บทซอประวัติครูบาศรีวิชัย

บทขบั ซอ เรอ่ื ง ประวัตคิ รบู าศรวี ิชัย ประพนั ธ์โดย แมค่ รูบัวซอน ถนอมบุญ ศิลปนิ แหง่ ชาติ สาขาศลิ ปะการแสดง จัดทาเผยแพร่โดย นายวนาศลิ ป์ ธรรมสิทธ์ิ ครผู ู้สอน โรงเรยี นเทศบาลตาบลเวียงป่าเป้า

บทขับซอประวตั คิ รูบาศรีวชิ ยั ประพนั ธโ์ ดย แม่ครูบัวซอน ถนอมบญุ ศลิ ปนิ แห่งชาติ สาขาศลิ ปะการแสดง พ.ศ. 2555 ทานองกา๋ ยเจยี งแสน สรวมศรีขา้ บาทไท้ ขอยกมือกราบไหว้ กราบทูลสา บัวซอน เรวัต จะซอเร่อื งชวี ประวตั ิของท่านครบู า นกั บุญแหง่ ล้านนา ศรวี ชิ ยั โย ท่านเจ้า ขออภยั ห้ือหมตู่ ัวข้าเจา้ สิบนวิ้ ขอกราบเกลา้ ….อภัย ทานองอื่อ กอ่ นตีบ่ ัวซอนจะขอเล่าอู้ เมอื่ ท่านเกดิ ออกจากครรภ์ 1. สิบน้ิวขอกราบไหว้วอน ซาํ้ มาตรงได้ปีข๋ าล ประวัตคิ รบู าศลี ธรรมห้อื ฮู้ เดือนเก้าออกสบิ เอ็ดคํ่า วนั ท่สี บิ เอ็ดเปน๋ เดือนเจด็ ใต้ วันนัน้ เป๋นวนั อังคาร ฟา้ ฝนอุทกกระหน่ํา มาเป๋นละวนุ่ ละวาย 2. เปน๋ วนั เกดิ อัศจรรย์ เหมือนโลกนีจ้ ะสลาย มนั เกิดอะหยังปะล้ํา จบั ตน้ จนปลา๋ ยบ่ถูก เหมอื นกับวนั วิปโยค ครอบครัวแมส่ าพ่อควาย หาป๋หู าปล๋าเลีย้ งลกู หากน๋ิ เหมาะแลงเหมาะงาย 3. มาแปง๋ ตูบน้อยปล๋ายนา บ่ไดไ้ ปแปะของไผ ไผไผก็มาดถู กู โดยมีน้ําใจ๋ประเสริฐ หาก๋ินต๋ามส้อนต๋ามแซะ แมอ่ ุสาอยูต่ วยปอ้ ควาย จะมบี ตุ รต๋ามาเกิด ปฎสิ นธ์ิอย่ใู นครรภ์ 4. กํานนั้ ต๊องแม่อุสา เปรยี บเหมือนดวงตา๋ สวรรค์ ลูกจะมาเอากําเนดิ เมอ่ื วันผ่อเหมือนเมือ่ ค่ํา แสงพระอาทติ ย์อยฟู่ ้า ถกู กอ้ นเมฆปดิ เบยี ดมนั

5. ฝนตกลงมาเปน๋ สาย แผน่ ดนิ ก็ไหวกระหน่ํา เปน๋ ทน่ี า่ กลัวเจ่นลํา้ เสยี งฟา้ กึกก้องคํารณ ตบู หน้อยก่อไหวโยกเยก ไปต๋ามกอ้ นเมฆสายฝน ใจแมก่ ระวายกระวน เจ็บตอ๊ งดิ้นรนจะเกิด 6. เปน๋ นมิ ิตหมายอันดี เปน๋ วินาทปี ระเสรฐิ แมอ่ ุสาไดห้ ้ือกาํ เนดิ เกิดมาเป๋นลูกปอ้ จาย เมฆฝนก่อเร่ิมสงบหมด ทอ้ งฟ้ากส็ ดแจ่มใส เป๋นท่นี ่าประหลาดใจ๋ พระอนิ ทร์ส่งเจ้ามาเกิด 7. ตัง้ แต่อายยุ งั เยาว์ บไ่ ดม้ ัวเมาเลยเถิด จิตใจก๋ ่อซํา้ ประเสรฐิ ผดิ กว่าคนธรรมดา ชอบกิ๋นมงั สะวิรัต บ่กนิ๋ จนิ้ สตั วป์ ูป๋ ล๋า ปอ่ เจ้าไปจ่อมเบ็ดมา ลกู เปน๋ คนเอาไปปล่อย 8. แมไ่ ปแอว่ บา้ นใต้บ้านเหนอื ไปเกบ็ บา่ เขอื บ่าห่อย วา่ จะเอาปล๋าหลมิ ตั๋วหนอ้ ย ตํ๋านาํ้ พริกก๋ินยามแลง ส่วนปลา๋ ตวั๋ ใหญ่น้ันเลา้ วนั พรุ่งเม่ือเจ๊าก่อยแก๋ง อา้ ยฟ้าฮ้องยกหมอ้ ห้ือแยง แม่หนั มีกา่ หมอ้ เปล่า 9. ป่อแม่บไ่ ดก้ น๋ิ ปล๋าแกง๋ ก๋ินนา้ํ พริกแดงเหมือนเกา่ กบั ตงึ นา้ํ พริกถ่ัวเนา่ บา่ วา่ คาบเจ๊าคาบงาย สว่ นปอ่ ควายไปจ่อมเบด็ ได้ปลา๋ สะเด็ดมาหลาย นกึ วา่ เมียเอาไปขาย ถามวา่ วันนีไ้ ด้ก่บี าท 10. ส่วนแมไ่ ดย้ ินปอ้ ถาม ไอไอจา๋ มจ๋ามกล๋ัวกล๋ัวหวาดหวาด เพราะกลว๋ั ลูกหน้อยโดนฟาด ปากเปน๋ ซุ่นซ่านอูนอนั ถงึ ปอ้ จะเดอื ดจะดา่ ลกู หล้าก่อฮู้เหมือนกน๋ั ก้มหน้าหลับต๋าทาํ งาน ทาํ ใจ๋เบิกบานแจ้งจง่ 11. อายไุ ด้สบิ ขวบปลา๋ ย ไปเล้ยี งควายอยู่กลางโตง้ ขีห่ ลังควายเผือกเขาโว้ง ออกโตง้ ต๋ามวันเวลา ก๋ินขา้ วงายจูงควายออกบา้ น ยามนนั้ ได้เพ่งสายต๋า หนั พระธุดงคเ์ ดนิ มา เลยยกมอื ฝานอ้ มหล่ิง

12. กาํ นนั้ เงากดกอ่ ผดขึ้นบนหัว เปน๋ ท่นี ่ากลวั อย่างย่งิ พระธุดงคก์ อ่ เลยยนื หยดุ นง่ิ หนั วา่ คนนี้มบี ญุ ถ้าเจ้าได้บวชเปน๋ พระ จะไดส้ บื พทุ ธะสกลุ เจ้าจะไดเ้ ปน๋ ตน๋ บญุ เปน๋ ที่เทิดทลู อา้ งอวด 13. นบั ต้ังแต่นั้นมา อา้ ยฟ้าฮอ้ งเลยขอลาไปบวช พ่อแม่ซํา้ มาเข้มงวด วา่ บ่ามีไผจ๋ ว่ ยทํางาน ลกู ก่อลบเล้าหลายเตือ่ เพราะว่าเจ้าเบือ่ สงสาร พ่อแมส่ องคนถามความต้องกา๋ ร บวชแล้วจะสึกมาก่อ 14. แม่ว่าลูกเหยบ่ตอ้ งไปบวชเมิน มันจะห่างเหนิ จากแม่จากปอ่ แถมอย่างหน่ึงกอ่ บา่ มไี ผ๋ผ่อ จ่วยป่อเลยี้ งควายเลยี้ งงวั อายสุ บิ แปดย่างเขา้ เจ้าก่อเป๋นบา่ วเตม๋ ตั๋ว เพอื่ กลัวชวี ติ หมองมัว และกลว๋ั ครอบครวั ลําบาก 15. กํานน้ั ปอ่ แม่สองคน กอ่ ยอมจาํ นนเอาเจ้าไปฝาก ไดไ้ ปเฮียนฮจู้ าก ตเุ๊ จ้าต่ีวัดบ้านปาง จอ่ื ตเุ๊ จ้าขัตตยิ ะ เป๋นพระมาก่อนออนหลงั เรียนซะปะ๊ วะจะนัง จนร้ลู ่ทู างถามตอบ 16. เมื่อเรียนจบวินยั สิกขา ตุห๊ ลวงก่อปาไปสอบ วิพากวนิ ัยขอ้ ใดถามตอบ ท่านกอ่ สอบไดส้ บาย หนงั สอื นะวะโอวาท บไ่ ดผ้ ดิ พลาดข้อไหน เร่ิมต้นชีวติ ต่อไป เป๋นตน๋ ภายในนักบวช 17. พระสตู รพระธรรมหลักกรรมฐาน พรหมวหิ ารท่องสวด เป๋นกิจกา๋ รนักบวช มงุ่ สร้างคณุ งามความดี ศึกษาในด้านธรรมะ ตา๋ มอักขระอัตถี ทีเ่ ปน๋ ภาษาบาลี ต๋ัวขอมต๋ัวเมืองมีหลายอยา่ ง 18. ตอนทา่ นเปน๋ สามเณร ทาํ วดั เชา้ เย็นบา่ เกยติดคา้ ง ตุ๊หลวงตงึ อวดตงึ อ้าง สมองสวา่ งจาํ ดี เฮยี นอันใดกอ่ ตงึ ได้ซะปะ๊ เปน๋ พระมาไดส้ ามปี๋ อายุซาวเอ็ดพอดี เลยทําพิธเี ป๊กแถมเต่ือ

19. เป๋นตเุ๊ จา้ ท่มี ีใจถ๋ วลิ เทศนธ์ รรมวันศีลฟังตงึ บ่าเบื่อ ศรัทธาน้ันคือความชื่อ เล่อื มใสธรรมะธรรมโม เปน๋ คนมีโสรัสจะ บ่อมโี มหะโมโห จอ่ื ว่าศรีวชิ ัยโย นัน้ คือฉายาของท่าน 20. เมื่อได้ตาํ แหนง่ พระสงฆ์ เร่ิมขยายวงทุกด้าน จติ ใจ๋ของทา่ นต้ังหมั้น บอ่ ใจ่ไหวหวั่นออ่ นแอ ต๊พุ ระต๋นไหนทําเละ ทา่ นยงั จว่ ยเตะ๊ จ่วยแหน๋ ศรัทธาจาวบ้านดอยแต ขอไปเปน๋ เจา้ อาวาส 21. ทา่ นเลยไปอยูเ่ ห๋ียหน่ึงพรรษา เพือ่ บ่ห้ือศรัทธาเปิ้นขาด ขอลาออกจากเจา้ อาวาส วา่ เฮาอยู่ไดบ้ ่อเมนิ เพราะเปน๋ หว่ งตังตเุ๊ จ้าเก๊า ทา่ นกอ่ ตงึ เฒา่ เหลือเกนิ ถา้ จะไปอยู่วดั ดอยแตป้นู เมนิ เปน้ิ บอ่ มไี ผอ๋ ปุ ฐาก 22. ปิ๊กมาบเ่ มนิ บ่นาน ก็ไดย้ นิ เหตุการณ์ต่ีมรณะจาก เปน็ วนั โศกาลาพราก ดับขนั ลาจากศรัทธา จอ่ื ตุ๊เจ้าขตั ตยิ ะ เป๋นพระมาหลายวะสา กํานัน้ ภาระวัดวา ทา่ นต้องอาสาหน้าท่ี 23. ท่านอย่ใู นกรรมฐาน พรหมวิหารทั้งสี่ เห็นว่าหนตางเส้นนี้ เปรยี บเหมอื นซปุ เปอรต์ างยาว ท่านเดนิ ธดุ งค์วงกต จ๋นไดจ้ รดสขี าว ฝนั หันวา่ มดี วงดาว ลอยเข้ามาหาต๋ัวท่าน 24. อนั นีเ้ ป๋นนมิ ติ หมาย หัว๋ ใจบ๋ ่อเกยฟงุ้ ซ่าน ทา่ นทาํ สําเรจ็ ก้ดู า้ น บญุ ทา่ นครูบาศลี ธรรม กํานน้ั หมู่ยางหมู่แม้ว มาขอบวชอย่างล้นหลาม ชว่ ยสร้างวัดวาอาราม เรียบร้อยดีงามทุกสว่ น 25. แปง๋ ปอยหลวงไดเ้ จด็ วนั เจ็ดคนื ตําบลแม่ตืนเม่อื อัน้ หยังมาม่วน จดั งานกนิ ทานกสู้ ว่ น จนมีจ่ ื่อเสยี งโดง่ ดงั บ่าวา่ บา้ นโฮ่งเมืองลี้ ผดแผ๋วท่าลี่วังผาง บ่าว่าลาํ พนู ป่าซาง ชอื่ เสยี งโด่งดงั ไปทวั่

26. กา๋ รบวชลกู หาลูกศิษย์ บ่าใจค่ วามผิดความช่ัว เจา้ คณะแขวงยยุ ่ัว วา่ ผิดจากกา๋ รปกครอง กบั นายอําเภอเมืองล้ี คนตะกอ่ นน้จี อ๋ งหอ๋ ง ว่าครูบาเจ้าผยอง รบั รองเป๋นอุปฌาเถอื่ น 27. เพราะเขาเป๋นคนอจิ ฉา เลยตงั้ ขอ้ หาใส่เปือ่ น ตาํ รวจเอากุญแจเลอื่ น มาใสค่ รูบาศีลธรรม ทา่ นบเ่ กยได้ทําผดิ ตงึ บห่ งดุ หงิดผลผี ลาม เขาไล่ออกจากเขตอาราม กักขงั ใสค่ วามต้องโทษ 28. ว่าทา่ นทาํ ผดิ กฎ พ.ร.บ. ไอ้พวกน้ีนอใจ๋มนั เหี้ยมโหด เจา้ คณะสงฆ์ฝา่ ยโจทย์ สอบโทษเปน๋ มาอย่างใด ครบู ากอ่ อ้ตู ๋ามซอ่ื บ่ไดด้ อื้ ตอ่ กฎหมาย ท่านกไ็ ด้รบั อภัย เรอื่ งอุปฌากา๋ รบวช 29. เมอ่ื ท่านได้รบั อภัย ชื่อเสียงดงั ไปเหมอื นกบั จรวด บ่าได้คุยโม้โออ้ วด เรื่องของครบู าศลี ธรรม ศรทั ธาปาก๋ันแหฆ่ อ้ งแห่กล๋อง เตม็ ในท่ัวท้องสนาม ทา่ นว่ามีมารและมีกรรม เปน็ สมภารนาํ ให้กลา้ แก่ 30. ทา่ นสร้างคุณงามความดี บญุ บารมดี ีแต้ ทา่ นบเ่ กยได้ทอ้ แท้ ทีม่ าถกู ตอ้ งจองเวร เจ้าคณะน้นั ได้สั่ง หอ้ื หมเู่ ถระพระเถร ประชุมกนั๋ วนั เดือนเพ็ญ กฎของพระเณรมหี ลายเรอ่ื ง 31. ทา่ นครบู าภาวนาตลอดคนื หาว่าเปนิ้ ขัดขืนกระดา้ งกระเดื่อง เลยไดเ้ ปน๋ ราวเป๋นเรอ่ื ง หาว่ากบฏทีเดยี ว ในพุทธจกั รเร่ืองนี้ มนั เปน๋ ตี่น่าหวาดเสยี ว เป๋นเรือ่ งร้ายมากลมเกลียว เจ้าคณะแขวงได้สั่ง 32. ทา่ นอยูใ่ นอุเบกขา บม่ ีปญั หาสักอยา่ ง และยังมแี ถมหนึ่งคร้งั เพราะมนั เป๋นวนั สาํ คญั พระบาทสมเดจ็ พระมงกฎุ เกลา้ ทา่ นขน้ึ เถลิงถวลั ย์ คาํ สั่งทางราชการ หื้อทกุ หน่วยงานอาชพี

33. ว่าทกุ วดั ต้องจดุ ไฟบชู า คําส่ังตกมาเรว็ รบี ว่าหอื้ จดุ ผางผะตบี เครือ่ งสักการะบชู า ครูบาท่านเข้าสมาธิ สง่ กระแสจิตเมตตา แสดงการมุฑติ า ถงึ พระราชามหาราช 34. ทา่ นบ่าไดจ้ ดุ ไฟปูจา เขาก่อหาว่าทา่ นบงั อาจ คิดกบฏต่อประเทศชาติ วา่ ขดั ต่ออาํ อาจบา้ นเมือง ท่านเป๋นเพศสมณะ เปน๋ พระอยู่ในผ้าเหลอื ง หาวา่ ขัดขนื คําสง่ั บ้านเมือง วา่ เปิ้นหาเร่ืองบังอาจ 35. เลยขบั ไล่ออกจากเมืองหละปูน พวกทา่ นเจ้าคณุ สั่งก๋ารเด็ดขาด ตงึ บ่าลดลาวาบาท กาํ หนดห้อื สบิ ห้าวัน ครูบาก่อถามวา่ พระคณุ เจ้า แป๋งโทษใสเ่ ฮาอยา่ งมหันต์ ทําผิดวสิ ยั อะหยงั กัน๋ ท่านถงึ ไดม้ าขับไล่ 36. เดอื ดรอ้ นถึงเจา้ จักรคําหละปูน เขาใส่ความทลู ว่าเป๋นรือ่ งใหญ่ ท่านได้ส่ง สาสน์ไปให้ มาปะทา่ นเจ้าจักรคํา เลยฮอ้ งลกู หาลูกศิษย์ วา่ ไผบ๋ ต่ ้องตดิ ตา๋ ม ถา้ ไผ๋กล๋วั ได้เปน๋ ความ หอ้ื ปากัน๋ หนเี อาตั๋วรอด 37. ส่วนว่าลูกศิษยล์ กู หา กอ่ งอมผวาเขา้ กอด บางคนกอ่ น้ําตา๋ หยอด พวกขา้ ขอไดไ้ ปตวย สว่ นแม่อุสาฮขู้ ่าว ลน่ มาดว้ ยความหวิ โหย มารอ้ งรา่ํ ไห้วายโวย วา่ เปน๋ จาใดเจา้ ลกู 38. พอแมฮ่ เู้ รือ่ งแล้วนอ แมห่ ยบุ หยงั ปอบะถูก วา่ สกิ ออกมาเหี๋ยเต๊อะลูก ทําดีมนั บไ่ ดด้ ี มาบวชเป๋นตุ๊เป๋นเจา้ ยงั บ่ามคี วามสุขขี สิกออกมาทา่ จะดี อยไู่ ปก่อมีแตเ่ รือ่ ง 39. มางืดหมูเ่ จา้ หมู่นาย จิตใจห๋ ยังมาฟุ้งเฟ่อื ง ชอบมแี ตร่ าวแต่เร่ือง กบั หมูน่ ักบวชนักบญุ สกิ ออกมาเหี๋ยเต๊อะลกู หล้า บา่ ห้ือไผไ๋ ด้ด่าสกุล บ่าตอ้ งไปหวังเอาบญุ อยู่หอื้ เขาทารุณเหลอื แก่

40. น้ําต๋าครบู าก่อไหล ปลอบอกปลอบใจ๋โยมแม่ คนเฮามีกรรมแต๊แต๊ ตึงหนบี ่าป้นสกั คน กรรมเก่าตีเ่ ฮาได้สร้าง มนั มาถกู หล้างติดตน๋ บา่ ว่าจะรวยจะจ๋น เหมือนก๋ันทกุ คนในโลก 41. นัตถิโลเก อนินฑติ า คนบ่าถกู นนิ ทาถือว่าเป็นโชค คาํ สอนพระปฎิโมกข์ สอนหือ้ บคุ คลท่วั ไป นนิ ทากาเรเหมอื นเขาเทน้ํา บต่ ้องชอกชา้ํ ห๋ัวใจ๋ ขอหอื้ โยมแมป่ ิ๊กไป บา่ ต้องทาํ ใจ๋เศร้าโศก 42. ครูบาเดินตางเข้าเมอื งหละปนู เพ่อื จะกราบทลู เร่อื งก๋ารต้องโทษ จาวบ้านปากน๋ั ขานโจทย์ แห่ก๋นั มาคับเต๋มกอง พ่องกอ่ ไชโยโหร่ ้อง พอ่ งกอ่ เตรยี มก๊องเตรียมก๋อง มาก๋ันหลายบ้านหลายจอง คนจะเปน๋ ปนั เป๋นหมน่ื 43. เปิ้นเอาไปขังไวว้ ดั หลวงหละปนู บา่ หื้อได้สนู กับตเุ๊ จ้าต๋นอื่น จาวบ้านปาก๋นั แตกตนื่ เปน๋ ดีสงั เวทสงั วร บา่ ไดก้ ๋นิ นาํ้ กิ๋นข้าว ปาก๋ันนั่งเฝา้ สลอ๋ น บา่ มีต่หี ลบั ตนี่ อน ห่มก่าจีวรอยกู่ ล๋างเปลีย่ ว 44. มชี ายคนหนง่ึ รูปรา่ งล่าํ สนั อารมณห์ นุ หันฟา้ วเฟ้ียว เปิ่นวา่ เปน๋ คนจาดเงย้ี ว สกั หมกึ ใส่ตั๋วปอดาํ มีนามจอ่ื ว่าสา่ งส่า เผด็จแก่กล้าขมื ขํา ท่านก่อยังมีศลี ธรรม ติดตา๋ มเรอ่ื งราวนักบวช 45. วา่ ปนี่ อ้ งตังหลายหอ้ื ตวยเฮาเข้าไป บต่ อ้ งกล๋วั ไผทง้ั ทหารตํารวจ ถา้ ตวยเฮาไปบ่าใจ่วา่ จะอวด บ่าตอ้ งกลวั๋ ไผม๋ าทารณุ ถึงจะเปน๋ เจ้าเป๋นไพร่ ถงึ จะเปน๋ ใหญเ่ ปน๋ ขนุ ก่าในจังหวดั ลําพูน ใจบ๋ ญุ ตึงบ่ามไี ผเ๋ ต๊า 46. ตํารวจตมี้ าอย่รู ะวาง ก่อเลยหลกี ตางห้ือเข้า กํานัน้ ศรัทธาแกเ่ ฒ่า ขนของขนข้าวไปตาน เอาไปไว้ไหนปอบ่าเสยี้ ง เลีย้ งแผว๋ ตํารวจทหาร บ่มีตไี้ วอ้ าหาร จ๋นได้ขนไปตานวัดอ่ืน

47. คนมาเปน๋ หมืน่ เปน๋ แสน วดิ เข้าเขตแดนวืน่ วน่ื จาวบา้ นปาก๋ันแตกตน่ื เร่อื งถงึ หูเจา้ จกั รคํา กล๋วั มันเกดิ เรื่องเลวร้าย เลยย้ายตี่อยู่จองจาํ๋ เลยย้ายครบู าศีลธรรม มาไว้นครเจียงใหม่ 48. กอ่ มีเจา้ แก้วนวรฐั ทา่ นก่อไปรบั มาไว้ จ้างรถเครื่องกันใหม่ มาไว้ตี่วดั ศรีดอนไชย ขังไวอ้ ย่างนกั โทษร้าย บห่ อ้ื ได้หนั หนา้ ไผ๋ ท่านยังย้มิ แย้มแจ่มใส ต้ังอยูใ่ นขอ้ อเุ บกข์ 49. เฮาเป๋นนักโทษเป๋นสงฆ์ จิตใจ๋ม่ันคงเปน๋ เอก ถกู เนรเทศขเู่ ข็ก มาอยู่วดั ศรีดอนไชย ปี่น้องเจียงใหมฮ่ ขู้ ่าว เอานาํ้ เอาข้าวมาถวาย ขา่ วก่อเลยแพร่ออกไป ไผไ๋ ผก๋ อ่ มาไหว้มากราบ 50. เปิ้นขังครบู าไวป้ ่าแดดปา่ ฝน กลมุ่ อทิ ธิพลพวกคนใจบ๋ าป หลวงอนุสารได้ทราบ ไปทลู กราบพระยาเจ้าเมือง ว่าขา้ เอ็นดูครูบาเจา้ ผิวจน๋ ปอเศรา้ ปอเหลอื ง ขอแฮงจาวบา้ นจาวเมือง จ่วยแป๋งถืมเฟอื งกน้ั แดด 51. จาวบา้ นเป๋นหมเู่ ปน๋ จมุ ปากั๋นมารุมมาแวด มีแผวนายหมอนายแพทย์ มาแวดตงึ คนื ตึงวนั เดือดกั๋นอด๊ อ๊ดอั๊ดอ๊ดั เตม๋ วัดเต๋มในวหิ าร มนั เปน๋ ตีอ่ ัศจรรย์ ตางก๋านเขาไดส้ ังเกตุ 52. เปิน้ ขงั ครูบาไดส้ ามเดือนแปดวัน แลว้ ตางก๋ารสง่ ตว๋ั เนรเทศ หลวงอนุสารว่าเป๋นดีสังเวท สมเพศท่านเจ้าครูบา เลยถวายเงินหื้อหนง่ึ จ่ัง ทา่ นสังเอาไว้ฮักษา เอาเปน๋ คา่ หยกุ ค่ายา นํา้ ตา๋ ครบู าปอหลั่ง 53. ปนี้ ้องเจียงใหมใ่ จ๋บุญ ร่วมสมทบทนุ จนปอคบั คั่ง พอ่ งกอ่ จํา้ อ้าวฟ้าวฟ่ัง มาไหวส้ าครบู าเฮา พ่องก่อมาฮอมห้าบาทสบิ บาท ตกต่าแม่หวาดผา้ ขาว อ่ีแม่มนี ห่ี นึ่งซาว แมข่ อเอาฮอมตวยพอ่ ง

54. ตกต่าปอ้ อุย้ ดวงตา๋ ลน่ มาหาหลังเกาะหลงั กอ่ ง วา่ อ้ยุ ขอฮอมตวยพ่อง ขอเงนิ ป้นี ้องเขามา เป๋นดีเอน็ ดคู นเฒ่า เข้าไปกอดเขา่ กอดขา ว่าไหวส้ าเจ้าครบู า เม่ือใดจะปกิ๊ มาเจยี งใหม่ 55. ครูบาได้บอกไขจ๋า วา่ กาํ หนดเวลาบไ่ ด้ ศรทั ธาก่อยกมอื ไหว้ เจิญขึน้ เสล่ยี งหามไป ผ่านตางเสน้ สนั ปา่ ขอ่ ย ศรัทธาใหญ่หน้อยตังหลาย พอ่ งก่อเอ้ินตวยอวยชยั ขอหือ้ ทา่ นไปดีมโี ชค 56. บางคนก่อน้าํ ต๋าไหล พ่องก่อมีใจ๋เศรา้ โศก พอ่ งกอ่ เอิน้ ด่าโหยกโหยก อนั พวกกะโหลกทะมฬิ กรรมตงึ บา่ เวน้ บ่าละ เขาค่ําพระผ้ทู รงศลี ขา้ ขอวานพรหมวานอนิ ทร์ ตดั สนิ พวกคนใจบ๋ าป 57. พอรถว่ิงไปถึงเมืองหละปนู ศรัทธาหนา้ บุญล่นมายาบยาบ พอ่ งยกมือไหวม้ อื กราบ ขอหือ้ ท่านเดินทางปลอดภัย พ่องก่อเป๋นไห้เปน๋ ฮ้อง เกดิ ความขุ่นข้องหมองใจ๋ พอ่ งก่ออํานวยอวยชยั ขอให้ท่านสบายสุขเสพ 58. ครบู าเดนิ ทางไปหา กรมศาสนากรุงเทพ เป๋นเรอื่ งกฎบงั สังเขป ท่านกอ่ บา่ เกยกังวล ข้อท่ีหนึง่ วา่ ฝนตกฟ้าฮ้อง ครูบาบา่ ถูกตอ้ งเปียกฝน ขอ้ ที่สองว่าพระอนิ ทรเ์ บื้องบน ได้ส่งดาบมงคลมามอบ 59. ข้อทีส่ ามหาว่าท่านครบู า เดนิ แผ่นดินมาลอยไปรอบรอบ ข้อท่ีสว่ี ่าบ่ายอมน้อมนอบ คิดกบฏต่อแผ่นดิน เพราะท่านมัวเข้าสมาธิ บ่าไจว่ ่าเมาฮเิ มากน๋ิ เลยต้องอาญาแผ่นดิน แปง๋ เรื่องมลทินใส่เป่อื น 60. ขอ้ ห้าเขาต้ังข้อหา วา่ ท่านเปน๋ อุปฌาเถื่อน เขาต้ังขอ้ หาใส่เปือ่ น ว่าผิดต่อกฎ พ.ร.บ. หาวา่ ตั้งพรรคตงั้ พวก หาว่าหวั มดหัวหมอ อานิจจังตกุ ขข์ งั นี้หนอ มนั ตงึ บห่ มน้ั บ่เตย่ี ง

61. ข้อหกเปิ้นต้ังข้อหา หาวา่ ครูบาบดิ เบ่ยี ง หาว่าท่านหลีกเลยี่ ง ต่อข้อบังคบั บัญชา ตอ่ เจ้าคณะอาํ เภอล้ี ข้อนเี้ ปิ้นต้ังขอ้ หา ของพระครูรตั นา ซึ่งเป๋นมหาเจา้ ถน่ิ 62. ข้อท่เี จด็ ทเ่ี ป็นคาํ ชีแ้ จง ของเจ้าคณะแขวงบา้ บิ่น หาวา่ ครบู าปอ้ นปล้นิ ผดิ นัดจากก๋ารประชุม เขาปากัน๋ วางอบุ าย ปากั๋นเอาไฟเขา้ สมุ เขากาํ ลังสาวไส้ในปุ๋ม ลงขุมในความเปน๋ ใหญ่ 63. ข้อทแ่ี ปดนั้นนา หาวา่ ครูบาเดนิ ผวิ น้ําได้ ขา้ ไคร่หั๋วจน๋ ปอจะไห้ มันจะเปน๋ ไปไดก้ ่อจา ขอ้ หาตังแปดคิดดู เป๋นเรอื่ งงงู ปู ล๋าปล๋า สมเด็จสังฆะราชได้สอบสวนครบู า โดยความเมตตาเปน๋ พิเศษ 64. ตั้งกรรมการสอบสวน ต้องได้ใคร่ครวญหาเหตุ กรรมการชดุ พิเศษ ตา๋ มไดส้ ังเกตทุกตอน กรมหม่ืนชินวรศริ วิ ฒั น์ ทา่ นได้คดั สํานวนทุกต๋อน พระยานะวะราภรณ์ ตรวจสอบดทู ุกตอนทกุ เร่อื ง 65. ทา่ นอา่ นแล้วว่าเปน๋ เรื่องโงเ่ ขลา คนปัญญาเบาสติเฟ่ือง กอ่ ท้งั เร่อื งบเ่ ป๋นเร่ือง อ่านแล้วบ่ได้ใจ๋ความ เลยกราบเรียนสมเด็จสงั ฆราช ทรงทราบแลว้ โปรดติดต๋าม พระวชิระญาณไดท้ ูลความ ห้อื ครูบาศีลธรรมได้พ้นโทษ 66. ท่านยงั ฝากคาํ มาหอื้ เจ้าคณะแขวง ว่าเป๋นคนหวั แข็งเหี้ยมโหด ทไ่ี ด้แปง๋ ตา๋ แปง๋ โทษ ว่าครบู านั้นเป๋นผบี ญุ พน่ี ้องชาวบ้านกราบนบ เคารพโอบเอ้อื เกอ้ื หนุน สมยั ตะก่อนนน้ั เจา้ หลวงเจ้าคุณ บไ่ ดน้ ึกถึงบญุ ถึงบาป 67. ตเุ๊ จา้ หมู่ตตี่ ๋ายไป มแี ตห๋ ลงใหลใจหยาบ บ่าฮู้จกั บุญจกั บาป บา่ ไดส้ ตปิ ัญญา เมื่อเจน่ สมัยตะก่อน พอ่ งกอ่ คงอ่อนผญา๋ เดยี๋ วน้ตี ุ๊เจ้าครูบา ท่านพัฒนาทางถูก

68. ย้อนมาถงึ คณะกรรมกา๋ ร ด้วยความสงสารพนั ผูก ทา่ นตัดสินความทําถูก อภัยโทษห้อื ครบู า สมเดจ็ พระสังฆราช ไดอ้ นุญาตเมตตา ท่านยงั ประทานเงินมา หอ้ื ครบู าแถมหกสบิ บาท 69. กํานัน้ ศรัทธาทัง้ หลาย ก็พากนั ไหลมาตานบ่ขาด ทา่ นครูบาได้ขออนญุ าต ไปซอื้ ดอกไม้เงินไมท้ อง เพือ่ จะเอามาถวายพระ ชําระตอ่ ความมวั หมอง เปน็ บุญท่ไี ดส้ นอง พ้นจากความมัวหมองตอ้ งอาฆาต 70. เอาไปถวายวดั พระแก้วมรกต ขา้ จะขอจดขอสาป ครบู าลวดลาสมเด็จสังฆราช ปก๊ิ มาวัดวาอาราม วันที่ซาวเจด็ เดอื นกรกฎา พ.ศ.สองส่ีหกสาม ศรัทธาฮู้ข่าวครบู าศีลธรรม ปาก๋ันชอบส้ชู มชืน่ 71. กาํ น้ันป่ีน้องวงศ์วาร ปาก๋ันจดั งานคกึ ครนื้ จดั บายศรดี อกขนึ้ รับขวัญท่านเจ้าครูบา เปน๋ กา๋ รสะเดาะหเ์ คราะหร์ ้าย สารพนั อนั ปัญหา ตง้ั นนั้ ก่อเริม่ พัฒนา สรา้ งวัดสรา้ งวาหลายแหง่ 72. วัดไหนมนั หลมุ ันพัง พากั๋นเดินทางไปตกแต่ง เพราะกองทพั ธรรมแข็งแกรง่ ไวเ้ ป๋นหลกั แหล่งโบราณ ไปสรา้ งพระธาตมุ ่อนไกแ่ จ้หือ้ ดี ไว้เป็นปูชนียส์ ถาน จาวจังหวัดลําปางเปิ้นหนั เปนิ้ เลยปาก๋ันมาจ่วย 73. พ่องกอ่ ฮอมเงนิ ฮอมทอง พอ่ งก่อฮอมของชาํ รว่ ย พ่นี อ้ งชาวบ้านมาช่วย สร้างได้สามเดือนสามวนั ดว้ ยบุญญาอนุภาพช่วย เสรจ็ ด้วยด่งั ปาฎิหาริย์ เสร็จแลว้ ทาํ บุญถวายทาน ไปเซาะหาสรา้ งสรรค์ประโยชน์ 74. ครบู าท่านนกึ ถึงอดตี ยอ้ นหลัง ปา๋ งเมื่อเกยมาต้องโทษ จะขอสร้างคณุ ประโยชน์ ตอบคณุ วดั หลวงหละปนู เพราะถูกภัยธรรมชาติ ทาํ หื้อยอดธาตเุ สอ่ื มสญู เลยขออนญุ าตกบั เจา้ หลวงหละปนู ว่าจะขอบรู ณะใหม่

75. เจ้าเมอื งลําพูนกับคณะฝา่ ยสงฆ์ ท่านไดต้ กลงปลงให้ ครูบาได้ตงั้ ใจไว้ จะหาทางรบั ใช้ตอบแทน ศรัทธามาบริจาค นักมากกวา่ หมนื่ กว่าแสน ได้สร้างยอดฉัตรตานแทน วางแผนหอ้ื ดเี หลอื หลายเต่า 76. มีแต่จีวรหม่ กาย และบาตรหนึง่ ใบเก่าเกา่ เอาไวบ้ ิณฑบาตข้าว ฉนั ท์เปน๋ ม้อื มอื้ วนั วัน บ่มีเงินแสนเงนิ ล้าน ท่ที า่ นจะสร้างสถาน มีแตว่ ิปัสสนาญาณ มรรคผลนพิ พานเป๋นต่ีเปิง่ 77. เมอ่ื เสรจ็ จากธาตลุ าํ พนู ก่อลวดไปสรา้ งบุญที่วดั ดอยเกิ้ง ตีไ่ หนมนั หลมุ ันเส้ิง ตกแต่งแป๋งห้อื ทนทาน มอี ยทู่ ีอ่ ําเภอฮอด สําเรจ็ ลุลอดเหตุการณ์ สร้างได้สองเดอื นสบิ ห้าวัน ศรทั ธาปากัน๋ มาจ่วย 78. นับหลงั จากน้ันมา แมอ่ ุสาก็ชราชะรว่ ย สนั นษิ ฐานว่าท่านป่วย เปน๋ โรคลมปัจจบุ นั พีน่ อ้ งชาวจมุ ชาวหมู่ ไผ๋บ่ทนั ฮู้ทนั หนั หมอหยกุ หมอยาบ่ตนั เลยละสังขารลาโลก 79. ทา่ นครูบาว่าเป็นอานิจจัง เลยปลอ่ ยวางการเศร้าโศก เป็นธรรมดาของโลก เปน็ ของบ่หมน้ั บค่ ง กาํ นน้ั ป่นี อ้ งเฒา่ แก่ เอาศพโยมแม่ไปปลง เสร็จแล้วกอ่ ได้มงุ่ ตรง ตามกิจสงฆ์ดาํ รงแต่วแต่ว 80. จากน้นั ทา่ นก็เดินทาง ไปถึงบ้านวางบอ่ แก้ว พอไปถงึ ห้ันแล้ว มีแต่หมู่แม้วหมยู่ าง เขาเกยถอื ผถี ือเปรต เพราะเป๋นฮตี เหตปุ างหลัง ครูบาเลยเทศน์หอ้ื ฟัง หมยู่ างเขาเลยชมชืน่ 81. ครบู าเลยบอกไขปั๋น วา่ ห้ือจวนกั๋นสรา้ งเจดยี ข์ นึ้ เพ่ือความสขุ บานหวานชื่น หมยู่ างทีบ่ า้ นแมเ่ ตยี ม มาจว่ ยกัน๋ แป๋งกั๋นปก มตี งึ ขอบกจอบเสียม พน่ี อ้ งชาวบ้านแม่เตยี ม นบั ถือมาต้ังสมัยเก่า

82. กาํ นั้นช่ือเสยี งครูบา เป็นทล่ี อื ชาไปทุกหมเู่ หล่า อําเภอพะเยาฮู้ขา่ ว ไดม้ าอารธนา ไปสร้างพระเจ้าต๋นใหญ่ เพ่ือเอาไว้ไหว้สา นมิ นตท์ า่ นเจ้าครูบา สร้างวิหารขึ้นมาแถมหลังหนึง่ 83. ตวี่ ัดทุ่งเอย้ี งน้ันนา พี่นอ้ งศรทั ธาพากัน๋ ทราบซึ้ง ว่ามตี น๋ บุญรูปหนง่ึ มาสร้างวดั กว๊านพะเยา จบั บางคนกอ่ รบั เอาแทน่ แกว้ บางคนกอ่ รับเอาเสา จับบางคนก่อมารบั เอา ชอ่ ฟ้าป้านลมหางนาค 84. ข่าวมันเลือ่ งลือไปไกล เปนิ้ ปาก๋ันไหลมาบริจาค ปัจจัยหาได้บ่ยาก ได้เงินหลายปิบ๊ นา้ํ มัน หนา้ แหนบมีเจา้ ภาพแล้ว พ่องรับแทน่ แกว้ ตนี ฐาน พ่องรบั ประตูปอ่ งบาน จนเป๋นวิหารหลังใหญ่ 85. ขอย้อนถงึ อดีตกาล หลวงอนสุ ารเชียงใหม่ ท่านกม็ ากดึ๊ ใจไ๋ ด้ ใคร่ไปไหว้ครบู าศีลธรรม กับคุณหลวงศรปี ระกาศ เพราะขาดจากการตดิ ต๋าม เจ้าแกว้ นวรฐั และเจา้ ท้าวแสนคํา เจ้านายฝ่ายเหนือและผใู้ หญ่ 86. มาปรึกษากันเรื่องวดั พระสิงห์ แหง่ นครพิงคเ์ ชยี งใหม่ ได้หกรอ้ ยปีมาได้ บ่าเด่ยี วมันหลุมันพัง เฮาใคร่ก๊ดึ สร้างแถมใหม่ หื้อมันได้เหมือนเก่าเหมอื นหลงั ใคร่ไปนิมนตเ์ อายัง ครบู ามาเปน๋ ประธานดกี ้า 87. หลวงอนสุ ารเป็นคนไปนมิ นต์ ทกุ คนต่างกร็ อถ้า ครบู ามาเป็นประธานหวั หน้า สาํ เร็จกูอ่ ย่างพนั อัน บ่วา่ คนเมืองคนดอย ก็ตดิ ตามฮอยช่วยกัน แปดปท๋ี ท่ี า่ นทาํ งาน บ่มเี วลาพักผอ่ น 88. ท่ไี หนไหนก่อมาขอเพ่ิงบุญ พ่องกอ่ ตกลูนตกก่อน บางทท่ี า่ นก่อเหน่ือยอ่อน ก็เยยี๊ ะไปตามแรงพอ จากน้นั ทา่ นก็มาซ่อม ที่วดั สวนดอกแถมนัน้ หนอ สมัยนนั้ มีผูแ้ ทน ส.ส. คอื คณุ หลวงศรปี ระกาศ

89. เตียวข้นึ ดอยกับหลวงธัมรงค์ ลัดปา่ ลัดดงไปตังดอยผาลาด กวา่ จะผดจะแผวพระธาตุ ก๋ินอะหยังปอบะลํา บางเตอ่ื มดื ค่ําตา๋ มปา่ ตอ้ งไปเซาะข้ียา้ มาต๋าม อูก้ นั๋ ว่าใครไ่ ดไ้ ฟฟา้ สกั กาํ ทา่ จะมว่ นงนั เหลือเกา่ 90. ลงดอยมากล็ วดมาปรึกษา กับต๋นครบู าทา่ นเจ้า ท่านวา่ วนั ฮือเมือ่ เจ๊า ค่อยมาอเู้ ปน็ เรื่องเป็นราว จะเอาไฟฟ้าถ้าจะลําบาก มันยากกับสายกบั เสา ถา้ ตามความคิดของเฮา แป๋งหนตางถ้าจะดีวิเศษ 91. หลวงศรปี ระกาศทา่ นมาก๊ดึ กอย สรา้ งหนทางขึ้นดอยสุเทพ เมอ่ื ตะกอ่ นเจา้ บวรเดช อุปราชราชมณฑล วา่ จะสร้างทางข้นึ ดอย ลองกึดกอยตึงบา่ เสร็จสกั หน เม่อื มารว่ มแรงไพรพ่ ล ทกุ คนเขากอ่ วา่ ยากขนาด 92. ส่วนทา่ นครบู าศลี ธรรม ท่านเปน๋ ผนู้ ําจอมปราชญ์ ทา่ นมีความสามารถ จะสรา้ งหอื้ ถูกทบวง กําน้นั คณุ แม่เฮือนแก้ว ปรกึ ษากับทา่ นคุณหลวง ออกประกาศทะลปุ ปุ วง หอ้ื กํานันพอ่ หลวงปกปา่ ว 93. เหมือนมมี นตม์ าโดนใจ๋ พ่ีนอ้ งตังหลายฮู้ข่าว บา่ วา่ เมอื งฝางเมืองป้าว และเวียงป่าเป้า เชยี งราย แมแ่ ตงแม่ริมเชียงใหม่ จังหวัดต่างใกลต้ ่างไกล ตางดอยสะเก็ดสันทราย ไหลกนั มาบกมาเบิก 94. วันทีเ่ ก้าพฤศจกิ ายน เวลามงคลสบิ โมงไดฤ้ กษ์ เจา้ แก้วนวรฐั เอาขอบกลงเบกิ เปิดปฐมฤกษ์ลงดนิ กาํ นนั้ พีน่ ้องหญิงชาย ลู่ก๋ันขนทรายขดุ หิน เปน้ิ จ๋นได้วดั แผน่ ดนิ หื้อบกคนวาคนศอก 95. ครูบาท่านเปน๋ ประธาน ฮุไ้ ผ๋ฮมู้ ันไผต๋ ึงบา่ ไดบ้ อก กว่ารถจะไดว้ ิง่ เขา้ ออก ห้าเดือนกบั ซาวสองวนั เปน็ อนั วา่ เสรจ็ เรียบร้อย แตย่ ังบ่าคอ่ ยมาตรฐาน เปดิ เป็นเสน้ ทางขนาน พ.ศ.สองสเ่ี จด็ แปด

96. วันที่สามสบิ เมษา เม่อื เจา๊ ลุกมากอ่ ยงั มีแสงแดด แถมสักกาํ ฟ้าฮ้องแผดๆ ทอ้ งฟ้าเป๋นหมอกเปน็ ควนั แม้แตร่ ุกขะเตปา กย็ งั มาสาธุการ แมแ้ ต่แผ่นดนิ สวรรค์ เกดิ การสะเทอื นเฟือนฝั้น 97. เมื่อเสรจ็ จากการทาํ ทาง ขึน้ เจติยงั ดอยสุเทพเมอื่ อ้ัน ได้รับรางวลั ตอนน้ัน คือคาํ สั่งถึงข้นั อาญา ถูกนิมนต์ลงกรงุ เทพ ถงึ กรมการศาสนา เปน็ ดีเอน็ ดคู รูบา หาวา่ สร้างวัดสร้างวาผิดระเบยี บ 98. คําส่ังเจ้าคณะบางต๋น เหมอื นดั่งเฮาโดนปืนจ่อมดี เสียบ เขามาช่วยกันยา่ํ กันเหยียบ ท่านครบู าศรวี ชิ ัย ว่าสรา้ งหกสิบวดั เถอื่ น โดนท่ีบม่ เี งอื่ นไข ผดิ พ.ร.บ.สงฆ์ไทย ที่บย่ อมอยใู่ ตอ้ ํานาจ 99. นักบุญแห่งลานนาไทย ท่านบ่เคยมใี จ๋อาฆาต ตอนนัน้ หลวงศรปี ระกาศ ทา่ นไปเย่ยี มครูบาศีลธรรม ท่ีวดั เบญจมบพธิ ทา่ นไดอ้ ุทิศบญุ กรรม ท่ีได้ติดโทษตอ้ งจ๋ํา เป็นกรรมประเดิมเพ่ิมเตมิ 100. ครบู าบอกหอื้ คุณหลวงกลับไป ขะใจไ๋ ปจัยหาหลวงพ่อเถ้ิม ท่านมีอาการแรกเริ่ม ขน้ึ ในสังขารอนิ ทรยี ์ คณุ หลวงกลบั ขน้ึ มาดู หลวงพอ่ เถ้ิมยงั อยู่สบายสขุ ี ตกแถมรุง่ เช้าพอดี หลวงพอ่ ก็ไดม้ รณภาพ 101. ไผจ๋ ะต๋ายกอ่ นต๋ายลนู ก่อแล้วแตบ่ ญุ แต่บาป คุณหลวงกย็ กมือกราบ ทา่ นทราบร้ไู ด้อยา่ งไร เพราะท่านมีญาณวิเศษ ว่าจะเกดิ เหตกุ บั ใคร ครูบาทา่ นไดน้ ่ังทางใน ส่งกระแสจิตติดตอ่ 102. โลกนี้มีแต่ความทกุ ขข์ ัง มหี กู ็ตอ้ งฟังมตี าก็ผอ่ กิเลสน้นั เป็นตัวลอ่ ต๋นั หาคือบอ่ โคลนตรม๋ ขนาดวา่ เฮาทําดี มันก็ยังมคี นทบั ถม ตึงบ่ไดจ้ มจน่ื ข่นื ขม บย่ อมหือ้ อารมณ์มาเปน็ ใหญ่

103. คณุ หลวงทา่ นกลบั ไปหา นิมนต์ครูบากลับมาเชยี งใหม่ ครูบารับนิมนตไ์ ว้ แตย่ ังบ่แนบ่ ่นอน รางวลั ทีเ่ ราไดร้ ับ โดนยับเป๋นบา่ ฮกู้ ต่ี ๋อน เฮาไดถ้ ูกอธิกรณ์ สุดแสนอาวรณ์อย่างขมข่ืน 104. ครูบาทา่ นอคู้ วามจริง รอวันนํ้าปิงมันจะไหลข้ึน จะขอพักหลบั สักต่ืน เปื่อหือ้ ใจม๋ ีพลงั บ่าเดย่ี วน้ีขอกอ่ นเต๊อะ ป่าเลอ๊ ะโอกาสวันหลัง นํ้าตาคณุ หลวงปอปัง กราบลาปกิ มาเชยี งใหม่ 105. ไปขอกรมศลิ ปากร หลอ่ รูปเปน็ อนุสรณอ์ งค์ใหญ่ จะเอามาไว้เจยี งใหม่ เป็นตี่กราบไหว้บชู า เมอ่ื เสร็จจากก๋านก่อสร้าง จะเอามาต้ังไหนหา ตีน๋ ดอยหว้ ยแกว้ น้ันนา เป๋นตางสามขาตางไคว่ 106. เปื่อหมูเ่ ฮาจาวล้านนา ปากั๋นมาสามาไหว้ หม่เู ยาวชนรุ่นใหม่ จะไดฮ้ ู้จักตาํ นาน แม่บัวซอนได้คดิ เปน็ บุญญาฤทธโ์ิ วหาร เอาไวห้ อ้ื ลูกหื้อหลาน ฮูจ้ กั ตาํ นานขานเล่า 107. ขอนมิ นต์พระวญิ ญาณ ครูบาโปรดปรานขา้ เจา้ จงุ่ มาปกปักเกศเกล้า บา่ ว่าคนเล่าคนฟัง กนั บ่าได้บันทกึ ไว้ อา่ นได้อาจลืมวันหลัง ประวตั ิต่เี ฮาได้ฟงั เปน็ นกั บญุ ดงั ระดบั ชาติ 108. ตา่ นเป็นนกั พฒั นา ปฎิบัตมิ าก็ตึงเมนิ ขนาด เม่ือต่านไดร้ ับอาพาธ พยาธิเร่ิมเข้าราวี เดยี วก่อเจบ็ หลังเจบ็ อก อายุย่างหกสิบปี๋ มดหมอตี่ไหนดีดี มาจว่ ยฮกั ษายาโรค 109. โรคริดสีดวงทวาร จาวบา้ นฮ้องกน๋ั ว่าโรคบ่าโหก เลือดจกั บอ่ ไหลโจกโจก โรคบา่ โหกมันทารณุ บดึ ก่อเป็นอ่อนเป็นอดิ ความดันโลหิตก็แทรกสนู กํานั้นศรัทธาหน้าบญุ นําเร่ืองข้ึนทลู ข้ึนกราบ

110. ตา่ นเจา้ จักรคําหละปนู ท่านไดร้ บั ทลู รบั ทราบ สง่ั ห้ือขา้ หลวงไปกราบ นิมนต์ครูบามาที เอารถไปรบั เอาเน่อ ส่งั ห้ือโชเฟอรด์ ว่ นจ๋ี มาไวว้ ัดจา๋ มบา่ เทวี หาหมอดีดีมาใส่ 111. บา่ วา่ หมอเมืองบา่ ว่าหมอไทย หมอคนใดกอ่ ว่ายาบ่ได้ เพราะมันเป็นยาฮากไม้ ยาต๋ามแพทยแ์ ผนโบราณ อาการหนักข้นึ เรอื่ ยเรื่อย ไข้เมอ่ื ยก็ออกอาการ เพราะท่านบ่ฉันทอ์ าหาร อาการทรุดลงเหลอื เก่า 112. กํานั้นพี่น้องวงศ์วาร ต่เี ป้นิ ปากน๋ั มาเฝา้ นิมนตค์ รบู าท่านเจา้ ปก๊ิ ไปบา้ นเก่าบา้ นปาง เพราะว่าครูบาท่านเจ้า ใคร่ป๊ิกบ้านเก่าบ้านหลงั ป๊กิ ไปตว่ี ัดบ้านปาง จนเต๊าท่านมรณภาพ 113. ตอนน้ันพระหนอ้ ยขะโยม ปากนั๋ ประนมก้มกราบ พอ่ งไดด้ ้ินขวะดน้ิ ควาด พอ่ งกอ่ ตื๊บตื๊บโยนโยน พ่องไหส้ ะอกี สะอื้น พอ่ งกห็ ุยขน้ึ โหงนโหงน ผ่อเขาล่นกนั สนสน บางคนใจตกอกลน่ั 114. เกิดชลุ มนุ วุน่ วาย เหมือนเกาะทรายถูกนํ้านองปั่น ชาวบ้านเดือดก๋นั สนั่น เป้ินกป็ ดั ปนั่ กั๋นมา พอ่ งปอลมื เตา้ ลืมลกู เป็นตงึ ข้มี กู น้ําตา พอ่ งกข็ นึ้ อย่บู นหลงั คา ฮ้องหาครบู าหื้อตื่น 115. วันทซี่ าวเป็นเดอื นกุมภา เป็นเวลาทุกคนตอ้ งสะอ้นื บอกนอนหลบั ได้สักต่ืน เท่ยี งคืนกบั ห้านาที พ.ศ.สองสีแ่ ปดหน่ึง ต๋นบญุ ทีพ่ งึ่ ได้จากลาหนี เทยี่ งคนื กับห้านาทคี ร่งึ พอดี ทงั้ หกอนิ ทรียก์ ็แน่นิ่ง 116. ศษิ ยย์ านศุ ษิ ย์ท้ังหลาย ตา่ งก็มใี จ๋น้อมหลง่ิ จัดงานกอู่ ยา่ งกูส่ ิ่ง ตามจารตี ประเพณี พอ่ งแปง๋ ปราสาทมณฑป เกบ็ ศพไว้ตงึ สามป๋ี สว่ นตางวัดจามเทวี ยงั มานิมนตไ์ ปแถมเต่ือ

117. บา่ เหลอื วา่ ต๋ัวต๋ายไปเป็นศพ เขายงั มาประจบนมิ นต์ไปแผ่เผ่ือ คิดแล้วเปน๋ หน้าดีเบ่ือ เอาไปสรา้ งหวั ขัวสะพาน จดั พิธีสมโภช เพ่อื ช่วยประโยชน์สถาน ได้สบิ ห้าคืนกบั สบิ หา้ วนั ทางราชการได้สัง่ 118. ขอเจิญภิกษุและสามเณร ทา่ นจงบําเพญ็ เอาไว้เปน็ ตวั อย่าง ความดที ีท่ ่านไดส้ ร้าง เปน็ ท่อี วดอ้างเยินยอ อนั เหรยี ญร่นุ เกา่ รุ่นใหม่ มไี หนปอบา่ คา้ งบ่หลอ พ่องก็เอามาหอ้ ยคอ บฮ่ ูต้ น้ สายปลายเหตุ 119. นกั บญุ อยา่ งท่านครูบา ชอื่ เสียงลือชาไปทั่วประเทศ อยากฮตู้ ้นสายปลายเหตุ ซ้ือเทปเอาไปฟงั แม่บวั ซอน เมืองปา้ ว ได้แต่งเลา่ เก๊าโวหาร ประวัตคิ รบู าศลธี รรม ไดเ้ อามาตกมาแต่ง ขบั ซอโดย แมค่ รบู ัวซอน ถนอมบญุ (บวั ซอน เมืองพรา้ ว) ศิลปินแหง่ ชาติ พ่อครูเรวัต พรหมรักษ์ (เรวตั ร้องข้เี หล็ก) นกั ดนตรีวงปจ่ี มุ โดย ปี่กอ้ ย นายภทั รพงศ์ ไชยสุภา ป่ีกลาง พ่อครูอนุ่ เรือน หงษ์ทอง ปเี่ ล็ก (ปต่ี ดั ) พอ่ ครูก๋วนดา เชียงตา ซึง นายอนิ ศวร ศรีวิชยั บนั ทึกเสียง ปี 2539