γενάρη του 42'. Θυμήθηκα τότε που βρισκόμουν στο Ζάππειο και ήταν βραδάκι .Έπρεπε ναφυλάξω το φορτηγό μου και θα έκανα τα πάντα για να είναι ασφαλές. Θα έκαναν επιδρομή οι σαλταδόροι. Αυτά ταπαιδιά ήταν πολύ πονηρά, δεν τους φαινόταν άλλα ήταν! Έμοιαζαν κουτά και απελπισμένα. Και εγώ την πάτησα! Ήρθεένας σαλταδόρος και μου έκανε χάζι με τον αναπτήρα. Είχε πολύ πλάκα αυτό το παιδί! Μέχρι όμως να καταλάβω ταπαιχνίδια που μου έκανε ήταν πολύ αργά! Είχε φέρει ένα σωρό σαλταδόρους και μου διέλυσαν το φορτηγό. Κατσιβελίδου Αποστολία 6

Χθες βράδυ καθόμουν και κοίταζα έξω από το παράθυρο. Πάλι χιονόνερο και παγωνιά.Ξαφνικά ένα παλιό φορτηγό του β παγκοσμίου πολέμου πέρασε σιγά σιγά. Δεν πίστευα σταμάτια μου, ήταν το ίδιο με αυτό που οδηγούσα, όταν ήμουν νέος στην Αθήνα, στον πόλεμο!!Κάθισα και σκέφτηκα συγκινημένος πόσα χρόνια είχα να δω αυτό το φορτηγό.Η σκέψη μου με γύρισε σε εκείνη τη κρύα νύχτα του 42 στην Αθήνα. Πέρασαν από το μυαλόμου όλες οι εικόνες σαν ταινία με τον πιτσιρίκο και το τσιγάρο.Είμαι ακόμα θυμωμένος για το πάθημα μου. Πώς ένα μικρό παιδάκι μου την έφερε έτσι. Δενθα ξεχάσω την κοροϊδία από τους άλλους στρατιώτες και τις φωνές από τον διοικητή μου. Τοπαλιόπαιδο που να ναι τώρα; Ζει ή έχει πεθάνει; Αν το βρω ποτέ θα δει τι θα πάθει τοπαλιόπαιδο! Σταματόπουλος Γιώργος 7

Γερμανία 1996Αγαπητό μου ημερολόγιο,Σήμερα με επισκέφθηκαν τα εγγόνια μου, με ρώτησαν αν πήρα μέρος στο πόλεμο του 40΄. Δάκρυσα, γιατίάραγε; Θυμήθηκα τα νιάτα μου. Αθήνα, Γενάρης του 42΄, κατοχή, κρύο πολύ, βία, απανθρωπιά.Γιατί τόσο μίσος, τόση αλαζονεία; Ήμουν γύρω στα δεκαοχτώ, σχεδόν παιδί, με ένα όπλο στο χέρι, έπρεπενα προσέχω ένα φορτηγό με εφόδια του γερμανικού στρατού. Τότε ένα πιτσιρίκι πεινασμένο καικουρελιάρικο, εμφανίστηκε μπροστά μου και προσπάθησε να ανάψει ένα τσιγάρο από τα φώτα τουαυτοκινήτου, τι κουτό! Κι όμως καθόλου αστείο, το πιτσιρίκι κατάφερε να με ξεγελάσει με την εξυπνάδακαι την πονηριά του, ενώ η υπόλοιπη ομάδα έκανε το σαμποτάζ. Τόσο αφελής και θεωρούμασταν οανώτερος λαός, έπεσα στην παγίδα τους χωρίς να το καταλάβω. Ήταν όμως μόνο αφέλεια ή η ανάγκη μουνα επικοινωνήσω με άτομα αθώα, καθαρά στην ψυχή όπως τα παιδιά; Μόνο που εκείνα τα παιδιά τα είχεσκληραγωγήσει η φτώχεια , η πείνα και ο πόλεμος.Αυτά είπα στα εγγόνια μου και εκείνα με κοίταξαν παράξενα και με φίλησαν! Ευγενία Πολυμενοπούλου 8

Ο παππούς και το εγγονάκι Λέων Τολστόι Ο ήρωας αποκτάει φωνήΟ παππούς ομολογεί στον εγγονό του, το Μίσα, ότι και ο ίδιος είχε συμπεριφερθεί ανάλογα στουςδικούς του γονείς. Τι του απαντάει ο εγγονός;Παππού δεν περίμενα ότι και εσύ είχες την ίδια συμπεριφορά προς τους γονείς σου, όταν ήσουν νέος. Βλέπω πως ηιστορία επαναλαμβάνεται. Εγώ όταν μεγαλώσω δεν θα συμπεριφερθώ έτσι, αντιθέτως θα αγαπάω τους γονείς μου καιθα τους προσέχω. Θα σταθώ δίπλα τους όταν θα είναι ανήμποροι λόγω της ηλικίας τους, και δεν θα τους συμπεριφερθώάσχημα, γιατί και εγώ μια μέρα θα γεράσω και δεν θα μου αρέσει να μου συμπεριφερθούν και μένα με αυτό το τρόπο. Σταματόπουλος ΓιώργοςΈνα βροχερό απόγευμα, όλη η οικογένεια μαζεύτηκε γύρω από το τζάκι, γέλαγε, χαιρόταν,αισθανόταν ζεστασιά, ασφάλεια που έκανε τον παππού να ομολογήσει στο Μίσα που αγαπούσεπού , πως όταν ήταν νέος έκανε πολλά λάθη και το πιο δυσάρεστο ήταν πως δεν είχε φροντίσειτους γέρους γονείς του με αγάπη και σεβασμό. Ο Μίσα συλλογίστηκε για λίγο, κατάλαβε γιατί οπαππούς δε διαμαρτύρονταν για τη συμπεριφορά των γονιών του απέναντί του. Χαμογέλασε καιείπε στον παππού ότι δεν πειράζει αφού το μετάνιωσε μέσα από την καρδιά του. Ο παππούςδάκρυσε! Ο Μίσα τον αγκάλιασε και του υποσχέθηκε πως θα αγαπάει και θα φροντίζει πάντα ,αυτόν και τους γονείς του. Πολυμενοπούλου Ευγενία 9

Ο Μίσα, αφού άκουσε την εξομολόγηση του παππού του, είπε ξαφνιασμένος: «Ααα, ώστε αυτός είναιο λόγος που δεν αντιδρούσες καθόλου, όταν οι γονείς μου σου μίλαγαν με αυτόν τον απαίσιο τρόπο.Παππούλη, αυτό είναι ένα σκληρό μάθημα, για να καταλάβεις πως οι ίδιοι οι γονείς σου νιώθανε.Πρέπει πάντοτε πριν κάνουμε κάτι, να βάζουμε στην θέση αυτού που φερόμαστε έτσι, τον εαυτό μας... Και κοίτα που μπήκες στην θέση των γονιών σου! Τουλάχιστον εγώ όταν μεγαλώσω θα κάνω τηνδιαφορά. Θα έχω τους δικούς μου γονείς στα <<όπα, όπα>>. Και στο μέλλον θα μάθω στα δικά μουπαιδιά να συμπεριφέρονται με σεβασμό και γλυκύτητα στους ηλικιωμένους. Σε αγαπώ, όμως,παππούλη μου». Μεταξά Κατερίνα 10

Η Νέα Παιδαγωγική Νίκος Καζαντζάκης Προσθέτω διάλογοΟ μικρός μαθητής, αφού τελείωσε η πρώτη του μέρα στο σχολείο, γυρίζει με τον πατέρα τουστο σπίτι. Εκφράζει εντυπώσεις αλλά και…απορίες. Φανταστείτε το μεταξύ τους διάλογο.Πατέρας : Λοιπόν Πώς σού φάνηκε η πρώτη ημέρα στο σχολείο?Καζαντζάκης : Εέε .... Καλή, καλήΠατέρας : Ε λοιπόν τι ? Πώς σού φάνηκε?Καζαντζάκης: Ε καλά εντάξει δεν ήταν και τέλεια. Βασικά φοβόμουν πολύ. Όχι πολύ, πάρα πολύ.Πατέρας : Μα γιατί?Καζαντζάκης : Ε , μια που ο δάσκαλος έμοιαζε με τέρας, μια η βέργα, και μια τα λόγια σου προς το τέρας, με τρόμαξαν.Αλλά αλήθεια γιατί τα είπες αυτά? Θα με δείρουν? Κεσίσογλου Ευγενία Πατέρας :Χαχαχα. Βέβαια για να γίνεις άνθρωπος.- Καλό σου μεσημέρι πατέρα! Καζαντζακης: Μα για να γίνω άνθρωπος πρέπει να με δείρουν? Πατέρας : Ακριβώς. Γιατί είσαι μοσχάρι κ όχι άνθρωπος- Γεια σου γιέ μου! Πώς ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο; Καζαντζακης: Μα μπαμπά! !!- ΞέρειςΠπαατέτρέαρςα:, Δδεενν έήχτεαινμαα.κΈριτβσώι θςαόπγίωνεςιςτάονπθερρωίμπεονςα,.κΣαιτθηαν μτάάθξηειςμπουωεςίνμαασστυεμππεορλιλφάέρπεασιαδι,ιάτε,λσεαίωνσε.σαρδέλες ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν μπορούσα ούτε τα χέρια μου να κουνήσω. Όταν μπήκε οδάσκαλος στην τάξη, έτρεμαν τα σαγόνια μας απ΄ το φόβο. Η φάτσα του ήταν πολύ άγρια και,πατέρα, τα δόντια του ήταν τεράστια. Κρατούσε στα χέρια του μια βίτσα. Αλήθεια πατέρα, τι τηνθέλει την βίτσα; Θα μας βαράει συνέχεια; Γιατί έχει άγρια φάτσα; Λες να έχει στο κεφάλι τουκέρατα; Αλήθεια σου λέω: ήταν πολύ τρομακτικός!!!- Γιέ μου, ξέρει αυτός! Μόνο με το ξύλο γίνεσαι άνθρωπος! Είναι για το καλό σου! Ένα θα σου πω:σεβασμός και υπακοή στον δάσκαλό σου! Πετρόπουλος Δημήτρης 11

- ΜΠΑΜΠΑΣ : Νίκο, γιατί είσαι τρομαγμένος, τι σου συμβαίνει; Για πες μου. Πώς σου φάνηκε η πρώτη σου μέρα στο σχολείο;- ΝΙΚΟΣ: Εγώ πάντως μπαμπά, δεν το περίμενα τόσο πολύ τρομακτικό. Ο κ. Εφιάλτης εεεε.... ο δάσκαλός μας ήθελα να πω, μας μιλούσε μόνο για τη Νέα Παιδαγωγική! Σκέφτηκα, ότι μάλλον η γυναίκα του θα ήταν! Μα όταν βρήκα το κουράγιο να τον ρωτήσω, πού είναι αυτή η ξακουστή Νέα παιδαγωγική, τι νομίζεις ότι μου απάντησε μπαμπά;- ΜΠΑΜΠΑΣ: Τι σου είπε βρε Νικόλα;- ΝΙΚΟΣ: Άρχισε, μπαμπά μου, να ουρλιάζει και να με αποκαλεί αυθάδη! Ξεκρέμασε το βούρδουλα και ερχόταν καταπάνω μου με άγριες διαθέσεις! Εκείνη την ώρα, ήταν σαν να έβλεπα τον χάρο με τα δόντια! Με ανάγκασε να ξεκουμπώσω το παντελόνι μου και τότε άρχισε το μαρτύριό μου. Με χτυπούσε ασταμάτητα, ουρλιάζοντας, λέγοντάς μου ότι αυτή ήταν η Νέα Παιδαγωγική.- ΜΠΑΜΠΑΣ: Άλλη φορά καημένε μου Νικόλα να μην κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις!- ΝΙΚΟΣ: Δηλαδή, μπαμπά, όταν ρωτάω θα τρώω ξύλο;- ΜΠΑΜΠΑΣ: Εεεε! Δεν τρώγεσαι πια, καλά σου έκανε ο άνθρωπος! Μήττα Μαρία- 12

Νινέτ Ζωρζ Σαρή Γράφω σε ημερολόγιο«Mαυροτσούκαλο, δεν αξίζεις ούτε το μουχλιασμένο καρβέλι…», της φώναξε, κι εκείνη ξαφνιάστηκε:«Ποιο καρβέλι;». Ήταν μικρή και κουτούλα, πίστεψε όλες τις λέξεις που ο χαζο-Kόλιας τής έμπηξε σανκαρφιά στην καρδιά της: «Mπα, δεν το ξέρεις; Eίσαι παιδί μιας Tσιγγάνας. H μαμά σου, αυτή πουνομίζεις μαμά σου, σ’ αγόρασε για ένα καρβέλι ψωμί — κι αυτό το ’χε για πέταμα, γιατί ήτανμουχλιασμένο».Η Νινέτ έκπληκτη και αναστατωμένη απ’ όσα της είπε ο Κόλλιας ρωτάει την Έμμα για όλα αυτά.Γράψε το διάλογο μεταξύ τους. (σε 100 λέξεις)Αγαπητό μου ημερολόγιο,Σήμερα έμαθα ένα τρομερό μυστικό! Όταν άθελά μου, έσκισα ένα βιβλίο, του Κόλλια, αυτός άρχισενα μου φωνάζει, αποκαλύπτοντας μου ότι είμαι το παιδί μιας τσιγγάνας και ότι η μαμά μου δηλαδή ,αυτή που νομίζω μαμά μου, με είχε αγοράσει για ένα μουχλιασμένο καρβέλι ψωμί. Εκείνη τηνστιγμή ένιωσα την γη να φεύγει από τα πόδια μου. Διάφορες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου.Άραγε ήταν αλήθεια όλα αυτά που ξεστόμισε ο Κόλλιας; Και αν ήταν αλήθεια, γιατί να μου κρύψειένα τόσο μεγάλο μυστικό η μητέρα μου; Τώρα δικαιολογείται η ψυχρή στάση της απέναντί μου.Νιώθω απέραντη θλίψη να καταπλακώνει την ψυχή μου. Αισθάνομαι τόσο απογοητευμένη και μόνη! Μήττα Μαρία 13

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,Σήμερα έμαθα κάτι τρομερό. Η μητέρα μου, η Έμμα, δεν είναι η μητέρα μου, γιατί εγώ είμαιυιοθετημένη!! Οσο το σκέφτομαι μου έρχεται να πέσω στα πατώματα και να χτυπιέμαι αλλάσυγκρατώ τον εαυτό μου .Συγγνώμη, κάτσε , γιατί δεν κατάλαβα…. Aν η Έμμα δεν είναι μαμά μου,τότε ποια είναι η πραγματική μου μαμά; Πο;y ξέρεις, μπορεί να είναι καμιά πιο άσχημη, ίσως καιπιο φτωχή… Vχ όχι αυτό δεν θα μου αρέσει καθόλου!! Μπορεί να έχει πεθάνει η βιολογική μουμητέρα και για αυτό να με πήρε η Έμμα. Θα προσπαθήσω να το εξακριβώσω…. Όμως δεν έχω τοθάρρος τι να πάω να της πω; «Μαμά είσαι η πραγματική μου μαμά »; Άστο καλύτερα! Σεαποχαιρετώ για τώρα! Κατερίνα Κεφαλά Το πρωί συνάντησα πάλι αυτόν τον απαίσιο Κόλια. Μου είπε λόγια που με πλήγωσαν. Πολύ θα ήθελα να τον δείρω. Αυτά που άκουσα με έκαναν δυστυχισμένη. Μα να με πει μαυροτσούκαλο και ότι αξίζω όσο ένα μουχλιασμένο καρβέλι ψωμί. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Μα λες να είναι αλήθεια; Μήπως επειδή είναι μεγαλύτερος ξέρει κάτι που εγώ δεν ξέρω; Αύριο το πρωί θα ρωτήσω τη μητέρα μου. Θέλω να μάθω την αλήθεια κι αν είναι ψέματα όλα αυτά που μου είπε ο χαζο-Κόλιας μαύρο φίδι που τον έφαγε! Γιώργος Σταματόπουλος 14

Η ζωή στη Σύμη Ευγενία Φακίνου Τι θα γινόταν αν…Τι θα γινόταν αν η Αστραδενή συναντούσε στο πάρκο, όπου είχε πάει με τη μητέρα της, τοΜαρκοβάλντο; Τι θα μπορούσαν να συζητήσουν; Φανταστείτε το διάλογο μεταξύ τους (150 λέξεις) 15

Άουτσ!!!-Συγγνώμη σας πάτησα;-Ναι, αλλά δεν πειράζει! Αχ! αυτοί οι άνθρωποι της πόλης είναι τόσο απρόσεκτοι! Πόσο θα ήθελα ναήμουν στην εξοχή!-Συγγνώμη, είπατε ότι θα θέλατε να μένατε στην εξοχή;-Ναι, γιατί;-Γιατί και εγώ πριν από μια εβδομάδα μετακόμισα εδώ από την Σύμη και μου λείπει πολύ. Εκεί είχα όλεςμου τις φίλες και μια μέρα ήρθαμε εδώ και τα έχασα όλα.-Σε καταλαβαίνω και εγώ πριν περίπου ενάμιση χρόνο ήρθα εδώ με την οικογένειά μου για μια καλύτερηζωή αλλά πολύ θα ήθελα ήμουν στην εξοχή.-Σας εύχομαι να επιστέψετε πίσω στην εξοχή!-Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι να κάνεις νέες φίλες!-Ευχαριστώ πολύ. Γεια σας τώρα πρέπει να φύγω γιατί με φωνάζει η μητέρα μου!-Γεια σου!!! Ειρήνη ΣταβάρηΣύμη 16

Ένας αϊτός περήφανος Δημοτικό τραγούδιΦτιάχνουμε το δικό μας ….. δημοτικό τραγούδιΦτιάξτε και σεις ένα δημοτικό τραγούδι χρησιμοποιώντας ιαμβικό 15σύλλαβο ανομοιοκατάληκτο στίχο.Το κινητό μου χάλασε και messenger δεν μπαίνω Κυρία Χρόνη έχουμε και μας κακομαθαίνει,και πού θα βρω τον τεχνικό ένας Θεός το ξέρει! γλυκά φέρνει με το κιλό σαν έχουμε διαβάσει.Αυτοί ζητούν πολλά λεφτά και ποιος θα μου τα φέρει; αλλά εάν δεν έχουμε, πέφτει κανα τεστάκιΜια λύση έχω μοναχά και είναι η νονά μου εμάς μας πιάνει ίλιγγος, αυτή «είναι στη στάση»τώρα το Πάσχα πού ΄ρχεται θα φέρει τα λεφτά μου. το λωφορείο καρτερά, έτσι μας λέει πάνταΑμέσως νέο κινητό θα τρέξω και θα πάρω, και άμα την ερωτήσουμε «εγώ δεν ξέρω» λέει.το viber το messenger εγώ θα το τρελάνω Στο τέλος όμως στους βαθμούς βάζει και λίγο ακόμα για να χαρούνε οι γονείς ν'ακούνε καλά λόγια ευχαριστιούνται και αυτοί χωρίς πολύ μουρμούρα. Για όλα αυτά χαιρόμαστε μέσα στο μάθημά της. Δημήτρης ΠετρόπουλοςΡαφαηλία Κεφαλά 17

Το κινητό μου χάλασε και messenger δεν μπαίνω, Το κινητό μου χάλασε και messenger δεν μπαίνω,δεν έχω ούτε internet, νομίζω αρρωσταίνω. στο ΓΕΡΜΑΝΟ μου είπανε καιρό να περιμένω.Και έτσι πήγα στο γιατρό να δω τι έχω πάθει, Τον κουμπαρά μου έσπασα, μετράω τα λεφτά μου,η μάνα μου ανησυχεί μου δίνει το ντεπονάκι αλλά αυτά δε φτάνουνε, θα πάω στον μπαμπά μουμα ο πυρετός μου δεν περνά, κάνω ένα ντουζάκι . «Δώσε να πάρω κινητό, μου χάλασε το άλλο»Αμέσως πήγα κι έφαγα φασόλια με τυράκι, «Λεφτά δε δίνω εγώ σε σε , ζήτα από τη μαμἀ σου,μα σα ζαλίστηκα ξανά, έκατσα στο κρεβάτι. το κινητό σου έκανε να χάσεις τα μυαλά σου»»Μου φέρανε το κινητό και όλα είναι εντάξει. «Μαμά, καινούριο κινητό θέλω εσύ να πάρεις,Πανταζοπούλου Ευγενία γιατί το προηγούμενο το χάλασε ο Πάρης. Το βούτηξε μεσ’το νερό και βγάζει μπουρμπουλήθρες και τώρα μου κατάντησε σαν μάτσο από βίδες! Μήττα Μαρία 18

Αντί επιλόγουΕυχαριστώ όλα τα παιδιά του Α3 για την πρόθυμη συμμετοχή τους στομάθημα και για την άμεση ανταπόκριση στο περιοδικό μας. Μέσα από τιςασκήσεις δημιουργικής γραφής και με οδηγό τη φαντασία και ένα μολύβι,προσπαθήσαμε να δώσουμε χώρο στο «μικρό συγγραφέα» που κρύβουμεμέσα μας. Το ταξίδι με τη φαντασία στους χώρους της λογοτεχνίας μόλιςάρχισε….Καλή απόλαυση. 19