Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore พ่อค้าสองคน

พ่อค้าสองคน

Published by วัชรีย์ รัตโนทัย, 2019-05-22 05:21:47

Description: พ่อค้าสองคน

Search

Read the Text Version

เรื่องการย่อความ เรอื่ งพ่อค้า ๒ คน พอ่ คา้ คนหนง่ึ มคี วามจาเปน็ ต้องเดนิ ทางไปคา้ ขายยังแดนไกล เขามคี วามเปน็ หว่ งใน ทรพั ยส์ นิ และบา้ นเรอื นของเขาเปน็ อันมาก แตก่ จ็ าเป็นท่จี ะตอ้ งไป เขามเี พ่อื นบ้านเรือนเคยี งอยู่คน หนึ่งซ่ึงได้คบกนั มาเปน็ เวลานาน เพราะมฐี านะเปน็ พอ่ คา้ เชน่ เดยี วกนั กบั เขาในคร้ังนเ้ี นอ่ื งจากเขา จะเดนิ ทางเป็นเวลานานมาก จงึ คดิ วา่ ควรจะฝากของมคี ่าของเขาไว้เสยี กับเพื่อนบ้านเพื่อจะได้เป็น ทปี่ ลอดภัยจากการถกู ขโมย คิดดงั นนั้ แลว้ เขาก็นาเงนิ แท่งหนักถงึ หนึง่ ร้อยกโิ ลกรมั บรรจุใสถ่ งุ ผา้ อยา่ งดนี าไปฝากเพ่ือนบ้านตามทค่ี ดิ ไว้ แลว้ ก็ออกเดนิ ทางไปคา้ ขายตามความตงั้ ใจเดมิ หลังจากวนั เดนิ ทางหนึ่งเดอื นพอดี พอ่ คา้ ผู้น้ันกไ็ ด้กลับมาถงึ บ้านเดมิ เขารีบตรงไปหา เพอ่ื นบ้าน และออกปากขอเงนิ แทง่ ท่เี ขาได้ฝากไว้ เพอื่ นบ้านเขาร้องวา่ “เงนิ ทองเพอื่ นนะ หรอื ? อนิจจา.... เราเสยี ใจจรงิ ๆ ไมร่ วู้ า่ จะทาอย่างไรกันดี หนูมันกนิ เสียจนหมดแล้วซี เราดุด่า ว่าคนของเรามากมาย เพราะไม่ค่อยระวงั รักษาทรัพย์สินทเ่ี พอ่ื นนามาฝากไว้ แตก่ ็นัน่ แหละอะไร จะเกิดข้นึ กับใครกไ็ ดท้ ุกเวลาไมใ่ ช่หรือ? ” พอ่ ค้าผูน้ น้ั แมจ้ ะรสู้ ึกประหลาดใจเตม็ ทีแตก่ ็ทาเปน็ ซ่อื เชอ่ื ถอื ในเรือ่ งโกหกทเ่ี ขารับฟังจากเพอื่ นบา้ น แต่ในใจของเขานน้ั ครุ่นคดิ หาอบุ ายท่จี ะนาเงนิ แท่งท้ังหมดของเขาคนื มาให้ได้ หลายวันต่อมาพ่อคา้ ผนู้ ้ันบังเอิญไดพ้ บกบั บตุ รชายอายุประมาณ ๑๐ ขวบ ของเพอ่ื นบา้ นซงึ่ โกงเงนิ ของเขาไป จึงไดพ้ าตวั เดก็ ไปซอ่ นไวท้ บ่ี า้ นของเขาเองโดยไมม่ ใี ครรู้ เหน็ แล้วตัวเขาเองก็ออกไปเชญิ เพอื่ นบา้ นคนนน้ั ใหไ้ ปรบั ประทานอาหารเย็นรว่ มกบั เขา แตช่ าย พ่อค้าพ่อของเดก็ รบี บอกวา่ “ขอโทษดว้ ยเถดิ ขอใหฉ้ นั ได้ขอโทษในการทต่ี อ้ งปฏิเสธความใจดขี อง เพ่อื นในครั้งน้ีสักครั้งเถดิ ” ชายเพ่อื นบ้านกลา่ วดว้ ยนา้ ตานองหน้า สว่ นพอ่ ค้าแกล้งทาหน้าฉงน อย่างไม่เขา้ ใจ ชายเพอ่ื นบ้านจึงเลา่ ใหฟ้ ังต่อไปวา่ “ฉนั เห็นจะหมดความสขุ ไปชว่ั ชีวิตนเ้ี สยี แลว้ ฉนั มลี ูกเพียงคนเดยี วเท่านน้ั เอง ฉันรกั เขายง่ิ กวา่ ตวั ฉนั เองเสยี อีก แตว่ ่าโธ่เอย๋ ! อนจิ จา... ฉัน

คงไมเ่ หน็ หนา้ เขาอกี แล้ว เขาหายไปไมร่ ู้วา่ ใครมาลักพาเขาไปเสยี แล้ว” กล่าวจบเพือ่ นบ้านของ พอ่ ค้ากป็ ล่อยโฮออกมาอีกโดยไม่ละอายเลยแม้สกั นิด เมือ่ เห็นดงั นัน้ พอ่ คา้ จึงเอย่ ข้ึนวา่ “ก็เรือ่ งนีแ่ หละทเ่ี ราชวนเพอื่ นมากนิ อาหารเยน็ ด้วยกนั เพ่ือจะไดป้ รึกษากนั วา่ จะทาอยา่ งไร ดี เพราะเมอื่ วานนต้ี อนตะวันตกดนิ เราได้เหน็ นกเคา้ แมวตวั หนง่ึ ถาลงมาโฉบเอาลกู ชายของท่าน บินหายไปในอากาศ เราชว่ ยเขาไว้ไมท่ นั เพราะมันมืดมองไม่เห็นถนดั วา่ นกตวั นั้นมนั พาลกู ชาย ของเพ่อื นบินไปทางไหน ? ” ชายผู้เป็นพอ่ ของเดก็ ทหี่ ายไปพูดขน้ึ ว่า “เพื่อนจะใหเ้ ราเชื่อไดอ้ ยา่ งไรกัน? นกเค้า แมวตัวเล็กนดิ เดยี วเท่าน้ันเองจะสามารถโฉบเอาลกู ของเราซึ่งมนี า้ หนักมากมายอยา่ งน้ันไปใน อากาศไดอ้ ย่างไรกัน? เพอ่ื นเอาเรอื่ งอะไรมาเล่าให้เราฟงั กนั น่ี? ความจริงแลว้ ลูกเรานา่ จะเปน็ ฝ่าย ท่ีจบั นกเคา้ แมวตวั นั้นมาขังไวม้ ากกว่า ทีจ่ ะถกู มันโฉบแล้วพาหายไปในอากาศอยา่ งท่ีเพื่อนบอก ให้ฟงั ” ชายพอ่ ค้าตอบว่า “อนั นีเ้ ราก็ไมร่ ู้จะบอกเพ่ือนอย่างไรดี แต่มันก็เปน็ อยา่ งน้ัน จริงๆ เพราะเราก็ได้เห็นมากบั ตาของเราเอง แต่ก็รสู้ กึ วา่ ไมน่ า่ สงสยั อะไรเพราะมันนา่ จะเป็นไป ได้ที่นกเคา้ แมวตัวเล็กๆ โฉบเอาลกู ของเพื่อนไปได้ เพราะหนูตัวเลก็ ๆ ก็ยังสามารถกนิ เงนิ แทง่ ซ่ึงมี นา้ หนกั ตัง้ ร้อยกิโลไปได้อยา่ งสบายๆ นีน่ า” พอ่ ของเด็กเริ่มเขา้ ใจว่าเรือ่ งราวเป็นอย่างไร จึงได้ รีบวิ่งกลับไปท่ีบา้ นนาเอาเงนิ แทง่ ท้ังหมดมาคนื ให้พอ่ ค้าไป แล้วเขากร็ บั ตัวลกู ชายคนื ไป “นทิ านเรือ่ งนี้สอนให้รวู้ ่า อุบายของเราอาจทาลายตัวเราเองไดเ้ ชน่ เดียวกนั ” (คัดจากนิทานอสี ป รวบรวมโดย วิณณา หน้า ๗๖ – ๘๐)


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook