นิทานอีสป

นิทานอีสป เร่ือง กบเลือกนาย ผ้แู ตง่ : อีสป

กบฝูงหนึ่งเหนื่อยหน่ายทจี่ ะปกครองกนั เอง พวกมันมเี สรีภาพมากล้นจนนสิ ัยเสีย พวกกบ หาได้ทาส่ิงใดไม่นอกจากน่ังร้องอ๊บๆ ด้วยความ เบ่ือหน่าย และปรารถนาทจี่ ะมเี จ้านายซึ่งทาให้ พวกมันเพลดิ เพลนิ เจริญใจด้วยท่วงท่าสง่างาม และชวนให้จงรักภกั ดี รวมถงึ คอยปกครองฝูง กบโดยทพี่ วกมันรู้ตวั ด้วยว่าถูกปกครองอยู่ เหล่ากบประกาศว่านมหรือนา้ ไม่ใช่ผู้ปกครอง สาหรับพวกมนั ดงั น้ันพวกมนั จงึ ขอร้องเทพจูปิ เตอร์ ให้ ส่ งพระราชาลงมาให้ พวกมนั

เทพจูปิ เตอร์เลง็ เห็นว่าพวกมันเป็ นส่ิงมชี ีวติ ท่ีช่าง ดาษดื่นและโง่เขลานัก แต่เพื่อให้พวกมันเงยี บเสียง รวมถงึ ให้เชื่อว่าพวกมนั มพี ระราชา พระองค์จึงโยนซุง ท่อนใหญ่ท่อนหนึง่ หล่นโครมลงมาจนท้องนา้ แตก กระจายไปทวั่ ฝูงกบซ่อนตวั อยู่ใต้กอกกและต้นหญ้า พลางคดิ ว่าพระราชาองค์ใหม่ของพวกมันเป็ นอสูรยกั ษ์ น่ากลวั แต่ไม่นานพวกมนั กพ็ บว่าพระราชาท่อนซุงทรง อ่อนน้อมและรักสงบเพยี งใด ในเวลาอนั ส้ันพวกกบ หนุ่มสาวกใ็ ช้ท่อนซุงเป็ นแท่นกระโดดนา้ ส่วนพวกกบ ชรากใ็ ช้มันเป็ นสถานท่ีนัดพบ ทีซ่ ึ่งพวกมันพากนั บ่น ด้วยเสียงอนั ดงั เกย่ี วกบั ผู้ปกครองจนได้ยนิ ไปถงึ หูเทพ จูปิ เตอร์

เพ่ือส่ังสอนบทเรียนให้แก่บรรดากบท้งั หลาย ท่านเทพบดจี งึ ส่งนกกระเรียนลงมาเป็ นพระราชา แห่งดนิ แดนกบ นกกระเรียนเพยี งใด มนั สวาปาม เหล่ากบผู้น่าสงสารซ้ายทขี พสิ ูจน์ให้เห็นว่ามนั ต่าง จากพระราชาท่อนซุงองค์ก่อนวาที จนไม่ช้าพวก กบกส็ านึกว่าพวกมนั ช่างโง่เขลายง่ิ นัก พวกมัน ร้องอ๊บๆ อย่างเศร้าสลดขณะอ้อนวอนต่อเทพจูปิ เตอร์ให้ช่วยนาทรราชใจโหดกลบั ไปก่อนท่ีพวกมัน จะถูกทาลายจนหมดสิ้น \"อะไรอีกเล่า พวกเจ้ายงั ไม่พอใจอกี หรือ พวก เจ้าก็ได้ในส่งิ ท่พี วกเจ้าร้องขอแล้วน่ี ตอนนีก้ ็ ได้แต่โทษตวั เองแล้วละสาหรับหายนะท่ีพวก เจ้าได้รับ\"

นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า จงแน่ใจวา่ ก่อนท่ีจะมองหาความเปล่ียนแปลง เราไดป้ รับปรุง ตวั เองใหด้ ีข้ึนก่อนแลว้

นิทานอีสป เร่ือง นกเค้าแมวกับต๊ักแตน ผ้แู ตง่ : อีสป

นกเคา้ แมวมกั จะนอนหลบั ในตอนกลางวนั เสมอ และหลงั จาก ตะวนั ตกดิน เม่ือแสงสีชมพูจางหายไปจากขอบฟ้าและเงามืดบ่อยๆ คืบคลานไปตามลาเนาป่ า มนั กจ็ ะกระพือปี กพ่บึ พบ่ั ออกมาจาก โพรงตน้ ไมเ้ ก่า ส่งเสียงร้อง \"ฮูก ฮูก ฮูก\" สะทอ้ นกอ้ งป่ าอนั เงียบ งนั จากน้นั มนั กเ็ ริ่มล่าแมลงปี กแขง็ เต่าทอง กบ และหนูท่ีมนั โปรด ปรานเป็ นอาหาร ยงั มีแม่นกเคา้ แมวเฒ่าตวั หน่ึงซ่ึงเมื่อแก่ตวั ลงกก็ ลายเป็นพวก ขวางโลกและเอาใจยาก โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ เม่ือมีสิ่งใดมารบกวน การงีบหลบั ในตอนกลางวนั ของมนั ยามบ่ายฤดูร้อนอนั แสน อบอุ่นวนั หน่ึง ขณะที่มนั หลบั อยใู่ นโพรงตน้ โอก๊ กม็ ีตกั๊ แตนตวั หน่ึงซ่ึงอยแู่ ถวน้นั ร้องเพลงออกมาอยา่ งรื่นเริง ทวา่ เสียงของมนั แหบหา้ วยง่ิ นกั นกเคา้ แมวโผล่หวั ออกมาจากโพรงไมซ้ ่ึงเป็นท้งั ประตูและหนา้ ต่างของมนั ในทนั ที

\"ไดโ้ ปรดออกไปจากตรงน้ีทีเถอะท่าน\" มนั กล่างกบั เจา้ ตกั๊ แตน \"ท่านไม่มีมารยาทเลยหรืออยา่ งไร อยา่ งนอ้ ยท่านกน็ ่าจะเคารพ อาวโุ สของขา้ และปล่อยใหข้ า้ นอนหลบั อยา่ งเงียบสงบ\" แต่เจา้ ตกั๊ แตนตอบเสียงแขง็ วา่ มนั มีสิทธ์ิอยใู่ นที่ของมนั ภายใตแ้ สงอาทิตยพ์ อๆ กบั ท่ีนกเคา้ แมวมีสิทธ์ิในท่ีทางของตวั เอง คือโพรงไมโ้ อ๊กเก่าแก่ จากน้นั เจา้ ตก๊ั แตนกเ็ ร่งเสียงร้องเพลงดงั ข้ึน แถมแหบหา้ วหนกั กวา่ เดิม นกเคา้ แมวชราผชู้ าญฉลาดรู้ดีวา่ หากจะเถียงกบั เจา้ ตกั๊ แตน ต่อไปกค็ งไม่เกิดประโยชนอ์ ะไรข้ึนมา เถียงเรื่องทานองน้ีกบั ใครๆ กค็ งเหมือนๆ กนั นนั่ แหละ อีกท้งั ดวงตายามกลางวนั ของมนั ยงั พร่า มวั จนไม่อาจลงโทษเจา้ ตก๊ั แตนไดอ้ ยา่ งสาสม มนั จึงอดทนต่อ คาพดู หยาบคายเหล่าน้นั แลว้ เอ่ยกบั ตก๊ั แตนดว้ ยน้าเสียงสุภาพ

\"ถา้ อยา่ งน้นั หากขา้ ตอ้ งต่ืนเสียแลว้ ขา้ คงตอ้ งทาใจให้ ร่ืนรมยก์ บั เสียงเพลงของท่าน ขอขา้ คิดหน่อยนะ ขา้ มีสุดยอด เหล่าองุ่นอยสู่ ่งตรงมาจากเทือกเขาโอลิมปัส ซ่ึงขา้ ไดย้ นิ คา บอกเล่ามาวา่ เทพอพอลโลเสวยส่ิงเหล่าน้ีก่อนที่พระองคจ์ ะ ขบั ขานเพลงใหเ้ หล่าทวยเทพฟัง ไดโ้ ปรดเขา้ มาลิ้มลอง เคร่ืองดื่มเลิศรสน้ีพร้อมกบั ขา้ เถิด ขา้ รู้ดีวา่ มนั จะทาใหท้ ่าน ร้องเพลงไดไ้ พเราะดงั่ เทพอพอลโลเลยทีเดียว\" นกเคา้ แมว กล่าว ตก๊ั แตนผโู้ ง่เขลาหลงเช่ือคาเยนิ ยอของนกเคา้ แมว มนั จึงกระโดดเขา้ ไปในโพรงของนกเคา้ แมว ทวา่ ทนั ทีที่มนั เขา้ ใกลม้ ากพอท่ีนกเคา้ แมวจะมองเห็นมนั ถนดั ชดั เจนมนั กถ็ ูก นกเคา้ แมวจิกเขา้ ปากในทนั ที

นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า คำเยินยอไมอ่ ำจพสิ จู น์ถึงควำมชื่นชม ท่ีแท้จริง อยำ่ ปลอ่ ยให้คำสรรเสริญ เยินยอทำให้คลำยควำมระมดั ระวงั ต่อ ศตั รู

ด.ญ.สร้อยสุดา ปวนทอง ม.2/1 เลขท่ี21