นิทาน

ณ ป่าแหง่ หนงึ ในฤดรู อ้ นทีมีอากาศรอ้ นอบอา้ ว ทาํ ใหแ้ ม่นาํ ลาํ ธาร แหง้ ขอด ไมม่ นี าํ แมแ้ ตห่ ยดเดียว ในขณะเดียวกนั ก็มกี าตวั หนึงบนิ หานาํ ดืมดว้ ยความหวิ กระหาย แตห่ าเท่าไรกห็ าไม่เจอ จนมนั เริม เหนือยและหมดแรงลงเรอื ย ๆ

ทนั ใดนนั เองสายตาของเจา้ กาก็เหลอื บไปเห็นเหยอื กนาํ ขนาดใหญ่ ใบหนึงตงั อย่ทู หี นา้ บา้ นของชาวนา มนั จึงรบี บินไปดดู ว้ ยความดใี จ แลว้ คอ่ ย ๆ ใชต้ าขา้ งหนึงสอ่ งลงไปดผู ่านปากเหยอื ก แตท่ ว่ามีนาํ เหลือเพียงกน้ เหยอื กเท่านนั ทาํ ใหเ้ จา้ กาไม่สามารถเอาจะงอยปาก ของมนั ลงไปกินนาํ ได้ \"เฮอ้ ... มนี าํ เหลอื เพยี งกน้ เหยอื กแบบนี แลว้ ขา้ จะกินอยา่ งไรละเนีย\" เจา้ กาถอนหายใจพรอ้ มบน่ พมึ พมั กบั ตวั เองเบา ๆ

ในระหว่างทีเจา้ กากาํ ลงั คดิ หาวธิ ีทีจะกินนาํ ในเหยอื กอยนู่ นั สายตา ของมนั ก็หนั ไปเหน็ กอ้ นหินเล็ก ๆ ทอี ยตู่ ามพนื จงึ ทาํ ใหเ้ จา้ กาคดิ แผนการดี ๆ ขึนมาได้

\"ขา้ คิดออกแลว้ ลองคาบกอ้ นหนิ เลก็ ๆ พวกนีใสล่ งในเหยอื กดีกวา่ เผือระดบั นาํ จะสงู ขึนมาจนขา้ สามารถกนิ นาํ ทอี ยกู่ น้ เหยอื กได\"้ เจา้ กาคดิ แผนการในใจ

จากนนั มนั จึงเรมิ ใชป้ ากคาบกอ้ นหนิ เลก็ ๆ มาใสล่ งไปในเหยอื กนาํ อยา่ งใจเยน็ ยงิ เจา้ กาใสห่ นิ มากเทา่ ไรนาํ ในเหยอื กกค็ ่อย ๆ สงู ขนึ เรอื ย ๆ จนในทีสดุ ระดบั นาํ กส็ งู ขึนมาถงึ ปากเหยอื ก ทาํ ใหเ้ จา้ กา สามารถใชจ้ ะงอยปากดืมนาํ ไดอ้ ย่างงา่ ยดาย

นิทานเรืองนีสอนใหร้ ูว้ า่ : จงแกไ้ ขปัญหาดว้ ยความพยายามและ ปัญญาอนั ชาญฉลาด แลว้ จะคน้ พบหนทางแหง่ ความสาํ เรจ็ ดงั สภุ าษิตไทยทีว่า \"ความพยายามอย่ทู ีไหน ความสาํ เรจ็ อยทู่ ีนนั \"