บทที่ 1

คุณลักษณะของการเป็นผ้ปู ระกอบการ และลกั ษณะของสถานประกอบการ ทมี่ ีผลต่อการเจริญเติบโตของวิสาหกจิ ขนาดกลางและขนาดย่อมของประเทศไทย The Effects of Entrepreneurial Orientation and Enterprise Characteristics on Thai Small and Medium Enterprises’ Growth สธุ ีรา อะทะวงษา* Sutheera Atawongsa* สมบูรณ์วลั ย์ สัตยารักษ์วทิ ย*์ * Somboonwan Satyarakwit***นักศกึ ษาปรญิ ญาเอก หลกั สตู รบริหารธุรกจิ ดุษฎบี ณั ฑติ สาขาบริหารธรุ กจิ มหาวิทยาลัยธรุ กิจบณั ฑิตย์*Doctor of Business Administration Program, Faculty of Business Administration, Dhurakij Pundit University.*E-mail : [email protected]**รองอธิการบดีฝา่ ยวชิ าการมหาวทิ ยาลยั ธุรกจิ บณั ฑติ ย์ และอาจารยท์ ่ีปรึกษาวิทยานพิ นธ์**Vice President for Academic Affairs, Dhurakij Pundit University and Thesis Advisor**E-mail [email protected]

62 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014 บทคัดย่อ การวิจัยเร่ือง คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการ และลักษณะของสถานประกอบการท่ีมีผลต่อการเจริญเติบโตของวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อมของประเทศไทย มีวัตถุประสงค์เพ่ือพฒั นารปู แบบความสมั พนั ธโ์ ครงสรา้ งเชงิ สาเหตขุ องคณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการ และลกั ษณะของสถานประกอบการทสี่ ง่ ผลตอ่ การเจรญิ เตบิ โตของวสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ มในประเทศไทยด�ำเนินการเก็บแบบสอบถามกับตัวอย่างผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมจ�ำนวน752 ราย วเิ คราะหต์ ัวแบบสมการโครงสร้างโดยใช้โปรแกรม LISREL Version 8.72 ผลการวิจัยพบว่า ตัวแปรทุกตัวมีอิทธิพลทางบวกต่อตัวแปรผลกล่าวคือ คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการมีอิทธิพลทางตรงต่อลักษณะของสถานประกอบการ และมีอิทธิพลทางอ้อมต่อการเจริญเติบโตผ่านลักษณะของสถานประกอบการ นอกจากน้ันยังพบว่าลักษณะของสถานประกอบการมีอทิ ธิพลทางตรงต่อการเจริญเตบิ โตโดยมลี ักษณะของสถานประกอบการท่สี �ำคญั ได้แก่ องคก์ ารมกี ารท�ำงานเชิงรุก กลยุทธ์การตลาด และนวัตกรรมองค์การ แสดงให้เห็นว่าย่ิงผู้ประกอบการมีคุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการมากขึ้นเท่าใดย่อมส่งผลให้การท�ำงานในสถานประกอบการมีประสิทธิภาพดียงิ่ ขึ้น ก่อให้เกดิ การพฒั นาผลประกอบการและความเจรญิ เติบโตในท่ีสุดคำ� สำ� คัญ: คุณลักษณะของการเป็นผ้ปู ระกอบการ ลกั ษณะของสถานประกอบการ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดยอ่ ม

สุทธปิ ริทศั น์ 63ปีท่ี 28 ฉบบั ท่ี 85 มกราคม - มีนาคม 2557 Abstract The objective of this research was to develop a causal model of factorsdemonstrating how entrepreneurial orientation and enterprise characteristics influencethe growth of small and medium Thai enterprises. A questionnaire was used as a researchinstrument, with a total of 752 completed questionnaires returned. The data wasanalyzed with LISREL for structural equation modeling techniques. The results of this study verified that the independent variables had a positiveinfluence on dependent variables. It revealed that: 1) the entrepreneurial orientationhad a direct influence on enterprise characteristics; 2) the entrepreneurial orientationindirectly affected the growth of small and medium Thai enterprises through its influenceon enterprise characteristics; and 3) enterprise characteristics had a direct influence onthe growth of small and medium Thai enterprises. In addition, the results found that themost important variables of enterprise characteristics are proactive organization,marketing strategy, and innovative organization. As indicated by the results of the survey,increased entrepreneurial orientation can positively influence enterprise characteristics,and particularly business operations, leading to significantly enhanced performance andgrowth.Keywords: Entrepreneurial Orientation, Enterprise Characteristics and Small and Medium Enterprise

64 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014บทน�ำ รอ้ ยละ 75 ของผลติ ภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (GDP) (ม.ร.ว. ปรีดิยาธร เทวกุล, อดีตผู้ว่าการ(SMEs) นับเป็นองค์ประกอบท่ีส�ำคัญของระบบ ธนาคารแห่งประเทศไทย, สัมภาษณ,์ 25 เมษายนเศรษฐกิจของประเทศไทย เน่ืองจาก SMEs 2554) และเป็นวิสาหกิจที่รัฐบาลให้ความสนใจมจี �ำนวนถงึ ประมาณรอ้ ยละ 99 ของธุรกิจทัง้ หมด และให้ความส�ำคัญในการพลิกฟื้นเศรษฐกิจซ่ึง(ส�ำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและ จะมคี วามสำ� คญั ตอ่ ระบบเศรษฐกจิ ตอ่ ประเทศโดยขนาดย่อม, 2553 : 6-7) โดยในปี 2553 จำ� นวน รวมคอื การกอ่ ใหเ้ กดิ การจา้ งงาน และกระจายงานวิ ส า ห กิ จ ข น า ด ก ล า ง แ ล ะ ข น า ด ย ่ อ ม ข อ ง ออกไปสู่ภูมิภาคต่างๆ เป็นส่วนส�ำคัญต่อระบบประเทศไทยมจี ำ� นวนถึง 2,913,167 ราย มีมูลคา่ เศรษฐกจิ เนอื่ งจากมคี วามสามารถทห่ี ลากหลายในGDP ของ SMEs ถงึ 3,746,967 ล้านบาท คิดเป็น ประเภทของธรุ กจิ สามารถเพมิ่ มลู คา่ ใหแ้ กว่ ตั ถดุ บิร้อยละ 37.1 ของ GDP รวมทงั้ ประเทศ วิสาหกิจ ภายในประเทศได้เนื่องจากวิสาหกิจส่วนใหญ่ใช้ขนาดกลางและขนาดย่อมจึงมีบทบาทส�ำคัญใน ผลผลิตภายในประเทศ สามารถจัดตัง้ ธุรกจิ ได้ง่ายการเปน็ ฐานรากการพฒั นาทยี่ ง่ั ยนื เปน็ กลไกหลกั ใชท้ นุ ตำ่� และเปน็ กจิ การทสี่ ามารถสรา้ งรายไดเ้ ขา้ในการฟื้นฟูและเสริมสร้างความก้าวหน้าทาง สปู่ ระเทศได้ จงึ นบั วา่ มบี ทบาทและความสำ� คญั ตอ่เศรษฐกิจ รวมทั้งเป็นกลไกในการแก้ไขปัญหา ร ะ บ บ เ ศ ร ษ ฐ กิ จ ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ไ ท ย อ ย ่ า ง ย่ิ งความยากจน ข้อมูลท่ียืนยันถึงบทบาททาง (จักรมณฑ์ ผาสกุ วนชิ , 2550; วรรณี ชลนภาสถติ ,เศรษฐกจิ ไทยทสี่ ำ� คญั ดงั กลา่ ว ไดแ้ ก่ การกอ่ ใหเ้ กดิ 2552)การจ้างงาน คิดเป็นสัดส่วนถึงกว่าร้อยละ 77 ดังน้ันการศึกษาถึงคุณลักษณะของของการจา้ งงานรวมของประเทศ มบี ทบาทในการ การเป็นผู้ประกอบการ และลักษณะของสถานสร้างมูลค่าเพ่ิมเฉล่ีย ประมาณร้อยละ 39 ประกอบการท่ีส่งผลต่อการเจริญเติบโตของของมลู คา่ GDP และมมี ลู คา่ การสง่ ออกโดยตรงคดิ วิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อมของเปน็ สัดสว่ นกวา่ รอ้ ยละ 29 ของมูลค่าการส่งออก ประเทศไทย จะเปน็ แนวทางในการดำ� เนนิ กลยทุ ธ์รวม (ส�ำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและ ของผู้ประกอบการที่จะสามารถพัฒนาธุรกิจของขนาดยอ่ ม, 2553 : 1-1 – 1-9) ตนเองให้มีความเจริญเติบโต สามารถยกระดับ สำ� หรบั ประเทศไทย วสิ าหกจิ ขนาดกลาง กจิ การของตนเองและเพมิ่ ศกั ยภาพทางธรุ กจิ และและขนาดย่อมประกอบด้วยจ�ำนวนหลายล้าน เป็นข้อมูลประกอบการวางแผนการพัฒนาเพื่อกิจการเป็นปัจจัยท่ีท�ำให้วงล้อของเศรษฐกิจใน เตรียมความพร้อมในด้านทักษะ ความรู้ความประเทศไทยหมนุ และเพมิ่ ความตอ้ งการซอื้ ภายใน สามารถ คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการประเทศใหม้ ากยงิ่ ข้ึน มกี ารใช้จา่ ยภายในประเทศ และลักษณะของสถานประกอบการให้มีศักยภาพเพิ่มมากขึ้นท�ำให้ฐานเศรษฐกิจภายในประเทศมี และประสทิ ธิภาพในการบริหารจัดการให้ดียิง่ ขน้ึการแพร่กระจาย วิสาหกิจขนาดกลางและขนาด วตั ถปุ ระสงคข์ องการวจิ ัยย่อมมีบทบาทส�ำคัญในการขับเคล่ือนเศรษฐกิจ พฒั นารปู แบบความสมั พนั ธโ์ ครงสรา้ งเชงิของประเทศเพราะเศรษฐกิจของประเทศไทยอยู่ สาเหตขุ องคณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการได้ด้วยภาคเอกชนเป็นหลักคิดเป็นสัดส่วนถึง

สทุ ธปิ ริทัศน์ 65 ปีที่ 28 ฉบบั ท่ี 85 มกราคม - มีนาคม 2557และลกั ษณะของสถานประกอบการทส่ี ง่ ผลตอ่ การ 1. ความเปน็ อสิ ระในการบริหารงานเจริญเติบโตของวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาด (Autonomy) หมายถึง ความเป็นอสิ ระในย่อมในประเทศไทยแนวคดิ และวรรณกรรมทเี่ กี่ยวข้อง การทำ� งานของบคุ คลหรอื กลมุ่ บคุ คลเพอ่ื มงุ่ แนวคิดคุณลักษณะของการเป็น หวังให้ธุรกิจบรรลุผลส�ำเร็จในเป้าหมายผูป้ ระกอบการ (Entrepreneurial Orientation: และวิสยั ทัศนข์ ององค์การEO) ทีน่ �ำเสนอโดย Miller (1983) ประกอบด้วย 2. การสรา้ งนวตั กรรมคุณลักษณะเฉพาะของการเป็นผู้ประกอบการ (Innovativeness) หมายถงึ ความพยายาม3 ประการคือ การสร้างนวัตกรรม การเผชิญกับ ที่จะนำ� เสนอสง่ิ ใหมๆ่ ที่ได้จากการทดลองความเส่ียง และการท�ำงานเชิงรุก เป็นปัจจัยท่ีได้ หรือจากประสบการณ์ และการมีรบั การยอมรบั อยา่ งแพรห่ ลาย Covin และ Slevin กระบวนการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์(1991) ได้อธิบายเก่ียวกับปัจจัยการสร้าง โดยมจี ดุ มงุ่ หมายเพอื่ การพฒั นาสนิ คา้ และนวตั กรรม การเผชญิ กบั ความเสยี่ ง และการทำ� งาน บริการใหม่ๆเชิงรุก โดยกล่าวว่าลักษณะดังกล่าวสะท้อนถึง 3. การทำ� งานเชิงรกุพฤติกรรมของผู้บริหารองค์การ 3 ประการ คือ (Proactiveness) หมายถึง ลักษณะของประการแรก การเผชิญกับความเส่ียงเป็นส่ิงที่ การมองไปข้างหน้าเพ่ือแสวงหาความเป็นผู้บริหารระดับสูงจะต้องเผชิญเมื่อมีการตัดสินใจ ผู้น�ำในตลาด เป็นการมองการณ์ไกลเพื่อลงทุน และการดำ� เนินกลยทุ ธ์ภายใต้สภาวะความ แสวงหาโอกาส และความต้องการในไม่แน่นอน ประการท่ีสอง จ�ำนวนความถ่ี และ อนาคตขอบเขตการพัฒนานวัตกรรมของผลิตภัณฑ์ซ่ึงมี 4. ความสามารถในการแขง่ ขนัส่วนสัมพันธ์กับผู้บริหารในการพัฒนาเทคโนโลยี (Competitive aggressiveness) หมายถงึและประการท่ีสามคือลักษณะทางธรรมชาติของ ความพยายามในการแขง่ ขนั กบั คแู่ ขง่ ขนั ในผู้บริหารท่ีจะแสดงออกถึงระดับความสามารถใน ธรุ กิจมลี ักษณะทช่ี อบตอ่ สู้ หรอื มีการตอบการแข่งขัน และการท�ำงานเชิงรุกเมื่อธุรกิจต้อง สนองต่อการแข่งขันที่รุนแรง เพื่อพัฒนาเผชญิ กบั การแขง่ ขนั ในอตุ สาหกรรม ต�ำแหน่งของธุรกิจ หรือขจัดอุปสรรคคู่ นอกจากน้ี Dess, Lumpkin และ Taylor แข่งขันในตลาด(2005)ไดน้ ำ� เสนอปจั จยั ของการเปน็ ผปู้ ระกอบการซง่ึ 5. การเผชิญกับความเส่ยี งเกย่ี วขอ้ งกบั รปู แบบการตดั สนิ ใจ และการปฏบิ ตั ขิ อง (Risk taking) หมายถึง การตัดสินใจ และธรุ กจิ ไดแ้ ก่ ความเปน็ อสิ ระในการบรหิ ารงาน การ การปฏิบัติภายใต้สถานการณ์ที่มีความไม่สรา้ งนวตั กรรม การทำ� งานเชงิ รกุ ความสามารถในการ แน่นอน หรืออาจต้องเชิญกับความเส่ียงแขง่ ขนั และการเผชญิ กบั ความเสยี่ งโดย 5 ปจั จยั ดงั ต่างๆ ทอ่ี าจเกดิ ขึ้นกลา่ วสามารถใชใ้ นการดำ� เนนิ งานรว่ มกนั เพอ่ื ทจี่ ะ สำ� หรบั งานวจิ ยั ทเ่ี กย่ี วขอ้ งทศ่ี กึ ษาเกยี่ วกบัพัฒนาความสามารถในการด�ำเนินงานของธุรกิจ คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการ พบว่าความหมายของแตล่ ะปจั จยั มดี งั น้ี มีงานวิจัยท่ีส�ำคัญโดยได้ศึกษาปัจจัยการวัด คณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการแตกตา่ งกนั สรปุ ได้ดงั นี้

66 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014ตารางท่ี 1 ปจั จัยการวัดคุณลักษณะของการเป็นผูป้ ระกอบการ (EO) ของงานวิจัยที่สำ� คญั ผู้ศึกษา ปจั จยั การวัด EOMiller (1983) นวตั กรรม การท�ำงานเชงิ รกุ และการเผชิญกับความเส่ียงCovin and Slevin (1989) นวัตกรรม การทำ� งานเชงิ รุก และการเผชญิ กับความเส่ยี งLumpkin and Dess (1996) นวตั กรรม การทำ� งานเชงิ รกุ การเผชญิ กบั ความเสยี่ ง ความเปน็ อสิ ระ ในการบริหารงาน และความสามารถในการแขง่ ขนัLee and Peterson (2000) นวตั กรรม การท�ำงานเชงิ รุก และการเผชญิ กบั ความเส่ียงEntrialgo (2002) นวัตกรรม การท�ำงานเชิงรุก และการเผชญิ กับความเสี่ยงKrauss, Frese, Friedrich นวัตกรรม การเผชิญกับความเส่ียง ความเป็นอิสระในการand Unger (2005) บริหารงาน ความสามารถในการแข่งขัน การมุ่งการเรียนรู้ การมุ่งความส�ำเร็จ และความคิดรเิ ริ่มFerreira and Azevedo นวัตกรรม การทำ� งานเชิงรกุ และการเผชญิ กบั ความเสยี่ ง(2007)Dess, Lumkin and Eisner นวตั กรรม การทำ� งานเชงิ รกุ การเผชญิ กบั ความเสย่ี ง ความเปน็ อสิ ระ(2007) ในการบรหิ ารงาน และความสามารถในการแขง่ ขนัLim (2009) นวัตกรรม การเผชิญกับความเส่ียง ความเป็นอิสระในการบริหาร งาน และความสามารถในการแข่งขนัKreiser and Davis (2009) นวัตกรรม การท�ำงานเชงิ รกุ และการปรบั เปลยี่ นกลยุทธ์Amran et al. (2010) นวัตกรรม การท�ำงานเชิงรุก การเผชิญกับความเสี่ยง และความ สามารถในการแข่งขัน ส�ำหรับการศึกษาถึงลักษณะของสถาน เร่ือง การวิเคราะห์พหุตัวแปรลักษณะของธุรกิจประกอบการ Harms (2009) ไดน้ ยิ ามลกั ษณะของ ทีเ่ จรญิ เตบิ โตอยา่ งรวดเรว็ รวมท้ังผู้น�ำ และตลาดสถานประกอบการ หมายถงึ คุณสมบัตขิ องธรุ กิจ ของธุรกิจ ได้น�ำเสนอลักษณะของธุรกิจที่เจริญที่ด�ำเนินการเปล่ียนแปลงปัจจัยการผลิตให้อยู่ใน เตบิ โตอยา่ งรวดเร็วไว้ 7 ประการคือรูปของสินค้าหรือบริการ ซึ่งจะสามารถสร้างให้ 1. ความครอบคลุมของตลาด (Marketธรุ กิจเหลา่ น้ันเจรญิ เติบโตอยา่ งรวดเร็ว โดยธรุ กิจอาจใช้กลยุทธ์มุ่งผลิตภัณฑ์หรือมุ่งเน้นตลาด coverage) คือความสามารถในการตอบเปา้ หมายรวมไปถงึ กระบวนการในการสรา้ งคณุ คา่ สนองต่อตลาดในภาพรวม การตอบสนองขององค์การเพอ่ื เพิ่มประสิทธิภาพ และสนับสนุน ตอ่ ตลาดบางสว่ น หรอื การตลาดเฉพาะสว่ นให้ธุรกิจมีการเติบโต โดยการศึกษาของ Harms ซึ่งเป็นผลมาจากการใช้กลยุทธ์ในการเข้าสู่ ตลาด

สุทธปิ ริทศั น์ 67 ปที ี่ 28 ฉบับที่ 85 มกราคม - มนี าคม 25572. ความเป็นสากล (Internationalization) คือ และความท้าทายต่อสภาพแวดล้อมในการ ระดับความสามารถในการขายสินค้าใน ทำ� งาน (Challenging workenvironment) ตลาดระหวา่ งประเทศ คือการเปิดโอกาสให้พนักงานสามารถปรับ เปลยี่ นการปฏบิ ตั หิ นา้ ทใี่ หม้ คี วามเหมาะสม3. การบริหารจัดการของผู้ประกอบการ มคี วามยดื หยนุ่ มคี วามทา้ ทายภายใตส้ ภาพ (Entrepreneurial Management: EM) แวดล้อมตา่ งๆ คอื ความสามารถในการใชก้ ลยทุ ธ์ และการ กรอบแนวคิดของการวิจัย แสวงหาโอกาสทางธรุ กิจใหมๆ่ กรอบแนวคิดการวิจัย ผู้วิจัยได้พัฒนา จากการทบทวนวรรณกรรม และขอ้ มลู ทไี่ ดใ้ นการ4. ราคา (Pricing) เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ ศกึ ษาเบอ้ื งตน้ จากการสมั ภาษณผ์ ทู้ รงคณุ วฒุ ิ และ สินค้า-ตลาด (Product - Market ผู้ประกอบการเกี่ยวกับคุณลักษณะของการเป็น Strategy) ท่ีธุรกิจจะต้องก�ำหนดราคา ผู้ประกอบการ และลักษณะของสถานประกอบ สินค้าในระดับสูง ระดับกลาง หรือระดับ การที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของวิสาหกิจขนาด ราคาต�่ำกว่าคู่แข่งขัน หรือการตั้งราคา กลางและขนาดย่อมของประเทศไทย โดยการ สินค้าที่มีความแตกต่าง และลูกค้ามีความ ศึกษาครั้งนี้จะมุ่งศึกษาเฉพาะปัจจัยภายในของ เต็มใจทจ่ี ะจ่ายเพ่ือซ้อื สินคา้ นน้ั สถานประกอบการซ่งึ เป็นปจั จัยที่สามารถควบคุม ได้ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ดังน้ี5. นวัตกรรม (Innovation) คือการริเร่ิม 1) คุณลักษณะของการเป็นผปู้ ระกอบการทส่ี ง่ ผล สร้างสรรค์นวัตกรรม และน�ำเสนอออกสู่ ต่อลักษณะของสถานประกอบการและการเจริญ ตลาด ซ่ึงเป็นความสามารถท่ีคู่แข่งขันไม่ เตบิ โต 2) ลักษณะของสถานประกอบการที่สง่ ผล สามารถลอกเลียนแบบ หรือไม่มีสินค้าอ่ืน ต่อการเจริญเติบโต และ 3) การเจริญเติบโต มาทดแทนได้ ประกอบด้วย 5 ปัจจัยคอื ยอดขาย กำ� ไรสุทธิ เงิน ทนุ สนิ ทรัพยร์ วม และ ก�ำลังการผลติ โดยท้ัง 36. การประสานงาน (Cooperation) คอื ความ องค์ประกอบสามารถแสดงความสัมพันธ์ได้ สามารถในการประสานงาน และความรว่ ม ดังภาพท่ี 1 มอื กนั ระหวา่ งธรุ กจิ และอตุ สาหกรรมอน่ื ๆ ในการแบ่งปันความเสี่ยงร่วมกัน การใช้ เทคโนโลยี การเข้าสู่ตลาด การเสริมสร้าง ความรู้ทักษะ และเป็นองค์การแห่งการ เรียนรู้ร่วมกัน ซ่ึงจะน�ำไปสู่ศักยภาพทาง ธรุ กจิ7. การบริหารทรัพยากรบุคคล (Human resource management) ประกอบด้วย ก า ร บ ริ ห า ร จั ด ก า ร โ ด ย วั ต ถุ ป ร ะ ส ง ค ์ (Management by objective) การมสี ว่ น ร่วมในความยุติธรรม (Participation in equity) ซ่ึงเก่ียวข้องกับการจ่ายค่า ต อ บ แ ท น ห รื อ ส่ิ ง จู ง ใ จ แ ก ่ พ นั ก ง า น

โดยการศกึ ษาครงั้ นจี้ ะมงุ ศึกษาเฉพาะปจจัยภายในของสถานประกอบการซ่ึงเปน ปจจัยที่สามารถควบคมุ ไดประกอบดวย 3 องคประกอบ ดังน้ี 1)คณุ ลกั ษณะของการเปนผูป ระกอบการทส่ี งผลตอ ลกั ษณะของสถานประกอบการและการเจรญิ เติบโต 2)6กล8ักาํ ไษรณสSVทุUoะTlขธ.H2ิ8อIPเงงANสินoR.Iถ8TทH5านุAJนTaสปnuินรaะทryกร-อัพMบยaกrรcาวhรม2ท01แสี่ 4ลง ผะลกตาํ อลกงั การาเรจผรลญิ ิตเตโดบิ ยโตทง้ัแล3ะอ3ง)คกป ารระเกจอรบิญสเตามิบาโตรถปแรสะกดองคบวดาวมยส5ัมพปันจธจไัยดค อื ยอดขาย ดังภาพท่ี1 คคณุุณลลักักษษณณะะขขอองงกกาารรเเปปน น็ ผปู้ ระกออบบกกาารร   กกาารรเเจจรริญญิ เเตติบิบโโตต ลักลษกั ณษะณขอะงขสอถงาน สถาปนรปะกรอะบกอกบารการภาสภพมาทพม่ีทต1ี่ิฐ1การกนอรกบอาบแรนแวนวจิ ควยั คิดิดกการาวริจวิจัยัย การวจิ ัยครัง้ น้ีไดก ําหนดสมมติฐานการวิจัย 2 ขอ ดังนี้ 1.กส ามอครมมุณวตจิ ลฐิัยกั าษ2นกณกขาาะอ้รรขววดอิจิจงังัยนกัยคา้ี รรเ้ังปนนี้ไผดูป้กระ�ำกหอนบดกสารมมมีคตวิาฐมาสนมั พนั วศธธิกเึ ชีดษิงำ�าส เผานปู้เินหรกะตกาุกกรอับวาบกรจิ กาวยัารจิ รเยัจวครสิ ญิรางั้หเนตกเี้ิบจิปขโน็ ตนกขาาอดรงกววจลิ ิสยัาางเหชแงิกลปจิะรขขมิ นนาาาณดดกลางและขนาดย1. คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการมี ย่อมของประเทศไทย จ�ำนวนท้ังสิ้น 2,913,167 ความสมั พนั ธเ์ ชงิ สาเหตกุ บั การเจรญิ เตบิ โต ราย (ส�ำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและ ของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ขนาดย่อม, 2553: 4-1) ก�ำหนดขนาดตัวอย่าง2. ลักษณะของสถานประกอบการมีความ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม โดยใช้สูตร สัมพันธ์เชิงสาเหตุกับการเจริญเติบโตของ Taro Yamane (Yamane, 1973) ทร่ี ะดับความ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดยอ่ ม เชื่อมั่น 95% ด�ำเนินการสุ่มตัวอย่างแบบหลาย ข้ันตอน (Multi-stage sampling) ได้ขนาด ตัวอยา่ งดังนี้

สุทธปิ รทิ ศั น์ 69 ปที ี่ 28 ฉบบั ท่ี 85 มกราคม - มนี าคม 2557ตารางท่ี 2 ขนาดตัวอย่างกลมุ่ วิสาหกิจ ขนาดของวิสาหกจิ1. ภาคการผลติ ขนาดกลาง (ราย) ขนาดย่อม (ราย) 74 5,946 128 539,1522. ภาคการคา้ 5,331 116 1,378,060 1903.ภาคการบรกิ าร 7,107 156 976,503 136รวม 18,384 400 2,893,715 400 เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถานประกอบการ ซึ่งผ่านการพิจารณาและซ่ึงจัดท�ำเป็นแบบธุรกิจตอบรับทางไปรษณีย์ไปยัง ปรับปรุงแก้ไขตามค�ำแนะน�ำจากผู้เชี่ยวชาญผู้ประกอบการวสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ ม จ�ำนวน 5 ทา่ น และน�ำแบบสอบถามไปทดลองใช้ภาคการผลิต การค้า และการบริการ โดยใช้ กับตัวอย่างท่ีมีลักษณะคล้ายตัวอย่างจริงจ�ำนวนระเบยี นจากฐานขอ้ มลู ของกรมพฒั นาธรุ กจิ การคา้ 30 ราย น�ำมาหาค่าความเชื่อมั่นด้วยวิธีการของกระทรวงพาณิชย์ ผู้วิจัยได้ส่งแบบสอบถามทาง ครอนบคั (Cronbach) ผลการทดสอบพบวา่ มาตรไปรษณยี จ์ ำ� นวน 5,000 ชดุ ในชว่ งเวลาตง้ั แตเ่ ดอื น วัดของค�ำถามที่ใช้วัดตัวแปรคุณลักษณะของการเมษายน – กรกฎาคม 2555 มีแบบสอบถามท่ีได้ เป็นผู้ประกอบการ และลักษณะของสถานรับการตอบกลับจ�ำนวน 761 ชุดคิดเป็นร้อยละ ประกอบการ มคี า่ ความเชอื่ มน่ั เทา่ กบั 0.890 และ15.2 ของจ�ำนวนแบบสอบถามที่ส่งไปแต่เป็น 0.861 ส่วนมาตรวัดการเจริญเติบโตมีค่าความร้อยละ 95.1 ของขนาดของตัวอย่างท่ีค�ำนวณได้ เชือ่ ม่นั เท่ากบั 0.651จากระดับความเช่ือมั่น 95 % ในจ�ำนวนน้ีมี ตัวแปรท่ีใช้ในการศึกษาประกอบด้วยแบบสอบถามทมี่ ขี อ้ มลู ไมค่ รบถว้ นสมบรู ณแ์ ละไม่ ตวั แปรแฝงคณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการสามารถติดตามทวงถามไดจ้ ำ� นวน 9 ชดุ คงเหลอื มีตวั แปรสังเกตได้จำ� นวน 11 ตัวแปร ไดแ้ ก่ ความแบบสอบถามที่สามารถน�ำมาวิเคราะห์และ สามารถในการบริหารจดั การ การสร้างนวัตกรรมประมวลผลได้จำ� นวน 752 ชุด การทำ� งานเชงิ รกุ การเรยี นรู้ ความอดทน จรยิ ธรรม ผู้วิจัยสร้างแบบสอบถามที่ได้จากการ ทางธุรกิจ เครือข่ายของผู้ประกอบการ การให้ศึกษาค้นคว้าข้อมูลจากเอกสาร ทฤษฎี งานวิจัย อิสระแก่พนักงานในการแสดงความคิดเห็นและท่ีเกี่ยวข้อง และข้อมูลท่ีได้จากการสัมภาษณ์ใน ตัดสินใจ ความมุ่งมั่นในความส�ำเร็จและความเบ้อื งต้นมีทงั้ หมด 4 สว่ น คือ 1) ขอ้ มลู ทว่ั ไปของ พยายาม การวิเคราะห์ตลาดและคู่แข่ง และการผปู้ ระกอบการ 2) ขอ้ มลู ท่ัวไปของสถานประกอบ บริหารความเสี่ยง ตัวแปรแฝงลักษณะของสถานการ 3) ข้อมูลเกี่ยวกับคุณลักษณะของการเป็น ประกอบการ มีตวั แปรสงั เกตไดจ้ ำ� นวน 7 ตวั แปรผปู้ ระกอบการ และ 4) ขอ้ มลู เกย่ี วกบั ลกั ษณะของ ได้แก่ นวัตกรรมองค์การ เงินทุน เครือข่ายของ

70 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014สถานประกอบการ กลยทุ ธก์ ารตลาด บคุ ลากรทด่ี ี และ 21-30 ปี ตามล�ำดับ ส่วนผู้ประกอบการความเป็นอันหน่ึงเดียวกัน และองค์การมีการ ทีด่ ำ� รงต�ำแหน่งมากกวา่ 30 ปมี ีจ�ำนวนน้อยทสี่ ุดทำ� งานเชงิ รกุ ตวั แปรแฝงการเจรญิ เตบิ โตมตี วั แปร ผปู้ ระกอบการสว่ นใหญส่ ำ� เรจ็ การศกึ ษาสงั เกตไดจ้ ำ� นวน 5 ตัวแปร ไดแ้ ก่ ร้อยละของการ ในระดับสูงคือ ระดับปริญญาตรี และปริญญาโทเปลี่ยนแปลงของยอดขาย ก�ำไรสุทธิ เงินทุน มากที่สุด ในจ�ำนวนดังกล่าวเป็นผู้ประกอบการสินทรพั ยร์ วม และกำ� ลงั การผลิต วิสาหกิจขนาดกลาง และวิสาหกิจขนาดย่อม ประมวลผลและวิเคราะห์ข้อมูลใช้ ในจ�ำนวนใกล้เคียงกัน และส่วนใหญ่ไม่เคยศึกษาโปรแกรมสำ� เรจ็ รปู SPSS for windows วเิ คราะห์ ในต่างประเทศ เม่ือพิจารณาถึงการด�ำเนินธุรกิจสถิติเชิงพรรณนา และ ใช้โปรแกรมลิสเรล พบว่าส่วนใหญ่เป็นผู้ที่ริเร่ิมบุกเบิกธุรกิจด้วย(LISREL: Linear Structure Relationship) ตนเองมากกว่าเป็นกิจการท่ีสืบทอดต่อจากVersion 8.72 วิเคราะหต์ ัวแบบสมการโครงสร้าง ครอบครวั และในจ�ำนวนผูป้ ระกอบการท่ีสืบทอด(Structural Equation Modeling) เพื่อเปรียบ กิจการต่อจากครอบครัวมักเป็นผู้ท่ีได้รับการเทยี บ และประมาณคา่ ความสมั พนั ธเ์ ชงิ สาเหตขุ อง สนับสนุนจากครอบครัวอยู่เสมอในด้านการให้ค�ำปจั จยั คณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการ และ ปรกึ ษา เงินทนุ และการแก้ปญั หาตา่ งๆลักษณะของสถานประกอบการที่ส่งผลการเจริญ ผู้ประกอบการส่วนใหญ่เป็นผู้ที่มีเตบิ โตของวสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ มของ ประสบการณ์ และไม่มีประสบการณ์ในการประเทศไทย ท�ำธรุ กจิ มากอ่ นในสัดสว่ นทไ่ี ม่แตกตา่ งกนั มากนกัสรุปและอภปิ รายผล เมอื่ จำ� แนกตามขนาดของวสิ าหกจิ พบวา่ ผปู้ ระกอบ จากขนาดตวั อยา่ งวสิ าหกจิ ขนาดกลางที่ การวสิ าหกจิ ขนาดกลางสว่ นใหญจ่ ะเปน็ ผปู้ ระกอบกำ� หนดไว้ 400 ราย พบวา่ มกี ารตอบกลบั จ�ำนวน การท่ีมีประสบการณ์ และได้รับการฝึกฝนการ227 ราย คดิ เป็นร้อยละ 56.7 ของขนาดตัวอยา่ ง ท�ำธุรกิจมาต้ังแต่วัยเด็ก หรือวัยรุ่นมากกว่าส่วนตัวอย่างวิสาหกิจขนาดย่อม 400 ราย ผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดย่อมที่มีสัดส่วนของมกี ารตอบกลบั ในจำ� นวนท่ีมากกวา่ คือ 525 ราย การมีประสบการณ์และไม่มีประสบการณ์อยู่ในคิดเป็นร้อยละ 131.2 ผลการวิเคราะห์ข้อมูล ระดบั ใกล้เคยี งกนัพบวา่ ผู้ประกอบการส่วนใหญเ่ ปน็ เพศชาย มกี าร จากขอ้ มลู สถานประกอบการพบวา่ สว่ นกระจายของอายุในช่วง 5 ปีระหว่าง 36-60 ปี ใหญอ่ ยใู่ นรปู ของบรษิ ทั จำ� กดั รองลงมาคอื เจา้ ของพอๆ กัน โดยผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลาง คนเดยี วและหา้ งห้นุ สว่ น ส่วนใหญ่สถานประกอบสว่ นใหญ่มีอายรุ ะหว่าง 46-55 ปี และผปู้ ระกอบ การมรี ะยะเวลาการก่อต้ังไมเ่ กิน 10 ปี โดยพบวา่การวิสาหกิจขนาดย่อมส่วนใหญ่จะมีอายุอยู่ใน วิสาหกิจขนาดกลางมีระยะเวลาด�ำเนินธุรกิจชว่ งทนี่ ้อยกวา่ คอื 36-50 ปี สว่ นใหญเ่ ปน็ เจา้ ของ ยาวนานกว่าวิสาหกิจขนาดย่อม โดยส่วนใหญ่อยู่หรอื หนุ้ สว่ นมากกวา่ เปน็ ผบู้ รหิ าร มรี ะยะเวลาการ ในภาคการบริการมากที่สุดที่เหลือเป็นวิสาหกิจดำ� รงต�ำแหนง่ ส่วนใหญป่ ระมาณ 1-10 ปี รองลง ภาคการผลิต และภาคการค้าในจ�ำนวนพอๆ กันมาคือมีระยะเวลาด�ำรงต�ำแหน่ง 11-20 ปี โดยวสิ าหกจิ ขนาดกลางมภี าคการบรกิ ารและภาค การผลิตต่างกันเล็กน้อยแต่สูงกว่าภาคการค้า

สทุ ธิปรทิ ศั น์ 71 ปีที่ 28 ฉบบั ท่ี 85 มกราคม - มีนาคม 2557เกือบ 2 เทา่ สว่ นวสิ าหกิจขนาดยอ่ มสว่ นใหญ่เป็น ปานกลาง สว่ นวสิ าหกจิ ขนาดยอ่ มพบวา่ มคี ะแนนภาคบรกิ ารมากทส่ี ดุ รองลงมาเปน็ ภาคการคา้ และ เฉลี่ยเท่ากับ 3.29 คะแนนอยู่ในระดับปานกลางภาคการผลติ และส่วนใหญ่มีระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับ สำ� หรบั การวดั ผลประกอบการเฉลยี่ ยอ้ น ปานกลางทุกด้านยกเว้นด้านนวัตกรรมองค์การหลัง 4 ปี พบวา่ สว่ นใหญ่มีผลประกอบการท่เี จรญิ และความเป็นอันหน่ึงเดียวกันท่ีมีการปฏิบัติในเตบิ โตในดา้ นยอดขายมากทีส่ ุด รองลงมาคอื กำ� ไร ระดับมากสุทธิ และสินทรัพย์รวม ส�ำหรับเงินทุนส่วนใหญ่ ผลการทดสอบความสอดคล้องของตัวมีสัดส่วนเท่าเดิม เช่นเดียวกับก�ำลังการผลิตมี แบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุของสดั ส่วนของการเติบโตและเทา่ เดิมพอๆ กนั คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการ และ ผลการวิเคราะห์คุณลักษณะของการ ลกั ษณะของสถานประกอบการทม่ี ผี ลตอ่ การเจรญิเปน็ ผปู้ ระกอบการจำ� นวน 11 ดา้ น พบวา่ วสิ าหกจิ เติบโตของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมขนาดกลางและขนาดย่อมทั้งในภาพรวม และ มรี ูปแบบความสัมพนั ธ์ดงั นี้จ�ำแนกตามขนาดของวิสาหกิจมีค่าเฉลี่ยคะแนนการปฏิบัติในคุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการไม่แตกต่างกันโดยมีคะแนนคุณลักษณะอยู่ในระดบั มาก (ค่าเฉลีย่ รวม= 3.80, ค่าเฉลีย่ วสิ าหกิจขนาดกลาง= 3.97 และค่าเฉลี่ยวิสาหกิจขนาดย่อม= 3.73 จากคะแนนเต็ม 5 คะแนน) เมื่อพจิ ารณาคา่ เฉลยี่ คะแนนการปฏบิ ตั ใิ นคณุ ลกั ษณะของการเป็นผู้ประกอบการพบว่า วิสาหกิจท้ังในภาพรวมและจ�ำแนกตามขนาดของวิสาหกิจส่วนใหญม่ กี ารปฏบิ ตั ดิ า้ นการสรา้ งนวตั กรรมมากทส่ี ดุลำ� ดับถัดไปคอื การเรียนรู้ และความอดทน ส�ำหรับการพิจารณาลักษณะของสถานประกอบการจำ� นวน 7 ด้าน พบวา่ มีคะแนนเฉลย่ี รวม 3.40 คะแนน จากคะแนนเตม็ 5 คะแนนมีการปฏิบัติในระดับปานกลาง ส่วนใหญ่มีการปฏบิ ตั ใิ นดา้ นความเปน็ อนั หนงึ่ เดยี วกนั นวตั กรรมองค์การ และองค์การมีการท�ำงานเชิงรุกเมอ่ื จำ� แนกตามขนาดของวสิ าหกจิ พบวา่ มคี ะแนนเฉลี่ยแตกต่างกันกล่าวคือ วิสาหกิจขนาดกลางมีคะแนนเฉลยี่ เทา่ กบั 3.64 คะแนนอยใู่ นระดบั มากและลกั ษณะทกุ ดา้ นมคี ะแนนเฉลยี่ อยใู่ นระดบั มากยกเว้นด้านบุคลากรที่ดี มีคะแนนอยู่ในระดับ

72 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014ภาพที่ 2 ตัวแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุของคุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการและลกั ษณะของสถานประกอบการที่มีผลตอ่ การเจริญเติบโต ผลการทดสอบความสอดคล้องของ ปรับแก้แล้ว (AGFI) เท่ากับ 0.95 มีค่ามากกว่าตัวแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุของ 0.90 ซ่ึงผา่ นตามเกณฑท์ ่ียอมรับได้ ค่ารากของค่าวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมหลังจากที่ได้ เฉล่ียก�ำลังสองของส่วนเหลือมาตรฐาน (SRMR)ท�ำการปรับแบบจ�ำลองแล้วพบว่า ค่าไค-สแควร์ เท่ากับ 0.037 มีค่าเข้าใกล้ศูนย์แสดงถึงความ(x2) มีค่าเท่ากับ 261.37 ค่าองศาอิสระ (df) สอดคล้องในระดับดีมาก และดัชนีวัดความมเี ท่ากับ 157 ค่า p-value มคี ่าเทา่ กบั 0.00 และ สอดคลอ้ ง NFI NNFI และ CFI มคี า่ เทา่ กบั 0.98เมื่อพิจารณาค่า x2/df ในที่น้ีมีค่าเท่ากับ 1.66 0.99 และ 0.99 ตามล�ำดับ ซ่ึงมีคา่ มากกว่า 0.95ซึ่งมีค่าน้อยกว่า 2.00 แสดงถึงตัวแบบมีความ จึงสามารถอธิบายได้ว่าตัวแบบมีความสอดคล้องสอดคลอ้ งกบั ขอ้ มลู เชงิ ประจกั ษ์ (Tabachnik and กับขอ้ มูลเชงิ ประจักษ์Fidell, 2007) และค่าดัชนตี ัวอ่ืนๆ ไดแ้ ก่ ค่าราก การพิจารณาค่าน้�ำหนักของตัวแปรทส่ี องของคา่ เฉลยี่ ความคลาดเคลอ่ื นกำ� ลงั สองของ พบว่า ค่าน�้ำหนักของตัวแปรทุกตัวแตกต่างจากการประมาณคา่ (RMSEA) เท่ากับ 0.030 ซึ่งมีค่า ศูนย์อย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ 0.01เขา้ ใกลศ้ นู ยแ์ สดงถงึ ความสอดคลอ้ งในระดบั ดมี าก โดยคา่ นำ�้ หนกั ของตวั แปรคณุ ลกั ษณะของการเปน็ค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้อง (GFI) เท่ากับ ผู้ประกอบการจ�ำนวน 11 ตัวแปร มีน้�ำหนัก0.97 และค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้องที่ องค์ประกอบเป็นบวกโดยมีตัวแปรที่มีค่าน้�ำหนัก

สทุ ธปิ ริทัศน์ 73 ปีที่ 28 ฉบับที่ 85 มกราคม - มีนาคม 2557มากทีส่ ุด 3 ล�ำดบั แรกคือ การวิเคราะห์ตลาดและ สาเหตกุ บั การเจรญิ เตบิ โตของวสิ าหกจิ ขนาดกลางคูแ่ ข่ง (ANA) การทำ� งานเชงิ รกุ (ACT) และความ และยอ่ ม” ผลการทดสอบพบวา่ คุณลกั ษณะของสามารถในการบรหิ ารจดั การ (MAN) มีค่าน้ำ� หนัก การเป็นผู้ประกอบการมีความสัมพันธ์เชิงสาเหตุเท่ากับ 0.71 0.70 และ 0.66 ตามล�ำดับ ส่วน ทางออ้ มกบั การเจรญิ เตบิ โตผา่ นลกั ษณะของสถานตัวแปรลักษณะของสถานประกอบการ พบว่า ประกอบการ ดังน้ันสมมติฐาน 1 ได้รับการตวั แปรท้ัง 7 ตัวมคี า่ น้ำ� หนักเปน็ บวก ตัวแปรทีม่ ี สนับสนุน ซึ่งช้ีให้เห็นว่ายิ่งผู้ประกอบการมีคา่ นำ้� หนกั มากทสี่ ดุ 3 ลำ� ดบั แรกคอื องคก์ ารมกี าร คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการมากข้ึนท�ำงานเชงิ รกุ (PRE) กลยทุ ธก์ ารตลาด (STA) และ เทา่ ใด ยงิ่ จะทำ� ใหว้ สิ าหกจิ หรอื สถานประกอบการนวตั กรรมองคก์ าร (BIN) มคี า่ นำ้� หนักเท่ากบั 0.86 มีการเจริญเติบโตมากย่ิงขึ้น โดยคุณลักษณะของ0.75 และ 0.69 ตามลำ� ดับ และตวั แปรการเจริญ การเป็นผู้ประกอบการที่ส�ำคัญประการแรกคือเติบโตประกอบด้วย 5 ตัวแปร มีค่าน�้ำหนักเป็น การวิเคราะห์ตลาดและคู่แข่ง ซึ่งหมายถึงบวกเชน่ กัน โดยตัวแปรที่มีคา่ น�้ำหนักมากทส่ี ดุ คอื ผปู้ ระกอบการตอ้ งมคี วามสามารถในการวเิ คราะห์รอ้ ยละการเพมิ่ ขน้ึ ของยอดขาย (SAL) มคี า่ นำ�้ หนกั ตลาด ศึกษาต้องการของลูกค้าเพ่ือพัฒนาสินค้าเท่ากบั 0.78 รองลงมาคอื รอ้ ยละการเพมิ่ ข้ึนของ หรือแสวงหาวิธีการด�ำเนินงานให้สอดคล้องกับก�ำไรสทุ ธิ (PRO) และร้อยละการเพ่ิมขึน้ ของกำ� ลัง ความต้องการของลูกค้าให้ได้รับความพึงพอใจการผลิต (CAP) มนี ้�ำหนกั เทา่ กันคอื 0.77 (แสดง รวมถึงติดตามความเคลื่อนไหวของคู่แข่งขันอย่างภาพท่ี 2) ส�ำหรับการพิจารณาความสัมพันธ์ของ ต่อเนื่องส่งผลท�ำให้ผู้ประกอบการสามารถทราบตัวแปรพบว่า ตัวแปรทุกตัวมีอิทธิพลทางบวก ถึงจุดอ่อนและจุดแข็งของสถานประกอบการของต่อตัวแปรผลโดยตัวแปรคุณลักษณะของการเป็น ตนเองเมอ่ื เปรยี บเทยี บกบั คแู่ ขง่ ขนั ประการทส่ี องผู้ประกอบการ (LENT) มีอิทธิพลทางตรงต่อ การทำ� งานเชิงรุก โดยผ้ปู ระกอบการตอ้ งเป็นผคู้ ิดลักษณะของสถานประกอบการ (LCOM) มีค่า แสวงหาโอกาส และวิธีการต่างๆ เพ่ือให้สถานสมั ประสทิ ธิอ์ ทิ ธพิ ลเท่ากับ 0.81 และยังมอี ทิ ธพิ ล ประกอบการมคี วามเจรญิ เตบิ โตมากยงิ่ ขน้ึ และเปน็ทางออ้ มตอ่ การเจรญิ เตบิ โต (LGRO) ผา่ นลกั ษณะ ผู้น�ำเหนือคู่แข่งขัน สอดคล้องกับแนวคิดและผลของสถานประกอบการ มีค่าสัมประสิทธ์ิอิทธิพล การศกึ ษาของ Miller (1983) ที่พบว่าผปู้ ระกอบเท่ากบั 0.13 นอกจากนัน้ ยงั พบว่าตัวแปรลกั ษณะ การท่ีมีการท�ำงานเชิงรุกจะมีความสัมพันธ์กับของสถานประกอบการมีอิทธิพลทางตรงต่อการ ระดับของการเป็นผู้ประกอบการหากผู้ประกอบเจริญเติบโต มคี า่ สมั ประสิทธิ์อิทธพิ ลเทา่ กบั 0.16 การมีการท�ำงานเชิงรุกมากขึ้นเท่าใดจะส่งผลให้เม่ือพิจารณาค่าอิทธิพลรวมพบว่า ตัวแปร ระดับของการเป็นผู้ประกอบการเพิ่มสูงขึ้น และคุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการมีอิทธิพล ประการทส่ี าม ความสามารถในการบรหิ ารจดั การโดยรวมต่อการเจริญเติบโตมากกว่าตัวแปร โดยมกี ารวางแผน กำ� หนดเปา้ หมาย วธิ กี ารดำ� เนนิลักษณะของสถานประกอบการ มีค่าสัมประสิทธิ์ งานและมอบหมายงานอย่างเหมาะสมรวมทั้งมีอทิ ธพิ ลเทา่ กบั 0.23 และ 0.16 การติดตามและประเมินผลงานตามเป้าหมายที่ จากสมมตฐิ าน 1 ที่ว่า “คณุ ลักษณะ วางไว้ของการเป็นผู้ประกอบการมีความสัมพันธ์เชิง

74 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014 การท่ีผู้ประกอบการมีคุณลักษณะของ จากสมมติฐาน 2 ท่ีว่า “ลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการมากข้ึนเท่าใดจะส่งผลให้ สถานประกอบการมีความสัมพันธ์เชิงสาเหตุกับวิสาหกิจมีความเจริญเติบโตมากยิ่งขึ้นนั้น พบว่า การเจรญิ เตบิ โตของวสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดสอดคล้องกับ Lumpkin และ Dess (1996) ย่อม” ผลการทดสอบพบว่าลักษณะของสถานEntrialgo (2002) Krauss, Frese, Friedrich และ ประกอบการ มคี วามสมั พนั ธเ์ ชงิ สาเหตทุ างตรงกบัUnger (2005) Ferreira และ Azevedo (2007) การเจริญเติบโต สมมติฐาน 2 จึงได้รับการLim (2009) Kreiser และ Davis (2009) Rauch, สนับสนุน แสดงว่าสถานประกอบการใดที่มีWiklund, Lumpkin และ Frese (2009) Harms ลกั ษณะของสถานประกอบการทด่ี เี พมิ่ ขนึ้ จะสง่ ผล(2009) และ Amran et al. (2010) ท่ีพบว่า ให้วิสาหกิจเติบโตมากขึ้น ท้ังนี้เน่ืองมาจากการคุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการส่งผลต่อ เติบโตของธุรกิจอาจต้องอาศัยระยะเวลาในการการเจรญิ เตบิ โตและประสทิ ธภิ าพของธรุ กจิ ขอ้ มลู สร้างประสบการณ์ สรา้ งความเชือ่ ม่ันให้ได้รบั การจากการศึกษาของ Ferreira และ Azevedo ยอมรับจากบคุ คลหลายกลุม่ อาทิ ลูกคา้ ผ้ถู อื หุ้น(2007) พบว่า สถานประกอบการที่มีการเติบโต คู่ค้า สถาบันการเงิน ฯลฯ ตลอดจนการสั่งสมอย่างรวดเร็วมักมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบของ ประสบการณ์และความเช่ียวชาญในการด�ำเนินสินค้าอยู่เสมอเพื่อให้สินค้าเข้าสู่ตลาดใหม่และมัก ธุรกิจ เมื่อธุรกิจเจริญเติบโตมีขนาดใหญ่ขึ้นอันใชก้ ลยทุ ธท์ มี่ คี วามหลากหลาย มคี วามยดื หยนุ่ และ เนื่องมาจากมีจ�ำนวนลูกค้า จ�ำนวนการผลิต การปรับเปลีย่ นไปตามสถานการณ์ต่างๆ นอกจากน้นั จา้ งงาน การขยายสาขา หรอื มกี ารขยายการลงทนุยงั สอดคล้องกับผลการศกึ ษาของ Harms (2009) ไปในธุรกิจต่างๆ ซ่ึงหากขาดประสิทธิภาพการทศี่ กึ ษาพบว่า คุณลกั ษณะของการเป็นผู้ประกอบ บรหิ ารจัดการที่ดแี ล้วธุรกจิ อาจมคี วามเส่ยี งท่ีตอ้ งการเป็นปัจจัยส�ำคัญที่มีผลต่อการพัฒนาความ เผชิญกับความล้มเหลวในที่สุดก็จะประสบปัญหาสามารถในการด�ำเนินงานและท�ำให้ธุรกิจเจริญ การขาดทุน ดังนั้นการที่ธุรกิจเจริญเติบโตอย่างเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยธุรกิจอาจใช้กลยุทธ์มุ่ง ตอ่ เนอื่ งสถานประกอบการอาจตอ้ งอาศยั บคุ ลากรผลิตภัณฑ์หรือมุ่งตลาดเป้าหมายเฉพาะกลุ่มรวม ท่ีมีการท�ำงานเชิงรุก มีการวางแผนและด�ำเนินไปถึงกระบวนการในการสร้างคุณค่าขององค์การ กลยุทธ์การตลาดให้สอดคล้องกับสภาพการณ์เพ่ือเพิ่มประสิทธิภาพและเป็นส่วนสนับสนุนให้ แข่งขันรวมท้ังการสร้างนวัตกรรมในสินค้าและสถานประกอบการมกี ารเจรญิ เตบิ โต และแมว้ า่ ผล บริการด้วยการพัฒนาสินค้าให้มีรูปแบบใหม่ตรงการศึกษาครั้งน้ีไม่พบว่าคุณลักษณะของการเป็น ตอ่ ความตอ้ งการของลกู คา้ เพอ่ื สรา้ งยอดขายและผู้ประกอบการมีความสัมพันธ์เชิงสาเหตุทางตรง กำ� ไรใหส้ ถานประกอบการมคี วามเจรญิ เตบิ โตและกับการเจริญเติบโตแต่มีความสัมพันธ์ทางอ้อม มีความได้เปรียบในการแข่งขัน สอดคล้องกับผา่ นลกั ษณะของสถานประกอบการ อาจอธบิ ายได้ ผลการศกึ ษาของ Harms (2009) ทพี่ บวา่ ลกั ษณะวา่ การบรหิ ารงานของผปู้ ระกอบการทำ� ใหล้ กั ษณะ ของสถานประกอบการทเี่ จรญิ เตบิ โตอยา่ งรวดเรว็ของสถานประกอบการเอ้ือต่อการด�ำเนินงานที่มี จะต้องมีความสามารถในการตอบสนองต่อตลาดประสิทธิภาพซ่ึงท�ำให้วิสาหกิจมีผลประกอบการ ในภาพรวมโดยเปน็ ผลมาจากการใชก้ ลยทุ ธก์ ารเขา้เพ่มิ สงู ขึน้ และสรา้ งความเจริญเตบิ โตตอ่ ไปได้ สู่ตลาดและความสามารถในการขายสินค้าได้ใน

สุทธปิ ริทัศน์ 75 ปีท่ี 28 ฉบับท่ี 85 มกราคม - มีนาคม 2557ตลาดระหวา่ งประเทศ รวมทงั้ มกี ารใชก้ ลยทุ ธด์ า้ น การมีปัจจัยท่ีส�ำคัญได้แก่ องค์การมีการท�ำงานราคา มีการสร้างสรรค์นวัตกรรมและน�ำเสนอ เชิงรุก กลยุทธ์การตลาด และนวัตกรรมองค์การสินค้าออกสู่ตลาดซึ่งเป็นความสามารถท่ีคู่แข่งขัน เปน็ ปจั จยั ทส่ี ำ� คญั ของลกั ษณะของสถานประกอบไม่สามารถลอกเลียนแบบหรือไม่มีสินค้าอื่น การที่ส่งผลทางตรงต่อการเจริญเติบโตของทดแทนได้ มีความสามารถท่ีจะประสานงานและ วสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ ม โดยปจั จยั ดา้ นร่วมมือกันระหว่างธุรกิจและอุตสาหกรรมอื่นๆ กลยุทธ์การตลาด และนวัตกรรมองค์การมีความเพอื่ สรา้ งศกั ยภาพในการแขง่ ขนั และมกี ารบรหิ าร สอดคล้องกับการศกึ ษาของ Harms (2009) ท่พี บทรัพยากรบุคคลโดยให้พนักงานมีส่วนร่วมในการ วา่ สถานประกอบการจะตอ้ งมคี วามสามารถในการท�ำงาน มีการจ่ายค่าตอบแทนหรือสิ่งจูงใจแก่ ตอบสนองต่อตลาดในภาพรวม การตอบสนองต่อพนักงาน โดยปัจจัยดังกล่าวเป็นส่วนสนับสนุนให้ ตลาดบางสว่ น หรอื ตอบสนองตอ่ ตลาดเฉพาะสว่ นธรุ กจิ มีการเจรญิ เติบโตอย่างรวดเร็ว ซ่ึงเป็นผลมาจากการใช้กลยุทธ์การตลาด และ กล่าวโดยสรุปการศึกษารูปแบบความ นวตั กรรมขององคก์ ารในการสรา้ งสรรคส์ นิ คา้ และสมั พนั ธข์ องคณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการ บรกิ ารทค่ี ู่แข่งขนั ไม่สามารถลอกเลียนแบบได้โดยและลักษณะของสถานประกอบที่ส่งผลต่อการ งา่ ย เปน็ การเพม่ิ คณุ คา่ ใหส้ ถานประกอบการเจรญิเจริญเติบโตของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาด เติบโตอย่างรวดเร็ว ดังนั้นผู้ประกอบการต้องย่อมท�ำให้ทราบว่าคุณลักษณะของการเป็น พัฒนาตนเองให้มีความพร้อม มีคุณลักษณะผปู้ ระกอบการเปน็ ปจั จยั สำ� คญั ทสี่ ง่ ผลทางตรงตอ่ ครบถ้วนทุกประการตามคุณลักษณะของการเป็นลักษณะของสถานประกอบการ แสดงให้เห็นว่า ผปู้ ระกอบการซงึ่ จะเปน็ ปจั จยั สำ� คญั ทจ่ี ะสง่ ผลตอ่หากผู้ประกอบการสามารถพัฒนาตนเองให้มี การมีลักษณะของสถานประกอบการที่ดีอันจะน�ำคณุ ลกั ษณะของการเปน็ ผปู้ ระกอบการทดี่ มี ากขนึ้ ไปสู่การสร้างผลประกอบการ และความเจริญเท่าใดย่อมส่งผลท�ำให้ลักษณะของสถานประกอบ เตบิ โตของวิสาหกจิ ตอ่ ไปในอนาคตการมีการด�ำเนินงานท่ีมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ขอ้ เสนอแนะนอกจากคณุ ลกั ษณะของการเป็นผู้ประกอบการท่ี ข้อเสนอแนะส�ำหรับผู้ประกอบการจะส่งผลทางตรงต่อลักษณะของสถานประกอบ ดงั น ้ีการแล้วยังจะส่งผลทางอ้อมต่อการเจริญเติบโต 1. จากผลการศกึ ษาทพี่ บวา่ คณุ ลกั ษณะของการของวิสาหกิจ โดยมีคุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการที่ส�ำคัญได้แก่ การวิเคราะห์ตลาด เปน็ ผปู้ ระกอบการมผี ลทางตรงตอ่ ลกั ษณะของและคแู่ ขง่ การท�ำงานเชิงรุก และความสามารถใน สถานประกอบการ และมผี ลทางออ้ มตอ่ การการบรหิ ารจดั การ สอดคลอ้ งกบั แนวความคดิ และ เจรญิ เตบิ โตของวสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดผลการศกึ ษาที่สำ� คัญของ Miller (1983) Covin ย่อมผ่านลักษณะของสถานประกอบการและ Slevin (1991) และ Lumpkin และ Dess ดงั นน้ั การทว่ี สิ าหกจิ จะเจรญิ เตบิ โตผปู้ ระกอบ(1996) ที่พบว่า การท�ำงานเชิงรุก เป็นองค์ การวสิ าหกจิ ขนาดกลางและขนาดยอ่ มจะตอ้ งประกอบท่ีส�ำคัญของคุณลักษณะของการเป็น พฒั นาตนเองใหม้ คี วามพรอ้ มมคี ณุ สมบตั ทิ ี่ผู้ประกอบการ ส่วนลักษณะของสถานประกอบ ครบถ้วนตามคุณลักษณะของการเป็น

76 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014 ผปู้ ระกอบการ โดยมคี ณุ ลกั ษณะทส่ี ำ� คญั ไดแ้ ก่ อุตสาหกรรมอยู่ตลอดเวลารวมทง้ั แสวงหา 1) การวเิ คราะหต์ ลาดและคแู่ ขง่ โดยเรม่ิ จาก ตลาดใหม่ๆ ตอบสนองความต้องการของ การศกึ ษาพฤตกิ รรมและความตอ้ งการทแี่ ท้ ลกู ค้าในลักษณะท่ีเหนือความคาดหวังของ จรงิ ของลกู คา้ เพอื่ ใหส้ ามารถพฒั นาสนิ คา้ หรอื ลกู คา้ 2) กลยุทธ์การตลาด หมายถึง การมี บรกิ ารใหเ้ ปน็ ทตี่ อ้ งการของลกู คา้ และเกดิ กลยุทธ์การตลาดท่ีชัดเจนเพ่ือสร้างยอด ความพึงพอใจ ท่ามกลางกระแสของการ ขาย และส่วนครองตลาดใหม้ ากยิง่ ข้ึนรวม แขง่ ขนั ทร่ี นุ แรงเชน่ ปจั จบุ นั ผปู้ ระกอบการควร ทั้งการตอบสนองความต้องการของลูกค้า ศกึ ษาและตดิ ตามความเคลอ่ื นไหวของคแู่ ขง่ ให้ลูกค้าได้รับความพึงพอใจ และ อยา่ งตอ่ เนอื่ ง การวเิ คราะหค์ แู่ ขง่ จะชว่ ยใหผ้ ู้ 3) นวตั กรรมองคก์ าร หมายถงึ มกี ารพฒั นา ประกอบการสามารถมองเหน็ จดุ แขง็ และจดุ รูปแบบและคุณภาพของสินค้าและบริการ ออ่ นของตนเองเมอื่ เปรยี บเทยี บกบั คแู่ ขง่ นำ� ไป อย่างต่อเนื่อง หรืออาจน�ำเทคนิคหรือวิธี สู่การวางแผน การก�ำหนดกลยทุ ธ์ทางการ การใหม่ๆ มาใช้ในการด�ำเนินงานให้มี ตลาด และการจดั สรรทรพั ยากรเพอื่ ใชต้ อ่ สกู้ บั ประสิทธิภาพเพ่ือตอบสนองความต้องการ คแู่ ขง่ อยา่ งเหมาะสม 2) การทำ� งานเชงิ รกุ ของลกู คา้ ในดา้ นสนิ คา้ และบรกิ ารตลอดจน หมายถงึ คอยตดิ ตามขา่ วสารและสถานการณ์ ท�ำให้สถานประกอบการมีภาพลักษณ์ท่ีดี ปจั จบุ นั เพอื่ ประเมนิ การเปลยี่ นแปลงตา่ งๆ ท่ี และเสรมิ การท�ำงานเชิงรกุ ขององค์การ สง่ อาจส่งผลกระทบต่อกิจการ รู้จักคิดและ ผลให้วิสาหกิจเจรญิ เติบโตในทส่ี ดุ แสวงหาโอกาส วิธีการตา่ งๆ เพ่อื ให้สถาน ขอ้ เสนอแนะตอ่ หนว่ ยงานทม่ี สี ว่ นเกย่ี วขอ้ ง ประกอบการมคี วามเจรญิ เตบิ โตมากยงิ่ ขน้ึ และ ดังนี้ เปน็ ผนู้ ำ� ในตลาด และ 3) ความสามารถในการ 1. จากผลการศึกษาท่ีพบว่า คุณลักษณะของ บรหิ ารจดั การ หมายถงึ มคี วามสามารถในการ การเป็นผู้ประกอบการมีผลทางตรงต่อ วางแผน กำ� หนดเปา้ หมาย วธิ กี ารดำ� เนนิ งาน ลักษณะของสถานประกอบการ และมีผล กำ� หนดความรบั ผดิ ชอบ และประเมนิ ผลการ ทางอ้อมต่อการเจริญเติบโตของวิสาหกิจ ปฏบิ ตั งิ านเทยี บกบั เปา้ หมายทไี่ ดว้ างไว้ ขนาดกลางและขนาดยอ่ มผา่ นลกั ษณะของ2. จากผลการศึกษาท่ีพบว่า ลักษณะของ สถานประกอบการ โดยมีคุณลักษณะของ สถานประกอบการมีผลทางตรงต่อการ การเป็นผู้ประกอบการที่ส�ำคัญได้แก่ เจริญเติบโตของวิสาหกิจขนาดกลางและ 1) การวิเคราะห์ตลาดและคู่แข่ง 2) การ ขนาดย่อม ดังนั้นผู้ประกอบการวิสาหกิจ ท�ำงานเชงิ รกุ และ 3) ความสามารถในการ ขนาดกลางและขนาดย่อมควรให้ความ บริหารจัดการ และมีลักษณะของสถาน ส�ำคัญกับการพัฒนาสถานประกอบการให้ ประกอบการที่ส�ำคัญได้แก่ 1) องค์การมี มลี กั ษณะทด่ี มี ากยง่ิ ขึน้ โดยมลี กั ษณะของ การทำ� งานเชงิ รกุ 2) กลยทุ ธก์ ารตลาด และ ส ถ า น ป ร ะ ก อ บ ก า ร ที่ ส� ำ คั ญ ไ ด ้ แ ก ่ 3) นวตั กรรมองคก์ าร ดงั นั้นหนว่ ยงานที่มี 1) องคก์ ารมกี ารทำ� งานเชงิ รกุ หมายถงึ สถาน สว่ นเกยี่ วขอ้ งอาจนำ� ขอ้ คน้ พบทไี่ ดจ้ ากการ ประกอบการต้องด�ำเนินการให้เป็นผู้น�ำใน ศึกษาคร้ังน้ีไปใช้เป็นแนวทางในการ

สุทธปิ ริทัศน์ 77 ปที ่ี 28 ฉบับท่ี 85 มกราคม - มนี าคม 2557 ว า ง แ ผ น แ ล ะ พั ฒ น า ค ว า ม พ ร ้ อ ม ข อ ง ผู้ประกอบการ รวมถึงการส่งเสริมและ สนบั สนนุ ใหผ้ ปู้ ระกอบการมที กั ษะ มคี วาม รู้ มีคณุ ลักษณะของการเปน็ ผ้ปู ระกอบการ และมลี กั ษณะของสถานประกอบการทดี่ ซี ง่ึ จะส่งผลให้ผู้ประกอบการมีศักยภาพ และ สามารถด�ำเนนิ กิจการใหม้ ีการเจรญิ เติบโต ต่อไปได้ในอนาคต2. จากการศกึ ษาทพี่ บวา่ วสิ าหกจิ ขนาดยอ่ มยงั มี ระดบั การปฏบิ ตั ใิ นลกั ษณะของสถานประกอบ การนอ้ ยกวา่ วสิ าหกจิ ขนาดกลาง ดา้ นทมี่ กี าร ปฏิบัติน้อย ได้แก่ การบริหารจัดการด้าน เงนิ ทนุ การสรา้ งเครอื ขา่ ยของสถานประกอบ การ กลยทุ ธด์ า้ นการตลาด บคุ ลากรทดี่ ี และ องคก์ ารมกี ารทำ� งานเชงิ รกุ ดงั นนั้ หนว่ ยงานที่ มสี ว่ นเกยี่ วขอ้ งตอ้ งสง่ เสรมิ สนบั สนนุ และให้ ความรู้เก่ียวกับการบริหารจัดการในด้าน ดงั กลา่ ว เพอื่ พฒั นาการดำ� เนนิ งานในลกั ษณะ ของสถานประกอบการใหม้ ปี ระสทิ ธภิ าพมาก ยง่ิ ขนึ้

78 SUTHIPARITHAT Vol.28 No.85 January - March 2014 เอกสารอ้างองิจกั รมณฑ์ ผาสุกวนิช. (2550). ฐานข้อมูลท�ำเนยี บสมาชิกสมาคมส่งเสรมิ ผปู้ ระกอบการวสิ าหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อมไทย. กรงุ เทพฯ : ผแู้ ต่ง.วรรณี ชลนภาสถติ . (2552,มกราคม-มิถุนายน). SMEs ธรุ กจิ กเู้ ศรษฐกจิ . เศรษฐศาสตรแ์ ละบรหิ ารธรุ กจิ ปริทัศน์ (มหาวทิ ยาลยั รังสิต), 5(1), 5-19.สำ� นกั งานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดยอ่ ม. (2553). รายงานสถานการณ์วิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อม ปี 2553 และแนวโนม้ ปี 2554. กรุงเทพฯ: ผแู้ ตง่ .Amran Awang, Abdul Rashid Said Asghar, Khairul Anwar Subari. (2010). Study of Distinctive Capabilities and Entrepreneurial Orientation on Return on Sales among Small and Medium Agro-Based Enterprises (SMAEs) in Malaysia. International Business Research, 3(2), pp.34-48.Covin, J.G., and Slevin, D.P. (1991). A conceptual model of entrepreneurship as firm behavior. Entrepreneurship Theory and Practice, 16(1): 7-25.Covin, J.G., and Slevin, D.P. (1989). Strategic management of small firms in hostile and benign environments. Strategic Management Journal, 10. pp.75-87.Dess, Gregory G., Lumpkin G.T. and Taylor Marilyn L. (2005). Strategic management : Creating competitive advantage. (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.Dess, Gregory G., Lumpkin G.T. and Eisner Alan B. (2007). Strategic management : Text & Case. (3rd ed.). Boston: McGraw-Hill.Entrialgo, Montserrat. (2002). The Impact of the Alignment of Strategy and Managerial Characteristic on Spanish SMEs. Journal of Small Business Management, 40(3), pp.260-270.Ferreira, Joao and Azevedo, Susana. (2007, November 09). Entrepreneurial Orientation as a main Resource and Capability on Small Firm’s Growth. Retrieved May 2, 2009, from http://mpra.ub.uni-muenchen.de/5682/MPRA paper No.5682.posted09.Novenber2007/16:57Harms, Rainer. (2009). A Multivariate Analysis of the Characteristics of Rapid Growth Firms, Their Leaders, and Their Market. Journal of Small Business and Entrepreneurship, 22(4). pp.429-454.Kreiser, Patrick M. and Davis Justin. (2009). A revised conceptual model of the firm-level entrepreneurial process. Journal of Small Business Strategy, 20(1), pp.1-18.

สุทธปิ รทิ ศั น์ 79ปที ่ี 28 ฉบบั ที่ 85 มกราคม - มีนาคม 2557Krauss, Stefanie I., Frese, Michael., Friedrich, Christian and Unger, Jens M. (2005). Entrepreneurial orientation : A psychological model of success among southern African small business owners. European journal of work and organizational psychology, 14(3), pp.315-344.Lumpkin, G. T. and Dess, G. G. (1996). Clarifying the entrepreneurial orientation construct and linking it to performance. Academy of Management Review, 21(1), pp.135-172.Lee, Sang M. and Peterson, Suzanne J.. (2000). Culture, Entrepreneurial Orientation, and Global Competiveness. Journal of World Business, 35. pp.401-416.Lim, Seongbae. (2009). Entrepreneurial Orientation and The Performance of Service Business. Retrieved March 7, 2009, from http://www.decisionsciences.org/ Proceedings/DSI2008/docs/392-9586.pdfMiller, Danny. (1983). The correlates of entrepreneurship in three types of firms. Management Science, 29(7), pp.770-791.Rauch, Andreas.,Wiklund, Johan., Lumpkin G.T. and Frese, Michael. (2009). Entrepreneurial Orientation and Business Performance: An Assessment of Past Research and Suggestions for the future. Entrepreneurship Theory and Practice. pp.761-787.Tabachnik, Barbara G. and Fidell, Linda S. (2007). Using Multivariate Statistics. (5th ed.). New York: Allyn and Bacon.Yamane, Taro. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper and Row.