นิทานอีสปเรื่องกบเลือกนาย

นิทานอีสปเรอื่ ง กบเลือกนาย

กาลครงั้ หน่งึ นานมาแล้ว ณ บึงเลก็ ๆ อนั แสนอดุ มสมบูรณ์ มฝี ูงกบหลาย ครอบครัวอาศัยอยดู่ ว้ ยกนั อยา่ งสงบสุขมาเนิน่ นาน โดยไมม่ ีใครมารบกวนและไมม่ ีใคร มาคอยควบคมุ อยากทาสงิ่ ใดกท็ าไดต้ ามความตอ้ งการ แตแ่ ลว้ วันหน่งึ กบวัยร่นุ เกดิ ความร้สู ึกวา่ สงิ่ ทีพ่ วกตนเป็นอยไู่ มใ่ ช่วถิ ชี วี ิตทดี่ ีนัก มนั จึงขอให้กบทกุ ตวั มาประชมุ ร่วมกนั \"ขอบคณุ ฝงู กบทกุ ๆ ตวั ทมี่ าประชมุ ในวนั นี\"้ กบวยั ร่นุ กลา่ ว \"พวกเราเคย อจะามศหียั วกั หนั นแาบ้ แบลอะสิ กรฎะหมมาเานยนิ่ มนาาปนกคแรมอจ้ งะพไมวกม่ เปี รั ญานหะา\"นา่ กงั วลใจมากนกั แตฉ่ นั คดิ วา่ เราควร เม่ือกบวยั รนุ่ เอย่ เร่ืองทอี่ ยากแถลง คณุ ลงุ กบตัวหน่งึ กต็ ะโกนถามข้นึ มา \"แลว้ ใครกนั เล่าทจี่ ะมาเป็นเจ้านายของเราและออกกฎหมายเหลา่ นนั้ ?\" เทพจปู ิ เกตบอวรัยใ์ หร่นุ้ ทคา่ รนุน่ ตคอ้ ดิ งอชย่วพู่ยจักดัหกนา่ึงรแไดลแ้้วจนงึ \"่ ตกอบบทอุกอตกัวมลา้ววนา่ เ\"หเน็อาดอ้วยยา่กงบั นคี้ ฉวานั มจคะไิดปนขี้ อจาก

เช้าวันต่อมา กบวยั ร่นุ ได้ออกเดินทางไปพบเทพจูปเิ ตอร์ เมอื่ ไปถงึ ท่านก็ต้อนรับกบน้อยตวั นี้ เปน็ อยา่ งดี \"อตุ ส่าห์เดินทางมาไกลขนาดน้ี เจ้ามเี รือ่ งอะไรใหเ้ ราช่วยหรอื กบน้อย ?\" เทพจูปิเตอร์ ถามด้วยความเป็นห่วง \"ฝูงกบของพวกกระผมไมม่ ผี ปู้ กครองหรอื กฎหมายอะไรเลยขอรับ ผมเลยอยากใหท้ า่ น ชว่ ยมอบหัวหน้าให้สกั คน\" กบวยั รนุ่ ขอรอ้ ง \"โธ่ นกึ วา่ เร่อื งอนั ใด ที่แทก้ บอยา่ งเจ้ากอ็ ยากมีเจ้านายบ้างนี่เอง\" ท่านเทพพูดแบบยมิ้ ๆ \"เอาอย่างนี้ เจ้าเดินทางกลบั ไปเถดิ เราไดส้ ง่ เจ้านายทจ่ี ะคอยปกครองฝูงกบไว้ทบ่ี งึ น้าแลว้ \" กบวยั รนุ่ ได้ยินดังนัน้ จงึ ตนื่ เตน้ ดีใจพร้อมกลา่ วขอบคุณ \"ขอบพระคุณท่านเทพมาก กระผมจะไมม่ ี วนั ลืมพระคณุ น้ีเลย\"

กบวยั รนุ่ เดินทางกลับมากเ็ ห็นฝูงกบทัง้ หลายต่างไปยืนรมุ ล้อมกันท่กี ลางบึง สงิ่ ทพ่ี วกมนั ล้อมอยู่ คือขอนไมท้ ลี่ อยลงมาจากฟากฟ้าโดยไมม่ ใี ครรวู้ ่าสิ่งนี้คืออะไร แต่เจา้ กบวัยรุน่ รูไ้ ดท้ ันทีวา่ ส่งิ นีค้ ือ เจ้านายใหม่ของพวกมนั น่ันเอง \"พนี่ ้องกบทั้งหลาย สง่ิ ทเ่ี หน็ อย่นู ้ีไม่ใชข่ อนไม้ธรรมดา ๆ แตน่ คี่ อื เจา้ นายใหม่ทีเ่ ทพจูปิ เตอร์มอบใหก้ บั พวกเรา\" กบวยั รุน่ บอกอย่างตนื้ ตนั ใจ \"อ๋อ อย่างนี้นีเ่ อง เจา้ น่เี กง่ ไมเ่ บา ส่วนท่านเทพกช็ ่างมเี มตตาตอ่ พวกเราเหลือเกนิ \" คุณ ลงุ กบชื่นชมความพยายามของกบวัยรุ่น แลว้ กบทกุ ตวั ตา่ งโหร่ ้องดีใจ พรอ้ มคานบั ขอนไม้ผู้เป็น เจา้ นายใหม่อย่างปล้มื ใจ เวลาผา่ นไปหลายวัน เจ้านายคนใหม่ได้แต่นอนเฉย แมว้ ่าจะมีกบตัวนอ้ ยข้ึนไปกระโดด โลดเตน้ บนนน้ั เจา้ นายขอนไม้กไ็ มว่ ่าอะไร ทาใหฝ้ ูงกบกลบั มาประชมุ กันอีกคร้ัง

\"ท้าไมเจา้ นายของเราถึงไมเ่ คยพูดจาหรือท้าสงิ่ ใดบ้างเลยละ่ \" คณุ ลงุ กบถามกบวยั รุ่น \"ฉนั กว็ า่ อยา่ งนัน้ แหละคุณลุง เอาแบบนไี้ หม ฉนั ไปขอเจา้ นายใหม่กบั เทพจปู เิ ตอรอ์ ีก ครง้ั ดีกว่า เผ่อื ท่านจะหาเจ้านายท่ีดีกวา่ นีม้ าให้\" ว่าแล้วเจา้ กบก็ออกเดนิ ทางไปพบท่านเทพทันที \"มเี รือ่ งอะไรอีกเล่าเจ้ากบนอ้ ย ?\" ท่านเทพจูปเิ ตอร์ถามดว้ ยความสงสัย \"คือกระผมอยากจะขอเจ้านายใหม่ครับ เจ้านายทที่ า่ นส่งมาให้ตอนน้นั วัน ๆ ไม่เหน็ ท้า อะไรเลย\" กบวยั รนุ่ ร้องขอ \"ไดส้ ิ ! อยากมเี จ้านายใหมเ่ พราะไมพ่ อใจคนเกา่ ใช่ไหม\" เทพจูปิเตอรพ์ ดู ดว้ ยนา้ เสียงไม่ พอใจ \"ใชค่ รับ\" กบตอบรบั

\"เอ้า กลับไปทบ่ี งึ เถดิ เราส่งเจ้านายใหม่ไปให้แลว้ \" ได้ยนิ อยา่ งน้ันเจ้ากบจึงกลา่ ว ขอบคณุ และจากไปทันที พอเดนิ ทางมาถึงเจา้ กบวัยรนุ่ ก็ตอ้ งตกใจ เพราะเจ้านายใหม่ของพวกมนั คือนกกระสา ซ่งึ ตอนนไี้ ด้ว่งิ ไลก่ ินกบไปแล้วหลายตวั กบในฝงู ต่างอยู่อยา่ งหวาดกลวั พลางคดิ ว่าควรพอใจในส่งิ ท่ี ไดม้ าแตแ่ รก ไมค่ วรรอ้ งขอส่งิ ใดให้มากความจนเกดิ เรอื่ งราวน่าสลดแบบน้ีเลย

นทิ านเร่ืองนสี้ อนใหร้ ูว้ า่ : การไมม่ เี จา้ นายมาคอยปกครองเลย ยงั ดกี ว่าให้คนนสิ ัยโหดร้ายมา คอยควบคุม และอีกแง่คดิ คือ ความตอ้ งการทไี่ ม่รจู้ กั จบสิ้น อาจนาภัยมาสตู่ วั เองได้