บทที่ 5 หน้าที่และมารยาทชาวพุทธ (ใช้เพื่อการเรียนการสอน)

เปน็ การทาประโยชนแ์ ก่สงั คม

1. สอนใหเ้ ขา “ละเวน้ จากความชวั่ ” 2. แนะนาใหเ้ ขา “ต้ังอยใู่ นความดี” 3. อนเุ คราะห์ “ดว้ ยจติ ใจอนั งาม” (สั่งสอนดว้ ยความปรารถนาดี)

4. สอนสิง่ ทเ่ี ขา “ไมเ่ คยรบั ฟงั มาก่อน” (สอนหลกั ธรรมทเ่ี ขาไมร่ )ู้ 5. ชแี้ จงสง่ิ ทเ่ี ขา “ได้ยินมาแลว้ ใหแ้ จม่ แจง้ ” 6. บอกทาง “สวรรค์” (แนะนาทางทดี่ งี ามในการดาเนินชวี ติ )









นยิ ม



1. ควรใช้ “สรรพนาม” ใหเ้ หมาะสม 2. ควร “ประนมมอื ” ในขณะสนทนากบั ทา่ น 3. ควร “ขานรบั ดว้ ยถ้อยคาสภุ าพ”













1. ควรแตง่ กาย “สะอาด” 2. ควรแตง่ กาย “สุภาพเรยี บรอ้ ย” “ควรแตง่ กายใหส้ ะดวกตอ่ การประกอบพธิ กี รรมตา่ งๆ”





คอื หลกั ปฏบิ ตั ติ อ่ บคุ คลตา่ งๆรอบตัว ท้งั 6 ทศิ

ทศิ เบื้องหนา้ ทศิ เบื้องบน ทิศเบอื้ งหลัง บิดา มารดา พระสงฆ์ บุตร ภรรยา ทิศเบือ้ งซา้ ย ทศิ เบื้องลา่ ง ทศิ เบอ้ื งขวา เพ่ือน ลูกน้อง ครู อาจารย์









































โดยทวั่ ไปนยิ มกระทาในชว่ งอายุประมาณ 12-15 ปี เพือ่ แสดงตนวา่ ยอมรบั นบั ถอื พระพทุ ธศาสนาเปน็ ของตน





เพ่อื ใหท้ ราบถงึ คณุ ประโยชนข์ องทงั้ 3 สิ่งวา่ มตี อ่ พระพทุ ธศาสนาอยา่ งไร แต่การแนะนาใหผ้ อู้ นื่ รจู้ กั พระพทุ ธศาสนามากขน้ึ ควรระวงั “อยา่ ดหู มน่ิ ศาสนาอืน่ ”