นิทานพื้นบ้าน 21

นิทานพื้ นบ้าน โสนน้อยเรือนงาม นางสาว ฐิติ กาญจน์ ยวงทอง ม.4/6 เลขที่ 21

ประเภทนิทาน โสนน้อยเรือนงาม เป็นนิทานประเภท \"นิทานมหัศจรรย์\" นิทานมหัศจรรย์ตรงกับภาษาอังกฤษว่า fairytale ซึ่งมีผู้แปล ตรงตามศัพท์ว่า เทพนิยาย โดยที่เนื้อเรื่องของนิทานประเภทนี้ ไม่ จำเป็นต้องมี \"เทพ\" หรือเทวดาก็ได้ แต่ลักษณะสำคัญของ fairytale คือ นิทานที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับของวิเศษ สิ่งมหัศจรรย์ พฤติกรรมเป็นจินตนาการความใฝ่ฝันของมนุษย์ เช่น การแปลง ตัว การเนรมิตรของวิเศษ นักคติิชนวิทยาจึงเรียกนิทานประเภทนี้ ว่า นิทานมหัศจรรย์นิทานไทยที่เข้าข่ายนิทานมหัศจรรย์ คือ นิทานที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า นิทานจักรๆ วงศ์ๆ ซึ่งตรงกับ โสนน้อยเรือนงาม

ตัวละครหลัก พระวิจิตรจินดา โสนน้อย นางกุลา ชะมด ท้าวกาลศึก นางประไพ ท้าวหัศวิชัย นางเกษณี พันลี วันนา ท้าวจตุภักตร์

เนื้อเรื่อง กล่าวถึงท้าวกาลศึกแห่งกรุงนพรัตน์ มีมเหสีชื่อ นางประไพ และพระโอรสชื่อวิจิตรจินดา เมื่ออายุ ได้ 15 ปี พระวิจิตรจินดาลาบิดามารดาไปเที่ยวป่า และถูกพิษของพญานาคที่มาคายทิ้งไว้บนแท่นหิน จึงสลบไป แก้ไขอย่างไรก็ไม่ฟื้ น โหรทำนายว่าอีก 7 ปีเนื้อคู่ของพระองค์จะมารักษาจนหาย

เนื้อเรื่อง เมืองโรมวิสัยมีพระราชาชื่อท้าวหัสวิไชย มเหสี ชื่อนางเกศสะณี และพระธิดาชื่อโสนน้อยเรือนงาม เนื่องจากเมื่อนางเกิดมามีเรือนน้อยเป็นของคู่บุญ ติดมาด้วยด้วยครั้นเมื่อนางโสนน้อยมีอายุได้ 14 ปี โหรทำนายว่านางมีกรรมจะต้องออกจากเมืองไป

เนื้อเรื่อง แล้วจะพบเนื้อคู่แต่จะได้รับความทุกข์ยาก หาก นางยังอยู่ในเมืองต่อไป ท้าวหัศวิไชยและนางเกศ สะณีจะสิ้นพระชนม์ นางโสนน้อยจึงออกเดินป่า พระอินทร์สงสารนางจึงเอาของวิเศษคือยาชุบคน ตายให้ฟื้ นมาให้นาง

เนื้อเรื่อง วันหนึ่งนางโสนน้อยมาพบนางกุลาที่ถูกงูกัด ตายจึงรักษาด้วยยาวิเศษจนฟื้ น แล้วชวนเดิน ทางไปด้วยกัน กระทั่งถึงพลับพลาที่พระวิจิตร จินดาประทับ นางโสนน้อยใช้ยาวิเศษรักษา พระวิจิตรจินดาจนฟื้ น

เนื้อเรื่อง ระหว่างนั้นส่งเครื่องทรงให้นางกุลาถือแล้ว เดินไปสรงน้ำ นางกุลาฉวยโอกาสใส่เครื่องทรง นางโสนน้อย อ้างว่าเป็นผู้รักษาพระวิจิตรจินดา และว่านางโสนน้อยเป็นข้าของนาง ท้าวกาลศึก และนางประไพจึงต้องรับนางกุลาเข้าเมืองด้วย

เนื้อเรื่อง อยู่มาวันหนึ่งพระวิจิตรจินดาลาบิดามารดาไป เที่ยวทะเล เมื่อจะออกเรือปรากฏว่าถอนสมอเรือ ไม่ขึ้น คิดว่าเทวดาคงจะยับยั้งเพื่อให้รอสิ่งใดสิ่ง หนึ่ง จึงให้ป่าวร้องว่าใครต้องการฝากซื้อสิ่งใด บ้าง

เนื้อเรื่อง นางกำนัลทั้งหลายต่างฝากซื้อของ แต่ก็ยัง ถอนสมอเรือไม่ขึ้น เสนาทูลว่ายังเหลือนางโสน น้อยที่ยังไม่ได้ถาม เสนาจึงไปถามนาง นางว่า ต้องการฝากซื้อเรือนน้อยเรือจึงออกได้

เนื้อเรื่อง เมื่อพระวิจิตรจินดากลับมาถึงเมือง จึง นำเรือนน้อยไปให้นางโสนน้อย เมื่อได้เรือน น้อยมาแล้วพวกข้ารับใช้ในเรือนน้อยก็เปิด ประตูมารับนางเข้าไปอยู่ในเรือนน้อย

เนื้อเรื่อง ฝ่ายพระวิจิตรจินดามีจิตรักใคร่นางโสนน้อย ลอบมาหา เห็นนางอยู่ในเรือนน้อยจึงอธิษฐานว่า หากเป็นเนื้อคู่กับนางขอให้เข้าไปในเรือนได้ นาง กุลามาเห็นจึงคิดจะทำลายเรือนน้อย

เนื้อเรื่อง พระวิจิตรจินดาจึงให้จับนางกุลาแล้วจึงรู้ ความจริงว่าแท้จริงนางโสนน้อยเป็นคนรักษา ตน นางโสนน้อยจึงเล่าประวัติของนางให้ท้าว กาลศึก นางประไพ และพระวิจิตรจินดาฟัง

เนื้อเรื่อง ท้าวกาลศึกจึงจัดพิธีอภิเษกนางโสนน้อย กับพระวิจิตรจินดา และส่งสาส์นไปแจ้งให้ ท้าวหัศวิไชยทราบต่อมานางโสนน้อยและ พระวิจิตรจินดาลาท้าวกาลศึกไปเมืองโรมวิ ไสย

เนื้อเรื่อง เกิดพายุเรือแตกทั้งสองจึงพลัดกัน พระ วิจิตรจินดาได้ไปอยู่กับพระฤาษี ส่วนนางโสน น้อยขึ้นฝั่ งและได้พบกับเงาะสองผัวเมียคือ พัทธุลีและนางวันนาถูกเสือกัด นางโสนน้อย มาช่วยไว้ทั้งสองจึงขอติดตามไปด้วย

เนื้อเรื่อง จนพบยักษ์จัตุภักตร์ซึ่งหลงรักนาง และพานางไปไว้ในสวนกับตายาย เนื้อ ความเดิมของเรื่องโสนน้อยเรือนงาม นั้นต้นฉบับจบลงเพียงเท่านี้

ข้อคิดที่ได้ 1. ไม่ควรมุ่งหวังในสิ่งที่เกินตัว และ ควรพอใจในสิ่งที่ตนเองมี 2. การทำความดีย่อมส่งผลให้เราได้รับ แต่สิ่งดีๆ กลับมา 3. บุคคลใดที่ประพฤติตัวไม่ดี ย่อม เป็นที่รังเกียจของบุคคลอื่น 4. ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว 5.ไม่ควรเอาสิ่งของที่เป็นของคน อื่นมาเป็นของตัวเอง 6. ความขยันและอดทน นางสาว ฐิติ กาญจน์ ยวงทอง ม.4/6 เลขที่ 21