นิทานแม่ปูกับลูกปู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ริมชายหาดสีขาวพาดยาวไปตามท้องทะเลสี คราม มีครอบครัวปูอาศัยอยู่ด้วยกันหลายครอบครัว รวมทั้งยังมีแม่ปูกับลูกปู ครอบครัวหนึ่งท่ีแสนจะอบอุ่น และชอบทากิจกรรมด้วยกันอยู่ตลอดเวลาพัก อาศัยอยู่ทแ่ี ห่งนน้ั ดว้ ย

\"วันนี้อากาศดีมากเลยจะ้ แม่ เราออกไปเดนิ เล่นกันดีไหม\" เสียงลกู ปบู อกกล่าวกบั แม่ปูด้วยความสดใส \"น่ันสินะ อากาศดีแบบนี้เห็นทีเราต้องออกไปอาบแดดให้ ร่างกายได้สดชื่นหน่อยแล้ว\" แม่ปูตอบรับอย่างเห็นด้วย \"ถ้าอย่างนั้นเราไปเดินเล่น จนถึงชายหาดฝ่ังนู้นเลยนะจะ๊ แม่ เราไมไ่ ด้เดินไปทางนน้ั นานมากแล้ว\" ลูกปเู ชิญชวน แม่ปูให้พาไปอีกฝ่ัง \"ได้สิจ๊ะ อากาศดีขนาดนี้ ให้เดินไกลแค่ไหนแม่ก็พร้อมสู้อยู่แล้ว ปะ ไปกนั เลยดกี ว่า\" วา่ แลว้ แมป่ ูกับลกู ปูก็ออกเดินทางด้วยกนั อยา่ งรา่ เริงแจ่มใส

ระหว่างทางท่ีกาลังเดินไปชายหาดอีกฟาก สองปูแม่ลูกต้องเดินผ่านบ้านของ ครอบครัวปูอีกหลายหลัง ซ่ึงวันน้ีแต่ละบ้านก็ออกมาทากิจกรรมกันอย่างสนุกสนาน เช่นเคยเหมือนทุกวัน และเม่ือเดินใกล้บ้านหลังใด ปูบ้านนั้นก็จะตะโกนทักทายกัน ตลอดทาง

\"อ้าว แม่ลูกคู่น้ีจะไปเท่ียวไหนกันจ๊ะ\" เสียงป้าปูจากบ้านใต้ต้นมะพร้าวตะโกน ถาม \"สวสั ดจี ้ะ วันนี้ฉนั จะพาลูกไปเดินเล่นทางนู้นสกั หนอ่ ย เหน็ ว่าวนั น้อี ากาศด\"ี แม่ ปูขานตอบ \"จริงสิ อากาศดีมากทีเดียว ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้เที่ยวสนกุ ๆ นะ\" ป้าปูอวย พรท่ามกลางเหล่าลูกหลานที่กาลังว่ิงเล่นกันเต็มหน้าบ้าน \"ขอบคุณมากจ้า ฉันไป แล้วนะ\" สิ้นคากลา่ วลา สองแมล่ ูกกม็ ุง่ หนา้ ไปยังจดุ หมายทันที

ในขณะท่ีเดนิ อยูน่ นั้ แม่ปกู ็หนั มาพดู คยุ กับลกู ของเธอด้วยความกงั วลใจ เน่อื งจาก เธอเห็นเหลา่ ลูกหลานของป้าปูพากันเดินเฉไปเฉมาไม่น่ามองนัก

\"นีล่ กู แม่ ลกู เห็นไหมวา่ เด็ก ๆ บา้ นน้ันเขาเดนิ ไมค่ อ่ ยตรงกนั สักเท่าไร เด๋ียวก็เฉ ไปทางซ้ายที มาทางขวาที\" แมป่ พู ูดอย่างกงั วล \"เห็นจะ้ แต่หนูว่าไม่แปลกอะไรเลย น่จี ๊ะ\" ลูกปตู อบดว้ ยน้าเสียงไร้เดยี งสา \"ไม่นะ แมว่ า่ มันดแู ปลกมากทีเดยี ว ไหนลูก ลองเดนิ ให้แม่ดหู น่อยสิ\" พอกล่าวจบแม่ปกู ห็ ยุดเดินเพื่อรอดูว่าลูกของเธอจะก้าวเท้า อยา่ งไร

\"อะไรกัน !? ทาไมลูกถึงเดินอย่างน้ัน เดินเฉไปเฉมาอย่างกับเด็กบ้านนู้นเลย\" เสยี งแมป่ พู ดู อยา่ งแขง็ กรา้ ว \"เอาอยา่ งน้ี ดูแม่เปน็ ตวั อย่างแล้วทาตามนะ\"

จากนั้นแมป่ จู งึ ออกเดินนาหนา้ สว่ นลกู ปูก็หยุดยืนดู แต่แมป่ ูท่ีโตเต็มวัยกลบั เดนิ เฉไปเฉมาไมต่ ่างอะไรจากปูตัวนอ้ ยเลยสักนดิ แถมเม่อื หนั กลบั มาแมป่ ูยังเดินสะดดุ ขาตัวเองลม้ ครนื ไปจนขายหนา้ เพราะทา ตามท่สี ่ังสอนลูกปูเอาไวไ้ ม่ได้น่ันเอง และหลงั จากวนั นน้ั แม่ปูจึงไมก่ ล้าสอนลูกในสิ่ง ทตี่ นทาไมไ่ ด้อีกเลย

นทิ านเร่ืองนี้สอนใหร้ ู้ว่า หากต้องการสอนสิง่ ใดใหแ้ กผ่ อู้ ื่น เราควรทาเป็นแบบอยา่ งที่ดีใหไ้ ดเ้ สียกอ่ น เพ่อื ท่ี คนอน่ื จะได้เรียนรู้และปฏิบตั ติ ามอย่างถูกวิธนี ่นั เอง