นิทานอีสป เรื่องเด็กเลี้ยงแกะ

นิทานอีสป เร่ืองเดก็ เล้ียงแกะ น.ส. เพชรรตั น์ ธนาประเสรฐิ สขุ ปวส.1 เทคโนโลยธี รุ กิจดจิ ิทลั หอ้ ง1 เลขท่ี31

ณ หม่บู า้ นแหง่ หน่งึ มีเดก็ เลยี้ งแกะคนหนง่ึ ทาหนา้ ท่ีตอ้ นฝงู แกะออกไปกินหญา้ ท่ีเนินเขาเป็นประจาทกุ วนั และเขาก็ ตอ้ งน่งั เฝา้ เหลา่ ฝงู แกะ พรอ้ มคอยปกปอ้ งดแู ลไม่ใหห้ มาป่า เขา้ มาทารา้ ยแกะของเขาได้

จนวนั หนง่ึ เดก็ ชายรูส้ กึ เบอ่ื หน่ายท่ี ตอ้ งน่งั เฝา้ ฝงู แกะเป็นเวลานาน ๆ จงึ ไดค้ ิดหาเรอ่ื งสนกุ ๆ ทาเพ่ือ คลายเครยี ด เขาจงึ ไดแ้ กลง้ รอ้ ง ตะโกนออกไปวา่ \"ชว่ ยดว้ ยจา้ ชว่ ย ดว้ ยจา้ หมาป่ามากินแกะของผม แลว้ \" พรอ้ มกบั ว่ิงหนีอยา่ งต่นื ตระหนกเขา้ ไปในหมบู่ า้ น

พวกชาวบา้ นไดย้ ินว่ามีหมาป่ามากินแกะ ก็พา กนั ละทงิ้ งานการท่ีทาอยู่ และรบี หยิบอาวธุ ตา่ ง ๆ ทง้ั จอบ มีด และขวานเพ่ือออกมาชว่ ยไล่หมา ป่า แตเ่ ม่ือพวกเขาว่ิงไปท่เี นินเขา กพ็ บว่าฝงู แกะกาลงั กินหญา้ อยา่ งสบายใจ และ ไมเ่ หน็ วา่ จะมีหมาป่าออกมากินแกะสกั ตวั

เจา้ เดก็ เลยี้ งแกะเหน็ เหลา่ ชาวบา้ นว่ิง กระหืดกระหอบมาท่เี นินเขา กห็ วั เราะเยาะ และพดู วา่ \"ฮา่ ๆ ๆ ไดแ้ กลง้ หลอกคนน่ีมนั สนกุ จรงิ ๆ\" แตพ่ วกชาวบา้ นท่ีโดนหลอก ตา่ งรูส้ กึ โมโหเป็นอยา่ งมาก และดว้ ยความ สนกุ สนานคกึ คะนอง เดก็ เลยี้ งแกะจงึ ยงั แกลง้ หลอกแบบเดิมอีกหลายครงั้ และพวก ชาวบา้ นกว็ ่ิงออกมาชว่ ยทกุ ครงั้ แต่กพ็ บว่า เป็นเพียงแผนของเดก็ เลยี้ งแกะเทา่ นน้ั

จนมาวนั หน่งึ ไดม้ ีหมาป่าออกมาทารา้ ยและไลก่ ินฝงู แกะ ของเขาจรงิ ๆ เดก็ เลยี้ งแกะตกใจมาก รบี ว่ิงออกไปตาม ชาวบา้ นพรอ้ มกบั รอ้ งตะโกนว่า \"ชว่ ยดว้ ยจา้ ชว่ ยดว้ ยจา้ หมาป่ากาลงั กินแกะของผม\" เขารอ้ งตะโกนใหค้ นมาชว่ ยจน เสยี งแหบเสียงแหง้ แตก่ ็ไม่มีชาวบา้ นคนไหนยอมออกไปชว่ ย เดก็ เลยี้ งแกะเลยสกั คน ทง้ั ยงั ตอบเขากลบั ไปว่า\"คราวนีเ้ จา้ หลอกพวกขา้ ไมไ่ ดอ้ ีกแลว้ ละ่ ไม่มีใครเช่อื เจา้ อีกตอ่ ไปแลว้ \"

เดก็ เลยี้ งแกะรูส้ กึ เสียใจมากท่ไี ม่มีใครเช่อื เขาเลย ทาใหฝ้ งู แกะของเขาถกู หมาป่ากินจน หมดฝงู เดก็ ชายรอ้ งไหส้ ะอกึ สะอนื้ พรอ้ มกบั พดู ว่า \"เพราะขา้ ไมด่ เี อง ขา้ ชอบพดู โกหก แกลง้ หลอกคนอ่นื เพราะเหน็ วา่ เป็นเรอ่ื งสนกุ แตส่ ดุ ทา้ ยการพดู โกหกของ ขา้ กลบั ทาใหข้ า้ เดอื ดรอ้ นเสียเอง\"