Description: ตามคำบอกเล่าต่อกันมาเดิม ชาวบ้านหม่วย เมืองบัว มลฑลร้อยเอ็ด มาล่าสัตว์มาเห็นหนองน้ำ ในอดีตด้านทิศเหนือของหนองงแวงเป็นดงช้าง ดงเสือ มีสัตว์ป่านานาชนิด อาทิเช่น กวางฟาน อีเก้ง หมูป่า สารพัดอย่างออกมากินน้ำที่หนองแวงเป็นประจำ (ปัจจุบันเป็นสถานีบำรุงพันธุ์สัตว์จังหวัดมหาสารคาม) ชาวบ้านหม่วย เมืองบัวเห็นดังนั้นจึงพากันทำน่างขึ้นสำหรับดักสัตว์จำพวกนี้ (ลักษณะคล้ายบ่วงแต่จะมีตาข่ายใหญ่กว่า) เมื่อทำเสร็จก็นำเอาน่างดักสัตว์จากทิศตะวันออกจนถึงทิศตะวันตกสุดหนองพอดี แล้วไปตรวจดูทุกเช้าทุกเย็นเป็นประจำ ปรากฏว่าขาสัตว์ติดน่างได้วันละตัว สองตัว ถึง 4-5 ตัวเป็นบางวัน ได้นำสัตว์เหล่านั้นมาเป็นอาหารและตากแห้งไว้เป็นจำนวนมาก จึงนำเนื้อแห้งไปส่งชาวบ้านและได้นำข้าวถุงกลับมากินอีก ชาวบ้านเห็นเนื้อจำนวนมาก จึงได้ถามว่าไปอยู่ที่ไหนถึงมีอาหารเยอะจึงได้ตอบว่าไปอยู่หนองแวงทับน่าง (ปัจจุบันเป็นวัดใต้แวงน่างอยู่ในขณะนี้) ชาวบ้านถามถึงความอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างไรพอจะอพยพไปตั้งบ้านเรือนอยู่หรือไม่ จึงได้ตอบว่าอุดมสมบูรณ์ดี มีบวกน้ำ หนองน้ำใหญ่ มีวังปลา เผือกมัน ผักติ้ว หญ้านาง ฉะนั้นชาวบ้านหม่วย เมืองบัว จึงได้พร้อ
