ลิงน้อยโลภมาก

นิทาน เรื่อง ลงิ น้อยโลภมาก

ลงิ น้อยตวั หน่ึงกาลงั เดนิ เล่นอยู่อย่างเพลดิ เพลนิ ในป่ าทมี่ กั จะมนี ักท่องเทีย่ วมาพกั แรม บ่อยๆ

พลนั สายตากไ็ ปสะดุดเข้ากบั อะไรบางอย่าง

จงึ ได้หยบิ สิ่งน้ันขนึ้ มาดู ปรากฏว่าเป็ นขวดโหลใส่มะม่วงดอง ของหวานปากเจ้าลงิ น้อย เชียว

ด้วยความตะกละบวกกบั ความโลภ เจ้าลงิ น้อยจงึ ล้วงกอบเอาไว้ท้งั หมดจนเต็มกามือ ก็ เลยทาให้ไม่สามารถเอามือออกจากขวดโหลได้ ถงึ แม้จะพยายามแค่ไหนกเ็ อามือไม่ออก ลงิ น้อยร้องให้จ้าอยู่อย่างน้ัน ในขณะเดยี วกนั กไ็ ม่ยอมปล่อยชิ้นมะม่วงดองออกจากมือ

บงั เอญิ มลี งิ สูงอายุตวั หนึ่งเดนิ ผ่านมาเห็นเข้า จงึ บอกกบั ลงิ น้อยว่า

\"ทาไมไม่ปล่อยชิ้นมะม่วงดองในมือออกเสียก่อน แล้วค่อยๆ หยบิ กนิ ทลี ะชิ้นๆ กจ็ ะ กนิ ได้หมดเหมือนกนั มือกไ็ ม่ติดปากขวดโหลด้วย\"

เจ้าลงิ น้อยได้ฟังดงั น้ันจึงปล่อยมะม่วงดองออกแล้วทาตามที่ลงิ แก่ว่า มนั รู้สึกดใี จมาก

จากน้ันจงึ ค่อยหยบิ กนิ ทลี ะชิ้นอย่างอร่อยและมคี วามสุข นิทานเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่า ค่อย ๆ สะสมทีละน้อย ไม่นานกส็ ามารถเกบ็ ให้เป็ นมากๆได้