นิทานอีสป

นิทานอีสป หานกบั ไขทองคาํ

กาลครั้งหนง่ึ นานมาแลว มสี องตายายผแู สนยากจนอาศยั อยูท่กี ระทอ มเกา ๆ ในปา กวางอยางสงบสุข แตจ ู ๆ วนั หน่งึ กเ็ กดิ เรอื่ งประหลาดขนึ้ เมอื่ ตาเฒาพบวาหา นที่ เลย้ี งไวน ั้นออกไขม าเปน สที องอราม \"ยาย ๆ ดนู ส่ี ิตาเจออะไร ! หา นของเราออกไขมาเปน ทองคําดว ยละ\" ตาเฒา รองเสยี งดัง \"จริงหรือตาเฒา ? จู ๆ หานมันจะออกไขมาเปนทองคาํ ไดย งั ไงกัน\" ยายเฒา ถามกลับแบบไมเชือ่ หูตวั เอง

\"ถา ยายไมเ ช่ือ เดยี๋ วตาเอาไขใบนีไ้ ปใหในเมอื งดูกอ นแลวกนั จะไดรกู ันไปเลยวา น่ี คอื ทองคําจรงิ หรือปลอม\" พดู จบตาเฒากร็ ีบเดินทางไปยงั รานทองในเมืองทนั ที เมือ่ ตาเฒามาถงึ รานทองจึงย่ืนไขหา นปริศนาใหชา งทองตรวจดูอยางละเอียด เมื่อชางทองยนื ยนั วา น่ีแหละคือทองคําของแท ตาเฒาก็เสนอขายไขทองคาํ ใบนน้ั อยา ง ไมรอชา แลว มุง หนากลับบานไปบอกขาวดกี ับยายดว ยความตืน่ เตน \"ยาย ๆ ไขใ บนน้ั คือทองคาํ ของจริง ตาไดเ งนิ กลบั มาตง้ั เยอะแนะ ตอ ไปนี้เราจะ รวยกนั แลวนะ !\" พดู จบแลว ท้ังสองกก็ อดกนั อยางมีความสุข

จากวันน้นั เปนตนมา สองตายายก็หมัน่ เกบ็ ไขท องคาํ ไปขายทกุ วัน จนกลายเปน เศรษฐแี ละมีเงนิ ทองใชไมขาดมอื แตวันหน่ึงตาเฒากเ็ รม่ิ รูส ึกไมพอใจวา ทําไมหา นของ เขาถึงออกไขไดเพยี งวนั ละฟองเทา น้นั จึงเกดิ ความคิดขนึ้ มาวา \"ยายเฒา.. วนั นเ้ี ราไปผาทอ งหานกนั ดีกวา จะไดเ อาไขทองคําทง้ั หมดในนน้ั ไปขายทีเดยี ว มัวแตเ กบ็ วันละฟองแบบนี้ มันจะไปทันกนิ อะไร\" ตาเฒา เอยชวน

เ\"กด็ ีเหมือนกนั นะตา เราจะไดไมตอ งเหน่อื ยเดินทางเขา เมอื งทุกวัน\" ยายเฒา เห็นดี เห็นงามไปดวย วาแลว กไ็ มรอชา สองตายายรีบจบั หา นมาผา ทอ งทันที แตป รากฏวา ในทอ ง ของหานน้ันไมมไี ขทองคาํ อยูเ ลยแมแ ตฟองเดียว แถมทั้งสองยังตองสญู เสียหา นของ พวกเขาไป โดยไมมโี อกาสก็บไขท องคําไปขายอกี เลย..

นิทานเร่อื งน้สี อนใหรวู า : เวลาท่เี ด็กๆ อยากไดอะไร ตอ งรจู กั พยายาม รจู ักขวนขวาย เพราะในโลก ของความจริงน้ันไมม หี านทอ่ี อกไขทองคําใหเ ราเหมอื นในนิทาน ถา อยากมีฐานะ ร่ํารวยกต็ องเรยี นรูท่ีจะประหยดั อดออม ไมใชชีวิตฟมุ เฟอย หรอื ถา อยากไดของเลนก็ ตอ งรจู กั เก็บหอมรอมรบิ หมัน่ หยอดกระปุกทุกวัน และส่ิงท่ีสาํ คัญท่ีสดุ เมอ่ื คณุ หนู ๆ ไดส ่ิงของที่ตองการแลว ก็ควรพอใจในสง่ิ ที่ตัวเองมีกันดว ยนะคะ ไมอยา งนั้นชีวติ จะไม เหลอื อะไรเลยเหมือนกับสองตายาย หรือเปน ดงั่ สุภาษิตไทยที่วา \"โลภมาก มักลาภ หาย\" นนั่ เอง

อางอิง https://baby.kapook.com/vi ew203280.html