สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๗๕

๑๖๙๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ ๗๕ ฝ่าย ม้าใช้จึงเอาเนื้อความไปแจ้งแก่พระเจ้าซุนกวนว่า ขงเบ้งยกพลทหารมาทำการรบพุ่ง กบั โจจิ๋น ฆา่ ทหารพระเจา้ โจยอยลม้ ตายเปนอันมาก บดั นี้ยกทัพกลับไปเมอื งฮนั ตง๋ แล้ว ขุนนางทั้งปวง จึงทูลพระเจ้าซุนกวนว่า บัดนี้ทหารในเมืองลกเอี๋ยงนั้นก็อิดโรย ด้วยขงเบ้งทำไว้บอบช้ำนัก อนึ่ง กองทัพเมืองเสฉวนก็ยกกลับไปได้ทีอยู่แล้ว ขอพระองค์ให้ยกทหารไปตีเมืองลกเอี๋ยงในขณะ ระสำ่ ระสายอยู่นเ้ี ห็นจะไดส้ ดวก พระเจ้าซนุ กวนก็มิไดต้ รัสประการใด เตยี วเจียวจงึ ทลู วา่ บดั นเี้ มอื งกงั ตั๋งมีฝูงหงสเ์ ขา้ มาร้องอยู่ทุกเวลา อน่งึ มังกรก็สำแดงฤทธิ์ใน ท้องมหาสมุทร เปนอัศจรรย์นักหนา เหมือนจะบอกวา่ เทศกาลนี้เปนมงคลอันประเสรฐิ ขอพระองคใ์ ห้ ตงั้ การพธิ ีราชาภิเษกเสียก่อน แล้วจึงใหย้ กพลทหารไปตีเมืองลกเอยี๋ ง พระเจา้ ซนุ กวนก็เห็นดว้ ย www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๕ ๑๖๙๑ คร้ันถึงเดือนสี่ (พ.ศ. ๗๗๒) กใ็ ห้แตง่ การพระราชพิธพี ร้อมเสรจ็ ทุกประการตามประเพณีแต่ ก่อน ตั้งพระองค์เปนใหญ่ในเมืองกังตั๋ง ในวันศุภมงคลฤกษ์ จึงตั้งซุนเต๋งพระราชบุตรเปนฝ่ายหน้า ให้จูกัดเจก๊ บตุ รจกู ดั ก๋นิ เปนเสนาบดฝี า่ ยขวา ใหเ้ ตยี วหิวบตุ รเตยี วเจียวเปนเสนาบดฝี า่ ยซ้าย ช่วยทำนุ บำรุงพระราชบุตรตามประเพณี แลจกู ดั เจก๊ คนนพี้ ระเจา้ ซนุ กวนมีพระทัยรักนกั ดว้ ยเมื่อ อายุได้หกขวบนั้น จูกัดกิ๋นพาเข้าไปกินโต๊ะในท้องพระโรง พระเจา้ ซนุ กวนเห็นหนา้ จกู ดั เจ๊กยาวเหมือนหน้าโล่ห์ จึงไปจับเอา โลห่ ม์ าจารกึ อักษรลงไว้ทหี่ น้าโลห่ ์ว่าจูกดั เจ๊ก ขุนนางทั้งปวงก็ชวน กันหัวเราะเยาะ จูกัดเจ๊กเห็นดังนั้นก็ลุกออกมาเอาพู่กรรณ์เขียน อกั ษรต่อลงตน้ บันทัดสองตัว วา่ แตโ้ ลห่ ์ของผสมกนั เข้าว่าโล่ห์ของ จูกัดเจ๊ก ขุนนางทั้งปวงเห็นจูกัดเจ๊กฉลาดก็ชวนกันสรรเสริญ พระเจ้าซุนกวนมีพระทัยเอนดูโปรดปรานแต่นั้นมา จึงตั้งให้เปน ขุนนางฝ่ายหน้า จกู ดั เจ๊ก (Zhuge Jin) ครั้นพระเจ้าซุนกวนให้ทำการพระราชพิธีเสร็จ ก็ให้กะเกณฑ์ทแกล้วทหารทั้งปวงเข้า กระบวรทพั ยกไปตีเมืองลกเอี๋ยง เตียวเจียวจงึ ทูลหา้ มว่า พระองคพ์ ึง่ สำเร็จการสงครามได้ราชาภเิ ษก ใหม่ แลจะยกกองทัพไปปราบปรามศัตรูนัน้ ขอให้งดไว้ก่อน จงตั้งซ่องสุมผูค้ นเกลี้ยกล่อมเมืองเสฉวน ให้เปนไมตรีด้วยกัน แล้วจึงบัญจบทหารทั้งสองฝ่ายไปช่วยกันกำจัดศัตรูรบเอาเมืองลกเอี๋ยงเห็นจะ ไดโ้ ดยงา่ ย พระเจา้ ซนุ กวนก็เหน็ ชอบด้วย จงึ แต่งให้คน ถอื หนังสือไปถงึ พระเจ้าเล่าเส้ยี น ณ เมืองเสฉวน พระ เจ้าเล่าเสี้ยนจึงให้หาขุนนางเข้ามาปรึกษา ขุนนางท้งั ปวงจงึ ทลู ว่า ซ่งึ จะเปนไมตรีดว้ ยพระเจ้าซุน กวนแลจะช่วยกันกำจัดศัตรูนั้น ขอให้ปรึกษา มหาอุปราชก่อน พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็เห็นชอบด้วย จงึ ใหข้ ุนนางผใู้ หญไ่ ปปรึกษาดว้ ยขงเบ้ง ณ เมอื งฮันตง๋ สามกก๊ วิทยา

๑๖๙๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งจึงให้มีหนังสือตอบมาว่า ซึ่งเมืองเสฉวนกับเมืองกังตั๋งจะเปนทองแผ่นเดียวกันนั้น ก็ควรอยู่ แต่ทว่าบัดนี้พระเจ้าซุนกวนกพ็ ึ่งเสร็จการพระราชพิธีใหม่ ๆ ขอพระองค์ให้แตง่ บรรณาการ ไปถามข่าวเยี่ยมพระเจ้าซุนกวน ฟังดูกิตติศัพท์ประเพณีแผ่นดินให้แน่นอนก่อน แม้พระเจ้าซุนกวน จะเปนไมตรีด้วยพระองค์โดยสุจริตแล้ว ก็ให้มั่นคงตามสัตยานุสัตย์ ไปภายหน้าอย่าให้แปรป รวน ฟ่ันเฟอื นเสีย พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็เห็นชอบด้วย จึงให้แต่งหนังสือฉบับหนึ่งเปนทางราชไมตรีต่อกัน กับเครื่องราชบรรณาการแลเครื่องยศสิ่งของทั้งปวงเปนอันมาก ให้ตันจิ๋นคุมไปถวายแก่พระเจ้า ซุนกวน ๆ ก็มีความยินดีให้เลี้ยงดูผู้ถอื หนังสอื ตามประเพณี จึงตอบเครื่องราชบรรณาการโดยสมควร แล้วมหี นงั สอื ตอบรับปฏิญาณโดยทางราชไมตรี ให้ตันจน๋ิ กลับไปแจง้ แก่พระเจ้าเลา่ เส้ยี น แลว้ พระเจ้า ซุนกวนจึงปรึกษาด้วยลกซุน ๆ จึงทูลว่า ซึ่งพระเจ้าเล่าเสี้ยนมาเปนไมตรีด้วยทั้งนี้ ก็เพราะความคดิ ของขงเบ้งกลัวสุมาอี้จึงมาเปนไมตรีด้วย การของเราก็จะให้ได้ทางไมตรีก็มิให้เสีย จำจะบอกไปถึงเมอื งเสฉวนว่า เราจะยกทัพ ไปตีเมืองลกเอี๋ยง ให้ขงเบ้งยกทัพไปกอง หนึ่ง สุมาอี้ก็จะยกออกมาสู้กันกับขงเบ้ง ฝ่ายเราก็จะลอบยกเข้าไปตีเมอื งลกเอ๋ยี งได้ โดยง่าย พระเจ้าซุนกวนก็เห็นชอบด้วย จึง ให้คนถือหนังสือไปแจ้งแก่พระเจา้ เล่าเสี้ยน แลว้ ใหก้ ะเกณฑ์กองทัพพร้อมไว้ทุกหวั เมือง ฝา่ ยพระเจา้ เลา่ เสี้ยนแจง้ หนงั สือกำหนดแลว้ ก็ให้ไปแจง้ แกข่ งเบ้ง ๆ ก็มคี วามวิตกนัก คดิ วา่ ตำบลตันฉองน้ันจะยกไปเปนทางคับขันขัดสนอยู่ จึงใช้ให้คนไปสอดแนมดรู ู้ว่าเฮก็ เจยี วป่วยหนักก็ดีใจ จึงแต่งให้อุยเอี๋ยนเกียงอุยสองนายคุมทหารห้าพัน สั่งกำหนดให้เข้าประชิดจนถึงกำแพงตันฉอง ถ้าเห็นเพลิงติดขึ้นเมื่อใดแล้วก็ให้ยกทหารไปจงได้ ท่านทั้งสองจงรีบยกไปในสามวันให้ทันท่วงที อย่าได้มาลาเราเลย อุยเอี๋ยนเกียงอุยคำนับแล้วก็รีบยกทหารไป ขงเบ้งจึงเรียกกวนหินเตียวเปา มากระซบิ ส่ังเปนความลับให้ตระเตรียมทหารไว้ให้ พร้อม www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๕ ๑๖๙๓ ฝ่ายโกฉุยกับเตียวคับซึ่งโจจิ๋นให้รักษาด่านอยู่นั้น แจ้งว่าเฮ็กเจียวป่วยหนักก็ปรึกษากันให้ เตียวคบั คมุ ทหารสามพนั ยกมาจะให้อยู่ รกั ษาตำบลตันฉอง ขณะนั้นขงเบ้งครั้นให้กวนหินกับเตียวเปายกไปแล้ว ก็กะเกณฑ์ทหารรีบยกลัดกลับมา โดยเร็ว ถึงที่ตันฉองก่อนอยุ เอี๋ยนเกียงอยุ ครั้นเวลากลางคืนได้ที ก็ให้ทหารปลอมเข้าไปในกำแพงจุด เพลิงขึ้น ขงเบ้งก็ให้ทหารตรูกันตีเข้าไปได้ไล่ฆ่าฟันเปนอลหม่าน ทหารซึ่งอยู่ในกำแพงมิทันรู้ ตัวก็ แตกต่ืนหนอี อกจากค่ายเหยียบกันล้มตายเปน อันมาก เฮก็ เจยี วปว่ ยหนักลกุ มิไดก้ ็ขาดใจตาย ฝ่ายอุยเอี๋ยนกับเกียงอุยรีบยกกองทัพมาถึงตำบลตันฉอง เห็นเงียบสงัดอยู่มิได้เห็นทหาร เฮ็กเจยี วอยู่บนเชงิ เทนิ เห็นแตธ่ งจารึกชอ่ื เมอื งเสฉวนปกั อย่บู นกำแพงก็หลากใจ ได้ยนิ เสยี งขงเบง้ รอ้ ง ออกมาว่า เปนไฉนท่านท้ังสองจึงค่อยมาปา่ นนี้ อุยเอี๋ยนเกียงอุยครั้นไดย้ ินเสียงขงเบ้งร้องมาดังนั้นก็ ตกใจ ชักม้าเข้าไปใกล้แล้วจึงคุกเข่าลงคำนับ ขงเบ้งก็ให้ทหารเปิดประตูรับเข้าไป อุยเอี๋ยนเกียงอุย คำนับแล้วถามวา่ มหาอปุ ราชทำประการใดจงึ มาถึงตำบลตันฉองกอ่ นอกี เล่า สามกก๊ วิทยา

๑๖๙๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขงเบ้งจึงบอกว่า เราแจ้งอยู่ว่าเฮ็กเจียว ป่วยหนักจึงเกณฑ์ให้ท่านทั้งสองรีบมา หวังจะให้ กิตติศัพท์เลื่องลือให้เฮ็กเจียวระวังทัพท่านอยู่ เราจึงยกทหารลัดมาทางน้อยปลอมเข้าจุดเพลิง เผาคา่ ยข้ึน ก็เข้าโจมตีเอาไดง้ า่ ย อุยเอีย๋ นเกียงอุย แจ้งดังนั้นก็สรรเสริญว่า มหาอุปราชคิดกลอุบาย ทง้ั นด้ี ุจหนง่ึ เทพดา ขงเบง้ จึงว่า ซ่ึงเรายกมาตีได้ตำบลตนั ฉองน้แี ลว้ กย็ งั จะตอ้ งทำการต่อไป ครั้นจะอยชู่ ้ากม็ ิได้ ข้าศึกรู้ตวั ก็จะตระเตรียม การซึ่งจะรบสู้ทแกลว้ ทหารจะได้ความลำบากมาก ท่านทั้งสองอยา่ หยุดอยู่ เลย จงรีบยกไปตีด่านซันกวนอย่าให้ทันรู้ตัว อุยเอี๋ยนกับเกียงอุยคำนับแล้วก็ยกทหารไป ชาวด่าน ซนั กวนไมท่ นั ตระเตรยี มการ เห็นกองทัพยกมาก็ตกใจตา่ งคนกท็ ิ้งด่านเสีย อุยเอย๋ี นเกยี งอยุ ก็ยกเข้าไป ในด่านซันกวน พอกองทัพเตียวคับยกมาถึงเข้า แจ้งว่าด่านซันกวนเสียทีแก่ขา้ ศึกแล้ว ก็ถอยกองทัพ กลับไป อุยเอี๋ยนเกียงอุยเห็นได้ทีก็ยกทหารออกโจมตี ไล่ฆ่าฟันทหารเตียวคับล้มตายเปนอันมาก กแ็ ตกกระจดั กระจายไปสิน้ อุยเอี๋ยนเกียงอุยก็ให้คนถือหนังสือรีบมาแจ้งแก่ขงเบ้ง ๆ ก็ให้รีบยกพลทหารไปตั้งมั่นอยู่ ตำบลเขากิสาน แล้วจึงปรึกษานายทัพนายกองทั้งปวงว่า แต่เรายกมาทำการ ณ ตำบลเขากิสานนี้ก็ เสยี ทีตอ้ งยกพลทหารกลับไปถึงสองคร้ังแล้ว มไิ ดช้ ัยชนะเลย ครัง้ นเี้ ราทำการได้สมคะเนเหมือนใจคิด เห็นสุมาอี้จะหมายว่าบัดนี้เราจะยกเข้าไปทาง เมืองไปเสียแลเมืองหยงจิ๋ว ดีร้ายจะยกทหารมา สกัดทางอยู่ คอยรบพุ่งเราเหมือนครั้งก่อน ครั้นเราจะยกกองทัพไปทางนั้นเล่าก็มิได้ จำจะ ยกไปทางเมืองอิมเป๋งปเู ต๋าเดิรหลกี เสีย ลอบเข้า ไปตีเมืองอิมเป๋งปูเต๋าให้ได้ก่อน แม้ได้เมืองสอง เมืองนี้แล้ว ก็เห็นจะทำการตลอดเข้าไปได้ถึง เมืองลกเอ๋ยี ง ผู้ใดจะอาสาเราไปทำการครงั้ นี้ได้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๕ ๑๖๙๕ เกียงอุยกับอองเป๋งจงึ รับวา่ ข้าพเจา้ จะขออาสาไปเอง ขงเบ้งก็มีความยินดีจงึ ให้ทหารคนละ หมน่ื กำหนดให้เกยี งอยุ ยกไปตีเมืองปูเต๋า ใหอ้ องเปง๋ ไปตเี มอื งอมิ เปง๋ สองนายคำนบั แล้วกย็ กทหารไป ฝ่ายเตียวคับครั้นยกมาถึงเมืองเตียงอั๋น จึงแจ้งเนื้อความแก่โกฉุยว่า บัดนี้กองทัพเมือง เสฉวนมาตตี ำบลตันฉองได้ เฮ็กเจียวกถ็ ึงแกค่ วามตาย ด่านซนั กวนนนั้ ก็เสียแล้ว ขงเบ้งยกทัพล่วงเข้า มาตั้งอยู่ตำบลกิสาน โกฉุยแจ้งดังนั้นก็บอกหนังสือไปแจ้งแก่พระเจ้าโจยอย แล้วจึงปรึกษากันว่า กองทัพขงเบ้งครั้งนี้เห็นจะยกมาทางเมืองไปเสียแลเมืองหยงจิ๋วเปนมั่นคง จะไว้ใจมิได้ จึงแต่งให้ เตียวคับอยรู่ กั ษาเมืองเตียงอั๋น ให้ซนุ เลไปรักษาเมอื งหยงจ๋วิ ตัวโกฉุยนั้นยกทหารไปปอ้ งกันเมอื งไปเสีย ฝ่ายพระเจ้าโจยอยแจ้งหนังสือบอกดังนั้นก็ทรงพระวิตกอยู่ พอขุนนางเอาเนื้อความมา แจ้งวา่ บัดน้เี มืองกงั ตั๋งกับเมืองเสฉวนนั้นเปนไมตรีกันเข้าแลว้ คิดอา่ นจะยกกองทัพมาช่วยกันทำร้าย แก่เมืองเรา แลลกซนุ ตระเตรียมทหารพรักพรอ้ มอยู่ จะยกเข้ามาในวันหนึ่งสองวนั น้ี พระเจ้าโจยอยได้ฟังก็ทุกข์พระทัยนัก จึงตรัสว่าถ้าทหารทั้งสองเมืองบัญจบเข้ามาทำร้าย เราจะมิขัดสนเสียหรือ สุมาอี้จึงว่าพระองค์อย่าวิตก เลย อันเมืองกังตั๋งนั้นเห็นจะไม่มาทำร้ายเรา ด้วย เปนอริกันอยู่กบั เมอื งเสฉวน ขงเบ้งคดิ จะแกแ้ ค้นเมื่อ ครั้งตำบลเฮาเต๋งอยู่มิได้ขาด บัดนี้คิดกลัวอยู่ว่า กองทัพเราจะยกไปตีเมืองเสฉวน เกรงซุนกวนจะ พลอยทพั หลงั เข้า จงึ แกลง้ แต่งคนไปประจบประแจงเสยี หวงั มใิ หท้ ำรา้ ย ฝ่ายเมอื งกังต๋งั กซ็ ังตายรับไว้ เปล่า ๆ ด้วยเสียมิได้กลัวจะอาย ซึ่งลกซนุ ตระเตรียมทหารซักซ้อมไว้ท้ังนี้ ทำแต่พอให้ขงเบ้งเชือ่ มิให้ ระแวงใจ ที่จริงนั้นลกซุนจะคอยดูเล่นดอก แม้ขงเบ้งเพลี่ยงพลํ้าเราลง ก็เห็นลกซุนจะซ้ำเอาอีก อันกองทัพเมืองกังตัง๋ นั้นจะปรารมภไ์ ปใย พระเจ้าโจยอยจึงว่า ท่านว่านี้ควรหนักหนา มิเสียทีที่มีปัญญาอันสุขุมหยั่งรู้ตลอดไปได้ ขณะนัน้ พระเจ้าโจยอยก็ต้งั ให้สมุ าอเ้ี ปนนายทัพใหญใ่ ห้อาญาสิทธทิ์ ุกประการ สุมาอค้ี ำนบั แลว้ ออกมา จัดแจงทหารยกไป ครั้นถึงเมืองเตียงอั๋นก็แต่งให้เตียวคับไต้เหลงคุมทหารสิบหมื่นไปตั้งรับ ขงเบ้ง เขากิสาน สามกก๊ วิทยา

๑๖๙๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โกฉุยซุนเลครั้นแจ้งวา่ สุมาอีย้ กมาอยูเ่ มือง เตียงอั๋น ก็ยกมาหาสุมาอี้ จึงถามว่า ซึ่งท่านทั้งสอง ไปตั้งรักษาเมืองสองตำบลอยูน่ ้นั ไดร้ บพุ่งกบั กองทพั ขงเบ้งบ้างหรือ โกฉุยซุนเลก็บอกว่า ข้าพเจ้าทั้งสอง ไปต้งั อยกู่ ม็ ไิ ด้เห็นทหารขงเบง้ ยกมารบพงุ่ เลย สมุ าอี้ จึงถามว่า บันดาหัวเมืองทั้งปวงนั้นท่านรู้ข่าวร้ายดี ประการใดบ้าง โกฉุยซุนเลจึงบอกว่า อันหัวเมืองทั้งนั้นข้าพเจ้าได้ข่าวว่าดีอยู่สิ้น แต่ปูเต๋าอิมเป๋งสองเมือง นั้นมิรู้ข่าวร้ายดีเลย สุมาอี้จึงว่าถ้าฉนั้นท่านทั้งสองจงคุมทหารคนละพัน ยกไปรักษาเมืองปูเต่า แลเมืองอิมเปง๋ ไว้ใหไ้ ด้ ถา้ จัดแจงมนั่ คงแล้วจงชว่ ยกันคดิ อ่านคอยสกดั ตีวกหลงั กองทัพเมืองเสฉวนให้ พว้าพวงั อยู่ คร้งั นเี้ ราจะคิดทำการจับเอาตัวขงเบง้ ให้ได้ โกฉุยซุนเลก็คำนับลาคุมทหารยกมา ครั้นถึงกลางทางม้าใช้มาบอกว่า เมืองปูเต๋าแลเมือง อิมเป๋งนั้นกองทัพขงเบ้งมาตีได้แล้ว บัดนี้ยกทหารออกมาอยู่นอกเมืองทางประมาณร้อยเส้น โกฉุย ซุนเลได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจึงปรึกษากันว่า กองทัพเมืองเสฉวนยกมาตีได้เมืองแล้ว เหตุใดจึงจะยก กองทพั มาตั้งอยนู่ อกเมืองนั้นเห็นผิดนัก ชรอยจะแต่งกลไวล้ วงเราจะลว่ งเขา้ ไปมไิ ด้ ก็ชวนกันพาทหาร ถอยหลังออกมา พอได้ยินเสียงประทัดจุดขึ้นบนเนินเขา ทั้งสองนายก็ตกใจ แลไปเห็นขงเบ้งแต่งตัว โอ่โถงถือพัดขนนกขี่เกวียนน้อย กวนหินเตียวเปาถือกระบี่เดิรซ้ายขวา ยกทหารสกัดมาตามเนินเขา โกฉุยซนุ เลตกใจตลงึ อยู่ โกฉุย (Guo Huai) กบั ซนุ เล (Sun Li) www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๕ ๑๖๙๗ ขงเบ้งจึงรอ้ งวา่ อ้ายทหารสองคนน้ี อย่าหนีกูให้ยากเลย เข้ามาคำนับกูเสียโดยดี เถิด อันกลของสุมาอี้นั้นลวงกูไม่ได้ กูรู้อยู่ส้ิน แล้ว แมม้ ิเข้ามาหากูก็จะให้ทหารจบั ตวั ฆ่าเสีย บัดนี้ โกฉุยซุนเลก็กลัวเปนกำลังชักม้าจะหนี พออองเป๋งเกียงอุยยกทหารตีกระทบหลังเข้า มาฆ่าฟันทหารลม้ ตายเปนอันมาก ก็ทิ้งม้าเสยี วิง่ หนขี ้ึนเขา เตียวเปาก็ควบมา้ ไล่จะจับเอาตัว วางม้าไปด้วยกำลังเหยียบศิลาพลาดม้าก็ล้มลง เตียวเปาตกม้าหน้าคมำถูกศลิ าแตก ทหารทั้งนั้นก็วง่ิ เข้าไปช่วยพยุงตัวมา โกฉุยซุนเลคลาดออกก็หนีไปได้ ขงเบ้งจึงให้ทหารรับเตียวเปาไปรักษาตัวเมือง เสฉวน ฝา่ ยโกฉยุ ซนุ เลจงึ มาแจ้งแกส่ ุมาอ้ี ตามเน้ือความซ่ึงไดร้ บพุ่งทกุ ประการ สมุ าอจ้ี ึงว่า ซึ่งท่าน แตกมาทั้งนี้เราก็มิได้เอาโทษ ด้วยขงเบ้งมีกลอุบายมากเรารู้มิทัน ท่านจงรีบไปรักษาเมืองไปเสีย แลเมืองหยงจิ๋วไว้ ถ้าทหารขงเบ้งจะเข้าไปเย้าประการใดอย่าออกสู้รบเลย เราจะคิดกลอุบายอย่าง หนึ่งกำจัดขงเบ้งเสียให้ได้ โกฉุยซุนเลคำนับแล้วกย็ กไปรกั ษาเมือง สุมาอี้จึงวา่ แกเ่ ตียวคบั กับไต้เหลง ว่า บัดนี้ขงเบ้งตีได้เมืองปูเต๋าแลเมืองหยงจิ๋วนั้นเห็นจะไม่อยู่ค่าย ตัวจะเข้าไปเกลี้ยกล่อมผู้คนอยู่ ในเมือง ท่านจงคุมทหารหมื่นหนึ่ง ลัดทางน้อยอ้อมเข้าหลังค่ายขงเบ้ง ตีเข้าไป เราจะคุมทหารยกไปข้างหน้า ตีกระหนาบสองด้านชิงเอาค่ายให้ จงได้ ถ้าได้สมคะเนแล้วจะกลัวอะไร แก่ขงเบ้ง จะคิดกำจัดเสียภายหลัง ก็จะง่ายดอก เตียวคับไต้เหลงก็ยก ทหารลดั ทางไป สามก๊กวิทยา

๑๖๙๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายขงเบ้งจึงว่าแก่นายทัพนายกองทั้งปวงว่า เรามาตีได้เมืองสองเมืองนี้ ดีร้ายสุมาอี้ จะสำคัญว่าเราเข้าไปอยู่ในเมือง เวลาค่ำวันนี้จะแต่งทหารลัดมาปล้นค่ายเราเปนมั่นคง ก็ให้แต่ง เกวียนเชื้อเพลิงไว้เปนอันมาก เกณฑ์ทหารให้ซุ่มอยู่ในป่าสองข้างทางคอยสกัดทัพสุมาอี้จะยกมา ครั้นเวลาสองยามเศษเตียวคับกับไต้เหลงยกมาจะใกล้ถึงค่าย ทหารนั้นได้ยินเสียงคนบนเนินเขา ก็ยง้ั อยู่ เตยี วคบั จึงขับม้าตลบหลังลงมา เรง่ ทหารทง้ั ปวงซึ่งล้าอยู่ให้เดริ ข้ึนไปให้ทันกัน จึงเห็นเกวียน เชื้อเพลิงที่ทหารขงเบง้ ชักเข้ามาสกัดหลังไว้ก็ตกใจ จึงเรียกทหารข้างหน้าให้ถอยหลังลงมา พอได้ยนิ เสียงประทดั แสงเพลงิ กส็ วา่ งข้ึนรอบตวั ทหารในปา่ กโ็ ห่ร้องล้อมเข้ามา ขงเบง้ อยู่บนเนินเขาจึงร้องว่า สมุ าอส้ี ำคัญวา่ เราอย่ใู นเมืองให้ท่านมาปลน้ ค่ายเราหรอื บัดนี้ต้องด้วยกลของเราแล้วเข้ามาคำนับเรา โดยดีเถิด ตัวท่านกเ็ ปนทหารเลวหาผใู้ ดนับถอื ไม่ อย่าคดิ อายถือตัวอยู่เลย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๕ ๑๖๙๙ เตยี วคบั (Zhang He) สามกก๊ วิทยา

๑๗๐๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เตียวคับได้ยินขงเบ้งร้องลงมา ก็โกรธ จึงเอาแซ่ชี้ว่ามึงนี้ชาวบ้านนอก อวดตั้งตัวเปนใหญ่องค์อาจล่วงมาถึงแดน เมอื งกู ๆ จะจบั เอาตัวสบั เสียใหล้ เอียดมิใหก้ า กลืนแค้น แล้วก็ขับม้าขึ้นไปบนเขาจะจับตัว ขงเบ้ง ทหารทั้งปวงก็เอาหินแลเกาทัณฑ์ยิง ระดมลงมา เตียวคับขึ้นไปมิได้ก็ชักม้าถอย หลังอยู่ ขงเบ้งก็ให้ทหารไล่ฆ่าฟันทหาร เตียวคับเจ็บปวดลำบากล้มตายเปนอันมาก เตียวคับกับไต้เหลงก็บากออกมา ทหารขงเบ้งกลัวฝีมือ เตียวคับจะตา้ นทานไว้มิได้ก็แหวกทางให้ ขณะเมื่อเตยี วคับหกั ออกมา วนั น้นั ขงเบง้ แลดูอย่บู นเนินเขา จึงสรรเสริญว่าเตียวคับคนนี้ได้ยนิ ลือชือ่ มาช้านาน วันนี้พึ่งได้เห็นประจักษ์แก่ตาเข้มแขงพ้นกำลงั นกั ทหารคนน้แี มอ้ ยสู่ บื ไปเมือ่ หนา้ กจ็ ะทำอันตราย จำจะกำจดั เสียใหไ้ ด้ แลว้ ขงเบ้งกย็ กกลับมาค่าย ฝา่ ยสมุ าอ้ีจดั แจงทหารจะยกมา พอเหน็ เตยี วคับกับไตเ้ หลงเสลือกสลนเข้ามากต็ กใจ จงึ ถาม ว่าเปนเหตุไฉนจึงกลับมา เตียวคับก็เล่าเนื้อความให้ฟังทุกประการ สุมาอี้แจ้งดังนั้นก็เสียใจ จึงว่า ขงเบ้งมสี ตปิ ัญญาสามารถนัก กส็ ง่ั ใหย้ กทหารกลบั มาคา่ ย สมุ าอจี้ งึ ว่า เมืองเสฉวนเปนทางไกล ทหาร ทั้งปวงได้สเบียงอาหารน้อยจงึ รบี มาทำการรบพุ่ง ปราถนาจะใครไ่ ด้ชัยชนะเร็ว ๆ ครั้นเราจะออกรบ พุ่งด้วยบัดนกี้ ็มไิ ด้ จำจะตง้ั มน่ั รบั ไว้ให้ชา้ อยู่ สเบยี งอาหารขัดสนลงเหน็ จะเลกิ ไป แต่นน้ั มาสุมาอ้กี ม็ ไิ ด้ ใหท้ หารออกส้รู บเลย ฝ่ายขงเบ้งก็แต่งใหท้ หารไปยัว่ หลายครัง้ สุมาอี้มไิ ดอ้ อกรบ แต่คำนงึ กันอยู่ถึงสิบสี่สิบหา้ วนั พอบิฮุยถือหนังสือพระเจ้าเล่าเสี้ยนมาถึงขงเบ้ง ว่า บัดนี้รู้ข่าวมหาอุปราชตีได้หัวเมืองสองตำบล ก็มีความยนิ ดนี ัก ซ่ึงมหาอุปราชมโี ทษแตก่ ่อนนั้น ก็ให้พ้นโทษแล้ว จงคงในถานาศักดิ์เถิด ขงเบ้ง แจ้งดังนั้นก็ยกมือขึ้นถวายบังคมคำนับรับเอา รับสั่งพระเจ้าเล่าเสี้ยน ตามประเพณีแล้ว ก็ให้ บฮิ ุยถอื หนงั สือบอกกลบั ไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๕ ๑๗๐๑ ขงเบ้งคิดอุบายจะลวงสุมาอี้ จึงให้ ทหารออกจากค่ายถอยเลื่อนลงไปตั้งอยู่ทาง ประมาณสามร้อยเส้น ม้าใช้จึงไปแจ้งแก่สุมาอ้ี ว่า ขงเบ้งยกกองทัพถอยไปแล้ว สุมาอีจ้ ึงว่า ขง เบ้งยกไปบัดน้ีปราถนาจะลวงเราให้ตาม ถ้าเรา ตามคงจะต้องด้วยกลมั่นคง เตียวคับจึงว่า ขง เบ้งขัดสนสเบียงอาหารถอยทัพไป เหตุใดท่าน จึงมิได้ยกทหารตามไปโจมตี จะมาคิดวิตกกลัว กลของขงเบง้ ดว้ ยอันใด สุมาอี้จึงว่า ปีก่อนนั้นเราก็รู้ว่าเมืองเสฉวนได้เข้าปลาอาหารมาก แลบัดนี้กเ็ ปนเทศกาลเขา้ โภชน์สาลี กองทัพขงเบ้งจะกินไปได้อยู่อีกครึ่งปีเห็นไม่ขัดสน ซึ่งทำนี้เปนกลลวงจะตามไปนั้นมิได้ แล้วสุมาอี้จึงให้คนไปสืบดูกลับเข้ามาบอกว่า บัดนี้กองทัพขงเบ้งยกไปตั้งอยู่พ้นที่ไปอีกสามร้อยเส้น เตียวคับจงึ ว่า ขงเบ้งขัดสนอาหารแล้ว ครั้นจะยกรีบไปกลวั เราจะรู้จึงทำค่อยเล่ือนไป ซึ่งท่านจะมิให้ ตามไปนั้นข้าพเจ้าไมเ่ ห็นด้วย สามกก๊ วิทยา

๑๗๐๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) สมุ าอ้ีจึงหา้ มวา่ อนั ขงเบ้งนีม้ แี ยบคายมากจะทำลวงเรา จะตามไปนนั้ กจ็ ะเสียที คร้ันรุ่งเช้า สมุ าอใ้ี ห้คนไปสบื อีก กลบั มาบอกวา่ ขงเบ้งยกไปตั้งค่ายพ้นที่นนั้ ไปอีกสามรอ้ ยเส้น เตียวคับจึงวา่ ขงเบ้งยกหนีไปจริง ๆ ทา่ นมิใหต้ ามไปนน้ั ไมช่ อบ ข้าพเจ้าจะขออาสาตามไปตี ใหจ้ งได้ แมเ้ สียทแี กข่ ้าศกึ มาขา้ พเจ้าจะให้สีสะแกท่ ่าน แต่ทวา่ ขอทา่ นยกหนนุ ขา้ พเจา้ ออกไปด้วย สมุ าอ้ีห้ามเตยี วคับหลายครง้ั ก็ไมฟ่ งั สมุ าอ้จี งึ วา่ ทา่ นจะไปก็ตามใจ อนั จะไปแต่ลำพงั น้ันมิได้ เกลอื กขงเบง้ จะซ่มุ ทหารไวก้ ็จะเสียที เราจะยกทหารหนุนไปดว้ ย ถา้ เพลยี่ งพล้ำจะไดช้ ว่ ยกนั แมไ้ ดร้ บ กับขงเบ้งครั้งนี้แล้วอย่าได้ยอ่ หย่อนเลย ท่านจงขับทหารเร่งหักโหมเข้าไปจงสามารถเราจะคอยหนนุ สุมาอี้จึงกะเกณฑ์ทหารให้เตียวคับไต้เหลงสามหมื่น แล้วกำชับว่าเวลาพรุ่งนี้ท่านยกไปทันทัพขงเบ้ง ก็อย่าเพ่อเข้าตี จงพักทหารไว้ให้สบายใจก่อน คอยดูท่วงทีขงเบ้งจะทำประการใดบ้าง เตียวคับ ไตเ้ หลงรับคำแล้ว คร้นั เวลาเชา้ ก็ยกทหารออกมาตงั้ ค่ายอยู่ตามสมุ าอ้สี ่ัง สมุ าอ้ีกย็ กทหารหนนุ ออกไป ฝ่ายขงเบ้งครั้นรู้ว่าสุมาอี้ ยกตามมา เวลากลางคืนให้หานายทัพ นายกองทั้งปวงมาปรึกษาว่า ทหาร สุมาอี้ยกมาบัดนี้เห็นจะได้รบพุ่งกับเรา กวดขันนัก ถึงแพ้แลชนะเปนมั่นคง แลในกองทัพเรานี้ไม่เห็นมีผู้ที่จะอาสา ออกต่อสู้ด้วยทหารร้อยคนพันคนแต่ ผู้ เดียวได้ ขงเบ้งว่าพลางแลดูอุยเอี๋ยน แล้วก็ก้มหน้าเสีย อองเป๋งจึงว่า ครั้งน้ี ข้าพเจา้ จะขออาสาทา่ นใหถ้ ึงขนาด ขงเบ้งจึงวา่ ท่านภกั ดีต่อเราจะขออาสากข็ อบใจอยู่ แต่ทว่ากองทพั สุมาอคี้ รัง้ นี้ก็เขม้ แข็งนักไม่เหมือนทุกคร้งั แมเ้ สียการของเราไปจะทำประการใด อองเป๋งจึงว่า ข้าพเจ้าจะอาสาไปครั้งนี้ ใช่จะอาลัยแก่ชีวิตนั้นหามิได้ ถึงจะเปนประการใด ก็จะสูต้ าย ถ้าแลเสยี การไปข้าพเจ้าจะใหส้ ีสะแก่ทา่ น ขงเบง้ ไดฟ้ ังดังนัน้ ก็สรรเสริญวา่ อองเปง๋ นส้ี ตั ยซ์ อ่ื ภักดีต่อเราจริง ๆ แต่ทว่าตัวท่านผู้เดียวถึงจะมีฝีมือเข้มแข็งก็ดี อันจะสู้ด้วย ทหารสุมาอี้นั้นเห็น เหลอื ตัวนกั เราคิดจะให้ผใู้ ดออกไปชว่ ยท่านเปนสองนายด้วยกัน ก็ไมเ่ หน็ หน้าใครเลย www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๕ ๑๗๐๓ ขณะนั้นเตียวเอ๊กจึงว่า มหาอุปราช อย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปช่วย อองเป๋งทำการเอง ขงเบ้งจึงว่า เตียวคับทหาร สุมาอี้คนนี้มิใช่พอดี ท่านจะอาสาออกไปนั้นเรา เห็นฝีมือจะสู้เตียวคับมิได้ เตียวเอ๊กจึงว่า ตัวข้าพเจ้าก็นับวา่ เปนทหารคนหนึง่ ถึงเตียวคับ จะมีฝีมือ ข้าพเจ้ามิกลัวผิดก็สู้ตาย ถ้าแล เพลี่ยงพลํ้าเสียการของท่านก็ให้ตัดสีสะ ขา้ พเจ้าเสยี ขงเบง้ ได้ฟังดังน้ันกช็ อบใจ จึงวา่ ฉะน้ัน ท่านจงคุมทหารคนละหมื่นยกไปซุ่มอยู่ทาง ซอกเขา ถ้าเห็นทหารกองหน้าสุมาอี้ยกมา จงปล่อยให้ล่วงเข้ามาเถิดอย่ารบพุ่งเลย แม้ได้ ยินเสียงทหารเราจุดประทัดโห่ร้องขึ้นแล้ว ท่าน เตยี วเอก๊ (Zhang Yi) ทั้งสองจงยกทหารปิดหลังตีกระหนาบมาหาเรา ถ้ากองทัพสุมาอ้ียกร่นมาชว่ ย จึงให้เตียวเอ๊กแยกทหารออกรบรับทัพสุมาอ้ีไวอ้ ยาใหเ้ ข้ามาชว่ ยกันได้ เราจะคิดกลอันหน่งึ ไปช่วยท่าน อองเปง๋ เตียวเอก๊ สองนายรบั คำแลว้ กย็ กทหารสองหมืน่ ไปซุ่มอยู่ ขงเบ้งจึงหาเกียงอุยเลียวฮัวเข้ามา แล้วก็เขียนหนังสือเข้าผนึกให้ฉบับหนึ่งแล้วสั่งว่า ท่านจงคุมทหารสามพันยกไปซุ่มอยู่บนเขา ถ้าเห็นทหารสุมาอี้ล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กไว้จะแก้ตัวมิได้ แลว้ จึงฉกี ผนึกออกดหู นังสือนีจ้ งทำตามอุบายของเราเถดิ เกียงอยุ เลียวฮัวรับคำนบั แล้วก็คุมทหารไป ขงเบ้งจึงสั่งงออี้งอปันม้าตงเตียวหงีว่า เวลาพรุ่งนี้ถ้าทหารสุมาอี้ยกมาท่านอย่าเอาชัยชนะเลย จงทำเปนรบพลางถอยพลาง แม้เห็นกวนหินคุมทหารยกตีเข้าไปแล้ว ท่านจงกลับคืนตีกระหนาบ เขา้ มา งออี้งอปนั้ ม้าตงเตยี วหงรี ับคำแล้วคมุ ทหารไปตงั้ คอยอยู่ ขงเบ้งจึงสั่งกวนหินให้คุมทหารห้าพันไปซุ่มอยู่ริมเขา กำหนดว่าเห็นธงแดงบนเขานั้นโบก เมือ่ ใด ก็ให้คุมทหารรบหกั เข้าไปในกองทพั สมุ าอี้ สามก๊กวิทยา

๑๗๐๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ครั้นเวลารุ่งเช้าเตียวคับกับไต้เหลงก็ยกทหารตามมา พบกองทัพงออี้งอปั้นม้าตงเตียวหงี กข็ ับทหารรบพุง่ เปนสามารถ กองทัพเมอื งเสฉวนรบรอถอยลงมาทางประมาณส่รี อ้ ยเส้น ขณะนั้นเปนระดูคิมหันต์ ทหารสุมาอี้รุกตามมาด้วยกำลัง เหงื่อไหลโซมตัวทุกคนเหนื่อย หอบถอยแรงลง ขงเบ้งขึ้นอยู่บนเนินเขาแลลงมาเห็นทหารสุมาอี้อิดโรยกำลังได้ทีก็ให้ทหารโบก ธงแดง กวนหนิ ตั้งซ่มุ อย่รู ิมเขาเหน็ โบกธงก็ขับทหารฆา่ ฟันเข้าไป งออ้ีงอปนั มา้ ตงเตียวหงีส่ีนายก็กลับ หน้าตกี ระทบคืนหลังลงมา เตียวคับไตเ้ หลงก็มิถอยหนี ขับทหารตีตลมุ บอนกันเปนอลหม่าน อองเป๋ง เตยี วเอ๊กได้ทกี ็ยกสกดั ออกมาฆ่าฟันทหารเตยี วคบั ไตเ้ หลงลม้ ตาย เปนอันมาก สุมาอี้เห็นดังนั้นก็ยกทหารหนุนมาล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กเข้าไว้กลาง เตียวเอ๊กก็แยกทหาร ออกรับทัพสุมาอี้ อองเป๋งกวนหินก็ขับทหารระดมตีเตียวคับไต้เหลงเข้าไป ทหารทั้งสองฝ่ายถ้อยที รบกันเปนสามารถ ล้มตายลงในที่รบมากกว่ามาก เกียงอุยกับเลียวฮัวอยู่บนเขาเห็นทหารสุมาอ้ี เข้าล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กไว้ รบพุ่งกันตลุมบอนอ่อนอยู่แล้ว ก็ฉีกผนึกหนังสือซึ่งขงเบ้งให้มานั้นออก ดูเปนใจความวา่ ถ้ากองทัพสุมาอี้ล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กเข้าไว้ ก็ให้ยกทหารไปตีเอาค่ายสุมาอี้ ๆ ก็จะ ยกทหารถอยกลับไป ถึงจะมไิ ดค้ า่ ยสุมาอ้ีก็เปนความชอบใหญ่หลวงอยู่ เกียงอุยเลียวฮัวก็ยกทหารรีบ ไปชิงเอาค่ายสุมาอ้ไี ด้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๕ ๑๗๐๕ ขณะเมื่อสุมาอี้ยกทหารออกจาก ค่ายนั้นก็กริ่งใจอยู่ จึงวางทหารรายไว้ ตาม ทางมา ทหารซึ่งอยู่ตามรายทางก็ รีบมาบอกแก่สุมาอี้ว่า บัดนี้ทหารขงเบ้ง ชิงเอาค่ายไดแ้ ลว้ สุมาอี้รู้ดังนัน้ กต็ กใจจึงว่า รู้อยู่แล้ววา่ ขงเบ้งทำกล ท่านทั้งปวงมฟิ ังคำ เราจึงเสยี การ วา่ แลว้ ก็ให้ถอยทหารกลับมา จะชงิ เอาค่าย เตียวเอ๊กได้ทีก็เร่งทหารตีร่นหลังลงมา ทหารสุมาอี้ก็แตกตื่นล้มตายเปนอันมาก เตียวคับ ไต้เหลงเห็นเสียทีดังนั้นก็ทิ้งทหารเสียรบหักออกไปเอาแต่ตัวรอด เกียงอุยเลียวฮัวเห็นสุมาอี้แตก กลบั มากพ็ าทหารออกจากคา่ ยรีบมาบัญจบกนั กับ นายทัพนายกอง แลว้ กลับมาหาขงเบง้ ฝ่ายสุมาอี้ครั้นมาถึงค่าย เห็นทหารขงเบ้งยกกลับไปสิ้นก็พาทหารทั้งปวงเข้าค่าย จึงว่าแก่ นายทัพนายกองว่า เรารู้อยู่ว่าเปนกลของขงเบ้ง ได้ห้ามปรามทัดทานคนทั้งปวงมิฟังเรา จึงเสียทหาร แลเครือ่ งศัสตราวธุ แตน่ ้ีสืบไปเม่ือหนา้ ผใู้ ดมไิ ดฟ้ ังเรา ขัดขนื ให้เสยี การดุจหนึ่งคร้งั นเี้ ราจะตดั สสี ะเสีย ขณะนั้นพอคนถือหนังสือมาแต่ เมืองเสฉวนแจ้งแกข่ งเบง้ ว่า บัดนเ้ี ตียวเปา นั้นหมอพยาบาลบาดแผลซึ่งกระทบศิลา กำเริบมากไป ถึงแก่ความตายแล้ว ขงเบ้ง แจ้งว่าเตียวเปาตายก็ร้องไห้รัก จน อาเจียนโลหติ ออกมาสลบไป ทหารทั้งปวง ก็ตกใจช่วยกันเข้าแก้จึงฟื้นขึ้น ตั้งแต่น้ัน ไปขงเบ้งก็ปว่ ยหนกั ลงนอนอยูล่ ุกมไิ ด้ นาย ทพั นายกองกช็ วนกนั เปนทุกข์ สามก๊กวิทยา

๑๗๐๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ครั้นอยู่มาสองวันขงเบ้งจึงให้หา ตังควดกับอ้วนเกี๋ยนสองคนเข้ามาบอกว่า บัดน้ีเราป่วยหนักจะว่ากล่าวบังคับกิจการ สืบไปมิได้ เราจะเลิกทัพกลับไปเมืองเสฉวน เถิด แต่ทว่าอย่าให้เอิกเกริกไป รู้ถึงสุมาอี้จะ ยกทหารติดตามเราจะไปมิสดวก ท่านจงบอก ทหารทัง้ ปวงใหต้ ระเตรยี มตัวให้พร้อม ส่งั แล้ว เวลาคา่ํ กใ็ หท้ หารเลิกทัพลอดลัดมาเมอื งฮันตง๋ สุมาอี้รูว้ ่าขงเบ้งเลิกทัพไปไดห้ ้าวนั แล้ว ก็ทอดใจใหญ่วา่ ขงเบ้งนี้ดังเทพดาเรามิรู้เท่าเลย จึงให้จัดแจง ทหารอยู่รกั ษาดา่ นทางกำชับตรวจตราทุกตำบลแล้ว กย็ กทหารเลกิ กลบั มาเมอื งลกเอ๋ยี ง ฝา่ ยขงเบง้ ยกมาเมืองแล้ว กใ็ หท้ หารท้งั ปวงประชุมกันพรอ้ มอยู่ จงึ กลบั มารักษาตัว ณ เมือง เสฉวน พระเจา้ เลา่ เสี้ยนแลขนุ นางทงั้ ปวงก็พากนั มาเยย่ี มถามข่าวถึงทอี่ ยู่ พระเจ้าเล่าเสี้ยนเหน็ ขงเบ้ง ปว่ ยหนกั ก็ให้หมอพยาบาลรกั ษาเปนกวดขัน โรคซึ่งป่วยหนกั กบ็ ันเทาหาย www.samkok911.com